Chapter 1 - That Childhood Crush

Ari's POV

Nandito ako sa bedroom ko dati, mas malaki pa ito kaysa sa bedroom ko doon sa city. It hasn't change that much, still the same pink pastel color bedroom that I love.

Tapos na kami sa pag unpake at nag pahinga muna ako ngayon dahil na pagod sa byahe, mamaya ko nalang siguro ayusin ang mga gamit ko dito sa room, masyado makalat pa eh.

Umuwi muna si Lucine, hindi kasi daw siya nakapag pahintulot sa kanyang ina, babalik lang daw siya mamaya. Hay nako yung isa na yun.

"Ari, Danny bumaba muna kayo dito!" sigaw ni Mom sa ibaba, nag madali naman akong bumangon sa kama at sa pagka clumsy ko, may natapakan akong bagay sa sahig kaya nadapa ako.

"Aray!" Reklamo ko, habang nakadapa parin sa sahig, "Jeez, tanga talaga." Tumayo nalang ako at nagpagpag ng dumi sa sarili at tsaka na bumaba.

Kasabay ko si Kuya bumaba habang tutok sa phone niya, hindi talaga ito mag babago. Phone is life sakanya eh. Confirm social addict talaga itong si kuya.

Papunta na kami sa living room kung nasaan silang Mom. Pagkadating doon. Nakita ko si Mom at dalawa pang bisita. Wala si Dad baka may inaasikaso pa.

Nasa couch si Mom at kaharap ang isang lalaki at babae, na nasa middle-30's at 40's ata. "Ari, Danny, meet our neighbors, Ang mga Channing" Sabi ni Mom ng makita nila kami.

Neighbors? So may nakatira na pala sa bahay na katabi namin. Noon kasi walang nakatira dun. Laging unoccupied pero laging malinis ang bahay at tuwing sabado, may nakikita akong parang katulong na babae pumupunta doon para maglinis.

"Sila si Mrs. Elle Channing at ang kanyang asawa na si Mr. Zakari Channing," pakilala ni Mom, "They lived next door." ngumiti ako sa kanila bilang sagot.

Ngumiti ako sa kanila, "Nice to meet you po," Sabi ko at umupo sa tabi ni Mom. Umupo naman si Kuya sa armchair ng couch.

Tumingin ako kay Mrs. Elle, ang ganda niya lang parang dalaga eh. "Ano ang pangalan ng dalaga mo?" Tanong ni Mrs. Elle kay Mom na ngumiti sa akin.

"Ah, ako po si Aricia Farsiris," Ako na ang sumagot, "Tawagin niyo nalang po akong Ari."

Nginitian niya ako, "Kapareho kayo ng mukha ng iyong ina, maganda." Pala-ngiti si Mrs. Elle. I could tell that she's a good wife at palasaya din.

Tumingin ako kay Mom ng sabahin iyon ni Mrs. Elle, ngumiti si Mom sakin, ngumiti naman ako pabalik.

"Ano naman pangalan ng iyong binata?" Tanong ni Mr. Zakari.

"Ah, Siya si Danny," Sabi ni Mom sabay tingin kay Kuya na nag ce-cellphone sa armchair ng couch. Tutok parin siya sa phone niya parang hindi alam na may bisita. Tinawag siya ulit ni Mom pero hindi parin tumigil si Kuya sa pag te-text.

Ay! walang manners? Jeez... No choice.

Kinuhit ko siya, napatingin naman siya saakin na galit. Ay! Ayaw paisturbo ganoon? "Ano?" Sabi niya habang kumunot ang noo, I mouthed, 'Meron tayong bisita.'

Tumingin naman siya kay Mrs. and Mr. Channing na nakangiti at agad nag ayos si Kuya. Ayon eh. "Sorry po," Paumanhin niya, "Ako po ulit si Andrew Danny Adair, Nice to meet you po," at ngumiti at bumalik na sa pag ce-cellphone.

Ito talaga si Kuya, walang manners as always basta hawak phone eh. Ewan ko sa kanya. Tsh.

"At ito naman si Angelica Francesca, ang bunso namin," Pagkilala naman ni Mom sabay haplos sa buhok ni Angel na kadarating lang sa sala.

Ngumiti maman si Angel, "Nice to meet you po," At umupo sa tabi ko.

"Well, you have a wonderful kids, Mrs. Adair," Sabi ni Mrs. Elle sabay ngiti sa amin. Grabe makahawa yung ngiti niya.

"Just call me Daniela, no need for formalities," sabi ni Mom at ngumiti, "We're neighbors now after all."

"Okay. Then call me Elle for return," Sagot naman ni Mrs. Elle at tumingin sa aming mag kakapatid, "As for this three, tawagin niyo kaming Tita Elle at Tito Zak, okay?"

Tumango naman kaming tatlo. Ay! kaming dalawa lang pala ni Angel Kasi you know na.

May nag-doorbell sa pintuan, napatingin naman kami doon, tumayo naman ako, "Ako na po," sabi ko at nag e-excuse muna bago tumuloy sa pintuan.

Binuksan ko ang pintuan at bumungad yung mukha ni Lucine, "Hey Ari, got a great idea!" Sabi niya. Pagtataka ko siyang tiningnan, "Let's have a tour? I know you already know the places in Starryhaven but a lot has change so?" Nag spark naman yung mata ko at mabilis na tumango.

Ngumiti naman siya at tumingin si Lucine sa loob at nakita silang Tita Elle at Tito Zak, "Ah~ Hi po Titas and Tito!" Sabay kaway pa. Magkakilala pala sila nila Tita Elle? sabagay isang neighborhood lang kami.

"Oh, Ikaw pala yan Lucy, kilala mo pala sila?" Tanong ni Tita Elle kay Lucine.

"Opo, Tita. Childhood friend ko po kasi si Ari," Sagot ni Lucine.

"Ah," Tumango-tangong sagot ni Tita Elle, "By the way, I got a new flavor of cakes. Wanna taste them?"

Napa excite naman si Lucine, "Sige Tita, Bukas po."

"Sige, isama mo si Ari ha?" Dagdag pa ni Tita Elle sabay ngiti sa akin. Ngumiti ako pabalik at tumango. Oh so mahilig pala si Tita Elle ng baking sweets.

"Ah, Oo nga pala!" Sabi ko ng may naalala at tumingin kay Mom, "Mom, can I go out?" Pahintulot ko.

"Yeah sure, basta balik agad kapag mag-lalunch na," Sagot ni Mom.

"Opo," Sagot ko naman.

"Sige po, Tita and Tito," Paalam naman ni Lucine, "See you around po!"

Nagpaalam na kami nila Tita Elle at Tito Zak at tsaka na-excite ng lumabas, sinara ko na ang pintuan. "So where should we go first?" Tanong ko kay Lucy na kumapit sa aking braso.

"Doon!" Sabi niya sabay turo sa malayo. Nag simula na kaming lumakad.

》♡《

We spent hours touring around Starryhaven. Not to be biased but this town is great and beautiful. Ah, how I miss this town. It has a great environment than the city we used to live in. Hindi ako nagsisi nang bumalik ako dito.

Habang nagkwekwentuhan kami ni Lucy, naglalakad na kami pauwi kasi malapit na din mag lunch. Hindi pa namin masyadong na ikot ang boong bayan, maybe next time nalang. May hindi pa ako napuntahan eh.

Malapit na kami sa bahay ng napahinto nalang ako ng ma-agaw pansin ang bahay na katabi lang sa bagong bahay namin. It's has a different texture than before that I remember. Tiningnan ko ito ng mabuti.

"Diba dito nakatira sila Tita Elle at Tito Zak?" Tanong ko kay Lucine na tumango lang. Napansin ko din na merong bintana kaharap sa bintana ng bagong bedroom ko.

Tiningnan ko iyon ng mabuti. Nagulat nalang ako nang may dumaan doon na puting uri, hindi ko alam kung ano.

Oh my gosh!

Wait! Hindi nga... Don't tell me nah it's a-a g-ghost?!

Ayaw ko naman sa mga multo! At masaklap pa doon ay malapit sa bedroom ko! Huhu! Natulala ako doon hindi ko na alam anong gagawin sa bintana na yun. I think I just saw a ghost, a freaking ghost! Ayaw ko na dito! Eishhh. Akala ko pa sana, maganda na ang buhay ko dito. May multo pala!

"Hey, Ari!" Rinig kong tawag ni Lucine habang kumakaway ang kanyang kamay sa harap ng mukha ko, hindi ko napansin yun'. "Hey! Earth to Ari!" Sigaw nito.

Napa snap ako sa realidad, kumurap muna ako nang dalawang beses, "Huh?" Tsaka tiningnan si Lucy. Hindi mawala sa isip yung nakita.

"Anong nangyari sayo you look pale, are you okay?" Alalang tanong niya saakin at tumingin sa direction na tiningnan ko. Hindi ako sumagot, tumingin lang ulit ako sa bintana ng maigi. Am I just seeing things? "Ewan ko sayo." Sabi ni Lucine, "Anyway sabay nalang tayo papasok bukas?"

Walang alinlangan kong tumango sa kanya, "Okay then, Bye!" Paalam niya at umalis na, tiningnan ko ulit yung bintana. Wala naman akong nakita kung ano-ano na dumaan. Napa buntong-hininga nalang ako, baka namalikmata lang. Pumasok nalang ako sa bahay namin.

》♡《

Hapon

Hindi pa ako tapos mag organize sa mga gamit ko, wala paman din yung ilan namin na mga gamit. Friday pa daw dadating. Napatingin ako sa window ko, nasaharapan ko nga ang window sa other side, sa bahay nila Tita Elle at Tito Zak.

Ngayon ay close ang bintana, buti nalang, kung hindi payan close baka mahimatay na ako sa takot, Tsh. Bakit ba matatakutin ako sa mga multo? Multo lang yan Ari oh, hindi ka nga natakot sa mga insidente na nangyari sayo diba? Multo pa nga? Binaniwala ko nalang.

Eh kasi iba talaga ang multo eh! Huhu! Okay, okay don't thing about it, Ari!

Okay then! Since I have some free time, I will spent it reading a book. Binuksan ko ang isa sa mga boxes, laman nito ay puno ng libro, na hindi ko pa na arranged kasi wala pa yung bookshelf ko.

I just love reading. Kumuha ako ng isa doon, yung hindi ko pa na tapos at lumakad patungo sa kama ko at umupo. Spending the time reading one of my favorite books.

Mayamaya tumawag si Mom sa baba, "Ari, aalis muna kami. Dito muna kayo ng kuya mo," Sigaw niya, "Bibili lang kami ng pang hapunan natin"

"Okay po!" Sigaw ko pabalik at bumaling sa binabasa kong libro at nagsimula magbasa muli nang ilang minuto until I started to feel bored. I put my book down in my bed at lumabas sa kwarto ko.

Bumaba na ako. Naabutan ko si kuya sa sala, na nag la-laptop at kumakain ng junk food. Nanood siguro ito ng basketball or kundi nag socialize. Hindi lang sa cellphone adik yan kung hindi sa basketball din. Varsity yan sa school namin noon eh.

Binaniwala ko nalang siya at dumiritso sa kusina, gutom na ako.

Pagkarating ko doon..."Ahhhhhhhh!!!"

Dumating si Kuya na nataranta, "Anong nangyari?!"

I hide myself behind my brother and pointed at the small insect that I really hate the most, "Cockroach..." bulong ko.

There's two things I hate. One, ghost and this small tiny creature... Cockroaches! Ughhhh! Bakit ba sinusumpa ako ng mundo. Ang dalawa pang uri na pinaka-ayaw ko ay lumabas. Anong sunod ha? Ang pinakaayaw ko? Pwede ba ang gusto ko naman? Hay nako.

Tiningnan ako ng masama ni kuya, "Akala ko ano, ipis lang yan Ari oh, ipis. Ghad! Makapag-react naman 'to, kala ko ano na nangyari!" Rekalmo niya, "Aish. Ayan tuloy hindi ko na natapos ang game ko."

I pouted. "Alisin mo na lang please?" Paghingi ko ng tulong. Kinurot niya ang pisngi ko, "Aray naman oh!" napa simangot ako at hinawakan ang pisngi ko na kinurot niya.

"Wag' kang mag pout. Akala mo cute ka noh?" Sabi nito, "Hindi kaya, ang pangit-pangit mo!"

I pouted again. Grabe naman makasalita si Kuya oh. "Alisin mo nalang kasi yung ipis na yan eh!" sabay turo doon sa ipis na hindi parin umaalis.

Umalis ka nalang kasi cockroach! Ang sama ng ugali ni kuya eh! Bigla akong hinarap ni kuya sa ipis kaya sumigaw ulit ako, binitawan niya ako at inilagay ang kamay sa tainga, "Bahala ka nga diyan," Sabi niya at iniwan ako dito sa kusina.

Huhu! Ano ba yan'! Kuya ko ba siya o hindi? Aish. Paano na ako kukuha ng pagkain nito. Gutom na ako. Tawagin ko na lang siguro si Lucine at sabay kami bibili ng pagkain sa labas. Para din matunan ko ang daan dito, ang tagal ko na din hindi nakabalik eh.

