A/N: Naiiyak aqq. Malapit na talaga sha mataposs. HUHUHU!

MY LIPS automatically formed a smile when I saw my son enter my office with a big grin on his face. Inihinto ko ang ginagawa kong pagbabasa at pagpipirma sa mga papeles sa mesa ko at pinanliitan siya ng mga mata.

"You're always grinning these days. Hindi ako sanay. I always like to see you with a serious face," pabiro kong sambit sa kaniya. "Excited to see Daddy?" I asked, which made his grin bigger.

He nodded his head. "Yes po, Papá! Sir K told me that he'd bring me to Philippine Arena, where their group is practicing for their upcoming comeback po! I'm so excited!" Napahagikgik siya sa huli.

I laughed at his reaction. "Come here." Iminuwestra ko siyang lumapit sa akin na mabilis niya namang sinunod. I picked him up and settled him into my lap. "I want to ask you something, anak..."

Inosente siyang tumitig sa akin. "What is it po, Papá? Ano pong tatanong niyo po?"

I tilted my head. "Why... aren't you calling Knight, Daddy? Why keep calling him Sir K instead?"

Nakita kong matigilan siya sa tanong ko. I heard him sighed and was almost ready to answer when someone suddenly broke into my office.

It was my son's father, Knight Andrius.

Nagpalit-palit ang tingin niya sa 'ming dalawa ni, Knick Liam. "Hmm, am I disturbing both of you? I can wait outside--"

"No need, Knight. We're done talking. I'm just waiting for Knick Liam to answer my question." Makahulugan kong nginitian ang anak ko sa aking kandungan.

Napatango-tango si, Knight. "Oh, 'K. I'll wait... here." He settled himself on the side of the door while waiting for our son. Nag-iwas siya ng tingin sa amin at nagpanggap na hindi nakikinig sa usapan namin.

"Daddy's here," I whispered in Knick Liam's ear. "Now, answer my question first before you two leave. Why aren't you calling Knight, daddy? Why do you keep calling him, Sir K, instead?" Pag-uulit ko sa tanong ko.

He sighed and did the bombastic side eyes. Nakita kong napasulyap muna ang anak ko sa ama niya, at nang makitang hindi ito nakatingin sa amin ay kaagad niyang kinuha ang tainga ko at inilapit ang bibig niya ro'n.

"Nasa-shy po ako, Papá..." He sighed after he whispered. "Nasa-shy po ako... at saka po, baka magalit siya sa 'kin, Papá." Muli siyang sumulyap sandali sa ama niya, bago ibinalik sa 'kin ang tingin.

I shook my head softly. "Don't be shy... he will not be mad at you. I'm certain he'll be happy if you call him Daddy..." I replied with a low, airy voice while playing with his hair. 

He heaved a deep breath. "Pero, Papa... ayaw ko po... hiya po ako..."

I sighed. "Well, then, when will you call him, Daddy?"

"Soon po, Papa..." Muli siyang sumulyap sa ama niya sa hindi kalayuan. "But not now--not today po," he insisted before hugging me tight to whisper in my ear properly. "I've... actually heard enough from, Tito Cress po, Papá... I've heard enough about your past po..."

Ako naman ang natigilan. "W-What do you mean?" I asked. "What did Tito Cress told you about our past?" Sa isip ay paulit-ulit kong isinisigaw ang pangalan ng kaibigan ko.

Now, what did he told to my son?!

He shook his head. "Sa amin na lang po 'yon." He smiled at me before he turned serious. "I just want to say po Papá, na proud po ako sa inyo... sa lahat po ng pinagdaanan niyo before, napa-proud po ako sa inyo, Papá... sana po ay hindi kayo nag-sisi sa mga nangyari po dati..."

"Thank you? Pero bakit naman ako magsisisi sa mga nangyari noon? I want you to listen to me, Knick Liam." Seryoso ko siyang pinakatitigan. "Kailanman ay wala akong pinagsisihan sa mga nangyari sa nakaraan, if those things didn't happen, siguradong wala akong makulit, talented, at guwapong anak ngayon dito sa harapan ko." I pinched his nose jokingly. "I'll never forget what happen to me in the past, because it made who I am today... it made me a good and the best Papá for you... my son."

"I... I love you, Papa..." He suddenly hugged me once again.

My heart melted.

"I love you, too." I hugged him back. "I already forgive your Daddy for what happened to us in the past... past is past, anak. We're okay now. Let's move forward," I whispered and heaved a deep breath. "I'm also hoping that, soon enough, you'll find the courage to call him the magic word; I'm certain he wanted to be called... Daddy."

"In time po, Papa. In time." Humiwalay kami sa pagkakayakap sa isa't isa. We both smile to one another. "Sige na po, Papa. Mauna na po kami ni, Sir K, baka nangangawit na po siya sa corridor." Bumalik ang bungisngis sa mukha ng anak ko.

I chuckled. "Oh, yeah. Right." Napatango-tango ako. Marahan ko siyang iniangat sa aking kandungan at unti-unting ibinaba. "My kiss?" He immediately kissed me on my right cheek before he turned to his father and ran to him.

"Sir K! Let's go na po! Baka po ma-traffic na po tayo nito!" Awtomatiko akong napangiti nang makitang hawakin ni, Knick Liam, ang kamay ni, Knight Andrius.

"Sweet." I whispered to myself, then, shrugged.

"Give me a minute." Nangunot ang noo ko nang makitang lumapit ang maskuladong pigura ni, Knight, sa akin. "Lili..." he trailed my name.

I arched both of my brows. "Hmm?"

Nakita kong tila may dinukot siya sa kaniyang likuran at ilang saglit pa ay lumitaw doon ang tatlong tangkay ng crocheted water lily flower. "For you." Iniabot niya sa akin 'yon kasama ng tatlong Ferrero Rocher chocolates na muli niyang hinugot sa bulsa niya.

I let out a weird smile. "What's this for?" I asked, before shook my head. "Why, are you getting poor? Only three ferrero rocher?"

"Thank you gift, for letting me make up to... our son." He shrugged. Maya-maya pa ay napakamot siya sa ulo. "And... I am not getting poor. A Fulgencio will never going to be poor. It's just that..." He sighed. "Naubusan ako ng heart-shaped ferrero sa mga marts na nadaanan ko on my way here, 'yan lang ang meron. Sorry."

Napailing-iling ako. "I was just kidding, Knight," I told him. Wala sa sarili akong napatingin sa tatlong pirasong lily flower sa kamay ko. "Oh, these flowers are crocheted..." Bulalas ko bigla habang nakatingin sa mga bulaklak. "Nag-abala ka pang bumili--"

"I made them myself."

Napanganga ako sa narinig. "Y-you made these yourself?" I asked, shocked.

He slowly nod his head. "Yes, Though I want to apologize, hindi ko siya na-perfect--"

"No. It's perfect..." I commended. "I didn't know you're good at crocheting..."

"Kagabi lang ako natuto. I've watched tutorials on YouTube."

Napaawang ang labi ko. "You don't have to do this... hindi ka na sana nag-abala pa," I told him while shaking my head.

"But I want to... for you," he said, almost like a whisper, which made my body stop and my heart skip a beat.

I slowly swallowed the huge lump stuck in my throat.  Literal na napatigil ang buong katawan ko habang nakatingin sa kaniyang seryoso at malalamig na mga mata. I don't know what to say or how to answer him.

"Sir K, let's go na po!" Naputol ang tinginan namin ni, Knight, sa isa't-isa nang biglang lumitaw si, Knick Liam sa kaniyang tabi at hinawakan nito ang kamay niya. "Tara na po! Mata-traffic na po tayo niyan e!" Hinila-hila niya ang ama papunta sa pintuan.

Knight sighed and held Knick Liam's hand properly. "That's right. Yeah, we must go," he told our son before turning his head to me. "We... gotta go." Paalam niya sa akin.

Napatango ako. "Mmm... ingat kayo." I looked down at Knick Liam. "Mag-behave ka ro'n, ah? Don't forget to call me, kapag nagkaroon ng problema."

"Opo, Papá! Dito na po kami!" He winked at me. Wala nang nagawa pa si, Knight, at nagpa-akay na lang sa anak namin nang hilahin siya nito palabas ng opisina.

Napapailing-iling na lang ako at bumuntong-hininga bago napasandal ng maayos sa swivel chair ko.

"What now..." Napahawak ako sa dibdib ko nang maramdaman ang unti-unting pagbilis ng tibok ng puso ko ro'n. "Why is he doing this?" I whispered to myself and looked at the crocheted lily flowers and the three Ferrero Rocher chocolates at the side of my table.

Ilang segundo akong napatulala roon bago ako napabaling bigla sa pintuan nang biglang bumukas iyong muli. Xalvienne entered with a wide smile pastered on his lips.

"How's my very beautiful, hardworking, disney princess Liliénné Amoré Grecco?" He asked sweetly. Maya-maya pa ay nagbago ang timpla ng mukha niya nang malipat sa bulaklak at tsokolate sa gilid ko ang tingin niya.

"I'm perfectly fine, Xalv. What's the matter?" Tanong ko at muling ibinalik ang atensiyon sa mga papeles sa aking harapan.

Sinubukan kong pakalmahin ang rumaragudon kong puso, at nagtagumpay ako.

"Wala lang. Napadaan lang ako. Just wanna check if you're ok, and if you're taking your vitamins seriously. Iniinom mo ba ang vitamins mo sa tamang oras?" He eyed at me seriously.

Tumango ako at tumingin sa kaniya. "Opo, 'Tay." Pabiro akong napairap bago naiiling na ibinalik ang atensiyon sa papel.

Sandaling nagkaroon ng katahimikan sa pagitan naming dalawa bago ko narinig ang tunog ng upuan sa harap ko. Xalvienne sits in front of me while exchanging a meaningful glance towards the flowers, chocolates, and me.

"So, Knight's courting you now, huh?"

I shrugged at his question. "Pa-thank daw niya, kasi hinayaan ko siyang makabawi kay, Knick Liam," pagpapatay malisya ko ng hindi tumitingin sa kaniya. "Nakakahiya naman kung tatanggihan ko, 'di ba?"

Even if I didn't look at him, I still know what he's thinking right now.

"At naniwala ka namang pa-thank you lang niya 'yan?" I am right; he's thinking of Knight's gesture as something else--somewhat meaningful and malicious. "Liliénné, Knight, and I have known each other for a long time now, and by that, I can say... I'm certain that he still has feelings for you."

"Puwede ba, Xalv? Huwag mo ngang nilalagyan ng malisiya 'yong ginagawa ni, Knight. We're co-parenting, and there is no strings attached there."

"Para sa 'yo, oo. Pero I know, Knight, Lili. Gusto ka pa rin niya." Hindi ko siya sinagot at nanatili sa binabasang papel ang atensiyon ko. "Sandali lang... hindi mo ba talaga nararamdaman na may gusto pa rin siya sa 'yo, or... you're just denying it to yourself?"

Unti-unting natigilan ang katawan ko sa narinig.

"Are you in denial stage right now, Lili? Hindi mo ba talaga nararamdaman, o ayaw mo lang aminin diyan sa puso mo na gusto ka pa rin ng Tatay ng anak mo?"

Katahimikan.

I heaved a deep sigh and slowly put down the paper I was reading. "I'm confused, Xalv..." Pag-amin ko. Muli akong napabuntong-hininga at napapikit. "Gusto kong umasa... umasa sa sinasabi mo na may gusto pa rin siya sa 'kin, pero ang hirap..."

Hindi sumagot si, Xalvienne, nang marahan akong dumilat at nakitang nakatitig lang ito sa akin.

"Marami pa siyang dapat gawin--ayusin. Alam kong nasa least priority niya... kung... kung may gusto nga siya sa akin." I shook my head. "Ayoko namang umasa. Marami pa siyang mga pasanin ngayon sa balikat niya."

"Hmm..." Nakita kong mapatang-tango si, Xalvienne, sa narinig mula sa akin. "So... you like him... may gusto ka pa rin kay, Knight."

"Sino bang hindi magkakagusto kay, Knight, Xalv? Guwapo, macho, mayaman, famous, mabait, caring... nasa lalaking 'yon na nga yata ang lahat ng good traits dito sa mundo," pabiro kong sambit sa kaniya.

He grimaced. "Excuse me? Guwapo naman ako, ah? Macho. Mayaman na rin naman ako ngayon. Hindi nga lang sikat. Mabait at caring naman ako... hindi lang si, Knight, ang dapat na standard mo, 'no." Napasimangot siya sa huli.

Nangalumbaba ako at matamis siyang nginitian. "Bakit? Do you like me, too, Xalv?" Pang-aasar ko sa kaniya.

"Oo."

Unti-unting nabura ang ngiti ko sa mga labi dahil sa naging tugon niya.

"I like you..." He looked at me seriously. "Pero dati pa 'yon, 'no! T'saka crush lang 'yon! Ngayon nandidiri na ako kapag naiisip kong naging crush kita!" Biglang kantiyaw niya maya-maya.

Para akong nabunutan ng tinik dahil sa sinabi niya. "Ba't mo naman ako naging crush? Gano'n ba 'ko kaganda, ha?" Nagpa-cute ako sa harap niya.

Nandidiri niya akong tiningnan. "Yuck! Kadiri!" Napailing-iling siya. "Actually may nililigawan ako ngayon..."

Napangisi ako. "Huwag mo sabihing binabae 'yan?"

Hd shook his head seriously. "No, babae 'to. She's a doctor."

Napatango-tango. "Well, that's good for you." Sinsero akong napangiti. "I'm really hoping that you'll find someone who will make you laugh--the happiest person in the world, Xalv. Someone who will make your heart flatter and make you feel the butterflies in your stomach."

"Bakit? Nararamdaman mo ba ang mga 'yan kay, Knight, ha?" Pang-aasar niya pa sa akin.

"Sira."

"Bakit? 'Di ka ba kinikilig kay, Knight? O, binigyan ka niya ng flower and chocolates, 'di ka ba kinikilig?"

"Kinikilig."

Hindi ko na mabilang kung ilang minuto kaming nagpalitan ng asaran at kuwentuhan ni, Xalvienne, sa isa't-isa habang panaka-naka akong nagbabasa ng mga papeles. Ilang saglit pa ay natigil ang pag-uusap namin nang biglang tumunog ang telepono kong nakapatong sa drawer sa isang tabi.

"Who is it?" Xalv asked.

"Cress." Napairap ako sa hangin nang makita kung sino ang tumatawag. Labag sa loob kong pinindot ang green button at itinapat 'yon sa tainga ko.

"Baklaaa!" Kaagad kong nailayo ang tainga sa telepono nang matining na tili ng mahadera kong kaibigan ang bumungad sa akin. "Nasaan ka ba?! Kailangan mong pumunta rito!"

Napailing-iling ako. "Sa'n? Busy ako. I'm working, I'm at my office--"

"Si Diana gaganda-gandahan nandito! Oh, my god! You need to be here now! ASAP! MY GOSH!"

I rolled my eyes before sighing. "Wala ako sa mood ngayon makipag-plastikan at tarayan diyan sa babaeng 'yan. Busy ako. May kailangan pa akong i-finalize na mga proposals, alam mo namang hindi pa bumabalik si, L.A."

"Bakla ka ng taon! Kailangan nandito ka! It's for your son's sake!"

Nangunot ang noo ko at agad naalerto sa narinig. "Bakit? Anong nangyari? Where are you? What happened to my son?"

"I'm here at MOA, 'coz kasama si del Valle sa nag-babantay ng grupo nila, Knight, ngayon. Naki-join ako, secretly, kasi narinig kong nandito ang inaanak ko!"

"So, ano nga? What happened? What's with my son's sake?" Sunod-sunod ko pang tanong sa kaniya. "I thought they were at Philippine Arena."

"They're here at MOA! My god! And Diana is also here! He saw Knight holding hands with Knick Liam! Nagwawala ang gaga and he's accusing Knight of cheating! Pvtangina. That btch! Sinisigawan niya ang inaanak ko! Kaloka! Your son needs you, baklaa! He's crying right now!"

Wala pang isang minuto ay nakita ko na lang ang sarili kong naglalakad takbo patungo sa parking lot ng opisina.

"Liliénné, what's happening--"

Nakita kong mabilis ding kumilos si, Xalvienne, at napasunod sa akin.

"Can you get Knick Liam for me? Give me some fifteen minutes, and I'll be there in no time," I told Cress.

Cress' sighed on the other line. "Sorry, gurl. Pero hindi ako puwedeng magpakita kay, del Valle, ngayon. I was told na hindi ako puwedeng lumabas ng bahay ng hindi siya kasama, tumakas lang ako. OMG. T'saka wala na sila, Knight and Knick Liam sa aking sight. Goodness, sorry, baks!"

I rolled my eyes. "Then, go and find where they are. Papunta na ako." I hang up the call and immediately go to the parking area where my car is.

Pero bago ko pa man marating ang sasakyan ko, isang mabigat na kamay ang pumigil at humawak sa braso ko. "What happened? Sa'n ka pupunta?" It was, Xalvienne. He looked at me seriously. "Let me drive you."

Hindi na ako nakipag-matigasan pa ng ulo at hinayaan ko na lang siyang akayin ako patungo sa sasakyan niya.

"Bilisan natin, Xalv. I need to get my son. Now." Mariin kong sambit sa kaniya nang makapasok kami sa kotse niya at pinaandar ang makina no'n.

"I told you--I've warned you--it's not a good idea to let Knick Liam stay with his father. It's not good for my inaanak," litaniya niya habang mabilis na pinatatakbo ang sasakyan.

I heaved a deep sigh. "It is that scandalous woman, Diana... I don't want to indulge my son in the public issue. Ayokong pag-piyestahan siya ng media at press," seryosong sambit ko habang nasa daan ang atensiyon.

"We'll get him." Mas lalong bumilis ang takbo ng sinasakyan namin.

Ilang minuto lang ang nakalipas nang matanaw ko na ang entrada ng Mall of Asia Arena. Xalvienne immediately parked the car on the side of the entrance door.

Mabilis ang naging pagkilos ko at agad bumaba ng sasakyan. Lakad-takbo ang ginawa ko at mabilis pumasok sa loob ng MOA.

"ALAM KO, ANAK KA SA LABAS NI, KNIGHT! WHO'S YOUR MOTHER?! I SWEAR TO GOD, KAPAG NALAMAN KO KUNG SINO ANG NANAY MO, I'LL KILL YOU BOTH!"

Kaagad umakyat ang lahat ng dugo sa ulo ko nang makitang sinisigawan ni, Diana, ang anak ko. Nagliyab ang galit sa kaloob-looban ko nang malipat ang tingin ko kay, Knick Liam, at nakitang lumuluha ito.

"That btch." Mabibigat ang mga paa ko nang maglakad ako papalapit sa direksiyon nilang dalawa. Mabibilis ang bawat paghinga ko at sa isip ay paulit-ulit na sinusumpa at minumura si, Diana.

"WHO'S YOUR MOTHER?! TELL ME, DUMBASS! TELL ME, WHO THE HELL IS YOUR MOTHER?!" Galit na galit at nagmumura na sa pula ang mukha ni, Diana, akmang hahawakan sana niya si, Knick Liam, nang isang malamig na boses ang nagpatigil sa kaniya.

"Lay a finger on my son, and I'll make sure you'll have a taste of hell." Tinig iyon ni, Knight. Lumitaw siya at kaagad binuhat sa kaniyang balikat si, Knick Liam.

"Oh, hi, babe." Namilog naman ang mga mata ni, Diana, maya-maya nang biglang may mga malalaking kamay ang humawak sa balikat niya.

She turned around and saw face's similar to Knight's. "Knight...? What..." Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa dalawang Knight na nasa kaniyang harapan.

Napangisi ang kamukha ni, Knight, na nakahawak sa kaniyang balikat. "Surprise, babe! My name is Knoxx Alistair de Cordova, Knight's twin brother." He grinned. "Isn't it surprising, isn't it?"

To be Continued...