A/N: Huhuhu! Planned na ang mga mangyayari ritooo, pero medj tinatamad talaga ako mag-sulat. SHAHAHA! Wala kasi akong maayos cellphone. Hays, magne-new year ng walang CP. HUAHUAHUA! Anyway, salamat pa rin sa patuloy na pag-hihintay ng UD! Happy reading po!

PS. Sa mga nag-hihintay po ng DDS #1: Achilles Belarde, hindi ko po muna gagalawin ang baso hangga't hindi ito natatapos. HUHUHU! Pasensiya na po! And maraming salamat sa pag-unawa! XD.

---

T W O  W E E K S  L A T E R. . .

Ang akala, iyon na ang aking katapusan. Ang aking huling hantungan... na hanggang doon na lang talaga ang aking kuwento. Pero hindi pa pala. Hindi hinayaan ng Maykapal na mag-wakas ang aking buhay dahil hindi pa tapos... may kailangan pa akong gawin... may dahilan pa ako rito sa lupa.

"Good morning!" Masayang pag-bati ko sa aking pamilya nang isa-isa silang pumasok sa aking silid dito pa rin sa hospital.

Nginitian din nila ako ng sabay-sabay at bumati pabalik. Nauna ang aking Ina. "Buongiorno, Mí Amoré!" Malawak ang pagkakangiti niya at agad na tumabi sa akin.

"Morning." Matipid na pag-bati ng kapatid ko at pinanatili ang seryosong ekspresyon habang nakakrus ang kaniyang mabatong braso.

"Kamusta na ang pakiramdam mo, Liliénné?" Malambot na tanong naman sa akin ng aking ama. "Sumasakit pa ba ang ulo mo? Ang iyong mga... memorya?" Nag-aalangang tanong niya.

Umiling-iling ako. "Ilang araw na ang nakalipas... hindi na po masiyadong sumasakit ang ulo ko. At..." Napahinto ako at tila may kung anong bumara sa aking lalamunan bigla. "Naaalala ko na po ang lahat..." Sabay-sabay silang napatitig sa akin, pati si, Kuya. "Lahat... lahat." Mahinang bulong ko sa huli.

"Oh, my Liliénné..." Mahinang bulong ng aking ina at sinuklay-suklay ang buhok ko. "Stop worrying--overthinking about the past... it's bad for your health... bad for your baby."

Muli akong umiling bago tumingin sa aking ama. Iniwas niya agad ang tingin sa akin nang mag-tama ang tingin namin. "Naalala ko, 'Pa... ikaw ang nag-pasok sa akin sa organisasyon..."

"He sell see you out to those demons, Liliénné." Biglang kumento ng aking kapatid. "Certainly, it's his fault that... this happens to our family... to you."

"Son." Suway ng aking ina sa kaniya. "Don't talk to him like that, he's still your father." Litanya niya pa rito. "And don't be an added stress to your little brother, he's pregnant."

"Tch." Nakita kong kumuyom ang kamao ni, L, at nag-silabasan ang ugat sa kaniyang braso, ngunit hindi na sumagot pa.

"Naalala ko rin po..." Mas lalong bumigat ang aking labi, tila ayaw lumabas ng mga salita roon. "Ikaw at si... Tita Mary Rose... bago ako mag-tugo rito sa Pilipinas..." Tila hindi ko na kaya pang ituloy pa ang mga susunod na salitang lalabas sa aking mga labi.

"Shh. Oh god, my Liliénné. Don't think of it. Stop stressing yourself from the past that is not worth it." Napapailing na anang aking, ina.

"L, is right." Mahinang anang aking, ama. Halos hindi ko na narinig ang kaniyang sinabi. "It's all my fault. Walang dapat sisihin dito kung hindi ako lang... ako ang sumira sa a-ating... pamilya."

"Good for you." Muling sabat ng aking kapatid, halatang nag-pipigil. Pilit niyang pinatawa ang sarili. "You know, it's nice... what a nice game, Mister Grecco."

"I said, enough, L.A. Grecco." Ma-awtoridad na anang aking, ina, at sinamaan ng tingin ang aking kapatid. "Show some respect to your father!"

