Antinor pov
Τότε ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά μου η αίθουσα του θρόνου, βλέποντας τον πατέρα και την μητέρα μου νεκρούς από τα νύχια και δαγκωματιες των εχθρών τους.

Το μόνο που έκανα ήταν να ουρλιάξω από πόνο και οδύνη για τους γονείς μου. Αμέσως γυρίσα το βλέμμα μου στον καθηγητή μου, λέγοντας του ότι αν ερχομασταν να τους βοηθήσουμε ίσως θα ήταν ζωντανοί.

Αμέσως τότε τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα καθώς όλο αυτό ήταν απλά ένα όνειρο, το οποιο δεν  σταματούσε να έρχεται συνεχεία στον ύπνο μου κάθε ημέρα του θανάτου των γονιών μου.

Έτσι σηκώθηκα από το κρεβάτι μου απογοητευμένος για το ότι σήμερα ήταν η επέτειος θανάτου των γονιών μου. Ντύθηκα με τα βασιλικά μου ρούχα και ενώ έφτιαξα τα μαλλιά μου, τοποθετώντας το στέμμα στο κεφάλι μου και βγήκα από το υπνοδωμάτιο μου.

Έξω από το δωμάτιο βρισκόντουσαν οι δύο καλύτεροι φίλοι μου. Ο Damiano και ο Lysias υποκλίθηκαν και στην συνέχεια εξέφρασαν την λυπη τους.

Όλο το κάστρο είχε στολιστεί για μια βδομάδα στο χρώμα του μαύρου, όπως και οι υπηρέτες. Θρηνούσαν όλοι για τους παλιούς βασιλιάδες της χώρας τους.

Το ότι βρισκόμουν μπροστά από το μνήμα των γονιών μου με έκανε να λυπάμαι και να έχω τύψεις που τους παράτησα μόνους τους και αβοήθητους προκαλώντας ο ίδιος το θάνατο τους.

Χωρίς να πω λέξη, με πλησίασε ο Damiano βάζοντας το χέρι του στον ώμο μου, λέγοντας μου να μην ρίχνω στο εαυτό μου το βάρος του θανάτου των γονιών μου, καθώς δεν ήμουν υπαίτιος για αυτό, αλλά οι εχθροί μας τα ζώα.

Damiano: Παλιό φίλε, ξέρω ότι αυτή την μέρα, αυτήν την στιγμή και γενικά κάθε χρόνο ρίχνεις το φταίξιμο σε εσένα.

Antinor: Πραγματικά πώς γίνεται να το λες αυτό, καθώς και εσύ ο ίδιος ξέρεις τι έγινε. Το έκανα! Επίσης ξέρεις τον πόνο που μοιραζόμαστε αυτή την στιγμή, καθώς έχασες και εσύ τους γονείς σου εκείνη την αιματηρή μέρα.

Damiano: Ακριβώς γιατί ξέρω τι έγινε, ξέρω τον πόνο σου καθώς πριν έρθω από εσένα πήγα στο τάφο των γονιών μου. Έδωσαν την ζωή τους για να με σώσουν όπως το ίδιο κάναν και οι γονείς σου, όπως έκανε ο καθηγητής σου.

Antinor: Είχα ευθύνη...

Damiano: Αν ήσουν εκεί ίσως να ήσουν και εσύ νεκρός. Την μόνη ευθύνη που έχεις είναι να βρείς την αδελφή σου καθώς το μόνο μέρος που δεν ψάξαμε ακόμα είναι ο κόσμος των ανθρώπων.

Antinor: Οπότε από σήμερα εσύ και ο Lysias  θα πάτε να μείνετε για όσο χρειαστεί στους ανθρώπους ώστε να βρείτε την αδελφή μου.

Lysias: Μπορεί να είναι όπου δηποτε!

Antinor: Σωστά, αλλά έχουμε Εκείνη!

Damiano: Εκείνη!

Antinor pov
Εφόσον αποχαιρετησα τους γονείς μου και ενώ υποκλίθηκα, πήρα τους φίλους μου κατευθυνομενος στο παλάτι, καθώς έκατσα στο θρόνο φώναξα τον καθηγητή μου μπροστά μου για να τον στείλω να φέρει την πορφυρή μάγισσα.

Damiano pov
Ήμουν έξω από το κάστρο και συγκεκριμένα στα μνημεία των γονιών μου τοποθετώντας τους 2 άσπρα γαρύφαλλα. Έπεσα στο χώμα και έκλαψα για εκείνους που θυσιάστηκαν για να ζήσω.

