127. Istotka.
Jest smutna, bo sama,
płaczę, bo niekochana.
Nie chce być na tym świecie,
śmierć ma w planach.
Niewinna i słodka,
nieśmiała istotka.
Piękna na zewnątrz,
wewnątrz bardzo zniszczona.
Nikt jej nie pomaga,
bo nikomu nie mówi.
Skutecznie ukrywa ból,
woli w sobie go dusić.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro