Chapter 1: Litany
.
"Shana!!!"
My eyes widened when I heard that voice. Yrina and I sprinted to go to the our secret spot and hide the spray paints. I immediately looked at myself through the mirror and tied my hair.
"Mahuhuli tayo ni Rayd kapag lumabas tayo. What's your plan?" Yrina asked, already panicking.
I rolled my eyes. "I'll go out. Bilisan mong lumabas. Make sure na hindi ka mahuhuli ng lalaking yun," sagot ko.
Her forehead knotted and shook her head. "No. I will not leave you here. Siguradong masususpend ka na naman," she whispered.
Nilingon ko siya at tinasaan ng kilay. "Umalis ka na. Our exam will be next month. Sulat ka ng notes dahil baka masuspend ako," ani ko saka siya kinindatan.
Napairap siya. "Sigurado ka? You know your brother Shana. Isusumbong ka no'n," aniya.
I glanced at her through the mirror. "As if naman na hindi pa 'ko sanay?" mataray na sabi ko.
"Shana! I know you're here! Opened this fucking door Alisha!"
"Alis na Yrina," asik ko. She sighed and went out. Dumaan siya sa emergency exit namin.
"Shana!"
I get my bag before going out of the three house. Sa likod ng school namin ay mayroong naglalakihang mga puno. Yrina and I found this and became our secret base.
"Shut up will you?" inis na sabi ko pagkalabas. I gasped when he held on my shoulders tightly. "Ang sakit, ano ba?!" sigaw ko. I looked at him and saw his bloodshot eyes.
"Mommy is about to give birth and you're just vandalizing again?!" he bursted. Sumandal ako sa pader at kinutkot ang kuko. "I will tell you to Daddy. For sure you will be suspend again."
I smirked. "Edi good," asik ko. Inunahan ko na siya papunta sa kotse. "Sir, pakibilisan ng pagdadrive, baka ten years old na kapatid ko wala pa tayo sa ospital," I asked boredly.
"Sige Ma'am."
"Fix your uniform, Shana. Puro ka pintura," pangingialam ng kapatid ko.
I glared at him. "Edi labhan mo," sagot ko. I took my phone from my pocket when it beeped.
Tita Kenzie: Shana! Bkit ang tagal niyo?!
I pouted. She looks angry.
Me: Nasa kotse na po Tita. Malapit na po
"Shana itong bag mo!" I ignored Rayd and run to the delivery room. Nakita ko pa si Tita Kenzie at napatayo ito nang makita ako.
"Si Mommy po?" tanong ko. She went closer to me with an intimadating look. I smiled.
"Look at your uniform Shana. Napakadungis mo na naman," aniya habang inaayos ang kwelyo ko.
"Si Mommy po Tita, ayos lang ba siya? Kasama niya si Daddy?" I asked. She smiled and nodded.
"Ayos lang ang Mommy. But for sure, your Dad will be mad at you again seeing you this dirty," giit niya kaya napairap ako.
"Daddy is always mad at me naman," giit ko. She sighed and shooked her head.
"Because you always make a reason to make him mad. Ano na naman bang ginawa mo?" I pouted. Sasagot na sana ako nang may sumabat.
"She vandalized the school again Tita Kenzie. I will tell Dad and surely he will ask again our principal to tolerate her," sumbong niya.
I smirked and turn to him. "So what?" matigas na sabi ko saka kinuha sa kanya ang bag.
Umalis na 'ko sa harap nila at tumungo muna sa restroom. I changed my clothes into a pambahay. Napanguso pa 'ko dahil nadala ko pala ang isang spray na dapat iiwan ko sa secret spot.
"You–
"What the hell?!" i shouted because of shocked. Kakalabas ko lang ng banyo tapos biglang may magsasalita.
Natawa siya ng bahagya. "For sure you will be suspended again. And Dad will be the one to do that," mayabang na sabi niya saka umalis. I rolled my eyes and sat on the waiting area.
Napangiwi ako.
"Ayos lang. At least nakapagpahinga," bulong ko sa sarili.
I will be suspended again after two months. Siguradong si Daddy pa ang magsasabi sa principal kaya siguradong suspended ako ng tatlong araw. I don't want to do a community service. Sa ganda kong 'to maglilinis ako? No way.
