≿━━━━༺❀༻━━━━≾

Αιωνιότητα.

Δυσνόητη λέξη, αψυχολόγητη.

Αόριστη, πολλά υποσχόμενη.

«Θα σε αγαπώ για πάντα.» Ψιθύριζε απαλά στο αυτί της Katherine η μητέρα της κάθε βράδυ λίγο πριν ξαπλώσει.

Μπορεί άραγε η αγάπη να διαρκέσει για πάντα;

Αλήθεια, πόσο διαρκεί τελικά το για πάντα και τι υπάρχει μετά από αυτό;

Τέτοιες «παράξενες» κατά την άποψη της Edna σκέψεις τριγυρνούσαν στο μυαλό της κύριας της, αρκετές στιγμές της ημέρας.

Η Katherine ήταν εντελώς διαφορετική από τις συνομήλικες της.

Ενώ οι περισσότερες μέχρι τα δέκατα όγδοα γενέθλια τους είχαν ήδη αφιερώσει τους εαυτούς τους σε πλούσιους συζύγους, κερδίζοντας με «κόπο» μια θέση στα ανωτέρα στρώματα του κοινωνικού συνόλου, εκείνη οραματιζόταν αλλιώς το μέλλον της.

Αν και είκοσι ετών, ο γάμος δεν αποτελούσε μόνιμη σκέψη της, λόγος ύπαρξης. Η κοσμοθεωρία της απείχε πολύ από το συνηθισμένο.

Είχε μια βαθιά αγάπη για τις τέχνες, την ιππασία και τον χορό.

Το μεγάλο πάθος της όμως δεν ήταν κανένα από τα παραπάνω. Ήταν η συγγραφή βιβλίων.

Στοιβαγμένα στο μαρμάρινο γραφείο της, απέναντι από το υπέρδιπλο κρεβάτι, βρισκόντουσαν μερικά από τα μισοτελειωμένα έργα της νεαρής.

Πάντα γεμάτη ενθουσιασμό και πολλές ιδέες ξεκινούσε την γραφή μιας νέας ιστορίας -πολλές από αυτές μάλιστα ήταν ιδιαίτερα προοδευτικές για τα δεδομένα του δεκάτου ογδόου αιώνα- μα κάπου στη μέση τα παρατούσε με τη σκέψη «δεν με εκφράζει απόλυτα»

«Katherine, μόλις κατέφθασε το φόρεμα σου!» Ανακοινώσε ενθουσιασμένη η Edna, παροτρύνοντας την να σηκωθεί από την καρέκλα και να ετοιμαστεί για το μεγαλύτερο κοινωνικό γεγονός της χρονιάς.

Τον γάμο της πιο αγαπητής της φίλης, Sarah.

Με την Sarah δε δέθηκε επειδή το απαιτούσαν οι συνθήκες, αλλά επειδή οι χαρακτήρες τους ταίριαζαν όπως το ψάθινο καπέλο με τον καλοκαιρινό ήλιο ή ο χυμός ρόδι με τα μοσχομυριστα κουλουράκια της Edna.

Ναι αν και υπηρέτρια της, τη θεωρούσε φίλη της.

Ουσιαστικά τη μεγάλωσε. Ένιωθε άνετα μαζί της, μπορούσε να της μιλήσει για τα πάντα χωρίς ντροπή ή φόβο.

Σε αντίθεση με τη μητέρα της, η οποία τον τελευταίο καιρό την πίεζε αρκετά με το ζήτημα του γάμου, ειδικά από τη στιγμή που έφτασε στα χέρια της η πρόσκληση της Sarah με τον Tom Pilots.

Ο Tom ήταν ένας εξαιρετικός νέος, με καταγωγή από τη Σκωτία, που συνδύαζε τις αρετές της ευγένειας με την κλασική κομψή εμφάνιση που ταιριαζε σε έναν ευγενή της εποχής. Η παρουσία του απέπνεε μια φυσική χάρη και αυτοπεποίθηση, και η συμπεριφορά του μαρτυρούσε την εξαιρετική του ανατροφή και τις υψηλές του αρχές. Με μια επιβλητική παρουσία και έναν ανεπιτήδευτο, αλλά συνάμα αριστοκρατικό αέρα κέρδιζε τη συμπάθεια και τον σεβασμό όλων γύρω του.