"I do have respect to my father, mom. That's it. A fatherhood--a father figure to me and my brother." Walang emosyon ang tinig ng aking nakatatandang kapatid. "And he never been... he never a father to me and Liliénné."

"I've had enough, L.A.!" Hindi na makapag-pigil na anang aking Ina. Nakikita ko na ang unti-unting pag-kulay pula ng kaniyang maputing pisngi. "It's not your father's fault! If you will not show respect to him, then might as well leave this--"

"He's right, Loma. It is... may fault." Halos pabulong na anang aking ama habang nakababa ang tingin sa kaniyang mga palad. "If... i-if I never dragged you to the o-organization... I know, you three will be a lot safe--carefree and happier than this." Tila may pinipigilan siyang emosyon, sa takot na baka ito'y sumabog. "I... I-I'm sorry..."

"Good to know that you are aware of your mistakes... Dad." Sarkastikong anang aking kapatid kung kaya't pinukulan siya ng masamang tingin ng aking ama. "What? Stop pretending, mom, for pete's sake! He hurt you--us! Oh, god! You're getting rediculous, you know!"

Napailing-iling ako at hindi na napigilan pa ang aking sarili. "Tama na iyan, 'Ma, Kuya." Binigyan ko sila ng nanaway na tingin bago ako bumaling sa aking ama na nakababa pa rin ang tingin, tila malalim ang iniisip.

"Don't tell me, you're pitying him, Liliénné? He doesn't deserve your sympathy! He deserves more than that guilt!"

"Enough, L.A.!"

Hindi ko pinansin ang pagbabangayan ng aking ina at kapatid dahil ipinokus ko ang aking atensiyon sa lalaki sa hindi kalayuan sa akin. Marahan akong lumapit sa puwesto ng aking ama at ikinulong siya sa aking mga braso. Basta ko na lamang siyang niyakap na siyang naging dahilan ng kaniyang labis na pagkagulat.

Bigla ay nagkaroon ng katahimikan ng paligid..

"Napatawad na po kita, 'Pa." Mahinang bulong ko, narinig ko ang pagnginig ng kaniyang katawan. "Sa totoo nga niya'y gusto kong magpasalamat sa inyo dahil ipinasok niyo ako sa organisasyon."

"Liliénné... you don't know what you're saying." May babala sa kaniyang tinig nang muling sumabat ang kapatid ko "I think, you still had headache." Nakita kong halos malukot ang mukha niya sa huli.

"Liliénné, no." Ngumiti ng malungkot ang aking ama. "K-kasalanan ko... kasalanan ko kung bakit nasa panganib ang buhay mo parati dahil sa mga hindi makataong misyon. Dahil sa akin kung kaya ka nawalan ng alaala at na-aksidente, dahil sa akin kung kaya't halos mawala ka na sa amin--ehem, ng nanay mo. 'Yon. Lahat ng mga hindi magagandang nangyayari sa pamilya natin ay dahil sa akin... malaki ang ambag ng pag-pasok ko sa 'yo sa organisayon sa mga problemang kinakaharap ng ating pamilya."

"Pero..." Tiningnan ko siya sa mata. "Dahil din po sa inyo kung kaya't nagkaroon ako ng hindi pangkariniwang mga... kaibigan." Napangiti ako. "Kung hindi niyo ako ipinasok sa organisayon marahil ay hindi ko makikila ang aking matalik na kaibigan ngayon na si, Cress, er, Ravi... pati na ang aking grupong Black Lily. Kung hindi niyo ako ipinasok sa organisayon marahil ay tunay na nakaka-buryong ang aking buhay doon sa ating mansion sa Italia, 'Pa."

"Tch. What a nonsense topic to talk. It's better for you stay in our mansion though... whatever." Kumento pa ng aking kuya sa isang tabi, pero hindi ko siya pinansin.

"Pero Liliénné, kahit na pa. Ako pa rin ang may kasalanan... kung h-hindi lang s-siguro a-ako... siguro... siguro--"

"Shh." Pag-papatahimik ko sa kaniya. "Hindi mo kailangang sisihin mo ang sarili mo, 'Pa. Tapos na. Nangyari na... please, huwag natin palaging tingnan ang mga negatibong epekto sa bawat sitwasyon... alam ko, may magandang dulot din ang mga pangyayaring ito sa... atin."

"Hell, yeah. Of course. Don't always look to negative side, blah, blah, blah." Nakairap ang matang sabat ng aking kapatid. "Don't worry, next time, we will not look on the negative side when you returned from the task given by the chairman--dead. Ok."

"L.A." tila punong-puno na ang aking ina sa aking kapatid. "Close your mouth or I will..." Napahinto saglit ang aking ina. "I will ask, Genesis, to turned his back against you." Seryosong aniya.

Natigilan saglit ang kapatid ko. "Go. IDC, mom. He's nothing to me. My dear... ex-friend--Genesis is getting married to Easton." Bawi niya pa pagkatapos tumulala.

"I don't care if he's getting married, L.A.! I'll ask him if he can fight your company... well, I am pretty sure he can beat you up because he has Easton on his side--"

"He wouldn't. They wouldn't dare, mother." Mariin at seryosong tugon ng kuya ko. "Even though they will be married--joined and try to fight my company, they will not win. They cannot win against me."

"I don't freaking care." Pinipigilan ang galit na ani, Mama. "But... at least, he's getting married. He'll gonna be free from you, L.A.! He will finally leave you--"

"Enough." Lumamig ang tinig ni, Kuya. "I don't wanna hear you say it." Umarko ang kilay niya. "He will not--he can't escape from me. Psh. You're just changing the topic." At pagkatapos no'n ay bigla na lamang tumulala ang aking kapatid mula sa kung saan at hindi na nag-salita pa.

Nangunot ang noo ko. Ano na naman ba ang nangyayari sa kapatid kong ito? Wirdo. Napailing-iling ako sa tanong na nabubuo sa aking isip. Hindi ko naintindihan ng malinaw ang pinsg-uusapan nila ng aking, ina. Ngunit, may nabanggit na pangalan... si Genesis daw. Sino naman ang isang 'yon?

Hays, bahala nga sila riyan.

Napabuntong-hininga ako at tumingin sa aking ama at ina. "Ma, 'Pa, kaya natin 'to... maaayos natin ang problemang ito. Makakausad din tayo sa pag-subok na ito... tiwala lang."

"Maraming salamat, Liliénné, sa pag-iintindi sa akin... sa pagpapatawad. Pero pagbali-baligtarin man ang natin ang mundo at sa kahit saan mang perspektibo pa natin tingnan, ako pa rin ang may kasalan--"

"Tama." Pag-putol ko sa aking ama sa kaniyang balak sabihin bago napailing-iling. Husto na ang kaniyang pag-hingi ng tawad at pag-sisisi sa sarili. "Malapit na. Malapit na sigurong ikasal si, Kuya, at ang kaniyang nobyang si Bianca. Hindi ba, Kuya?"

"Yeah." Halos pabulong na tugon ng kapatid ko habang nakapako pa rin ang mga mata sa kung saan. Tila wala siya sa sarili. "I want to follow my dream wedding with the... human... of couse, I love."

Napatango-tango ako. "Pa, 'wag mo na sisihin pa ang sarili mo. Napatawad na kita, paniguradong malapit na. Malapit ka na ring patawarin ni Kuya at ni... mama." Bulong ko sa aking ama at yumakap dito.

Narinig ko ang matunog niyang pagbuntong-hininga at naramdaman ko ang kaniyang pagyakap pabalik sa akin. "Maraming salamat, Liliénné, anak. Sana nga ay mangyari ang iyong sinabi."

"Malalampasan din natin 'to, 'Pa... ipinapangako ko, maaayos din ang ating pamilya... balang-araw."

---

"I DON'T know when I will finally... forgive our father." sagot ni, kuya, sa aking tanong nang kami na lang ang matira sa aking silid. Lumabas kasi ang aking mga magulang at may importanteng lakad pa raw silang aasikasuhin.

"Sana talaga mapatawad mo na siya." Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong napabuntong-hininga. "Siya pa rin ang ating ama. Naging parte siya ng ating pamilya... at parte pa rin siya ng ating mga buhay, Kuya."

"I'll think of it." Pinal niyang aniya, seryoso. "But don't worry, I will not push him off away from us... well, for you." Siya naman ang humugot ng hangin at marahang pinakawalan 'yon. "I'll try to behave myself."

