— Marco, panikarzu, uspokój się.

— Jestem bardzo spokojny...

— Jasne... Aż się telepiesz i wyglądasz, jakbyś chciał komuś przyłożyć...

— Zdaje ci się.

— Dobra, koniec tematu. Musimy zrobić włam do domu Neuera. Ty bierzesz Gargusia i do niego dzwonisz, a ja się włamuję tylnymi drzwiami. — Zamyślił się chwilę. — Tylko nie zabij go. Może być niewinny...

— Chyba w to nie wierzysz!

— Uspokój się! — Zamyślił się. — Głupi ten plan. Musielibyśmy mieć dużo szczęścia, żeby ten zamysł się powiódł. — Zmarszczył brwi, chcąc sobie coś przypomnieć. — Marco! — Machnął ręką przed twarzą kolegi, aby wyrwać go z letargu. — Nie masz czasem znajomego elektryka, który tutaj mieszka?

— Mam, a co?

— Może za drobną opłatą wyświadczyłby ci przysługę?

— Czy ty masz na myśli, to co sądzę?

— To zależy... — Mats spojrzał uważnie na przyjaciela. — Zadzwoń do niego.

— Ale po co? 

— Może mógłby wykonać jakąś rutynową kontrolę elektryki w domu Neuera i w międzyczasie wybadać, czy oprócz Manuela ktoś tam się znajduje...

—Mati, jesteś geniuszem! — Marco chwycił czarnowłosego mężczyznę w objęcia.

— Wiem. — Próbował się wyrwać z uścisku przyjaciela. — Mars, nie spoufalaj się za mocno... Chciałbym ci przypomnieć, że nie jestem gejem.

— Złamałeś moje biedne serduszko! Matsi, jak mogłeś to zrobić! — W oczach Marco pojawiły się sztuczne łzy. Chwycił się z pierś i upadł na ziemię, udając nieżywego. 

— Królowa dramatu. — Mats westchnął i pomógł wstać przyjacielowi. — Koniec tego dobrego, dzwoń do kolegi...

— Dobra, dobra, ale musimy wrócić do hotelu...

— Po co?

— Zapomniałem telefonu z twojego pokoju.

— Marco... Ogarnij się, bo przez twoje zapominalstwo stoimy w miejscu ze śledztwem!!!

— Przepraszam. Jestem beznadziejny.

— Mars. — Objął zrozpaczonego przyjaciela. — Nie gadaj głupot. To jest trudna sytuacja... Nie każdy potrafi się w niej odnaleźć. Poza tym lepiej teraz niż później.

— Jesteś mistrzem w pocieszaniu.

— Wiem.

— Wracajmy do hotelu. Zadzwonisz do kolegi, a ja wszystko jeszcze raz na spokojnie zapakuję, żeby taka sytuacja znowu się nie powtórzyła, dobrze?

Marco skinął głową i pojechali do hotelu.

***

Reus wystukał numer do kolegi. Po dwóch sygnałach odezwał się zirytowany głos.

— Lukas Rodewald. 

— Luka, z tej strony Marco...

— Aha... Czego znowu chcesz?!

— Uprzejmy jak zawsze. Potrzebuję przysługi. Hojnie cię wynagrodzę.

— A czy to jest nielegalne?

— Nie... Tak... Nie wiem... Chyba.

— Wchodzę w to stary. Tylko załatw mi dobrego adwokata. — Zaśmiał się. — Na czym będzie polegała moja rola?

— Wejdziesz do mieszkania Manuela Neuera i pod pretekstem rutynowej kontroli przewodów, gniazdek, czy czegoś takiego rozejrzysz się po całym domu, zaczynając od piwnicy, a kończąc na strychu. Dowiesz się, czy nie ma tam nic podejrzanego i na tym twoja rola się zakończy.

— Czyli teoretycznie nie będę zamieszany w żadne szemrane interesy?

— Nie... Chyba, że odkryjesz tam coś czego nie powinno tam być...

— Eh. Co ja z tobą mam. Wchodzę w to, ale jak zginę, to będzie to twoja wina...

— Cieszę się, że podjąłeś ze mną współpracę.

— Ja już trochę mniej.

— Przesadzasz. To do zobaczenia za godzinę w kawiarni w centrum miasta.

— A mam inne wyjście.

— Nie...

— No właśnie... To na razie.

— Pa.

Rozłączył się.

***

— Mats, skończyłeś już pakowanie?

— Tak. Możemy jechać na spotkanie z twoim przyjacielem.

***

Wkroczyli do kawiarni. Przy jednym ze stolików czekał na nich niski szatyn. Przeszywał ich wzrokiem, a w jego zielonych oczach pojawiła się irytacja. Był zły, że spóźnili się.

— Hej, Luka...

— Marco, nie nazywaj mnie tak.

— Już dobrze, Luka.

Mats z rozbawieniem przysłuchiwał się ich rozmowie. Ustalili szczegóły i elektryk poszedł na misję.

— Mats, martwię się o niego.

— Wiem... Nic mu nie będzie.

Pijąc kawę, czekali na powrót mężczyzny.

***

— Powinien już dawno być — powiedział zmartwiony Marco, patrząc na zegar.

— Na pewno nic mu nie jest.

Reus spojrzał sceptycznie na kolegę.

— Mati, obyś się nie mylił.

Po chwili blondyn otrzymał SMS-a.

Od Nieznajomy.

Zacna idea Reus, ale coś wam nie pykło. Wasz ptaszek wpadł.

Marco zaczął szybciej oddychać i pokazał wiadomość koledze.

— Podsłuch.

Reus skinął głową.

Po chwili przyszedł kolejny SMS. Tym razem samo zdjęcie.

Związany i zakneblowany Lukas z poderżniętym gardłem. 

Marco prawie zemdlał.

— Jesteśmy w punkcie wyjścia.

Mats pokręcił głową.

—  Nie. To jest mieszkanie Schweinsteigera. Poznaję po rysie w ścianie.

— I co związku z tym?

— Neuer może być niewinny. Dopóki nie poznał bliżej Schweinsteigera był ok.

Marco skinął głową i oboje zaczęli planować dalsze kroki.

-------------------------------------------------------------------------

Heh. Polsat mi się włączył. Mam nadzieję, że Wam się podoba i dziękuję keepptn za pomoc z elektrykiem.

Pozdrawiam.