≿━━━━༺❀༻━━━━≾

Ξυπνησε με μια αισθηση σαν να είχε δει καποιο φριχτο εφιαλτη, ακουγοντας χαμηλοφωνες ομιλιες πίσω από την ξύλινη πόρτα του δωματιου της.

Αναγνωρισε αμεσως τη χροιά της πολυαγαπημενης της Edna, που την εκρυβε η βραχνη φωνη του πατερα της.

"Κυριε Jacobs,με όλο το σεβασμο έχω αρχισει να ανησυχω. Έχει περάσει ένας μηνας μα ακόμη δεν έχει συνέλθει. Τις πρωτες ημερες πιστευα πως χρειαζοταν χρονο για να αναρρώσει ο αστράγαλος της αλλά το προβλημα φαινεται περισσοτερο ψυχικο παρα σωματικο. Είναι καταβεβλημένη, το νιώθω. Μηπως γνωριζετε τι συνεβη εκεινο το πρωινό και γύρισε σπίτι σε αυτη την άθλια κατάσταση;"

"Ηρεμησε Edna, είμαι βεβαιος πως σύντομα θα επανελθει δυναμικα στη ροη της καθημερινότητας μας, ειδικα επειτα απο την επισκεψη του κυριου Rickords αυριο. Τις πολυσυνθετες σκεψεις της θα κατακτησουν οι ετοιμασιες του γαμου. Νομίζω πως ναι...Η Anne θα βρεθει πολύ σύντομα στα χεριά αυτου του αντρα. Για αυτό επιβαλλεται να ανησυχούμε, όχι για ακόμη μια περίοδο που η Katherine ανακαλύπτει νέες πτυχές του εαυτού της."

"Πραγματικά ελπίζω η ψυχολογια της να ανακαμψει. Παω να την ξυπνησω.."

Βλέποντας την κυκλική κίνηση στο πόμολο, γυρισε το κεφάλι της στα δεξια κλεινοντας απαλα τα μάτια.

Ενιωσε το αγγιγμα της.

"Καλημερα Katherine!"

Την ανασηκωσε με τρυφερο τροπο, στηριζοντας το κεφάλι της σε ένα μαξιλαρι.

Ως ενδειξη ευγνωμοσύνης της χαμογελασε.

"Θέλω πάντα να σε βλεπω χαρουμενη, ποτέ ξανά στενοχωρημένη. Μια νέα μέρα ξημερωσε και πρεπει να την καλοδεχτουμε. Σηκω να σε βοηθήσω να πλυθεις, θα επισκεφτεις την δεσποινις Sarah το απογευμα για τσαι!"

"Δεν νομίζω πως το ποδι μου θα αντεξει τη διαδρομή. Καλυτέρα να το αφησουμε για κάποια άλλη στιγμή."

"Ασε επιτελους τις δικαιολογιες! Τόσο ο γιατρος όσο και ο φαρμακοποιος μας βεβαιωσαν πως είσαι εντελως υγιης. Αν και... τώρα που σε περιέργαζομαι καλύτερα...φαινεσαι αυπνη. Πάλι ξενυχτισες γραφοντας;"

"Αφού ξέρεις πως αγαπω να συνεχιζω την εξελιξη των ιστοριων μου κάτω από το λαμπερο φως των κεριων. Δεν χρειαζεται να φοβασαι για έμενα."

"Μου έχεις τονισει απειρες φορές πως με θεωρεις φίλη σου Katherine, για αυτό και θα σου απαντησω σαν να είμαι μια από αυτές πριν επιστρέψω στην κουζίνα. Τα βραδια καθομαι στην καρεκλα διπλά στο προσκεφαλι σου και διακρινω μια απερίγραπτη θλίψη. Όλοι υποθετουν πως αυτό οφειλεται στην ξαφνικη φυγη του νεου σου φιλου William, κατι που ίσως και να ισχύει.

Έκανε μια παύση.

"Γνωριζω καλυτέρα από όλους τις ικανοτητες σου. Μπορεις να αλλαξεις όλο τον κόσμο αρκει να το θελεις."

Χαιδεψε στοργικα το μαγουλο της και ακουμπησε στην ακρη του κρεβατιου ένα πορτοκαλι φορεμα.