Έτσι καθώς ο ήλιος ανέτειλε σιγά, σιγά και το φως ακούμπησε γλυκά τους τάφους των γονιών μου, έβλεπα ότι μου λέγαν ότι όλα όσα έκαναν ήταν για την αγάπη τους για μένα.

Τότε σηκώθηκα σκούπησα τα μάτια μου και έφυγα με ένα χαμόγελο ευγνωμοσύνης για να συναντήσω το βασιλιά.

Στεκομουν μαζί με τον Lysia έξω από το δωμάτιο του Antinor περιμένοντας να βγει για να πάμε στο τάφο των παλιών βασιλιάδων. Δεν άργησε να βγεί και ενώ του υποκλίθηκαμε ξεκινήσαμε για το καθορισμένο μέρος.

Εκείνος μου θυμίζε εμένα πριν λίγο στο τάφο των γονιών μου. Τότε τον πλησίασα και του είπα ότι δεν φταίει αυτός για ότι έγινε εκείνη την αιματηρή μέρα. Ίσως αν ήταν εκείνη την ημέρα μαζί με τους γονείς του, ίσως τώρα να μην είχαμε διάδοχο του θρόνου.

Εκείνος άλλαξε το θέμα μας για την αδερφή του, ότι εμείς πρέπει να ψάξουμε να την βρούμε. Το που ξέρει μόνο Εκείνη.

Αμέσως ο πατέρας της μεταφέρθηκε με την δίνει στο σπίτι της. Ύστερα εμφανίστηκε με εκείνη από πίσω του, η οποία μόλις είδε τον βασιλιά της υποκλίθηκε.

Baron pov
Ήμουν στην αυλή του παλατιού και εκπαιδευα τους νεαρούς μάγους, ώστε αν επιτεθούν ξανά τα τέρατα, να μπορούν τους αντιμετωπίσουν.

Έτσι καθώς τους εδειχνα μια αποτελεσματική τακτική, ένας από τους υπηρέτες του παλατιού εμφανίστηκε λέγοντας μου ότι ο νεαρός βασιλιάς με θέλει στην αίθουσα του θρόνου.

Φυσικά το ότι άκουσα από το στόμα του δεν με ευχαρίστησε καθόλου. Ήθελε να πάω εγώ ο ίδιος να καλέσω την κόρη μου. Το απεχθανομουν να την δώ, αλλά έπρεπε να πάω καθώς ήταν διαταγή.

Eleanor pov
Βρισκόμουν στο σπίτι μου και έκανα εξάσκηση των δυνάμεων μου προσπαθώντας να καλμάρω τον εαυτό μου με μια άσκηση γιόγκας. Το μόνο που δεν περίμενα, ήταν να εμφανιστεί ο πατέρας μου μέσα από μια δυνη.

Flashback
Απο ότι θυμάμαι πότε ο πατέρας μου δεν με αγάπησε λόγο του ότι έμοιαζα στην μητέρα μου.

Όμως όταν μεγαλώσα, μια μέρα που μου φωνάζε ο πατέρας μου για το ότι δεν μπορούσα να κάνω αποτελεσματικά τις κινήσεις μαγειας, αποφάσισα να τον αντιμετωπίσω λέγοντας του γιατί δεν με αγάπησε ποτέ του.

Eleanor: Γιατί μου φερεσαι έτσι?! Είμαι η κόρη σου!

Baron: Ώστε προσπαθείς να με αντιμετωπίσεις επιτέλους και να μάθεις ότι από μικρή είσαι αηδιαστική, καθώς είσαι διαφορετική στις ερωτικές επιλογές σου.

Eleanor: Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να συχεναισε το ίδιο σου το αίμα?! Μιας που βγήκα από εσένα.

Baron: Αρκετά ως εδώ! Δεν σου επιτρέπω να μιλάς έτσι. Θα φύγω να μην σε βλέπω. Μείνε μόνη σου και όταν αλλάξεις ενημέρωσεμε.

Eleanor pov
Ποτε ο πατέρας μου δεν κατάλαβε την πραγματική μου φύση ή δεν ήθελε να καταλάβει. Από τότε άρχισα να τον μισω όσο και εκείνος εμένα......

Η Eleanor ❤️

Γειά αγάπες μου ❤️
Τι κάνετε?!

Άλλο ένα κεφάλαιο από μένα για σας με  αγάπη ❤️.

Πραγματικά μισώ τον πατέρα της Eleanor. Ότι και να είναι το παιδί σου το αγαπάς.

Τι λέτε να γίνει παρακάτω?

Καλή συνέχεια ❤️