Jestem błędem
Zepsutą wersją siebie
Niektórzy chcieli mnie naprawić lecz nie mieli odpowiednich narzędzi...
Nawet nie mogę płakać
To wszystko jest tak odległe
Nie ma dni bym nie myślała o tym jak bardzo jestem różna, jak bardzo mnie zapsuliście
Niczym marionetka bez sznurków
Jak aktor bez roli
Tak samo jak pozytywka bez muzyki
Tak bardzo tęsknię
Jednak nie wiem za kim lub za czym
Odczuwam pustkę nie wiem po czym
To wszystko się kręci A ja czuje się jakbym stała...
Czy ktoś mnie poruszy?
Czy ktoś ma brakujące części?