Όσα ειπώθηκαν από το στόμα της Edna επαληθευαν την πραγματικότητα της Katherine.

Είχε δεθει με το παρελθον περισσοτερο από όσο το επετρεπαν οι καταστάσεις.

Τον τελευταίο καιρό είχε βυθιστει στη μελαγχολια.

Συνειδητοποίησε πως διαχειρίστηκε λάθος την διαφωνία της με τον Harisson, από κάθε άποψη. Δεν εννοουσε καμιά λέξη από οσες ξεστόμισε.

Ειδικα η τελευταία της φραση ήταν αυτή που την επνιγε στον ωκεανο των σκεψεων της. "Ελπίζω να μην σας συναντησω ποτέ ξανά, μόνο κακο φερατε στη ζωη μου!"

Ακριβώς το αντιθετο είχε συμβει.

Γνωρίζοντας όχι μόνο εκεινον αλλά και την αδελφη του σε συνδυασμό με τον καλο τους φιλο εμαθε τις αξιες της ζωής.

Την αδελφικη αγαπη, τις θυσιες μεταξυ αγαπημένων προσώπων.

Δεν είχε ξανά την ευκαιρια να βιωσει τόσο συγκινητικές στιγμές από την πλευρα του παρατηρητη.

Τον σκεφτοταν συνεχεια. Ιδιαίτερα κατά τις ώρες όπου ασχολουταν με το σύγγραμμα της.

Διχως να το αντιληφθεί , κατεληξε στη δημιουργια ενός χαρακτηρα ίδιο με εκεινον.

Όχι μόνο στην εμφανιση αλλά και στα προσωπικα γνωρισματα.

Ηπιε ένα ποτηρι χυμο ροδι και λυνοντας τον σφιχτο της κοτσο ενιωσε την αναγκη να τρεξει προς τον αγαπημενο της λοφο κάτω από τον καυτο ηλιο.

Ηθελε να νιωσει ελευθερη, κυριως από τον εαυτό της.

Όσο καιρό περνουσε μονη τόσο πιο δύσκολο φαινόταν το να εγκαταλειψει τους τέσσερις τοιχους του δωματιου της.

Κι όμως, πλέον μπορούσε να αντικρίσει τον κόσμο χωρίς να δακρύζει.

Φοβοταν τη μοναξια πιο πολύ και από τον θανατο που χειροτερος αντιπαλος δεν υπηρχε.

Έπειτα από το δειπνο επέστρεψε στο γραφείο της κρατώντας τρία φυλλα χαρτιου στο χέρι της.

Έγραψε τρια γραμματα, ένα σε κάθε άτομο που της λείπει.

Το πρώτο πηγαινε στην Elena. Ηλπιζε πως ενιωθε καλυτέρα, θα εκανε τα πάντα για να τη δει εστω για μερικα λεπτα. Μετά από τη Sarah, ήταν η καλύτερη της φίλη. Οι ψυχες τους επικοινωνούσαν.

Το δευτερο στον William. Σε κάθε γραμμη βρισκόταν και ένα συγγνωμη. Κυριως για την κριση που την έπιασε εκείνο το τραγικο βράδυ και αλλαξε καθοριστικα το μελλον τους.

Τονισε όμως πως κι εκείνος όφειλε μια ευκαιρια για συζητηση προτου επιλεξει να αποχωρησει τόσο ξαφνικά από τη ζωη της.

Τον χρειαζόταν κοντά της, σε ένα δωματιο γεματο με κόσμο εψαχνε τη χαρωπή και μονίμως ευδιαθετη μορφη του που την έκανε να ξεχαστεί από κάθε πρόβλημα που αντιμετωπιζε.

Τριτο και τελευταίο το πιο επίπονο γραμμα, αυτό που πηγαινε στον Harisson.

Για πρώτη φορά παραδεχτηκε σε εκείνον πως έκανε λάθος και ποσο λυποταν για τα σκληρα της λόγια.

Ανεφερε ποσο μονοτονη ήταν η καθημερινοτητα της χωρίς την παρουσια του και τη δυσκολια που αντιμετωπιζε στο να καταφερει να παραμεινει δυνατή, όπως θα εκανε μια σωστη κυρια.