Ευτυχώς για εκείνη, δεν είχε την απαίτηση η σύζυγος του να μετακινηθεί από την Αγγλία καθώς είχε ήδη αγοράσει μια έπαυλη σε μικρή απόσταση από την οικεία της φίλης της.

Η ιδία όμως ήταν αποφασισμένη. Αν ποτέ επέλεγε να παντρευτεί, ήθελε να γίνει από άνευ ορών αγάπη και όχι υποκινουμένη από συμφέροντα.

Πολλές φορές φοβόταν πως δεν θα είναι η κατάλληλη σύζυγος.

Δεν γνώριζε πώς να συμπεριφερθεί σε κοινωνικές καταστάσεις όπως τους συχνούς χορούς που παραβρισκόταν σε ανάκτορα, ήταν άβολη και ζητούσε κάτι που δεν μπορούσε να έχει, ανεξαρτησία.

Βρισκόταν συνεχώς σε έναν ονειρικό κόσμο όπου η ιδία είχε δημιουργήσει. Έναν κόσμο όπου οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα της επιλογής. Επιλογής στην αγάπη, στην εργασία, στην ελευθερία.

Δεν την ενδιέφεραν τα μεγάλα σαλόνια, οι ανθισμένοι κήποι ή το ετήσιο εισόδημα του συντρόφου της. Αν ζητούσε κάτι, αυτό ήταν κατανόηση.

Δυστυχώς όμως, ο κόσμος μιλούσε ήδη για εκείνη.

«Ποτέ θα νοικοκυρευτεί;»

«Μήπως δεν έχει την ικανότητα να αποκτήσει απογόνους;»

Αυτές είναι μερικές από τις πιο δημοφιλείς φήμες προς το πρόσωπο της.

Η ιδία αδιαφορούσε παντελώς για την άποψη αγνώστων, όμως αυτό δεν ίσχυε για τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας της.

Οι γονείς της, παντρεμένοι από όταν θυμούνται τους εαυτούς τους, επιθυμούσαν για εκείνη το καλύτερο δυνατό μέλλον. Δεν ήθελαν να στερηθεί τίποτα.

Εκείνη την εποχή, η έννοια της επιτυχίας και της ευημερίας για μια οικογένεια συνδεόταν άρρηκτα με την πραγματοποίηση ενός «έξυπνου» γάμου.  Ο γάμος με έναν ευγενή και αξιόλογο σύζυγο θεωρείτο το απόλυτο επίτευγμα, η εγγύηση για μια εξασφαλισμένη κοινωνική θέση και ένα ευτυχισμένο μέλλον.

Η αγάπη και η αφοσίωση που έτρεφαν οι γονείς της Katherine προς εκείνη ήταν βαθιά και ειλικρινής, μια αγάπη που, στην πραγματικότητα, υπερέβαινε αυτή που αισθάνονταν για τη δεύτερη κόρη τους, την Anne Jacobs.  

Η Anne ήταν το ακριβώς αντίθετο από την αδελφή της.

Συντηρητική, συνεσταλμένη κοπέλα. Ρεαλίστρια και κάποιος με θάρρος θα έλεγε..απαισιόδοξη.

Τουλάχιστον έτσι έδειχνε.

Η απουσία ενός γιου ήταν πλήγμα για τη συνέχεια της γενιάς Jacobs, αυτό όμως δεν τους εμπόδισε από μια ευτυχισμένη και πλουσιοπάροχη ζωή.

Η Edna την βοήθησε να σφίξει όσο χρειαζόταν τον κορσέ της, περνώντας προσεκτικά τα μανίκια από το καταγάλανο μακρύ φόρεμα της, στολισμένο με λεπτομέρειες δαντέλας.

