Ik kon er niks aan doen.

Hij zat voor eeuwig ingeprent in mijn gedachten. Zijn naam spookte voortdurend door m'n hoofd. Reed, de jongen met het warrige haar en de hemelsblauwe ogen, een vreemdeling die zich verstopte in de schaduw tussen het vuur dat deze wereld opleverde.

Reed Keelmi was mijn prins in nood.