Αφού ολοκληρωσε τη διαδικασια ακουγοντας παραλληλα την υπενθύμιση της Edna πως ηρθε η στιγμή να κατευθυνθεί στην αμαξα, εσκισε σε μικρα κομματακια τον πολυωρο κοπο της.

Ο εγωισμος της δεν της επέτρεπε να στειλει κανενα από αυτά. Οποίος ήθελε, μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της.

Αλλαξε σε ένα ασπρο φορεμα καθώς απεχθανοταν το εντονο πορτοκαλι και κατεβηκε τις πλατιες σκαλες.

Λίγο αργότερα βρέθηκε μπροστά στην ψηλη είσοδο χτυπώντας την βαριά πόρτα. Η ιδία υπηρέτρια την οδηγησε στον κηπο αυτή τη φορά, όπου το νεονυμφο ζευγάρι επινε το τσαι του απολαμβάνοντας τη θεα.

"Καλησπερα! Ελπίζω να μην ενοχλω."

Ο αντρας απομακρύνθηκε από την αγκαλια της συζυγου του και αφού υποκλίθηκε προχώρησε στο εσωτερικο της οικειας.

"Καθισε Katherine, μη δινεις σημασια στον Tom, είναι σωματικα αδυναμος από τις υποχρεωσεις της δουλειας. Χαιρομαι πολύ που επιτελους αποφασισες να με επισκεφτεις, χωρισαμε τόσο ξαφνικά! Βρισκομαι σε έναν παραδεισο γαληνης με εσένα διπλά μου, συγχωρεσε τα τσακισμενα νευρα μου όμως, οφειλονται στους πονους της εγκυμοσυνης. Μηπως θα ηθελες να πω στην Jane να σου προσφερει καποιο μάλλινο σαλι; Κρυωνεις;"

Την πλησιασε και χωρίς να μιλήσει στην αρχη την αγκαλιασε.

Αυτό χρειαζοταν για να ηρεμησει η ψυχή της, μια θερμή αγκαλιά από εκείνη.

Ακόμη κι αν ενιωθε πως δεν ήταν έτοιμη να αναλύσει τη συναισθηματικη της κατάσταση, γνώριζε πως αυτό το άτομο βρισκόταν πάντα εκει.

"Σευχαριστω πολύ Sarah, δεν κρυωνω. Σκουφακι είναι αυτό που κρατας;"

Η Jane τοποθετησε μερικα φρεσκα ταρτακια στο τραπέζι μπροστά τους.

"Ναι, σου αρεσει; Το εφτιαξα για το μωρο.. Ελπίζω να είναι αγόρι!"

"Είναι πανεμορφο! Αγόρι; Πως κι ετσι; Πάντα μου ελεγες πως ηθελες ένα μικρο κοριτσακι σαν κι εμας, να του αγοράσεις πορσελάνινες κουκλες και να το μεγαλωσεις με τις δικες μας αντισυμβατικες αρχες."

"Μα γλυκια μου αυτά τα λόγια ειπωθηκαν τόσο καιρό πριν! Η οικογενεια μας χρειαζεται απογονους."

"Όπως επιθυμεις. Περιεργο που πια η νυχτα εμφανιζεται αργότερα, δεν νομιζεις;"

"Διεσχισες τοση αποσταση, ερημιες και γκριζα βραχια για να σχολιάσουμε την διάρκεια της ημερας τώρα που πλησιαζει το καλοκαιρι;"

"Δεν καταλαβαινω την αντίδραση σου. Εγώ απλώς θεώρησα αξιοσημειωτη αυτή τη παρατηρηση, βρίσκω αναζωογονητικό το φως που στελνουν τα αστερια μαζί με το απαλο αεράκι."

"Ο Tom μου είπε τα πάντα. Τι έχεις να πεις για τον εαυτό σου;"

Το υφος της ήταν επικριτικο. Είχε διαμορφωσει μια αρνητικη εικονα για την Katherine ακουγοντας από τον συζυγο της κάθε λεπτομερια των τελευταίων περιστατικων.