"Mom!"
Napatayo ako nang makita siyang inilalabas na sa delivery room. Mukhang wala pa siyang malay kaya nag-alala ako at lumapit kay Daddy na kausap si Tita Visha.
"Kami na ang bahala, Raen. Congrats," bati niya. She glanced at me and smiled. "Take care of your little brother Shana," paalala nito at tumango naman ako.
"Salamat Ate," giit ni Daddy sa kanya. Umalis ang babae kaya nilingon ko na siya.
"Si Mommy po?" tanong ko. He smiled at me.
"Ayos lang ang Mommy," sagot niya. umupo kami sa may waiting area habang hinihintay ang baby.
"Si Hadrian po?" I asked again.
"Hadrian Bruce is fine. Don't worry," i smiled and nodded. Napatayo ako nang makita na ang kapatid na buhat ng nurse.
"We will transfer him at the nursery room. You can visit him after two hours. We will just have him a check." tumango ako sa sinabi nito at bumalik sa upuan.
"Let's go to your Mom."
Sumunod ako kay Daddy at pumunta sa silid nito. Naabutan namin sina Tita Kenzie at Rayd na kinakausap ng doctor. I sat beside Mom and hold her hand.
"Mommy wake up," I whispered.
"Mommy gising na. May kasalanan pa si Shana." I glared at him. He just smirked and turned his back.
Nilingon ko si Mommy at pinunasan ang pawis nito. "Mommy, masususpend ulit ako 'no?" mahinang tanong ko. Napanguso ako.
"Nandito na si Hace."
My eyes widened excitedly as i walked towards my father carrying my brother. He looks like mommy. His eyes and eyebrows.
"Can I carry him?" I asked. I smiled when he gave it to me gently. "He's so cute," I said, admiring his looks. "I'm Ate Shana. How are you?" I asked softly. I chuckled when his tiny hand hit my chin.
"My love?"
Lumapit kami ni Rayd at Daddy kay Mommy nang marinig ito. Nagpaalam si Rayd na tatawagin ang Doctor kaya lumapit muna ako kay Mommy.
"Mommy, si Hace oh," sambit ko habang nakatingin parin sa sanggol. He's now sipping his own thumb while sleeping. Tumingin ako kay Mommy at nakitang nakangiti ito. "Carry him Mommy. Ang cute niya," sambit kong muli.
She carried him gently. I can feel her joy throughout her watery eyes. "Hi Hace..." she greeted softly. My mouth formed an 'o' when Hace opened his eyes a little as if he knew it was Mom.
"Ikaw na ba magsusulat ng pangalan my love?" tanong ni Daddy sa kanya. Tumango lang si Mommy at tumitig muli sa baby.
I can't help but to hold his tiny hands. Ang lambot at ang sarap pisilin. I don't expect that I will have a little brother. Grade 10 na 'ko at fifteen years old. I didn't expect that I will still have him dahil malayo na ang agwat.
"Hace..." banggit ko sa pangalan nito. I smiled when he hold to my index finger. "Cute," mutawi ko.
"You will take care of him Shana. Kaya mo ba?" ngumiti ako kay Mommy at tumango.
"I will. Kaya ko 'yun," maligayang sabi ko.
"Sarili niya nga 'di niya maalagaan si baby Hace pa kaya." I glared at the monkey who talked. He just glared at me too. A glaring monkey. Yung ang palagi kong asar sa kanya dahil napakabalbon ng balat niya.
"Wait, I'll answer this one," paalam ni Daddy nang tumunog ang phone niya.
"Mom, can I carry him?" tanong ni Rayd. Mommy smiled and gave Hace to him gently.
"Alisha Vivianna." My heart pounded when i heard that deep strict voice of Dad. Mariin akong napalunok nang makita ang madilim niyang tingin.
"Why? What happened Raen?" tanong ni Mommy. Nanatili ang masamang tingin sa'kin ni Daddy saka bumuntong hininga.
"Let's talk about your bullshits again when we got home," aniya. Hindi parin inaalis ang matalim na tingin.
