check yes juliet
here's the countdown
3...2...1... now fall in my arms
now they can change the locks
don't let them change your mind

Tego dnia żyłem w chmurach, nic nie mogło zniszczyć mojego dobrego humoru.

Czułem się, jak nałogowiec, który w końcu otrzymał swój narkotyk. Tak właśnie na mnie działałaś. Skupiałaś na sobie całą moją uwagę, wszystko traciło swoje znaczenie, zlewało się z tłem, gdy tylko pojawiałaś się na horyzoncie. Wszystko stawało się czarno-białe w obliczu twoich barw, takie nieistniejące.

Żyłem w chmurach, a ty byłaś słońcem, ogrzewając swoimi promieniami moje policzki.

Żyłem w chmurach, które rozproszył silny wiatr.

Siedziałem na ławce, powtarzając materiał, byłem zdeterminowany, by dostać dobrą ocenę z testu, byś mogła być ze mnie dumna, gdy podnosząc głowę zauważyłem ciebie. Tak jak zawsze, odebrałaś mi dech w piersiach. Przyrzekam, że z każdą chwilą jesteś coraz piękniejsza. Nie mogłem oderwać od ciebie wzroku, byłem ciekawy, czy mnie zobaczysz i jaka będzie twoja reakcja.

Nie miałaś jednak czasu, by się rozglądać, idąca z naprzeciwka dziewczyna weszła prosto w ciebie. Książki, które trzymałaś upadły na podłogę, robiąc przeraźliwy hałas. Zdążyłem jedynie odłożyć swoje notatki, mając zamiar do ciebie podejść, gdy zostałaś popchnięta i znalazłaś się w pozycji leżącej. Nie minęła sekunda, gdy znalazłem się przy tobie. Nie wiem nawet, jak szybko musiałem się poruszać, by przemieścić się w tak krótkim czasie, ale wtedy myślałem jedynie o tobie i o łzach, które pojawiły się na twoich rumianych policzkach. Nie było czasu na zastanowienie.

Nie zwróciłem nawet uwagi na dziewczynę, która cię zraniła, nie zasługiwała na nią. Posłałem jej jedynie groźne spojrzenie, po czym całkowicie pochłonęłaś moje myśli.

Kiedy później próbowałem przywołać to zdarzenie, pamiętałem tylko twoje błyszczące oczy, ciężar twoich książek w moich ramionach, ciepło twojej dłoni w mojej i czerwień twojej wstążki, jednak to wystarczy.

W końcu byłaś i jesteś słońcem i zasługujesz na całą moją uwagę.