"Αχ μα ποσα βασανα να αντεξω! Δεν φέρθηκα ορθα, μου το αναγνωριζω, μα συνάμα δεν το βρισκω αξιο θεμα συζητησης, ειδικα από τη στιγμή που δεν ησουν παρούσα στην κουβεντα."

"Δεν καταλαβαινω. Σε ποια συνομιλία αναφέρεσαι;"

"Με τον κυριο Robertson φυσικά, ποιον αλλο;"

"Katherine συνελθε! Σε επιπληττω για τον τροπο που απερριψες την καλοσυνη του William!"

Απάντησε κοφτα, είχε εκνευριστει με την ξαφνική της επίθεση.

"Οφειλω μια συγγνωμη. Ξέρω πως δεν θα θελει να μου μιλήσει ξανά μετα την τελευταία μας κουβεντα."

Κάθε μια από τις νεαρες αναφεροταν σε διαφορετικά γεγονοτα, προκαλώντας μια σύγχυση στα μυαλα του προσωπικου που κρυφάκουγε.

"Γιατί δεν του εδωσες την ευκαιρια εστω να σου μιλήσει;"

"Εκλαιγα. Πονουσε το ποδι μου. Κρυωνα. Ενω εκεινος, προσφερθηκε να με βοηθησει. Και εγώ; Τι έκανα εγώ; Του φερθηκα με τον χειρότερο δυνατο τροπο."

Εδειχνε αδυναμια, κανεις θα πίστευε πως βρισκόταν υπο την επήρεια καποιας αλλοκοτης ουσιας.

"Katherine δεν είσαι καλά. Jane, λίγο νερό!"

"Έχεις δικιο. Δεν είμαι."

Επέστρεψε το ποτήρι στην ευγενική βοηθό και συνέχισε.

"Sarah. Νομίζω ότι είμαι ερωτευμενη μαζί του."

Ένα βαρος εφυγε από μέσα της, γεννηθηκε μια ελπίδα.

"Σου φερθηκε με τον καλύτερο δυνατο τροπο, είναι λογικο να νιωθεις ετσι. Γραψτου και ίσως σε συγχωρεσει. Αν είσαι τυχερή μπορει να κερδίσεις ξανά την εύνοια του και να σου κάνει την πρόταση."

Σιωπη κυριαρχησε καθώς καμιά από τις δυο δεν επιθυμουσε τη δυστυχία της αλλης.

Λίγο αργότερα ανακοινωσαν πως το φαγητο ήταν ετοιμο όποτε η Katherine επέστρεψε σπίτι βρισκοντας τη μητέρα της ξυπνια να την περιμενει στο καθιστικο κρατώντας έναν φακελο.

Τα γκριζα μάτια της καρφωθηκαν πανω στην κορη της. Το προσωπο της σοβαρο. Κάθε λογής πιθανοτητα σκεφτηκε η νεαρη, έτοιμη να την αντιμετωπισει.

Αποστολεας ήταν η Elena.

Τρέχοντας προς την πολυθρονα γλίστρησε στο χαλι, χτυπωντας για άλλη μια φορά, ελαφρά τουλαχιστον.

Φιλησε το μαγουλο της μητερας της και γεματη αγωνια ξαπλωσε στο κρεβάτι διαβάζοντας με τρεμάμενα χεριά.

"Αγαπημενη μου Katherine,

Μου λειπεις πολύ! Η ειδηση της αποχώρησης μας ήταν τόσο ξαφνικη, δεν μπορεσα να σου πω αντιο! Νιώθω καλυτέρα και οι γιατροι με προσεχουν πολύ! Οι πονοι έχουν υποχωρησει. Πολλες φορές ευχομαι βεβαια ολα αυτά να στα ελεγα από κοντά, ίσως σε έναν ανθισμένο κηπο ή περπατωντας στα στενα της πολης. Είμαι σίγουρη πως θα ηθελες να μαθεις πως είναι ο William. Αν και συντετριμμένος, προσπαθει να προχωρήσει κανοντας νέες γνωριμιες, αν ρωτας τη γνωμη μου, ανώφελα. Σε αγαπαει Katherine. Ίσως όχι όσο ένας άλλος συγκεκριμένος κυριος με πληγωμενη περηφανια που έχει αρρωστησει από τη θλίψη του, αλλά τα συναισθηματα του είναι αγνα. Σε παρακαλω, απαντησε μου και μιλησε μου για τα πάντα. Τι έχει συμβει όσο λειπουμε; Ειστε όλοι καλά;

Elena"

Αναστεναζοντας διπλωσε καλά το τσακισμένο χαρτι και το εκρυψε σε ένα κουτακι από ένα κοσμημα διπλά από το επιπλο που φυλάσσονται τα ρούχα της.

