!Fanfiction o jednym z AU Undertale, bez jego znajomości raczej nie ogarniesz!

Boisz się ciemności?
Ja nie.

Boisz się śmierci?
Ja nie.

Boisz się samotności?
Ja tak.

-*-*-*-*-*-

To wszystko jest bezsensowne.

Nie mam prawa bytu.
Nie powinienem żyć.
Nie chcę żyć.

Czemu zatem istnieję?

Nie wiem.
Pewnie to zwykły błąd.
To zdarza się w grach, prawda?
Heh...
Mimo wszystko, to nawet zabawne.

-*-*-*-*-*-

Trochę tu pusto.
Nawet bardzo.

Gdzie jesteś, dzieciaku?
Nawet twoje towarzystwo nie byłoby złe.
W sumie, to zniósłbym każdego.
Nie.
Każdego z wyjątkiem tego demona.

-*-*-*-*-*-

Cisza zaczyna mnie irytować.

-*-*-*-*-*-

Czemu to musiało się tak potoczyć?
Dlaczego ludzie muszą być tacy... Tacy... Potworni?
Ha...
Hahahaha...

-*-*-*-*-*-

Cisza zaczyna doprowadzać mnie do szaleństwa.

-*-*-*-*-*-

- Zobacz bracie! - wołam i śmieję się histerycznie - Widzisz?

Ale nikt nie odpowiada.

-*-*-*-*-*-

Światło. Prawdziwe światło.

Oślepia mnie.
Czy to kolejne złudzenie mojego umysłu?
Nawet jeśli... Nic innego mi nie zostało...

Ruszam w kierunku jasności.
Nagle coś ją przysłania.
Słyszę dźwięk poruszania skrzydeł.

Zaczynam rozumieć na co patrzę.
A raczej na kogo.

Czarne skrzydła. Czarna szata. Kosa w ręku.

Koścista dłoń wystająca z rękawa i zaciskająca się na ostrym narzędziu.

Gdybym sam nie był szkieletem pewnie zrobiłaby na mnie większe i bardziej przerażające wrażenie.

Właśnie odwiedziła mnie Śmierć.

-*-*-*-*-*-

Słyszę przekleństwo.

Postać odwraca się do mnie tyłem. Wchodzi w światło i znika.

Nie widział mnie?

Znów wszystko pogrąża się w ciemności.

-*-*-*-*-*-

Tym razem zostałem zauważony.

Kościotrup wpatruje się we mnie z uwagą.

Nie wiem co zrobić.

Co powiedzieć?
Jak się zachować?

Tak więc, również tylko patrzę.

-*-*-*-*-*-

Rozjaśnił mi wszystko.

Opowiadał o alternatywnych światach.
Wyjaśniał wszystkie zagadki, których nie rozumiałem.
Zdradził mi swoją historię.

-*-*-*-*-*-

Bardzo wolno łączę fakty.

On już dawno powiedział mi o swoim przekleństwie.

Zabijanie dotykiem.

Czy to normalne, że mimo tego, iż wiem, jakie cierpenie daje ta moc, uważam ją za błogosławieństwo?

-*-*-*-*-*-

W końcu to się stanie.

W końcu ból się skończy.

W końcu zniknę.

-*-*-*-*-*-

Czemu go nie ma?

Akurat teraz, postanowił się nie pojawić?

A może tylko się spóźni?

...

Czekam.

-*-*-*-*-*-

Nareszcie.

Tyle czasu...

Koniec jest bliski jak nigdy dotąd.

-*-*-*-*-*-

Żywy trup.

Tak mnie kiedyś nazwał.

To stwierdzenie nie ma sensu.
Zupełnie jak moje istnienie.

-*-*-*-*-*-

Ostatni uścisk.

-*-*-*-*-*-

Zmiana w pył jest... Ciekawa.

Tylko czemu nie czuję ulgi?

Dlaczego nie odczuwam tego, na co czekałem i czego pragnąłem tyle czasu?

-*-*-*-*-*-

Już wiem.

Popełniłem błąd.

Chyba największy ze wszystkich.

-*-*-*-*-*-

Dopiero teraz rozumiem...
Dopiero teraz widzę...

On dał mi powody do życia.

A ja byłem ślepy i niczego nie widziałem.

-*-*-*-*-*-

Przepraszam.

-*-*-*-*-*-

Wybacz mi...

________________

Nigdy nie brać z niego przykładu.

Zabicie się to coś czego nie wolno zrobić.

Proszę.

Napisane pod napływem weny, po czytaniu książki o AfterDeath, autorstwa

TCH2003pl