Ayaw ko talaga sa mga ipis, bahala na si batman basta ayaw ko sa mga ipis. Huhu. Tumungo na ako sa sala kung nasaan si kuya na nagrereklamo parin dahil hindi na niya nakita ang ilang parte sa games ng basketball. Live kasi.

Mayamaya may nag doorbell. "Si Lucy nayan," Sabi ko at tumungo sa pinto, pagkabukas ko sa pinto ay tinawag ako ni kuya.

"Saan ka pupunta?" Tanong nito sabay tingin sa labas at sa akin. Grabe ang sense nito. Alam niya agad na may pupuntahan ako? Na hindi malamang niya naisip na baka bumisita lang si Lucine?

"Bibili ng pagkain, ayaw mo kasi paalisin yung cockroach." Pasumangil ko.

"Ang OA mo parang isang maliit na ipis lang. Sino ba kasama mo?" Yan ang kuya ko, lagi man kaming mag aaway at masungit yan at pasaway saakin pero concerned parin yan. overprotective pa nga eh.

"Si Lucine lang po kuya," Pang-aasar ko sabay turo kay Lucine na nasa labas, kumaway naman si Lucy kay kuya na tinanguhan lang nito, sumimangot naman si Lucy at binaling ang tingin sa akin.

"Balik agad." Sabi nito at nagpatuloy sakanyang ginagawa.

"Opo!" sabay sira sa pintuan.

Pagka sira ko sa pintuan, "Inggit ako sayo, Ari." Si Lucine na sumimangot.

"Bakit naman?" Curious kung tanong.

"Kasi may kuya kang concerned sayo," Sagot niya, "Ang meron lang sa akin ay yung bunso kong kapatid na grade conscious."

I smiled at her, "My big brother is your big brother too, you know," Sabi ko sabay tapik sa kanyang balikat, "Remember, we grow up together."

She smiled at me sabay kurot ng pisnge ko, "Ang bait-bait mo talaga noh? Pero sungit talaga yang si Dan Dan eh simula bata palang. Tsk."

"Aray!" Reklamo ko, binitawan naman niya, "Kinurot na ni kuya ang pisnge ko, wag' mo na kurotin ulit, ang sakit na eh." Ngumisi siya at hinampas-hampas ng mahina ang pisnge ko.

"Pero Ari ha, ang totoo ang OA mo talaga, makapag-react naman sa isang maliit na cockroach lang, bibili kana ng pagkain sa malayo," Sabi nito. Being herself again. Ay! Kala ko kaibigan ko 'to, bakit kampi siya kang kuya?

"Magsama nga kayo ni kuya," Sabi ko sabay irap sakanya. Natawa naman siya. Lumakad nalang ako pauna sa kanya at sa pag ka clumsy ko naman, nadulas ako at muntik na madapa buti nalang nasalu agad ako ni Lucine.

"Watch your step," Napatigil ako. Wait! Si Lucine ba ito? Bakit biglang na lalaki yung bosses niya? At bakit ang cold. Wait, this perfume. Napatingin ako sa sumalu sakin, napatigil ako doon.

He's...

Wait! Ang lapit lang! 10cm away ang mukha namin. Pero hindi ko magawang gumalaw. Ang lapit kasi. Pero sino ba itong gwapong lalaki na ito? Those familiar jet black hair and cold mysterious dark grey eyes of his that gave me chills over my spine was so familiar. Why? Why is it so familiar?

Ang gwapo lang niya talaga. Ay oo, ang lapit niya lang. Napagtanto ko nalang ang aming posisyon nang mag salita siya, "Next time watch your step," He said under his breath kaya tumayo na ako agad-agad.

"S-Sorry," Sabi ko nalang na nauutal. Pero hindi siya umimik. Why isn't he saying anything? He's just standing there looking at me, as if scanning me.

"Also don't shout when you knew you have neighbors," Sabi nito sa malamig na boses at tumalikod. Nilagay niya ang headphones niya sa tainga na nakasabit lang sa leeg nito at umalis nah. Leaving me no words.

Napamula ako sa pag ka hiya! Oh my gosh! I bite my lips. Narinig niya akong sumigaw? Sabagay kapit bahay lang kami pero... Agh! It so embarrassing! Gwapo nga pero cold naman. He knows how to embarrass people in front of him too. Mapang asar. Jeez!

"Okay ka lang?" Tanong ni Lucine saakin. I shook all the thoughts in my head at ngitian siya at tumango bilang sagot . Napatingin ulit ako sa lalaki. I never had a chance to say thank you. Even though he embarrass me there, I still need to thank him.

Nagulat nalang ako nang binuksan niya ang gate nina Tita Elle's, "Uhm, Lucy by any chance, do you know him?" Tanong ko kay Lucine saby turo sa lalaki, na kakapasok lang sa bahay. Maliit lang ang fence dito kaya tanaw yung nasa loob. Wala naman siguro mag nanakaw dito.

Tiningnan ako ni Lucy na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko, "Are you serious?"

"Yes," Seryoso kong sagot, tiningnan niya na naman ako with full of disbelief on her face, "Why are you looking at me like that?"

"Girl, you don't know him?" Tanong niya pabalik. Tumango naman ako.

"Kaya nga nagtanong ako sayo eh," Napa-facepalm naman siya sa sarili niya and look at me like I'm the dumbest person she ever met.

"Really. Girl, he's your ultimate childhood crush ever since we were kids. Ghad! How could you forgot?" Sagot niya pero wait, processing... Anong sabi niya?

"Ha?" Nasabi ko nalang. Parang hindi gumana yung utak ko ngayon ha? Ultimate childhood crush? Who? That handsome guy earlier?

"Hay nako, sige na nga pagbigyan, since 4 years na din ang nakalipas," Sabi niya sa sarili niya at bumuntong hininga at tumingin sa akin, "Si Zephyrus bah! You know, Zephyrus 'Zen' Channing!" Sabi ng kaibigan ko.

Lumaki naman yung mata ko pagka rinig ang pangalan na yun at na proseso na sa utak ko ang sinasabi ni Lucine, "You're telling me, Him," Turo ko sa pinto nila tita Elle na bago lang pumasok yung lalaki, "Is Zen? The actual Zen?"

"Yes! Finally!" Sabi niya na parang nawala yung mabigat na dinadala niya.

What? M-My childhood crush ever since I was 4? That familiar mysterious cold guy earlier was actually Zen? I nearly forgot that he lived next door.

But why? Why was his eyes seems far away? Those cold dark grey eyes that was yet familiar to her, staring at her earlier emotionless, far from what she remembered. Those are Zen's charming eyes?

Is he really the Zen I know? He seems, he... He changes a lot ever... ever since that day.

"Now you realized, Ari although he seems quite taller than I last saw him," Dugtong naman niya.

"Akala ko mag-isa lang siyang nakatira diyan sa bahay na yan," Sabi ko naman. Eh kasi noon, yung lalaki kanina, mag isa lang siyang nakatira diyan for 13 years of his life pero may katulong ang pupunta diyan para bantayan siya at pagluto siya ng pagkain but now Tita Elle and Tito Zak lived there.

"Ah, right. You didn't know," Sabi ni Lucy na parang may naalala, "Tita Elle and Tito Zak are Zen's parents but we didn't saw them before because they were out of country ever since Zen was 4 ngunit bumalik sila nung 3 years palang, a year after you guys moved to the city."

"Ah," Tumango naman ako. Now it makes sense.

"Nakakapaghinala lang eh," Tumingin ako sa kanya ng pagtataka, she put her index fingers on her chin as if thinking, "Bihira lang yan lumalabas eh mula nung lumipat kayo, parang vampira nga lang. Laging nasa loob ng bahay, allergic daw sa araw,"

"For the whole 4 years?!" Tanong ko naman.

"No, silly," Tawa niyang sabi sabay sapak sa akin, "Sobra naman yun, Ari Hahahaha lalabas lang yan kapag may pasok o kaya hapon na walang silaw ng araw gaya ngayon." Dugtong pa niya. Ehh! akala ko lang naman eh, grabi naman itong si Lucy pero that's what I love about her.

"Buti nga nasalu ka niya kanina eh kung hindi namusmus na yang maganda mong mukha," Dagdag pa nito, "Tara na nga at bumili, mag handa kapa pala para bukas," At hinila niya ako.

Ay oo nga, first day ko pala sa Starry Sky Academy bukas, hindi lang ako kundi silang kuya din.

Pero...

It's been a long time since we met, Zephyrus Zen Channing. I don't know if you remember me but I'm glad we've meet again, my childhood love.

》♡《

A/N: I'm so sorry for my typos and grammatical errors. I'm not really great at writing stories in tagalog. Thank you for reading!