Η δαντέλα, στην εποχή της Katherine, ήταν περισσότερο από ένα απλό υλικό – ήταν ένα σύμβολο της κοινωνικής θέσης και του πλούτου. Ηταν συνώνυμη με τη λεπτότητα και τη φινέτσα, χαρακτηριστικά που ήταν στενά συνδεδεμένα με την αριστοκρατία και τους ευγενείς. Για την μητέρα της, η επιλογή ενός φορέματος διακοσμημένου με πλούσια δαντέλα δεν ήταν απλώς μια μόδα της εποχής αλλά μια στρατηγική δήλωση. Με αυτόν τον τρόπο, ήθελε να υπογραμμίσει τη σημασία της οικογένειας στην κοινωνική ιεραρχία και να ενισχύσει την εντύπωση των καλεσμένων στη δεξίωση.

Είχε μάλιστα στο μυαλό της τον ιδανικό για την κόρη της άντρα -φίλο του Tom- ο οποίος λόγω επαγγελματικών αναγκών εγκαταστάθηκε στην περιοχή.

Το όνομα του; William Dickhead, ο τελευταίος γιος της ξακουστής οικογενείας Dickhead.

Αφού πρόσθεσε μια ελάχιστη ποσότητα ρουζ στα μάγουλά της, προσπαθώντας να ενισχύσει την φυσική της λάμψη χωρίς να είναι υπερβολική, στράφηκε προς τον ολόχρυσο καθρέπτη που κρέμονταν στον τοίχο.

Το φόρεμα κολάκευε -όσο γινόταν- τις καμπύλες του σώματος της, τονίζοντας τα πράσινα της μάτια. Τα μισά από τα καστανά μαλλιά της ήταν ελάχιστα υψωμένα, ενώ όσα άγγιζαν την πλάτη της μπούκλες.

Αν δεν είχε την Edna διπλά της σίγουρα δεν θα περιποιούταν τόσο πολύ τον εαυτό της. Όχι ότι το χρειαζόταν βεβαία, χαρακτηριζόταν από φυσική ομορφιά άλλωστε.

Ήταν όμορφη αλλά απρόσιτη.

Κατέβηκε σιγά σιγά τις μεγάλες σκάλες, με σκοπό να συναντήσει στην είσοδο τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας και να κατευθυνθούν στην άμαξα που θα τους οδηγούσε στην εκκλησία.

Περπατώντας ανάμεσα στα δωμάτια για μια στιγμή πίστεψε πως το μάτι της ανάμεσα στις σκιές διέκρινε δυο φιγούρες να φιλιούνται αλλά δεν έδωσε σημασία.

«Λογικά θα είναι άτομα από το υπηρετικό προσωπικό», σκέφτηκε και εφόσον δεν την αφορούσε συνέχισε ατάραχη την πορεία της.

«Η αδελφή σου που βρίσκεται;» Ρώτησε ανήσυχος ο πατέρας της, όμως αδυνατούσε να απαντήσει, είχε να τη δει από το χθεσινό δείπνο.

«Προσπάθησε να είσαι ευγενική με τους νεαρούς», άλλαξε το θέμα συζήτησης η μητέρα προσπαθώντας να τοποθετήσει καλυτέρα τις τούφες των μαλλιών της.

Η  νεαρή κοπέλα  διακριτικά τις επανέφερε στη θέση τους, δηλώνοντας πως ανεξάρτητα από το φύλο του συνομιλητή της, αν δεν δεχτεί τον προαπαιτούμενο σεβασμό, δεν θα δείξει και η ιδία.

Άγαρμπα ντυμένη και γεμάτη ατέλειες μπήκε τελευταία η Anne στην άμαξα, κερδίζοντας κι εκείνη με τη σειρά της ένα σορό αρνητικούς σχολιασμούς από την μητέρα.

Κατέφθασαν στον προορισμό τους λίγο πριν την έναρξη της τελετής.

Η Katherine έβγαλε από την τσάντα της ένα μεταξωτό πανάκι καθώς ήδη στο πρόσωπο της εμφανίστηκε ένα δάκρυ συγκίνησης.

Ήταν πραγματικά περήφανη που η καλύτερη της φίλη βρήκε αυτό που η ιδία ήλπιζε να βρει, την πραγματική αγάπη.

Επειτα από τους αναγκαίους χαιρετισμούς, ανακάθισε στην θέση της -πρώτη σειρά- διπλά στον συνομήλικο και χρόνια γνωστό της Philip Rickords, ο όποιος χωρίς καμιά αναστολή με κάθε ευκαιρία δείχνει το ενδιαφέρον του προς τα εκείνη.

