≿━━━━༺❀༻━━━━≾

Ολοι στην Αγγλια συμφωνουσαν πως η Anne Jacobs είναι μια εξαιρετη κοπελα με προοπτικες.

Ηταν σοφη, σκεφτοταν πριν μιλησει σε αντιθεση με την Katherine και παραλληλα δεν της ελειπε η στοιχειώδης ομορφια. Κατειχε ολα τα απαραιτητα προσοντα για να χαρακτηριστει ως "καταλληλη νυφη" για τον γιο καθε μητερας.

Ένας αξιοσημείωτος αριθμός νεων επιθυμουσε να την κανει γυναικα του, όμως τους αποθαρρυνε το γεγονος πως η μεγαλυτερη της αδερφη που την ξεπερνουσε σε κάλλος και νοητικά προσόντα παρεμενε ανυμφευτη.

Αναρωτιοντουσαν σχετικα με την αιτια πισω απο αυτο το γεγονος. Υπηρχε καποιο οικογενειακο σκανδαλο; Ειχε χασει την αγνοτητα της στους μεγαλους περιπατους που -συνηθως- εκανε μονη της; Κανεις δεν μπορουσε να συλλεξει πληροφοριες καθως η οικογενεια Jacobs ηταν διακριτικη στις συναντησεις της με την υψηλη κοινωνια της Αγγλιας.

Ειχε περασει μια εβδομαδα από την επιστροφη τους στην πολη, μα δεν ειχε φανει ακομη καποια αξιολογη προταση.

Η Anne ηταν πλεον δυο μηνων εγκυος και δεν θα αργουσαν να φανουν τα πρωτα οπτικα σημαδια της εγκυμοσυνης της.

Η κακομοιρη σκεφτοταν μανιωδως εναλλακτικά σχεδια σε περιπτωση που αυτό ναυαγουσε, όπως το να δραπετεύσει σε καποια απομακρυσμένη πλευρα της χωρας.

Ονειροπολουσε συνεχως μια πραγματικότητα με τον αγαπημένο της Ben στο πλάι. Να της κρατά το χέρι όταν φοβάται και πιστεύει πως δεν θα τα καταφέρει.

Ολοι της συμπεριφεροντουσαν με αψογο τροπο στο σπιτι, μάλιστα με τον καιρο κερδισε τη συμπαρασταση της μητερας. Σε καθε περιπτωση, δεν μπορουσε παρα να είναι ευγνώμων στην Katherine που της σταθηκε από την αρχη. Αντι να της φωναξει και να την απομακρυνει από την πόλη την εκανε να αισθανθει ασφαλης.

Ευχοταν να μπορουσαν ολοι να δουν αυτη την πλευρα του εαυτου της. Το ποσο συμπονετικη και καλοκαρδη ηταν. Το ποσο φροντιζε οσους αγαπουσε.

Θα ηθελε βεβαια από την αδελφη της να εχει την ιδια ανεση μαζί της. Να ενιωθε και εκεινη τοση ασφαλεια στην αγκαλια της.

Παρατηρούσε πως κατι βασανιζε την ψυχη της τις τελευταιες μερες μα δεν μπορουσε να διακρινει τι.

Συχνο φαινομενο.

Μα ποιος να το καταλαβαινε; Ποιος μπορουσε να δει τον πονο σε ενα ατομο που χαμογελουσε συνεχως.

Ηταν ένα κινουμενο μυστηριο. Ολοι μπορουσαν να το επιβεβαιωσουν αυτο.

Εκρυβε τα συναισθηματα της οσο καλα εκρυβε τα σοκολατακια απο την σκανδηναβια τα Χριστούγεννα.

Πραγματι, βρισκοταν σε δυσχερή ψυχολογικη κατασταση. Τα λογια της Elena την επηρεασαν περισσοτερο απο οσο πιστευε.

Προσπαθουσε με κάθε τροπο να επικοινωνησει με τον Harisson, να τον ευχαριστησει για την πραξη του και να ζητησει συγγνωμη που για άλλη μια φορα τον παρεξηγησε, ομως ηταν ανένδοτος.

Οσο περισσοτερο αποτυχαινε αλλο τοσο στενοχωριοταν.

Ηταν απομακρος ως το κόκκαλο και την απέφευγε με τις πιο γελοιες δικαιολογιες.

"Μα τι του έκανα πια;" Σκεφτόταν κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί.

Αναμεσα στους συγγενεις επιζητουσε να βρει ηρεμια και ληθη όμως μια ξαφνικη επισκεψη της Elena ανετρεψε τα γεγονοτα. Μεχρι να ακουσει τον λογο της συναντησης η καρδια της χτυπουσε σε ακανονιστους ρυθμους.

Μια τεραστια φωτια ξεσπασε τις πρωτες ωρες εκεινου του πρωινου στην οικεια του William αναγκαζοντας τους για μερικες ημερες να φιλοξενηθουν σε σπιτια γνωστων τους. Πρωτη τους επιλογη αποτελεσε η οικογενεια Jacobs, οι οποιοι δεχτηκαν με φανερο ενθουσιασμο την προταση τους. Ηταν προθυμοι να προσφερουν οποιας μορφης βοηθεια χρειαζοντουσαν, αρκει να τους το ζητουσαν.

Φημιζονταν για την συνεισφορα τους στην πολη και ηταν παντα διπλα σε οσους ειχαν την αναγκη τους.

Συγκεκριμενα, η κυρια του σπιτιου διεταξε να ετοιμαστουν ολοι οι ξενωνες και το βραδινο δειπνο να περιεχει πληθωρα επιλογων για τους καλεσμενους.

Δεν θα εγκατελειπε τοσο ευκολα τις ελπιδες της να δει την κορη της να ανεβαινει τα σκαλια της εκκλησιας και να περπατα προς το μερος του William.

Στο μυαλο της Katherine αυτή ηταν η καταλληλη ευκαιρια να μλησει μαζι του. Ενιωθε ευνοημενη απο καποια ανωτερη δυναμη, πως ολα επιτελους θα ξεκαθαριζονταν.

Η απεχθεια του προς το προσωπο της ηταν αισθητη, όμως ηθελε απλως να ολοκληρωσει το χρεος της και να εκφρασει τις απαραιτητες ευχαριστιες. Δεν του ζητουσε να τη συμπαθησει, μοναχα να την ακουσει.

Χρειαζόταν να λήξει αυτό το θέμα ώστε να επεξεργαστεί το συμβάν με τον William και την αμηχανία που κυριαρχεί μεταξύ τους. Τι σημαίνε για εκείνη αυτό το φιλι; Ετρεφε αισθηματα για εκεινον που να μην ηταν φιλικης φυσεως;

Μια ωρα αργοτερα εκαναν και οι τρεις την εμφανιση τους στο σαλονι στο οποιο ηταν συγκεντρωμενη ολη η οικογενεια.

Η Katherine σταθηκε στη μεση του δωματιου περιμενοντας καποιο προλογο. Τα μαγουλα της ειχαν γινει ολοτελα χλομα βλέποντας τα εξαντλημένα από την αϋπνία πρόσωπα τους.

Φοβόταν για τα αδέρφια που είχαν βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση μερικά χρόνια πριν. Μπορεί ο Harisson να προσπαθούσε συνεχως να δείξει πως είναι αναίσθητος και δεν τον αγγίζει τίποτα όμως τον πρόδιδαν τα κατακόκκινα του μάτια. Δεν αντεχε να τον κοιταζει σε αυτη τη κατασταση.

"Ευχαριστουμε παρα πολύ για τη φιλοξενια." Ψιθυρισε μέσα από τα δόντια του.

Του χαμογελασε θερμα, αδιαφορωντας για την υπεροψια των συγγενων της. Καταλαβαινε ποσο δυσκολο του ηταν να μιλησει.

Η Edna τους ξεναγησε στο χωρο οδηγώντας τον καθενα στο δωματιο του ώστε να εχουν τη δυνατοτητα να ξεκουραστουν μεχρι την ωρα του δειπνου.

"Τον ειδατε; Με τα μουτρα μεχρι το πατωμα! Ω θεε μου, δεν θα με πειραζε αν τον αφηνα να κοιμηθει στον κήπο. Μπορεί αυτή η εμπειρία να τον κάνει λιγοτερο απαθη."

Η μητερα αντιπαθουσε περισσοτερο από οποιονδηποτε κατοικο τον Harisson.

Ένα από τα ελαττωματα της ηταν πως από τη στιγμη που διαμόρφωνε αρνητικη εντυπωση για καποιον δυσκολα κερδιζε τον σεβασμο της.

Κατευθυνθηκε προς την καμαρα της, κοιταζοντας συνεχως προς το παραθυρο του με την ελπιδα πως θα διακρινει τη μορφη του.