Γνωριζοντας πια πως και οι τρεις τους είναι καλά, εκλεισε τα μάτια της και καταφερε επιτέλους να κοιμηθει ησυχα.

Ο ηχος του πιανου το επόμενο πρωινό την αναγκασε να πεταχτει από τη θέση της και να ετοιμαστει γρήγορα.

Οι φυσικες μπουκλες τον μαλλιων της ακουμπούσαν το ανοιγμα του μπλε της φορεματος στην πλατη τονιζοντας τη σιλουετα της.

Φαινόταν σαν καποιο φαντασμα λογω της έλλειψης τροφης των τελευταιων ημερών, όμως η ομορφια της υπερτερουσε κάθε ατέλεια.

Χειροκροτηματα ακουστηκαν.

"Ειστε υπεροχος στο πιανο κυριε Rickords!"

Φωναξε η μητέρα χαρουμενη.

"Άντε πάλι.." Ψιθύρισε και αφού τους καλημερισε, κάθισε διπλά στον πατερα της παρατηρώντας τη συζητηση μεταξυ των υπολοιπων.

"Αφου ξύπνησε η γοητευτική Katherine μπορώ να ξεκινήσω. Έχω υπαρξει δυστυχισμενος στη ζωη μου. Όμως από τη στιγμή που βρεθηκε μπροστά μου η Anne, ολα απεκτησαν νοημα. Θέλω κάθε βράδυ να κοιμαμαι διπλά της και να ξυπνω στην αγκαλια της. Κυριε Jacobs, ζητω το χέρι της κορης σας!"

Τα βλεμματα στραφηκαν στο ρυτιδιασμενο πρόσωπο του πατερα, αναμένοντας την απαντηση του.

"Δεν μου πεφτει λόγος αν η Anne θεωρει πως θα είναι ευτυχισμένη μαζί σου."

"Ναι! Ναι!" Φωναξε συγκινημένη και ενθουσιασμένη η νεαρη σκουπίζοντας τα δάκρια της.

Το κλίμα ήταν χαρμοσυνο, μάλιστα η μητέρα διεταξε να στειλουν από δυο μπουκαλια κρασι σε κάθε οικεια της περιοχης.

"Έμενα με συγχωρειτε." Δηλωσε η Katherine αφηνοντας πίσω της την ευτυχισμένη σκηνη.

Διέκρινε πως τα συναισθήματα δεν ήταν ισχυρά και αυτός ο γάμος υποκινουταν από συμφέροντα, και στις δύο πλευρές.

Πίστευε πως τόση ώρα παρακολουθούσε κάποια παράσταση στο θέατρο.

Έπιασε την πενα της.

"Αγαπημενη μου Elena,

Μόλις πηρα το γραμμα σου! Εκτιμω την ευγένεια σου να με ενημερώσεις για τον William, μέσα στις επομενες μερες σκοπευω να γραψω και σε εκεινον. Χαιρομαι που είσαι υγιής! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ομορφες στιγμές μας και ελπίζω να έχω την ευκαιρια να σε συναντησω ξανά αγαπημενη μου φίλη. Σε θεωρω οικογενεια μου. Ελπίζω ο Harisson να απολαμβανει τον καιρό και να αξιοποιει τον χρονο του στην φυση. Θυμαμαι ποσο πολύ αγαπα την ανοιξη. Σύντομα παντρεύεται η Anne με τον νεαρό Rickords, μακάρι να μπορέσετε να παρευρεθείτε. Όσο για εμένα, θα τα καταφέρω. Το βιβλίο μου πηγαίνει καλά, ανυπομονώ να το διαβάσεις! Μου λειπεις πολύ!

Με αγαπη, Katherine"

≿━━━━༺❀༻━━━━≾