I am delighted to announce that I passed the board exam. After all the hardships and sleepless nights, I felt like everything paid off.

CPA na 'ko. . . at gano'n din si Shaeynna. Hindi matutumbasan ng kahit anong bagay ang sayang nararamdaman ko sa dibdib ko lalo na noong makita ko ang reaksyon nina Nanay at Tatay. Kung paano kumislap ang mga mata nila. Kung paano nila ako pinupog ng yakap at halik.

Hindi ko na pinatagal pa dahil agad na rin akong humanap ng trabaho. Sa isang public accounting firm ako nag-apply. Interview after interview. Hindi naman ako masiyadong nahirapang makapasok dahil bukod sa fresh graduate ay maganda rin naman ang nilalaman ng transcript of records ko.

Then one time, Jolo asked me the difference between Public Accounting Firm and Private Accounting Firm.

Well, Public Accounting firms are much different from Private Accounting Firms. Public Accounting Firms provides accounting expertise such as; auditing and tax services to organizations. Public Accountants are an independent third party responsible for assessing a company's financial reporting by examining its financial statements and other documentations. In addition to that, public accounts may work with a client on an outsourced basis and more likely to have a broader range of experience, education and certifications rather than private accountants.

On the other side of the coin, Private Accountants are considered as internal accountants. They work for a company and help deal with the financial information of the said company. They analyze reports for an internal manager. Often their work is then analyzed and reviewed by a public accounting firm.

A public accountant may be certified as a CPA. Private accountants do not require certification, but there are certifications available such as the Certified Management Accountant, Certified Internal Auditor, and Certified Fraud Examiner.

"Sigurado ka bang ayaw mong sumunod sa'kin dito? Kung pagiging practical na lang din naman ang pag-uusapan, tiyak na mas malaki ang kikitain mo rito sa ibang bansa," paliwanag ni Kuya Harrold mula sa kabilang linya.

Heto na naman tayo. . .

Sinulyapan ko si Jolo na abala sa pagluluto sa kusina. Bahagya pa akong nagulat nang makitang nakatingin pala ito sa akin at tahimik na nakikinig sa usapan naming magpinsan.

"Luto na. Maghahain na 'ko. . ." he mouthed and I nodded my head.

Hindi sinasadyang bumaba ang tingin ko sa hubad niyang katawan. Nakaramdam ako ng panunuyo ng lalamunan at tila ba biglang uminit ang paligid kaya naman tumikhim ako at agad na iniwas ang paningin.

"Hoy, Trisha! Nakikinig ka ba sa akin? Kanina pa ako kumukuda rito aba!"

Bumalik ako sa wisyo nang marinig ang gigil na sigaw ng aking pinsan mula sa telepono. Pinisil ko ang aking ilong dahil sa inis at tinapat ang camera sa mukha.

"Kuya, wala na talaga akong balak. I've already changed my plans. Pero bahala na. Kung magababago man ang isip ko, ikaw agad ang unang makakaalam kaya sige na, sige na. Bye na, pangit mo!"

Hindi ko na siya hinintay pang sumagot at agad nang pinatay ang tawag. I took a heaved sigh after that. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ako ngayong araw. Kagagaling ko lang sa trabaho at dito ako dumiretso sa bahay kung saan nakatira ang magulang ni Jolo.

Natutuwa nga ako dahil pareho na kaming sa Lucena nagtra-trabaho. Balak ko ngang mag-dorm o humanap kahit maliit na apartment lang bilang matutuluyan tuwing weekdays. Kahit isang oras lang naman ang layo nito sa Lucban ay nakakapagod pa rin ang mag-byahe. But then, I still need to consider my parent's decision.

"Ang epic talaga no'ng pangyayari kanina. Kung nakita mo lang kung paano umusok 'yong ilong ng teacher namin kanina sa practical. . . hayop matatawa ka talaga!" natatawang kwento ni Jolo habang kumakain kami ng hapunan.

Naiiling akong ngumisi. "Ano na naman bang ginawa n'yo nina Javien?"

"Eh kasi nga gagawa kaming calamansi ice cream. Itong si Diego na may lahing isa't kalahating katangahan, imbis na asukal ang ilagay niya, asin pala. . ."

