≿━━━━༺❀༻━━━━≾

Ηταν μια σεμνη, ησυχη τελετη, οπου παρευρισκονταν ενα μεγαλο μερος της ανώτερης κοινωνικης ταξης της Αγγλίας. Οι περισσότεροι αναμφίβολα υποκινουμενοι από συμφέροντα, σε κάθε περίπτωση ήταν ένα κοσμικό γεγονός.

Γεμάτη περηφάνια η μητερα της νυφης ακουγε προσεκτικά τα λογια του κήρυκα, παρατηρωντας υπεροπτικα τις σημειωσεις των εκπροσωπων των δυο εφημεριδων που κυκλοφορουσαν εκεινη την εποχη.

Κάθε θετική αναφορά στο όνομα της οικογένειας αναβαθμίζε την κοινωνική τους θέση. Στόχος ανέκαθεν ήταν μια συνάντηση με τη βασιλική οικογένεια.

Τονισε μαλιστα στις υπολοιπες κυριες πως η προικα της κορης της ανερχοταν στις πεντε χιλιαδες λιρες. Μερικες ενθουσιαστικαν, αλλες αδιαφορησαν, με λιγες ακομη να σχολιαζουν την ελλειψη κληρονομου.

Παρα τις αρκετες προσπαθειες, ο θεος τους ευλογησε μοναχα με δυο υγιεις κορες.

Ο πατερας ηταν ευγνώμων, ποτε δεν δηλωσε κανενα παραπονο για την κατασταση τους. Η συζυγος του όμως, εξακολουθουσε να προσευεχεται καθε κυριακη για ενα θαυμα.

Οι χαρμοσυνες καμπανες ηχησαν και ολοι εσπευσαν να ευχηθουν στο ζευγαρι αιωνια ευτυχια.

Μολις το καθηκον ολοκληρωθηκε, επεστρεψαν πλεον νυχτα στο πατρικο, οπου φαγητο σερβιριζοταν ηδη στους καλεσμενους ππυ κατεφθασαν νωρις.

Η αφιξη της οικογενειας Robertson τραβηξε τα βλεματα αρκετων, καθως η επιστροφη τους στην περιοχη αποτελουσε το μοναδικο θεμα συζητησης σε συνδιασμο με την τεραστια περιουσια των Jacobs.

H Sarah με τις καταλληλες διασυνδεσεις εξασφαλισε μια θεση για τον William στο τραπεζι της Katherine, αδιαφορωντας για τις παρακλησεις της φιλης της.

Επειτα απο τις διαχυτικες δηλωσεις της μητερας για το μελλον των πρωταγωνιστων της βραδιας ακολουθησε ο λογος της μεγαλυτερης αδελφης. Αφου απομακρύνθηκε απο την στοργικη αγκαλια της Elena, αρπαξε ενα ποτηρι σαμπανια και σταθηκε στο κεντρο του κηπου.

Σιωπη κυριαρχησε στον χωρο μεχρι να ανακτησει την αυτοκυριαρχια της.

"Απο μικρη θαυμαζα την Anne για τους τροπους της. Την ικανοτητα της να προσαρμοζεται σε καθε περιβαλλον χωρις να χρειαστει να κρυψει τον πραγματικο της χαρακτηρα. Ακομη και τις στιγμες οπου αθελα μου την προσεβαλα, εκεινη με ψυχραιμια με επαιρνε μια τεραστια αγκαλια ωσότου να ηρεμησω. Αγαπημενη μου αδελφη, θα μου λειψουν οι απλες, καθημερινες, αθωες στιγμες μας. Ξερω ομως οτι σε αφηνω σε εναν παιδικο μας φιλο, αστειο και εντιμο. Η αγαπη δεν χρειαζεται να ειναι καταδικασμενη για να ειναι αξια συζητησης. Ευχομαι ολες οι μερες σας να ειναι οσο ευτυχισμένες οσο η σημερινη. Στην αιωνιοτητα λοιπον!"

Σκουπισε ενα δακρυ που κυλησε στο δεξι της μαγουλο και χαμογελωντας σηκωσε στον αερα το κρυσταλινο ποτηρι.

Δεν εχασε στιγμη την επιγνωση της καταστασης και των παρακινησεων αυτης της ενωσης, ομως στην έκφραση  της αδελφης της εβλεπε γαληνη. Και αυτο της αρκουσε.

Η ματια της ενωθηκε με του Harisson ο οποιος χωρις να το ελεγξει, ανταπεδωσε την πρόποση. Πρωτη φορά τον έβλεπε τόσο κοινωνικό.

Το ζευγαρι χορευε αργά, με το κοινο να παρακολουθει. Ο Philip ειχε ζητησει να εχει την αποκλειστικότητα στο πρωτο βαλς.

