Gdzieś w dali brzmią syreny,

Na zewnątrz słychać strzały,

Ulicą biegnie człowiek,

Klnie jak oszalały. 

Przyjaciel padł w przestrachu,

Że niebiosa zadrżały...

Tulę go do piersi,

Gdy trzęsie się cały

I na każdy wystrzał

Obnaża swój kieł biały.

Wtulony w jego futro,

We wzrok opustoszały

W przerażonych psich ślepiach

Wlepiam swoje gały

I szepczę mu na ucho:

To sylwester, mały.