Κατα τη διαρκεια του γευματος ο μονος ηχος που ακουγοταν ηταν αυτος των ακριβών σερβιτσιων. Ολοι ηταν ασυνηθιστα σιωπηλοι, χαμένοι στις σκεψεις τους. Ακομη και η μητερα δεν ειχε ορεξη να αναφερει οσα εμαθε απο γνωστες της για τα νεα συνοικεσια στην πολη.

Ο William καθοταν στα δεξια της με τα ματια του καρφωμενα στα χέρια της.

Προσποιουταν πως δεν το παρατηρησε κοιτωντας τους πινακες απεναντι της.

Ένα χαμογελο ευχαρίστησης εμφανιστηκε στα χειλη της οικοδεσποινας. Ξαφνικα επανηλθε η ευημερια της και ξεχασε οσα την απασχολουσαν.

"Ξερετε κυριε Dickhead, η Katherine μας από παντα κεριζε τις εντυπωσεις αντρων."

Κατω απο το τραπεζι δεχτηκε ενα σκουντηγμα απο τον συζυγο της.

"Όχι παλι.." Σκεφτηκε η νεαρη σκυβοντας το κεφαλι της προς τη σουπα.

"Ειμαι σιγουρος για αυτό κυρια Jacobs. Αληθεια, πως ηταν σε μικρη ηλικια; Ζωηρη όπως τωρα; Συγχωρεστε με για το θαρρος, αν θελετε απαντατε στην ερωτηση μου."

Ηθελε να γνωρισει κάθε πτυχη του εαυτου της. Παρελθοντικη, τωρινη και ιδιαίτερα.. μελλοντική.

Αραγε ηταν αμοιβαια τα συναισθηματα;

"Δυστυχως, θα σας απογοητευσει η απαντηση μου...Ηταν ένα ησυχο κοριτσι, με το κεφαλι συνεχως πανω από ένα βιβλιο. Διαβαζε ολη μερα! Ζωγραφιζει επισης, αν θελετε μετα χαρας να σας δειξει μερικες απο τις δημιουργιες της, ε Katherine γλυκια μου;"

Δεν την ευχαριστουσε ιδιαιτερα η προταση της. Δεν ηταν ομως επιλογη το να αρνηθει.

Σπανια εβρισκε την ορεξη να αναπαραστησει καποιο από τα καθημερινα τοπια στον καμβα, ενιωθε ανασφαλεια, πως δεν ηταν το στοιχειο της.

"Φυσικα, γιατι όχι;"

Η συζήτηση δεν συνεχίστηκε από καμία πλευρά. Μολις όλοι χόρτασαν από τις διάφορες επιλογές που παρείχε το υπηρετικό προσωπικό, ο πατέρας πρότεινε στους νεαρούς το καθιερωμένο παιχνίδι τραπουλοχαρτων στο προσωπικό του δωματίο.

O William ήταν πρόθυμος καθώς κατά αυτόν τον τρόπο περνούσε τα βράδια του στο πατρικό ενώ ο φίλος του αρνήθηκε.

Ευτυχως για εκεινον, η κυρια του σπιτιου ειχε ηδη αποχωρισει απο τον χωρο.

Δεν επιδοκιμαζε παρομοιους τροπους διασκεδασης. Περα από την αναγνωση βιβλιων και περιπατων, λατρευε την ιππασια.

Ενιωθε πληξη οταν συζητουσε με τους περισσοτερους αντρες της ταξης του, καθως δεν συμμεριζονταν ιδιαιτερα τις αποψεις του.

Εξαλλου, ειχε περασει μια δυσαρεστη μερα με ελαχιστες ωρες υπνου.

Τοσο ο ιδιος οσο και η αδερφη του ειχαν τρομαξει πολύ. Η φωτια ξεκινησε διπλα ακριβως από το δωματιο της Elena, αν δεν ξυπνουσε εγκαίρως, ισως και να μην την εσωζε.

Η σκεψη αυτη τον τρομαζε τοσο που παγωνε ολοκληρο το κορμι του.

Ειχε χασει τις αισθησεις της από τις αναθυμιασεις.

Για αυτό το λογο και η ιδια δεν πηρε μερος στην λιγολεπτη συνομιλία ή εστω να ανταπωδωσει ένα χαμογελο.

Αφου πρώτα βεβαιωθηκε πως επιτελους αποκοιμηθηκε χωρις να τρεμει από την ταραχη, της χάιδεψε τρυφερα τα μαλλιά και κατεβηκε τη σκαλα με προορισμό την βιβλιοθηκη. Ηταν ηρεμος.

Ζεστανε τις παλαμες του μπροστα από το αναμμενο τζακι ελπίζοντας πως θα καταφέρει να ξεφύγει απο τις μνήμες των τελευταίων γεγονότων.

Μια μελαχρινη γυναικα ανοιξε την πορτα, όταν πλησιασε αρκετα καταλαβε πως ηταν η Katherine.

Υποκλιθηκε και στηριζομενη στις μύτες των ποδιών της κατέβασε ένα βιβλίο με σκληρο εξώφυλλο από το ένατο ράφι.

"Το σπιτι διπλα στο ποταμι. Το αγαπημενο μου. Σας το προτεινω ανεπιφυλακτα." Τον κοιταζε τρυφερα.

"Σας ευχαριστω πολύ. Θα το εχω υποψην."

Ενιωσε να τον διαπερνα ηλεκτρικο σοκ στο αγγιγμα των δακτύλων τους κατά την μεταφορα του αντικειμένου. Ηλπιζε πως ενα βημα προς τα πισω θα ηρεμουσε τον εντονο στομαχοπονο που ειχε πλεον αποκτησει.

Εκανε τα παντα για να μην φανει η επιρροή που του ασκούσε. Δεν συνήθιζε να έρχεται σε τόσο στενή επαφή με άτομα του αντιθέτου φύλου.

"Προσπαθουσα να σας προσεγγισω εδώ και μερες αλλα από ότι φαινεται ειστε πολυασχολος." Μειωσε την αποσταση που εκεινος δημιουργησε.

Ειπε την τελευταια φραση τοσο χαμηλοφωνα, που εκεινος μολις την ακουσε, αλλα μεσα στην αδεξιοτητα του ανταποκριθηκε:

"Ή δεν επιθυμουσα να σας μιλησω."

Δεν ηθελε να ειναι αποτομος απεναντι της, το σιχαινοταν αυτο. Δεν επρεπε ομως να φανουν τα αληθινα του αισθηματα. Οι σκεψεις που τον κρατουν ξυπνιο τα βραδια.

"Ξερετε κυριε Robertson, δεν μπορω να σας καταλαβω. Σημερα δηλωνετε πως δεν θελετε να εχετε καμια σχεση μαζι μου και μερικες μερες πριν κινησατε γη και ουρανο για να βρειτε το δαχτυλιδι της γιαγιας μου. Εκτος αν πασχετε απο καποια μορφη διπολικης διαταραχης, τοτε ζητω ταπεινα συγγνωμη."

Πλεον απειχαν μολις μερικα εκατοστα.

"Η Elena.."

"Μην την κατηγορειτε, δικαιουμουν να γνωριζω την αληθεια. Το ερωτημα είναι γιατι όμως; Γιατι αντι να ειστε ειλικρινης μαζι μου προβάλλατε μια ψευδης παρουσιαση των γεγονοτων παρομοιαζοντας τον φιλο σας ως ηρωα."

"Ετσι επρεπε να συμβει. Ο William είναι ο καταλληλος αντρας για εσας, ηθελα να οδηγησω την σκεψη σας προς τα εκει."

"Πιστευετε πως ειμαι ενα αβουλο πλασμα; Εχω την πνευματικη διαυγεια να σχηματισω γνωμη για κάθε ανθρωπο που γνωριζω."

Απομακρυνθηκε και στηριξε το κορμι της στο ξυλινο επιπλο διπλωνοντας τα χερια πισω από το κεφαλι. Η καυτη του ανασα την αποσυντονιζε.

Κατευθυνθηκε προς το μερος της:

"Ειστε η πιο εξυπνη γυναικα που εχω γνωρισει. Παρακαλω, συγχωρεστε την αγενεια μου, ειχα τις καλυτερες προθεσεις."

Κοκκινησε λιγο, τον κοιταζε εκπληκτη.

Ενιωθε συνδεδεμενη μαζι του με εναν παραξενο, παραλογο τροπο.

Πλησιασε το προσωπο του στο δικο της, ενιωθε τη θερμοτητα του σωματος της.

"Μπορειτε να μετακινηθειτε λιγο στα δεξια; Ψαχνω ένα βιβλιο."

Καθησε στην λευκη πολυθρονα περιμενοντας από εκεινον να μιμηθεί τις κινησεις της.

