Dawno temu, na małej farmie, mieszkał rolnik i jego przepiękna żona, oboje mieli syna. Jedenastoletniego,  był on energiczny i skoczny, zawsze go było pełno w wszędzie. Wyglądał jak aniołek, złote proste włosy, niebieskie oczka i wiecznie uśmiechnięty wyraz twarzy, co prawda do wysokich nie należał, ale niemal wszyscy byli pewni że, jak podrośnie będzie dużo wyższy. Ciotki zawsze go komplementowały i wróżyły mu powodzenie wśród dziewcząt. 

Pewnego dnia,  pobiegł nad wodę chcąc się pobawi, mijały godziny a po chłopcu zaginął ślad.  Krewni nawoływali jego imię nad zaroślami w miejscu, w którym powinien się bawić. Minuty poszukiwań przepływały w godziny, te w dni, następnie w tygodnie i miesiące. Lata mijały a chłopca z zaginionego uznało za zmarłego, pomimo braku ciała, każdy z miejscowości przyjął teorię że chłopiec nie fortunie wpadł do wody i się utopił, za prawdę.

 Strata jedynego syna uderzyła bardzo mocno w rolnika, do końca życia miał nadzieję że jego syn żyję i błądzi gdzieś tam. Pewnego dnia, już postarzała żona mężczyzny, znalazła męża martwego nad tym samym jeziorem, pod którym stracili syna. Dostał zawału. Lekarze stwierdzili że mężczyzna od lat chorował na serce. Lesz mieszkańcy miasteczka nad Qariel zgodnie twierdzili, że stary farmer, ujrzał nad wodą, ducha swego zaginionego syna prze laty i zdecydował się odejść z swym dzieckiem za światy.

Wdowa, nie żyła dużo dłużej od swego współmałżonka, już kolejnego roku sąsiedzi składali ją do grobu, na wieczny odpoczynek. Dom został sprzedany i trafiał z rąk do rąk, nikt nie mieszkał w nim dłużej niż rok.