Nanlaki ang mga mata ko at kamuntikan pang mabuga ang kinakain. "What?! Edi anong lasa non? At saka anong sabi ng teacher n'yo?!"

"Grabe, bebe! Ang pangit ng lasa! Parang asin na may kaunting ice cream. Alam mo ba 'yong tinalo pa 'yong alat ng pangit na nagdaan? Gano'n na gano'n! Mabuti na lang hindi kami ang naunang tumikim."

"Eh ano ngang sabi ng teacher n'yo? Anong reaksyon niya?"

"Huh! Wala! Ang arte naman niya kung magrereklamo siya eh wala naman siyang ambag. . ."
he trailed off and laughed awkwardly. "Pero binagsak niya kami sa practical na 'yon."

Nasapo ko na lang ang aking noo dahil pakiramdam ko'y mauubusan ako ng dugo sa ginagawa nilang magkakaibigan. Oo, bumalik din sa pag-aaral ang tatlong kumag ngunit sa pangyayari nga kanina sa practical nila ay mukhang wala nang balak bumalik ulit ang mga loko. . . maliban kay Jolo.

We have a stable relationship. Habang lumilipas ang panahon ay mas lalo naming nakikilala ang isa't isa. Lalo kaming tumatatag dalawa. We listen to each other's rants and ganap sa life. Kung gaano ako ka-stress sa trabaho at pati na rin sa ibang ka-trabaho ay alam na alam niya. Para nga lang daw kaming magtropa kung mag-usap sabi ng iba.

Kahit na simple lang ang buhay namin, masaya pa rin naman lalo na noong tuluyan siyang makatapos sa TESDA at nakahanap siya ng mas maayos na trabaho. On our 2nd anniversary, we even started a small business like a vulcanizing shop. Actually, negosyo 'to ng isa kong Tito na sinalo lang namin dahil unti-unti nang nalulugi. Wala akong alam sa bagay na iyon pero dahil iyon ang gusto at interesado si Jolo ay nag-invest pa rin ako.

I wanna make him feel that I'm supporting him in every dream he has.

"Kapag lumago na 'tong vulcanizing shop, restaurant naman ang sunod nating ipapatayo. . ."

I nodded my head and gave him a genuine smile. "Proud na proud ako sa'yo. Parang noon, palagi lang kitang nakikitang nakatambay sa kanto tapos tingnan mo naman ngayon, may sarili ka ng negosyo."

His face danced in amusement and love as he stared at me. Umangat ang isang kamay nito upang haplusin ang aking pisngi. "At hindi ko 'yon magagawa kung hindi dahil sa'yo. . . . kung hindi ka dumating sa buhay ko."

I bit my lip to control the mixed feeling inside my chest. My heart hurts in a good way. As our eyes locked together, it screams love and devotion to each other. I don't know how it happens but in one swift move, I felt his lips brushing into mine. Not just like the usual kiss we've always shared, this one's more intimate and full of desire.

This guy's persistent to put me in awe with his every word. He makes me feel how he values me as his girl, as a woman, and as a person, never endingly. This guy constantly reminds me that he includes me in every inch of his dreams.

"Live with me. . ." I whispered between our fiery kisses.

Natigilan siya sa paghalik at awang ang labing tumitig sa'kin gamit ang namumungay na mga mata. "A-Ano?"

"Live with me. We're not getting any younger. You're 27 and I'm 25. Isn't this the right age to settle down?"

"P-Pero–"

"Live in pa lang naman. Hindi pa naman tayo magpapakasal."

Lumipad ang isang kamay niya upang takpan ang sariling bibig. "OMG! Is this true stone?"

I gently pushed him away, laughing. "Para ka talagang sira. Seryoso kasi ako, Jolo!"

"Seryoso rin ako, bebe," he uttered.

"Seryoso na ano? Pumapayag ka nang maglive in tayo?"

"Kung papayag ka rin na kapag dumating na ang tamang araw. . . magpapakasal na tayo."

This time, ako naman ang natulala at lumipad ang kamay sa nakaawang na labi. I then slowly nodded my head in response.

And only if I knew, that would be the most foolish decision I've made. I should have known better. What a naive 25-year-old.