"Thank you..." mahinang bulong ko, napatango siya.

Ilang segundong katahimikan.

Maya-maya pa ay marahas na bumukas ang pintuan ng aking silid at tumambad doon ang isang pamilyar na mukha sa akin.

"LIMA!" Tili ko sa pangalan ng bagong dating. "HALA, LIMA! IKAW NGA IYAN!" Malakas kong tili habang nanlalaki ang mga mata.

"Yes, it's me, mí L'Amore." Ngumiti siya ng maliit sa akin at lumakad papasok. "Good morning, sir Lucifer." Pagbati niya sa aking nakatatandang kapatid, pero hindi naman siya pinansin nito at nanatiling parang iskulptor ng isang matipunong lalaki sa isang tabi.

"Lima, kamusta ka na!" Naramdaman ko ang aking malaking pagkakangiti sa labi. "Kamusta ang ating groupo? Ang black lily?" Puno ng pananabik kong tanong sa kaniya.

Umupo siya sa upuan at nagbaba ng tingin sa kaniyang mga palad. "L'Amore... our group... we're casted out..." Mahinang bulong niya at malungkot na nag-angat ng tingin sa akin. "Wala na. Buwag na ang ating grupo, L'Amore. Wala na ang Black Lily."

Napasinghap ako at tila napatigalgal. "N-nasaan ang mga miyembro? Nasaan sila Jennie? Sila Mario?" Kinakabahang tanong ko, takot na baka may gawing masama ang chairman sa kanila.

"They're alive and they're safe." Tila siya ay nakahinga ng maluwag. "But the problem is..." nag-aalangan niya akong tiningnan. "Wala kaming trabaho... we need a new job, L'Amore. The organization banned us out, so we cannot apply to the org's associates in the country!"

"Tss. Trabaho lang pala, e." Pare-parehas kaming napalingon sa pintuan ng aking silid nang may isang boses ang nag-salita roon. Si, Cress! "I know where you can work... by using your skills and abilities as an assassins."

Nangunot ang noo ni, Lima. "Where is it?"

Napangisi si, Cress. "In the police station."

Namilog ang mata ni, Lima, at napatayo bigla sa kinauupuan. "NO. A big NO. The org will kill us if they found out." Mabilis niyang pag-tanggi sa nais ni, Cress.

"They won't, I promise." Nakangiting ani, Cress, at itinaas pa ang kaliwang kamay na animo'y nangangako. "I still have my eyes and ears inside the organization. So, I'll know if they are planning to harm you, guys, in case... in the near future." Pomosisyon siya at ginawang baril ang kamay at itinutok kay, Lima. "I'll let you know so we can wipe out all the members and destroy the organization... for good." Sumseryoso siya sa huli.

"But..." Nag-aalangang ani, Lima. "Ano na naman ang magiging trabaho namin sa police station?" Takang tanong niya rito.

"Good question, Lima." May mapaglarong ngisi sa labi ni, Cress. "Y'all going to be a... secret agents of the government."

Bigla ay nakaramdam ako ng pag-ikot ng aking paningin sa hindi malamang dahilan. "Lima... Cress... ano... puwede bang sa labas na lang muna kayo mag-usap?" Pipikit-pikit ang isang matang pakiusap ko sa kanila. "Masakit ang ulo ko."

Bigla ay naramdaman ko ang mabilis na paglapit ni, kuya, sa aking puwesto. "How are you feeling? Are you... ok? Do you want me to call the doctor, Liliénné? Or... our parents?" Sunod-sunod, nag-aalalang tanong niya.

"Knight." Mabilis kong tugon sa aking kapatid. Napatitig ako sa kaniya nang may nangungusap na mga mata. Matagal-tagal na rin simula noong huli kaming magkita ng lalaking iyon. Ang lalaking nag-alaga sa akin. "Si, Knight, ang gusto ko. Gusto ko siyang makita."

Hindi ko inaasahan ang kaniyang marahang pagtango-tango  bilang pag-payag sa aking nais. "But..." napahinto siya saglit, may nag-aalangang tingin sa mga mata. Sa huli, napabuntong-hininga siya. "Never mind. Your wish is my command..."

To be Continued...