Μολις σταματησε η μελωδια του βιολιου η Anne απομακρυνθηκε απο αυτον και κατευθυνθηκε προς την αγαπημενη κορυφη της Katherine. Εκεινη χωρις να διστασει διακριτικα την ακολουθησε.

Με τις παλαμες να κρυβουν το προσωπο της ειχε καθησει στις ριζες του γερικου δεντρου κρατωντας ενα τσαλακωμένο  σκιτσο της με τον Ben σε καποια πλατεία.

Το εδωσε στην αδελφή της  χωρις να εξηγήσει την ιστορία πίσω από αυτο το κομμάτι χαρτί.

Αυτος φαινοταν ψυχρος, σοβαρος. Η κοπελα διπλα του ομως γελουσε με ολη της την ψυχη.

"Τον χρειαζομουν περισσοτερο απο οσο με χρειαζοταν."

Με λαχταρα διαβασε δυνατα ενα σημειωμα:

"Θελω για μια ζωη να εισαι παντα στην αγκαλια μου."

Επειτα, ξεσπασε παλι σε λυγμους.

Η αδελφη της για αλλη μια φορα δεν γνωριζε πως επρεπε να αντιδρασει. Επρεπε να ακουσει τη λογικη και να την πεισει να επιστρεψουν πισω στο γλεντι, προσποιουμενες πως ολα ειναι ευκολα στη ζωη τους; Ή να την αγκαλιασει μεχρι να σταματησει η ψυχικη της οδύνη;

Ιδανικα θα ηθελε και τα δυο.

Θυμηθηκε τα λογια της Edna στα δεκατα εβδομα γενεθλια της: "Ακολουθα την καρδια σου Katherine! Ποτε δεν θα σε οδηγησει στον λαθος δρομο!"

Εκατσε διπλα της χαιδευοντας της τα μαλλια.

"Ειναι πραγματι ενα ομορφο σκιτσο, περιγραφικο. Αναρωτιεμαι, γιατι δεν το εκαψες μαζι με ολα τα υπολοιπα;"

"Ηθελα να κρατησω κατι που να μου υπενθυμιζει πως ο ερωτας μας ηταν αληθινος και οχι ενα αρρωστο δημιουργημα του φαντασιόπληκτου μυαλου μου. Να θυμαμαι πως καποτε, ημουν πραγματικα ευτυχισμενη. Προσπαθησα...Πραγματικα προσπαθησα με οσες δυνάμεις ειχα να τον μισησω. Αλλα ειμαι εξαντλημενη, τοσο εξαντλημενη."

Ειχε κουρνιασει πλεον στα ποδια της  αναμενοντας καποιο κυρηγμα. Μια ερωτηση εστω. Αντιθετως, την φιλησε στο μάγουλο.

"Τον αγαπαω τον Phlip, ειλικρινα. Μπορει να μην το δειχνει αλλα ειναι πολυ γλυκος,καλοσυνατος. Εχει χιουμορ."

"Αλλα δεν ειναι εκεινος". Συμπληρωσε η Katherine σαστιζοντας στην οψη του William που πλησιαζε με δυο ποτηρια στο χερι.

Με γρηγορες κινησεις οι νεαρες σηκωθηκαν, εστρωσαν τα τσαλακωμένα φορέματα τους, με την μικροτερη να προτιμησει να διαφυγει απο την αλλη μερια 
ωστε να επιστρεψει στον συζυγο της.

Πλέον νομικά θεωρούνταν κτήμα του.

Σταθηκε μπροστα της και υποκλιθηκε ελαφρα. Της προσεφερε αλκοολ χωρις διευρύνει τη μικρη τους αποσταση.

"Σε τι πινουμε;"

"Σκεφτομαι να αγορασω μια καινουρια αμαξα που να χωρα περισσοτερα απο τεσσερα ατομα. Τι πιστευετε;"

Κρατουσε τα χερια του σταυρωμενα.

"Αν θεωρειτε πως θα σας φανει χρησιμη φυσικα."

Εκεινη ξεκινησε να περπατα στο γυρω απο το δεντρο, τρίβοντας τα δαχτυλα της.

Ενιωθε αβολα διπλα του.

Τυψεις.

"Κυριε Dickhead. Θα ηθελα να σας ευχαριστησω που μετα απο οσα συνεβησαν μεταξυ μας βοηθήσατε τοσο πολυ με τις ετοιμασιες του γαμου. Απο την πρωτη στιγμη που σας γνωρισα, βρισκεστε συνεχως στο πλευρο μου, δεν με εγκαταλειψατε ποτε. Ακομη και οταν ειχατε καθε λογο να το κανετε."

Το προσωπο του έλαμψε απο χαρα ακούγοντας τα λογια της. Αν ο ουρανος ηταν γαλαζιος, θα μπορουσε να διακρινει την λευκη οδοντοστοιχία του και τις σπιθες που πετουσαν τα ματια του.

"Επεστρεψα για εσενα Katherine, ελπιζω να το ξερεις. Θα το εκανα χιλιες φορες αν χρειαζοταν. Θα ταξιδευα σε καθε ακρη του κοσμου για εσενα!"

Μια αγωνια γεννηθηκε μεσα της.

Η προταση!

"Θεε μου, αν υπαρχεις, κανε να μην σκυψει τωρα μπροστα μου και ζητησει το χερι μου!" Σκέφτηκε.

Ανεβαινοντας το λιβαδι ο Harisson για να την συναντησει, διεκρινε τις μορφες τους.

Συνάντησε μια κιτρινη τριανταφυλλια, εκοψε ενα ανθος, και σταθηκε απο πισω ακουγοντας τη συζητηση τους. Δεν επιθυμουσε να τους διακοψει, ουτε ομως να επιστρεψει.

Ξεχωρισε την αγχωμενη φωνη του φιλου του.

"Σε αγαπαω Katherine! Δεν μπορω να φανταστω τη ζωη μου χωρις εσενα και...Νομιζω πως ουτε και εσυ. Συγχωρεσε με για την ευθύτητα, ομως τις ελπιδες μου αναζοπυρωσαν οσα έγραψες σε εκεινο το γραμμα."

Για μια στιγμη εχασε τον ελεγχο του εαυτου του, ενιωθε οτι ειδε καποιο φαντασμα.

Δεν πιστευε πως θα ετρεμε ετσι στο ακουσμα της εξομολογησης του William, ειδικα απο τη στιγμη που ηταν ο πρωτος που γνωριζε τις προσδοκίες του.

Το τριανταφυλλο επεσε απο τα χερια του και ταυτόχρονα επεστρεψε στην τσεπη του σακακιου το μικρο βελουδινο κουτακι με το δαχτυλιδι της μητερας του.

"Κι εγω σε αγαπαω William. Απλως.."

Δεν προλαβε να ολοκληρωσει την προταση της, ο ερωτευμενος νεος ενωσε τα χειλη τους.

"Απλως οχι με τον ιδιο τροπο που με αγαπας εσυ." Προσθεσε η εσωτερικη της φωνη.

Χωρις να εχει καμια συναισθηση των κινησεων της, τον απομακρυνε ελαφρα, εκεινος δεν απομακρυνε την παλαμη του απο το μαγουλο της.

"Συνετο θα ηταν να επιστρεψουμε...δεν συμφωνεις;"

Εκεινος εγνεψε και κρατωντας την απο το χερι για να μην γλιστρήσει κατεβηκαν το πετρινο μονοπατι.

Στο φρεσκοκουρεμενο γρασιδι παρατηρησε ενα μοναχικο τριανταφυλλο. Αφησε το κρατημα του και ετρεξε προς αυτο.

"Τι κανεις εσυ μικρουλικο μονο σου; Ποιος ακαρδος σε απεκοψε απο τα υπολοιπα τριανταφυλλα και σου στερησε τη ζωη;"

"Επετρεψε μου." Αναφωνησε ο νεαρος διπλα της προσφεροντας της ενα δευτερο.

Τον ευχαριστησε και ακολουθησαν το πληθος σε εναν τελευταιο χορο. Εξαλλου, της το είχε ζητήσει τόσο ευγενικά την τελευταια φορα που τον ειδε πριν φυγει.

Γελωντας κατα τη διαρκεια των επαναλαμβανομενων βηματισμων, εψαξε την παρουσια του Harisson.

Δεν ειχε την ευκαιρια να μιλησει μαζι του.

Ποσο θα ηθελε να ακουσει τη φωνη του.

Φοβοταν μηπως την ξεχασε εντελως.

Κανοντας εναν κυκλο γυρω απο το σωμα του καβαλιερου της καταφερε επιτελους να τον διακρινει.

Το βλεμμα του ηταν κενο, το προσωπο του ατονο. Πριν απο μερικες ωρες της χαμογελασε...ποιος εσβησε αυτο το χαμογελο που τοσο ειχε αναγκη να δει;

Η ορχηστρα ολοκληρωσε το εργο της, παλαμάκια υπερισχυσαν των ευχαριστιών της οικογενειας.

Ο William την αγκαλιασε.

Οσο τα χερια της ηταν τυλιγμενα στον λαιμο του συναντησε τη ματια του. Αφου αποχαιρέτησε θερμα το φιλο της ετρεξε προς το μερος του.

Ειχε φυγει.

≿━━━━༺❀༻━━━━≾