I sighed and just stared at my brother. Kung tatanungin ako kung sinong mas gusto ko kila Mommy or Daddy, ang pipiliin ko ay wala. I mean, kapag may nagawa akong kasalan wala. Mommy will punish by removing the things i love and giving me a grounded. Si Daddy naman ay sa salita. I'm aware that I'm a pain in their heads. Basta ewan ko, ganito ako eh. I want to enjoy. Kahit alam kong mali basta wala namang tao na napapahamak gagawin ko. Yung ngalang, madami namang tao ang galit.
"Oh, what happened?" tanong ni Tita Kenzie pagpunta ko sa may kotse para kunin ang bag.
"Wala po Tita. Bakit?" tanong ko. She looked at me. Pinagsingkitan niya 'ko ng mata.
"You looked bothered. Ayos ka lang?"
I pouted and nodded. Si Tita Kenzie, she always treat me as her true niece and godchild lahit hindi naman talaga niya 'ko pamangkin. Tuloy ay kapag may sama ako ng loob sa parents ko ay sa kanya ko sinasabi.
"Galit po sa'kin si Daddy. Siguradong si Mommy gano'n din," sagot ko. She tapped my shoulders and smiled.
"Ikaw kasi, bakit ba lagi kang nagdodrawing sa likod ng school niyo? It's vandalism Shana," she softly said. Napanguso ako.
"The wall is too boring. Wala man lang kakulay-kulay. Plain white lang."
She chuckled at what I said. "Kahit na. Mali parin yun. Why don't you just draw?" she asked.
I sighed. "I always draw at home Tita. But it was like, that wall always calls my name telling some sweet words that I can paint it. It's seducing me," I said shyly. Napayuko ako nang tumawa siya.
"A wall is seducing you?" she asked and I nodded. "That's funny. But can you control yourself? Papuntahin ko si Kensley sa bahay niyo mamaya. You must think about anything else. Relax your mind muna."
I smiled and nodded at her. Nilagay niya ang takas na buhok sa likod ng tainga ko at ngumiti. "Tell Kensley to go at our house Tita?" i asked. She smiled sweetly and nodded.
"Promise," saad niya.
Matapos ang usapan na yun ay bumalik na'ko sa ospital. Si Tita Kenzie naman ay umalis dahil susunduin niya pa si Kensley. Nasa may elevator na 'ko nang makasalubong si Rayd.
"Where's your towellete?" i furrowed at his question.
"Bakit naman?" mataray na tanong ko.
"Give it to me. Your back is sweaty." i rolled my eyes and gave my towellete to him. Nagscroll nalang ako sa phone habang patuloy siya sa ginagawa. "Did you eat?" he asked and took my books.
"'Di pa," sagot ko. May kinuha siya sa bag niya. I smiled when it's an eggpie. "Nice one Braxtyn Hayden. Natutuwa ako sayo," sambit ko. He just ignored me. "Magagalit sa'kin sina Daddy dahil nagsumbong ka," asik ko. He raised his eyebrows.
"Deserve mo."
I glared at him at pinched his cheeks. "Ang sama mo! Baka hindi ako masali sa moving up!" sambit ko. Lumabas na kami ng elevator. Siya naman ay panay haplos sa mukha niya.
"You deserve it. Masyado kang abusado," giit niya.
"Bakit ba? Tayo naman ang may-ari ng school ah."
Tumigil siya sa paglalakad kaya napatigil rin ako. He towered me with his hulk body while glaring at me. "Technically the owner of it is Dad," aniya. Napairap ako.
"Kahit na. Tatay natin yun. Atin yun," he rolled his eyes.
"It's not. Sabi mo 'di ba mag a-architect ka? That means hindi mo parin yung makukuha. Ikaw ang nagsabi noon sa'kin," he mocked.
I hissed at him. "Kahit na. Tatay ko parin may ari no'n."
He heaved a sigh and closed his eyes tightly. "Okay fine. Let's say it's ours. Then why are you doing messy things in your school? Bakit mo dinudumuhan? You should be the one to start spreading cleanliness pero ikaw pa itong may-ari na nangunguna sa karumihan."
I remained my frown face after his long litany. Inirapan ko nalang siya saka nilampasan.
To be continued...😘
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro