Piszę wiersze nie dlatego,
żeby kiedyś zdobyć sławę.
Piszę, bo to mi pomaga,
wytrwać w codzienności szarej.

Choć są smutne dają szczęście,
sprawiają mi uśmiech na twarzy.
Pomagają zrozumieć to,
co było niezrozumiałe.

Wiem, że wam też dają wiarę,
i nadzieję na coś więcej.
Więc póki żyje będę pisał,
nie dla sławy, lecz dla siebie.

I dla was.