«Τα μπλε σου μάτια μου θυμίζουν τους δυο ωκεανούς του κόσμου και επιθυμώ να πνίγω μέσα τους.» Δήλωσε σιγανά κάνοντας δύσκολο για την κοπέλα να κρατήσει τη διακριτική στάση που επιθυμούσε η μητέρα της.

«Καταρχάς οι ωκεανοί είναι πέντε Philip και τα μάτια μου πράσινα. Σε ευχαριστώ πάντως για τα ευγενικά σου λόγια όμως θα ήθελα να σταθούμε άξιοι της περίστασης και να διακόψουμε την επικοινωνία μας για το υπόλοιπο της βραδιάς, δείχνοντας σεβασμό στο ζευγάρι.»

Ο νεαρός έγνεψε και επικράτησε η πολυπόθητη για την Katherine σιωπή.

Ξαφνικά σαν να έλαμψε η αίθουσα, εμφανίστηκε η Sarah με το μακρύ, λευκό της νυφικό κρατώντας στα χεριά κίτρινα τριαντάφυλλα, τα αγαπημένα τους.

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της, καθώς θυμήθηκε ανέμελες παιδικές στιγμές στους κήπους της έπαυλης, με τις δυο τους να συλλέγουν μονάχα αυτά τα άνθη φέρνοντας τον κηπουρό στα όρια του.

Ένα μέρος της μελαγχολούσε για αυτές τις στιγμές και για την απόσταση που αναπόφευκτα θα δημιουργηθεί μεταξύ τους λογω των νέων συνθηκών. Όμως δεν ήταν εγωίστρια. Έξαλλου, η φίλη της ήταν πιο ευτυχισμένη από ποτέ, χρέος της αποτελούσε η ανιδιοτελής στήριξη της.

Δίχως να το καταλάβει η ώρα πέρασε και βρέθηκε στο σπίτι των νεόνυμφων.

Το τεράστιο σαλόνι στο όποιο έλαβε μέρος η δεξίωση, φιλοξενούσε γύρω στα τριακόσια άτομα, όλοι τους μέλη του στενού κύκλου της υψηλής κοινωνίας, ενώ ο απαλός ήχος του πιανου προκαλούσε μια αίσθηση γαληνής.

Παρατηρούσε τον κόσμο γύρω της.

Οι γονείς της αγκαλιά, κοιτούσαν τα έργα τέχνης που στόλιζαν τους κάτασπρους ψηλούς τοίχους. Η αδελφή της δοκίμαζε τα εδέσματα του μπουφέ και όσο για τον Philip...εκείνος όπως πάντα με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι ζητούσε σε χορό κάθε νεαρή, με σκοπό να προκαλέσει ζήλεια στην ιδία.

Αναπολώντας τις σκέψεις της, βυθίστηκε σε μια μέλαγχολία που συνόδευε το άκουσμα της μουσικής και τις λεπτομέρειες της εκδήλωσης γύρω της. Ξαφνικά, η γλυκιά αγκαλιά της Sarah τη συντάραξε, φέρνοντάς τη πίσω στην πραγματικότητα. Η αγκαλιά ήταν ζεστή και ειλικρινής, μεταφέροντας μια αίσθηση ασφάλειας και αφοσίωσης που η Katherine είχε ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Η Sarah, με το φωτεινό της χαμόγελο και την αταλάντευτη αγάπη της, έδιωξε με τον πιο αφοπλιστικό τρόπο τις σκέψεις της ανησυχίας και της απογοήτευσης που κυριαρχούσαν στο μυαλό της.

«Πάλι χαμένη στις σκέψεις σου;»

«Που άλλου;» Ανακοίνωσε και ανταπέδωσε την αγκαλιά.

«Ελπίζω να ζήσετε μακροχρόνια και ευτυχισμένα Sarah», αναφώνησε θαυμάζοντας την ομορφιά της φίλης της.

Το χτένισμα των ξανθών μαλλιών της είχε χαλάσει από τον πολύωρο χορό όμως το χαμόγελο της κέρδιζε τις εντυπώσεις κάνοντας την τη πιο εκθαμβωτική κοπέλα στο δωμάτιο.

«Σ ευχαριστω! Δεν θα είναι το ίδιο χωρίς εσένα στο πλευρό μου κάθε μέρα βεβαία!» Πρόσθεσε θαυμάζοντας με το ίδιο βλέμμα την Katherine.

«Μην το σκεφτεσαι! Θα σε επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ, το ίδιο και εσύ. Μην ξεχάσεις ποτέ την αξία σου Sarah και μην αφήσεις τον Tom να σε εκμεταλλευτεί.»

«Νόμιζα πως κέρδισε την συμπάθεια σου σε εκείνη τη βόλτα στο ποτάμι όμως από ότι φαίνεται χρειάζεται κάτι παραπάνω για να κερδίσει κανείς την εύνοια της Katherine Jacobs!»

«Και λίγα λες! Άντε μην αφήνεις τον αιώνιο καβαλιέρο σου να περιμένει» Τόνισε δείχνοντας τον Tom ο όποιος περίμενε λίγα μετρά παραπέρα τη σύντροφο του.

Όφειλαν έξαλλου να συνομιλήσουν με αρκετούς από τους επίλεκτους καλεσμένους.

«Πάλι μίλησα για αιωνιότητα» σιγομουρμούρισε μόλις έμεινε μόνη της μερικά δευτερόλεπτα πριν χαθεί για ακόμη μια φορά στις σκέψεις της.

Στην άλλη πλευρά του χώρου, την είσοδο τους έκαναν δυο νέοι άντρες με επιβλητική όψη.

Ο ένας φάνταζε κοινωνικός και καλόκαρδος, ευγενικός και ταπεινός στα μάτια του κόσμου. Χαμογελούσε συνεχώς.

Αντιθέτως, ο άντρας διπλά του αν και ψήλος, στο πρόσωπο του υπήρχε η ιδία μονότονη έκφραση, η όποια δήλωνε απροθυμία για την παρουσία του στην περίσταση.

Ήταν όμορφος αλλά απρόσιτος.

Μα πως μπορεί αυτοί οι δυο νέοι να κρατούν φιλικές σχεσεις χωρίς να επηρεάζουν ο ένας τη στάση του άλλου;

Ένας από τους μπάτλερ ενημέρωσε τον Tom, ο όποιος κρατώντας -ελεύθερα πλέον- το χέρι της συζύγου του, την οδήγησε προς τον μπουφέ στον όποιο βρισκοντουσαν οι καλεσμένοι του.

"William ήρθες! Και βλέπω έφερες και τον Harrison!" Έδωσε την κατάλληλη χειραψία και τους σύστησε στην Sarah.

«Γιατί αυτός ο άνθρωπος συμπεριφέρεται λες και ήρθε σε κηδεία;» σκέφτηκε.

Δεν μπορούσε να εκφράσει την δυσαρέσκεια της, για αυτό και αφού υποκλίθηκε, άφησε τον Tom να συνεχίσει την συζήτηση του κατευθυνόμενη προς τους συγγενείς της.

«Η δεσποινίς Katherine είναι αυτή;» Ρώτησε γεμάτος ενθουσιασμό ο William, εφόσον είχε ακούσει τα καλύτερα για εκείνη.

Σε επιστολή από τη μητέρα της είχαν σημειωθεί όλες οι χάρες της νεαρής, με ορισμένες όπως η ικανότητα της στη ζωγραφική να κερδίσουν το ενδιαφέρον του ευγενή.

«Ναι πάμε να τη γνωρίσετε!» Απάντησε ευγενικά ο Tom προσφέροντας πριν ένα ποτό στους φίλους του.

≿━━━━༺❀༻━━━━≾

Αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο της νέας μου προσπάθειας στην εφαρμογή, ελπίζω να το απολαύσετε! Η αλήθεια είναι ότι απέχω χιλιόμετρα από το comfort zone μου και θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας, πως σας φάνηκε αν σας βάζω στο κλιμα της εποχής κλπ. Σε κάθε περίπτωση ελπίζω να τα πούμε σύντομα σε επόμενο κεφάλαιο!