Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Capítulo 31: Tereca

Fui al tanatorio dónde se encontraba el cuerpo congelado sin vida de Marcos, me chocó al no ver a nadie allí, estaba tan vacío que daba miedo.

Entré a una habitación donde se encontraba una chica vestida de la cabeza a los pies de negro, llorando a mares.

Decidí acercarme para darle el pésame.

- Lo...lo siento...yo...-. Era todo lo que podía salir de mi boca.

La chica me miró sin parar de llorar y se abrazó a mí.

- Gracias...pero la que te tiene que decir lo siento soy yo en nombre de Catarina y mio-. Pudo decir entre sollozos.

Miré al frente y vi a Mario detrás de un crital, parecía que se iba a despertar en cualquier momento pero sabía que eso no iba a pasar.

Me abracé a aquella chica y las dos nos pusimos a llorar.

Al día siguiente fuimos a una Iglesia en la que estabamos las dos solas y después al cementerio, cuando lo metieron en el nicho Tereca casi ni se podía sostener en pie, pero aún así, no se desplomo.

- Chicos, si no huvieramos cogido los papeles que Eliot nos propuso, vosotros estaríais todavia aquí, ahora, ¿cómo pretendeis que siga viviendo si me faltais?- Rompio en llanto.

Nos quedamos un buen rato allí y al volver para el coche el propuse una cosa a Tereca, no la iba a dejar sola cuando lo que le falta es a alguien a su lado.

- Tereca-, se giró para verme-, ¿quiéres venir a vivir a mi apartamento conmigo?-. Le propuse.

- Ni siquiera me conoces-. Añadió.

- No te voy a dejar sola en este momento tan doloroso-. Rebatí.

- Está bien-. Contesto.

Y fue así como Tereca y yo nos hacimos muy amigas, compartiendo apartamento.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro