A/N: Hello, guys! Thanks for patiently waiting! Happy 1K followers to me and almost 60K reads to our Lili, Knight, and bebu Knick Liam! Maraming salamat sa walang sawang pag-hihintay at suporta!

PS: Aksheli, may crush akong reader dito kaya may UD tayo por today. SHAHA! Ang pogii niyaaa. OMG. SHAHAHAHAHA! Hello, kuyang pogi! Thanks for reading! SHAHAHA!

HAPPY READING!

"WHAT'S going on here?" Hindi ko pinansin ang tanong ni, Xalvienne, nang bigla siyang dumating at maabutan kami sa hindi inaasahang sitwasyon. "Are you crying?" I know he was referring to me when he asked that question.

I heaved a deep breath and gulped. "K-knight..." I whispered and locked my eyes on him, pleading. "P-please..."

"What?" He arched a brow and stared at me blankly. "Why are you crying... mister Liliénné Amoré Grecco? Is there something wrong?"

Marahas akong napailing-iling. I know what he's doing. He's playing dumb and innocent. I am certain that he wants me to say it. Gusto niya mismong lumabas sa bibig ko... ang lahat.

"Why, baby?" Naramdaman ko ang mabilis na paglapit sa akin ni, Xalvienne. Narito na agad siya sa tabi ko. "Why are you crying?" Nag-aalalang tanong niya pa at hinimas-himas ang likod ko.

"Papá's sick po, 'Dy." It was my son who spoke. Looking at me, his eyes were full of worry. "Kanina pa po siya namumutla... he's pale and having a hard time breathing properly. po. I am worried po, 'Dy."

"Tsk. I already told you, Liliénné. Don't overwork yourself because you might be fatigued. I told you many times... rest. Rest. Rest." Xalvienne shook his head while giving me a sermon. "Just... look at yourself." Hindi maipinta ang mukha niya nang pasadahan ako ng tingin, mula ulo hanggang paa. "You're... exhausted."

I never looked at Xalvienne while he was talking and giving me some lectures. Nakatuon lang ang mga mata ko kay, Knight, na matiim na nakatingin sa akin nang may madidilim at malalamig na mga mata. What's he thinking? Is he planning to take my son away from me now?

"N-no..." Marahas akong napailing-iling. "K-Knight... give m-me my s-son... please..." Napapalunok ako habang nanginginig ang mga labing sinalubong ang mga tingin niya. "Please... give him back... to me"

"Heller, guys. Puwede maki-chismis? Anong mayro'n--PVTANGINA." Biglang sumulpot si, Cress, mula sa kung saan at nanlalaki ang mga matang nagpalipat-lipat ang tingin sa amin ni, Knight. "Knight Andrius?!" Nagugulat niyang aniya rito bago unti-unting lumipat ang tingin sa batang nasa bisig ng lalaki. "Oh, my god... oh, my god... I think I am going to pass out."

"Ravi..." I heard Knight's whispered while looking at Cress' coldly. "Why are you here?" Nakita kong panaka siyang sumulyap sa akin matapos niyang itanong 'yon sa kaibigan ko.

"Duh. Why are you asking me that question? Hindi ba dapat ako ang nag-tatanong niyan sa 'yo?" Cress' grimaced before made a face. "Hindi ba obvious kung ba't ako nandito? Malamang, siyempre, sinusuportahan ko 'tong anakis niyong si, Knick Liam, dahil gusto niyang maging K-Pop dancer in the future gaya ng ama niya--" He paused before letting out a sweet smile on Knight's stoned-cold face. "--gaya mo." Pahabol niya pa.

Para akong malalagutan ng hininga dahil sa narinig mula kay, Cress. Siya ba ang main character ng istoryang ito? Bakit niya pinangungunahan ang sarili kong kuwento?

Nakita kong matigilan si, Knight, sa narinig. May kung anong hindi mapangalanang emosyon ang dumaan sa mga mata niya. "W-what did you say?" Halos pabulong na aniya

"Bingi lurngs? Ang sabi ko, your son wants to be a K-Pop star like his dad--like you," nakangiwing pag-uulit ni, Cress. Pakiramdam ko ay puwede na akong mailibing sa kinatatayuan ko ngayon.

"M-my... s-son?" Nautal-utal si, Knight. "Y-you mean my s-son? Where..." Saglit siyang natigilan at dahan-dahang bumaling sa anak kong nasa kaniyang mga bisig.

"Ayarn, oh. Si, Knick Liam. Junakis niyo ni Lili bading. Kamukhang-kamukha mo nga, e. Hindi ba obvious?"

Nanghihina akong napahawak sa braso ni, Xalvienne, at napailing-iling. "'Di ba, ako ang bida sa kuwentong 'to? Bakit inaagawan ako ng spotlight ni, Cress..." Mahinang bulong ko at mabigat na nagbuntong-hininga.

"What do you want me to do to him? Dispatiyahin ko na ba?" Xalvienne asked me, his face serious.

I slowly nod my head. "Y-yes, please..."

"Y-you are m-my... s-son?" Muli akong bumaling kina, Knight, nang marinig kong magsalita siya, nakatitig siya sa anak ko. "Y-you're my s-son?"

"Julit-julit ka boy? Parang wala ka pang tiwala chismis ko, ha. Reliable source kaya ako. Duh!"

Hindi pinansin ni, Knight, si Cress, at nanatili lang kay, Knick Liam ang tingin niya.

"I actually don't know, Sir K." My son spoke, then shrugged. "We look the same naman po... but I don't know if you're my biological father." Muli itong umiling. "Let's ask Papá po."

Nirapido ang dibdib ko nang unti-unti silang bumaling sa akin. Sinalubong ko ng tingin ang malamig na mga mata ni, Knight, at ang kuryosong mata ng anak ko. Different expressions, but they really look the same. Hindi maipagkaka-ila, mag-ama nga talaga ang dalawa.

"Papá..." my son trailed off. "Does Sir K po is my father? Is he my... biological father? Is he the owner of the sperm from where I came from po?"

God, help. How should I answer my son's question? Should I tell Knight the truth? Should I lie? Should I run-away? What should I do? Diyos ko, tulungan niyo po ako.

"I..." Napalunok ako. Bigla ko yatang nalunok ang dila ko. Hindi ako makabuo ng salita.

"Alam ko na sasabihin niyan..." Muling sumabat si, Cress. He grimaced at my direction. "Sasabihin niyan; I envoke my rights against self-inscrimination. I refuse to answer the question. Oh, pakak. Kinabog."

Bumilis ang pag-hinga ko. Pero hindi na dahil sa kaba, kung hindi dahil sa inis na nararamdaman kay, Cress. Kanina pa siya sabat ng sabat, ah? Does he even have the right to tell those sh*t at Knight, aside from me na nag-luwal sa anak ko? Bakit, siya ba ang ina?

"I can't... b-breathe, Xalvienne." Maya-maya pa ay bigla na akong nahirapan sa pag-hinga. Kumapit ako sa braso niya at doon kumuha ng lakas. "N-nahihirapan akong... h-huminga."

"God, Liliénné. I already warned you... I told you multiples times already, rest. Rest. Rest. Ang kulit mo kasi." Bigla kong naramdamang umangat ang katawan ko sa lupa.

Xalvienne carried me in a bridal style.

"X-Xalv... my s-son..."

"Hep. Hep. Hep." Muli ko na namang narinig ang tinig ni, Cress. Lalo akong nahirapan huminga. Sa isip ay paulit-ulit ko siyang minumura. "Nahihirapan nang huminga ang beshy ko na 'yan, Xalv. Naku, dalhin mo na 'yan si, Lili, sa hospital at baka matuluyan pa siya rito. Hayaan mo na't si, Knight, na ang bahala kay, Knick--este, what I mean is, ako na ang bahala sa inaanak ko. Oo, sige na. Babush na."

"N-no..." Nahihirapan na akong magsalita. Nararamdaman ko na naman ang kadiliman na hinihila ako sa kailaliman ng walang hanggan.

"Sige na, Attorney Xalvienne. My gosh, gusto mo bang ma-shigpay 'yang beshy ko?"

Naramdaman ko ang mabilis kong paggalaw. Xalvienne is taking me away... without my son? I hope not. Hindi puwedeng maiwan ang anak ko sa lalaking 'yon at sa may sira sa utak kong kaibigan. It's a big,  NO. NO.

"Go! Go! Go! Me and Knight na ang bahala sa junakis! Go! Go! Go! Push!"

Nag-ipon ako ng hininga sa aking baga at sinubukang tingnan sina Cress habang papalayo kami. Nag-ipon ako ng maraming enerhiya at nag-focus sa nakangiting mukha niya.

Kahit nanghihina at nanginginig, sinubukan kong itaas ang middle finger ko sa mukha ng feeling main character kong kaibigan. "P-pakyu ka, C-cress... s-sagad."

Hanggang sa naramdan ko na lang na tuluyan na akong nilamon ng walang hanggang kadiliman patungo sa walang hanggang kaluwalhatian.

"N-NASAAN ang anak ko?" Iyon agad ang mga salitang lumabas sa bibig ko nang imulat ko ang mga mata ko. Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga, ngunit agad ding napahawak sa ulo nang maramdamang kumirot 'yon.

Why am I having a headache?

"Don't fight it. Stay where you are, and rest." Mabilis akong bumaling kay, Xalvienne, nang marinig ko ang boses niya mula sa pintuan.

"Where am I?"

"Hospital."

"Why?"

"You passed out."

Marahas akong napailing-iling. "I need to go. I need to see my son." Muli akong bumangon at tumayo sa isang tabi. Kahit tila umiikot ang paningin ko, ay nanatili akong nakatindig at nilabanan ang pag-ikot ng paligid ko.

"You can't. You need to rest." Striktong ani, Xalvienne, habang nakakunot ang kaniyang noo. "Magpahinga ka--LILIÉNNÉ!" Nagulat siya nang basta ko na lang hugutin ang dextrose sa bandang pala-pulsuhan ko.

"Kukunin ko ang anak ko." Mariin kong sambit. Sinunod ko namang tanggalin ang hose ng oxygen sa ilong ko, na ngayon ko lang napansing nakakabit sa akin.

"I'm calling the doctor, 'Li. Hindi ka puwedeng umalis. Damn it!" Mabilis nawala si, Xalvienne, sa may pintuan pagkatapos niyang sabihin 'yon.

I use that as an opportunity to escape from this damn hospital and go to Knight's house. Malakas ang kutob kong doon dinala ni, Knight, ang anak ko. Kailangan kong makuha ang anak ko. He's mine. He's my son... alone.

Mabilis ang naging pag-kilos ko at agad lumabas ng kuwarto. Akma sana akong liliko, para pumunta sa exit para makapag-para ng taxi at maka-alis na, nang bigla kong makita sa hindi kalayuan si, Xalvienne, kasama ang dalawang doktor at ang tatlong nurse sa bawat gilid niya.

I sighed, frustrated. "What's his problem?" Naiinis kong tanong sa sarili at bumuo ng plano sa isip. I'm not that talented head strategist of the top secret organization, just for nothing. I need to think of a plan.

Tila may kung anong umilaw sa utak ko at agad kumillos para isagawa ang nabuong plano sa creative kong brain. I immediately walked and headed towards the rooftop while dialing Dirk's phone number. Nakahinga ako ng maluwag nang mabilis niyang sinagot ang tawag.

"Who's this--"

"Hello, this is Liliénné Amoré Grecco--"

"Sir Liliénné!"

"--I need you to pick me up at the hospital, I'll send you my location."

"What car should I use po, Sir?"

"Use the chopper. Pick me up at the rooftop of the hospital. Bye." And with that, I ended the phone call.

Mabilis ang naging pagkilos ko nang umakyat ako ng hagdanan patungo sa ituktok. Riding a chopper is the best idea--the best way to escape from this damned hospital.

Marahas kong binuksan ang bakal na gate at mabilis na tumama sa aking mukha ang malakas hangin sa itaas. I stepped in and immediately close the gate behind me. Naghintay pa ako ng ilang minuto bago ko narinig ang malakas na tunog ng makina ng papalapit na chopper.

Tumakbo ako at sinalubong 'yon agad.

"You're in a hurry, Sir?" Bungad ni, Dirk, nang makita niya ang pagmamadali sa mukha ko. Kinuha niya ang kamay ko at inalalayan akong pumasok sa loob ng chopper.

"My son had been abducted," I said, then shrugged.

I saw his forehead crease. "By whom?" He looked at me with so much confidence in his eyes. "Who would have the guts to abduct the son of the head strategist and the skilled assassin's best friend?"

"The father," I stated, my voice bland.

"Come again?"

Nag-iwas ako ng tingin. "My son's biological father."

Narinig ko bigla ang pag-ubo niya. "Ehem. Sino po ba ang ama ni, Knick Liam, sir? Paniguradong walang-wala 'yan sa family niyo--"

"His name's, Knight." I locked my eyes on him. "Knight Andrius Fulgencio."

"H-huh?" Tila nabingi siya sa narinig. "Knight, what? The surname? Filomeno, right?"

I shrugged. "Fulgencio. Knight Andrius Fulgencio."

"Shet... patay na..." I heard him whispered. Bigla siyang napatulala sa kung saan. It is very surprising, isn't it?

"Tell to the pilots, na ibaba ako sa F-Royal subdivision," I commanded him. "Now... faster."

"Copy, sir Grecco." He whispered and nodded before talking to the pilots.

Napatulala na lang ako sa labas habang pinagbubulay-bulay sa isip ko ang mga posibleng mangyari. What would Knight do? Does he know now? Or is he now taking my son away from me? Anong plano niya?

I heaved a deep breath. I'm hoping it's still not too late to get my son back. Ipinapangako ko, kapag nakuha ko na ulit--kapag nasa akin na ang anak ko, babalik na kami ng Italy, o kaya kapag sumunod si, Knight, para subukang kunin ulit ang anak ko, we're going to Hawaii or North Korea just to hide and escape from his dominance.

I'll do everything in my power to keep my son safe, keep him protected, and away from his father. Wala na akong tiwala ngayon kay, Knight. He's a liar. Lahat mga pangako niya ay napapako, nasaktan niya na ako. At hindi malabong hindi masaktan ang anak ko, lalo na't nandiyan pa si, Diana nagmamaganda, ang original, ang asawa. Anong laban namin do'n? Anong laban ko ro'n? Puwet?

"We're here, Sir Grecco."

Napaayos ako ng upo at naghanda ng sarili nang marinig ang sinabi ni, Dirk. Naramdaman ko ang unti-unting paglapag ng sinasakyan naming chopper kasabay ng mga namumuong mga plano sa isip ko kung paano ko kukunin ang anak ko mula kay, Knight.

"Thank you. You may leave now." Mabilis akong tumalon ng chopper at agad na naglakad papasok sa subdivision.

"Ingat po, Sir. I hope you enjoy our ride."

Napailing-iling ako at naglakad-takbo papunta sa bahay ni, Knight Andrius. Mabuti na lang at may nakita akong taxi kung kaya't agad ko 'yong pinara at mabilis inutusang ipag-drive ako papunta sa bahay ni, Knight Fulgencio.

"Hintayin niyo na lang po ako rito. Saglit lang po ako." Paalam ko sa taxi driver maya-maya nang marating namin ang mansiyon ng ama ng anak ko.

Hindi na ako nag-abalang hintayin pa ang sagot niya at agad akong naglakad papalapit sa gate. Akmang papasok na sana ako, nang biglang lumabas si, Diana, habang hila-hila ang buhok ni, Manang Iray.

Ang kawawang matanda... at ang demonyita.

"I'M ASKING YOU, TANDA! WHERE'S YOUR SIR KNIGHT?! HA?!"

"HINDI KO NGA PO ALAM, MA'AM D! ARAY KO PO!"

"I WILL ASK YOU, AGAIN! WHERE THE HELL IS KNIGHT ANDRIUS?!"

"HINDI KO NGA PO ALAM, MA'AM! PLEASE PO, MAAWA PO KAYO SA AKIN, MA'AM!"

"MAAWA?! MAAWA?! HAH?!"

Biglang nag-init ang ulo ko at marahas na pumasok sa loob para salubungin silang dalawa.

Diana awtomatically smiled at me when she saw me. "Oh, Mister Liliénné--" Hindi ko na na pinatapos pa ang sasabihin niya nang bigla ko na lang siyang bigyan ng malutong na sampal sa kaniyang kaliwang pisngi.

"Wala ako sa mood makipag-plastikan sa 'yo ngayon, babae." I stared at her wide-eyed face; my voice was as cold as ice. "May kasalanan na nga kayong mag-asawa sa akin--lalo ka na. Tapos ngayon, gusto mo pang dagdagan?" I glared at her afterwards.

"W-why?" Napahawak siya sa namumulang pisngi niya.

Muli ko siyang ginulantang nang muli ko siyang sampalin sa kanang pisngi naman.

"Take off your hands on her hair." Marahas kong hinila ang kamay niya sa buhok ni, manang Iray. "Leave this house... now."

"W-what?!" Hindi maipinta ang mukha niya. Gulat na gulat at laglag ang panga. "Why are you doing this to me?! Isa pa, I cannot leave this house! This is my husband's house! This is a conjugal property!"

Sumeryoso ako, masama pa rin ang pagkakatitig sa kaniya. "Do you really want to die?" Mahina kong tanong sa kaniya.

"Die? Are you threatening me? I am the wife of a Fulgencio--" Hindi ko na siya pinatapos pa sa pag-sasalita, nang mabilis akong umikot sa likuran niya at malakas na hinampas ang batok niya.

She slowly closed her eyes... she passed out.

Praise the, Lord.

"Tatahimik din pala, e." I rolled my eyes and turned to Manang Iray, who was looking at me with horror in her eyes. "Don't worry, she's still alive. Nawalan lang siya ng malay."

Nakita kong tila lumuwag ang paghinga niya.

"I also want to ask you the same question, maid." I started. "Don't you really know where's Knight--your boss?" I asked, hopeful.

She shook her head. "H-hindi ko alam kung nasaan ang alaga ko ngayon, Lili..." She heaved a deep breath.

Bigla akong nanghina at nawalan ng pag-asa. Mariin akong napapikit at napahilamos ng mukha. Ano na ang gagawin ko nito? How should I get my son back?

"Pero alam ko kung saan siya madalas mag-lagi..."

Mabilis akong dumilat at tumingin kay, manang, nang muli siyang mag-salita. "Where?" I asked eagerly. "Where is he maid? Tell me."

"Sa mansiyon ng grandparents niya.... kina Senyora."

Mabilis akong tumalikod at naglakad palabas. I know where's that mansion of his grandparents. I already got there when I was young. Sana lang, 'yon nga ang tinutukoy ni, Manang Iray.

"S-saglit... teka. Ba't mo ba hinahanap ang alaga ko? Tungkol na naman ba ito sa deal ninyo... sa partnership sa business--"

Tumigil ako sa tuluyang paglabas ng gate, pero hindi ko nilingon si, manang. "Hawak ni, Knight, ang anak ko," I told her before slowly turning my head to her and locking her eyes in mine. "Hawak ni, Knight Andrius Fulgencio ngayon... ang anak namin." I confessed before finally walking away.

To be Continued...