≿━━━━༺❀༻━━━━≾

Όντας βαθυτατα συγκινημένη απο την γενναιοδωρία του, κατέφθασε στην οικεία οταν πλεον ειχε νυχτωσει.

Προτιμουσε το σκοταδι απο τη φωτεινότητα της ημερας.

Το θεωρουσε φιλο της.

Τα προβληματα της καθημερινοτητας φανταζαν τοσο ανουσια στην οψη του νυχτερινου ουρανου.

Ενας χαωδης κοσμος ξεδιπλωνεται μπροστα σε δυο μικροσκοπικα ματια, απειρες μικρες κουκιδες απο το μακρινο διαστημα την εκαναν να αναρωτιεται αν ισως καπου σε ενα απο αυτα τα μικρα κυκλακια υπηρχαν ανθρωποι ακριβως οπως εκεινη.

Οχι μοναχα στην σωματικη αλλα και στην ψυχικη υποσταση.

Οργανισμοι με λογικη και συναισθηματα.

Στην βεραντα o Harisson προσηλωμενος διαβαζε ενα βιβλιο ενω μπορουσε να ακουσει απαλες νοτες πιανου απο το εσωτερικο.

Αγνοησε παντελως την παρουσια του ακολουθωντας τους διαδοχικους ηχους.

Διχως να το καταλαβει βρεθηκε στη σαλα παρακολουθωντας καθε κινηση των χεριων του William που συντελουσε σε αυτο το αρμονικο αποτελεσμα.

Υπεκυψε στην χαλαρωτικη μελωδια κλεινοντας τα ματια της.

Οταν αντιληφθηκε την υπαρξη της στον χωρο σταματησε την ασχολια του και ενστικτωδώς υποκλίθηκε.

Με ταπεινοτητα εξεφρασε τις ευχαριστιες της δηλωνοντας αιωνια ευγνωμοσύνη.

Την κοιταξε με ενα απλανες βλέμμα, θα πιστευε κανεις πως δεν ειχε ιδεα για ποιο πραγμα του μιλουσε.

Λίγα δευτερολεπτα αργότερα, σαν να τον βοήθησε κάποια υπερτατη δυναμη, συμμετειχε στην συζητηση κατανοώντας απολυτα το θεμα.

Αυτή η μυστηριώδης συμπεριφορα προκαλεσε δυσπιστία στη νεαρη απεναντι του.

Η Katherine από μικρη ηλικία αμφισβητουσε τα πάντα, επεξεργαζοταν κάθε νέα πληροφορια φιλτραροντας την καταλληλα στο μυαλό της.

Με αφορμή την αναπάντεχη συνάντηση τους, της εδωσε έναν φακελο τον οποιο ειχε τοποθετημένο στην κορυφη του πιανου.

"Ειχα σκοπο να το ταχυδρομισω νωρις το πρωι όμως με προλαβατε. Είναι μια προσκληση για εσας και την αδερφη σας να περασετε ένα διημερο μαζι μας στο νησι Tresco. Μια επαυλη ηταν το δωρο των γονιων μου για τα εικοστα γενεθλια που γιορτασα τον προηγουμενο μηνα. Θα ημουν ηρεμος γνωριζωντας πως βρισκεστε οσο το δυνατον κοντα μου γινεται."

"Θα χαιρομασταν πολύ!" Απαντησε εκ μερους ολης της οικογενειας καθως ηξερε πως η εγκριση της μητερας ηταν αυτονοητη.

Εξαλλου χρειαζοντουσαν ένα κύμα αναζωογονητικοτητας και οι δυο τους.

Οι τελευταιες εβδομαδες αποτελεσαν προκληση για την Anne, δικαιούνταν ένα μικρης διαρκειας διάλειμμα.

Η επιστροφη τους βεβαια σημαινε εντατικη αναζητηση συζυγου.

Το θεμα δυστυχως δεν ειχε διευθετηθεί ακομη.

Η σταση της προς αυτό το ταξιδι ήταν θετικη, συμφωνουσε πως ήταν μια καλη ευκαιρια για ξεκουραση μακριά από τις φωνες της μητερας.

Το επόμενο πρωινό μπαουλα γεματα με τα απαραιτητα εφοδια οδηγηθηκαν στο λιμανι όπου συναντησαν τους συνταξιδιωτες τους κατά την είσοδο στο προσωπικο του πλοιο.

Ο προορισμος τους απειχε μερικές ώρες λόγω της εντονης φουρτουνας η όποια προκαλεσε γαστρεντερολογικα προβληματα στην εγκυμονουσα.

Ανησυχισε για την υγεια του παιδιου όμως η Katherine την διαβεβαιωσε πως η ανακατωσούρα προερχεται από τις εντονες καιρικες συνθηκες.

Κατά τη διάρκεια της υπολοιπης διαδρομης οι περισσοτεροι προσπαθησαν να κοιμηθουν με μοναδικη εξαιρεση τον Harisson ο οποιος απολαμβανε τις σταγονες θαλασσινου νερου που μετεφερε ο αερας στο προσωπο του.

Στοχος του ήταν να μην παρεκτραπει καθ'όλη τη διάρκεια της παραμονης τους στο νησι.

Ήξερε από πρώτο χέρι τις προθεσεις του William προς την δεσποινις Katherine και ποσα η εύνοια της σημαινε για εκεινον.

Το θέαμα ήταν μαγευτικό. Εικονες βγαλμενες από βιβλία βρισκοντουσαν μερικα μετρα μπροστά τους.

Το νερό απεκτησε πλέον ένα τιρκουαζ χρωμα, ίδιο με τα μάτια του Harisson, και στον οριζοντα φαινοντουσαν μοναχά μερικα διάσπαρτα δεντρα.

Ήταν μια ερημικη περιοχη με ελαχιστους μονιμους κατοικους.

"Katherine, φτιαξε λίγο τα μαλλια σου!" Αναφωνησε γελώντας η Anne με την ατημέλητη εμφανιση της αδερφής της.

Το κλιμα ήταν ιδιαίτερα ευχαριστο.

Όλοι τους ειχαν ήδη αφησει τους ενδοιασμούς πίσω, λες και ξαφνικά έχασαν τα υψηλα τους αξιωματα και ήταν μοναχά πεντε φιλοι με κοινη αποστολη τη διασκεδαση.

Αποφασισαν να περασουν το απογευμα τους στην παραλια, εφόσον είχαν χρόνια να βρεθουν τόσο κοντά στον "γαλαζιο παράδεισο", συμφωνα με την Anne.

Φορώντας σχετικά ανεπίσημες ενδυμασιες εστρωσαν μια εκταση λευκου υφασματος στην ζεστη αμμο στρέφοντας την προσοχή τους στο ειδυλλιακό τοπίο.

Η Elena με την Anne επελεξαν να περπατησουν στην ακτογραμμη διαμορφωνοντας έναν διαγωνισμο σχετικά με το ποια θα φτασει συντομοτερα στον μακρινο φαρο.

"Κυριε Dickhead θα θελατε να με συνοδευσετε μέχρι την λιμνη που σχηματιστηκε ανάμεσα στους βραχους;"

Δεν είχε καταφερει να συγχωρεσει ακομα την απρεπη συμπεριφορα του Harisson, την εκνευριζε η αδιαφορια του.

Τοσες ώρες δεν είχε ανταλλαξει ούτε μιση κουβεντα μαζί της, ωστοσο μπορούσε να νιωσει το διαπεραστικό του βλεμμα όταν πίστευε πως δεν τον κοιτουσε.

Όπως ήταν αναμενομενο δεν αρνηθηκε την προταση της.

Σταθηκε διπλά της, προσπαθωντας να καταλαβει τον τροπο σκεψης της.

Από τη δική του οπτική, η Katherine ήταν ένας ανεξερευνητος τοπος, αγνωστος μεν γεματος εκπλήξεις δε.

Παρατηρησε τις κλεφτες ματιες που ανταλλάσσε με τον Harisson.

Ενιωθε μειονεκτικα διπλά του.

Όχι λογω της διαφορας υψους, ηλικιας ή εισοδηματος αλλά επειδη ένιωθε την ενταση που κατακτούσε την ατμοσφαιρα όταν βρίσκονταν μαζι.

Ικετευε τον θεο κάθε βράδυ να μην καταλήξουν στο συγκεκριμενο συμπερασμα και οι ιδιοι.

Εξαλλου, εμπιστευοταν τον καριδακο του φιλο. Δεν θα τον αντιμετώπιζε κατ' αυτόν τον τρόπο.

Τα τελευταία επτα χρονια ο ένας αποτελεί πίστη συντροφιά του άλλου, τόσο στις δύσκολες όσο και στις εύκολες εποχές.

Τον θεωρεί μέλος της οικογένειας του.

"Ειστε περιέργως σιωπηλη σημερα δεσποινις Katherine. Σας απασχολεί κάτι;"

Αμφιταλαντευοταν για το αν έπρεπε να μοιραστει τους συλλογισμούς της μαζί του.

"Για την ακριβεια ναι. Αναρωτιομουν, με κάθε σεβασμο, αν εξομολογηθηκατε σε καποιον όσα συνεβησαν μεταξυ μας στους κηπους σας."

"Μοναχά στον Harisson και τον αγαπητό Tom, ελπίζω να μην προκαλεσα τη δυσαρεσκεια σας."

Αγγιξε το χέρι της χαϊδεύοντας απαλα το πανω μέρος της παλαμης.

Έκπληκτη από την κινηση δεν εδωσε κάποια απαντηση.

Απολάμβανε την ασφαλεια που ενιωθε εκείνη τη στιγμή. Τη γλυκύτητα του νεαρού απέναντι της.

Χωρίς εκείνον, θα χανόταν για πάντα το αγαπημένο της αντικείμενο. Μπορούσε να παραβλέψει για πρώτη και τελευταία φορά την απερισκεψία του.

(...)

"Πολλες φορές οι ανθρωποι ανεξαρτητα από την αλήθεια επιλεγουν οι ιδιοι τι θελουν να δουν. Παρερμηνευουν γεγονοτα, λόγια, καταστάσεις μόνο και μόνο για να μην αντιμετωπισουν τις συνεπειες των πραξεων τους."

Αυτή η φραση ήταν γραμμενη με πενα σε ένα κομματι χαρτι στο επιπλο απεναντι από το κρεβάτι της φιλοξενουμενης.

Για καποιο λόγο ενιωθε μια ανεξηγητη ταυτιση μαζί της χανοντας κάθε όρεξη για υπνο.

Αποφασισε να ζεστανει λίγο γαλα στην ξυλινη κουζίνα ωστοσο συναντησε στο διαδρομο την Elena γεματη αιματα στο κουτελο.

Τρομοκρατημένη έσπευσε προς το μέρος της παρεχοντας πρωτες βοηθειες.

"Να'ναι καλά η Edna" σκέφτηκε.

"Ενιωθα μια ζαλαδα η όποια κατεληξε σε λιποθυμία. Λογικα το σωμα μου πιέστηκε το πρωι στον ερχομο μας."

Η απαντηση της ικανοποιησε την ανησυχια της Katherine όμως δεν αντιστοιχουσε στην πραγματικότητα.

Η νεαρη Robertson ερχοταν συχνα σε επαφή με τις συγκεκριμενες ζαλαδες γεγονός που δεν μοιραστηκε με κανέναν.

Θεωρουσε πως αν δεν το συζητουσε το προβλημα θα εξαφανιζοταν.

Με τον καιρό όμως η σιωπη της δυνάμωνε την ενταση και συχνοτητα τους.

Ένα πορτρετο μεγαλων διαστασεων της οικογενείας Dickhead κοσμουσε τον τοιχο διπλά από την πόρτα του ξενωνα.

Εδιναν την εντυπωση ενός ηρεμου περιβαλλοντος γεματο αγαπη. Φαινόταν άλλωστε από την ανατροφή του μοναδικού γιου.

Το ξημερωμα ξεκινησε η περιηγηση σε κάθε γωνια του νησιου.

Αφού πηραν το πλουσιο πρωινό τους, επισκέφτηκαν τη μοναδικη πέτρινη εκκλησια που βρισκόταν κοντά στο σπίτι.

Τα χειλη της χαμογελασαν αχνα βλεποντας τον Harisson να προσευχεται προσέχοντας με δεος τα λόγια του κήρυκα.

Οι δυο αντρες επελεξαν να περασουν το απογευμα τους ψαρευοντας ενώ οι γυναικες της παρεας μαζεψαν πολλων ειδών λουλουδια από το δασος.

"Πως είσαι σημερα;"

"Είμαι μια χαρα, εκτιμω πολύ το ενδιαφερον σου Katherine αλλά πραγματικα δεν χρειαζεται να φοβασαι για την υγεια μου"

Επιθυμουσε ιδιαιτερα να μοιραστει μαζί της τους προβλημστισμους της όμως μπορούσε να προβλεψει την αντιδραση της.

Εμοιαζε τόσο πολύ με τον αδερφο της που συχνα αναρωτιοταν πως ήταν δυνατο να είναι δυο διαφορετικοι ανθρωποι.

Απλωσε το μακρυ της χέρι σε ένα πορτοκαλι λουλουδι και το τοποθετησε γυρω από το αυτι της.

Η Anne απομακρυνθηκε από διπλά τους κατευθυνομενη προς την ακρογιαλια,

"Χαιρομαι παρα πολύ που δεχτηκες να μας ακολουθησεις εδώ. Δεν μπορω να φανταστώ τι θα έκανα χωρίς τη συντρόφια σου." Ανεφερε χαμηλοφωνα συνεχίζοντας την αναζητηση ανθων.

"Ήταν πραγματι ένα τονωτικό σαββατοκυριακο. Πολλες φορές είμαι τόσο απασχολημενη που ξεχναω πως είναι να εκτιμάς την απλοτητα της φυσης."

Ενωσε τις ακρες των μακριων της δακτυλων εστιαζοντας το βλεμμα της στις αμηχανες προσπαθειες του Harisson να προσαρμοστεί στις απαιτησεις του ψαρεματος.

"Ω θεε μου πρεπει να τον αντιπαθεις πολύ!"

Εκανε λαθος.

Δεν ενιωθε ούτε στο ελάχιστο αντιπαθεια προς εκεινον.

Ήταν περισσότερο πληγωμένη από την συστηματική αδιαφορία και έλλειψη τρόπων του.

Προσπαθούσε μανιωδώς να πείσει τον εαυτό της πως τον μισεί.

"Δεν μου έχει φερθει με τον καλύτερο τροπο"

"Νομίζω πως τον αδικεις Katherine.." Πηρε μια βαθιά ανάσα.

"Ξερω ότι θα εχω άσχημη κατάληξη μετά από αυτό που θα σου πω αλλά το νιωθω χρεος μου. Ο Harisson είναι αυτος που βοήθησε στην ανακαλυψη της ενοχου και πληρωσε για την επιστροφη του δαχτυλιδιου, όχι ο William"

≿━━━━༺❀༻━━━━≾