Cień

Zdarzyło się to w starych czasach.

Tak dawnych, że już nawet najstarsi o tym zapomnieli, a samo zdarzenie przypisane zostało do legend i mitów, niewartych zapamiętania.

Służących do straszenia krnąbrnych i nieposłusznych dzieci, nieznających jeszcze życia. Mogących go już nie poznać.

Niegdyś historia przekazywana z ojca na syna, z matki na córkę, z wojownika na swego zastępcę.

Dzisiaj nic nie warta.

Jedynie potomkowie dawnego czasu wiedzą jeszcze, co tam się wydarzyło. Lecz nawet i tam zasnuwa ją już mgła. Bezlitosna, przesłaniająca dawną, pełną chwały, przypłaconej krwią, historię tego miejsca.

Sięgającej zamierzchłych czasów, rojących się od rycerzy, rządnych bogactwa możnowładców oraz opłacanych przez nich skrytobójców.

Czasów w których, w lasach można było spotkać wojownicze plemiona elfów, rzek i jezior pilnowały nimfy, a podziemia okupowane były przez panujące tam krasnoludy.

Okresu, w którym prawdziwą władzą były Cienie, dzisiaj już nieobecne. Strącone zaledwie do miana postaci z legend.

Okryte mrokiem, czarne postacie, pojawiające się z nikąd, nigdy nie okazujące swoich słabości.

Skryte pod misternie utkaną peleryną kłamstw i niedopowiedzeń.

Wieczna niewiadoma.

Pod osłoną nocy, wyciągały z łoża tych, którzy wiedzieli za dużo, mordowały żołnierzy śpiących w obozowiskach, aby nie mogli im zagrozić.

W czasie walk, gdy mgła zasnuwała swymi mackami doliny, decydowały o losach bitew, a nawet wojny.

Dopóki nikt ich nie widział, rządziły losami świata.

Jednak nawet na nie usiłowano planować zasadzki, a cienie, choć nieuchwytne, często w nie wpadały. Pozostawiając za sobą szereg martwych ciał.

Historia ta opowiada o jednym z tych nieszczęsnych, bezradnych polowań. Oddział straceńców, jeszcze nie znających swojej doli.

***

Łapajta.

Tak jak chcieliście jeszcze wersja polska, nie jest to stricte to samo, ale mniej więcej.