Όταν συνειδητοποιησε πως ξεφυλλίζε διχως να δώσει σημασία στην παρουσία της αποφασισε πως ηρθε η στιγμη να ξαπλωσει.

Η Edna θα την εψαχνε ηδη.

"Χαιρομαι που λυσαμε τις οποιες διαφορες μας. Καλο βραδυ."

Προσπερασε τους ξενωνες και συναντησε τον πατερα της στις σκαλες.

Την κοιταξε με ένα συμπονετικο βλεμμα, ηταν το μοναδικο ατομο που την καταλάβαινε απολυτα. Ισως σε αυτο να οφειλονταν τα εντονα συναισθηματα που της προκαλουσε.

Οι επομενες μερες χαρακτηρίζονταν απο μονοτονια. Απουσιαζαν οι εντασεις και ολοι περνουσαν ευχαριστα τον χρονο τους στην εξοχη.

Ο Harisson εξακολουθουσε να ειναι ψυχρος μαζι της. Αντάλλαξαν ελαχιστες λέξεις, ομως τα ματια τους μιλουσαν για ωρες.

Με τον William περασε την πλειονοτητα χρονου, δοκιμάζοντας νεα πραγματα οπως αποτυχημενες μαγειρικες προσπαθειες ή τις συνηθεις βολτες τους τα απογευματα. Την έκανε χαρούμενη.

Δεν μπορουσε παρα να αναρωτηθει αν για αυτη την αγαπη εγραφαν οι δεκαδες νουβελες στο δωματιο της.

Η Elena δεθηκε με την Anne στο εσωτερικο της οικειας κυριως. Καμια απο τις δυο νεαρες δεν ειχε την ψυχικη ή σωματικη δύναμη για περιπατους.

Ευχονταν να ειχαν γνωριστει νωριτερα, συγκινησαν η μια την αλλη με τα βιωματα τους.

Η είσοδος του Tom προκαλεσε την περιέργεια ολων καθως με ακρα μυστικοτητα παρεδωσε ενα δεμα στον William απο την Φλωρεντια. Λιγη ωρα αργοτερα αποχωρισε διχως να χαιρετησει κανεναν.

Ουτε ο καλυτερος του φιλος δεν γνωριζε το περιεχομενο του κουτιου, δεν ειχε μοιραστει με κανεναν αλλο περα απο τον συζυγο της Sarah τις βλεψεις του. Δεν ειχε το θαρρος να το κανει.

Εκεινο το βραδυ πονοι μεγαλης εντασης κυριευσαν το κορμι της εγκυμονουσας.

Ανήμπορη να φωναξει λογω των καλεσμενων, σηκωθηκε απο το κρεβατι και αρπαξε ενα κομματι χαρτι και την αγαπημενη της πενα από το ξύλινο γραφειο.

Επεστρεψε στα σκεπασματα της και δακρυα στολισαν τα μαγουλα της.

Χωρις να το καταλαβει, ξεκινησε να συντάσσει ενα γραμμα προς τον Ben.

Ο ψυχικος πονος ξεπερνουσε τον σωματικο, ηρεμουσε τα συμπτωματα. Τον ενιωθε κοντα της.

"Αγαπημενε μου Ben,

Ελπιζω αυτο το γραμμα να σε βρισκει σε αριστη υγεια. Τοσο εγω αλλα και το παιδι μας ειμαστε καλα. Με ταλαιπωρει αρκετα βεβαια τις τελευταιες ημερες, η γιατρος ομως λεει πως ειναι φυσιολογικο αυτο. Θα ηθελα να βρισκεσαι διπλα μου. Να μου κρατας το χερι σε καποιες στιγμες οπως αυτη που υποφερω. Να μου τραγουδας. Ακομα θυμαμαι τα γαλλικα τραγουδια που προσπαθησες να με διδαξεις εκεινο το βραδυ στο κελαρι. Δεν εχεις ιδεα ποσο μου λειπει η φωνη σου. Η παρουσια σου. Σε παρακαλω αναθεωρησε τις αποφασεις σου. Διαλεξε εμενα. Διαλεξε το μωρο μας. Μπορουμε να φυγουμε μακρια, εχω αρκετα χρηματα για μια ευτυχισμενη ζωη. Σε αγαπαω με ολη μου τη δυναμη, εισαι ο λογος που αναπνεω.Μην το ξεχασεις ποτε αυτο.

Παντοτινα δικη σου, Anne "

≿━━━━༺❀༻━━━━≾