run baby run
don't ever look back
they'll tear us apart
if you give them the chance
don't sell your heart
don't say we're not meant to be
run baby run
forever will be
you and me

Kolejny dzień był odrobinę dziwny. Unikałaś mnie. Uciekałaś wzrokiem. Cofałaś się, gdy szedłem z naprzeciwka i skręcałaś w boczne korytarze. Jedną przerwę przesiedziałaś nawet chyba w dziewczęcej toalecie, wysyłając jedną z nielicznych koleżanek z pytaniem, czy jestem w pobliżu.

Byłem cierpliwy i po skończeniu lekcji czekałem na ciebie przy wyjściu. Już z daleka ujrzałem czerwoną wstążkę.

Nie zwracając uwagi na otoczenie, przyciskając podręcznik do piersi, ze spuszczoną głową, nie zauważyłaś jak stanąłem na twej drodze i uderzyłaś w mój tors.

Uniosłaś zaskoczone spojrzenie, gdy złapałem twoje ciało, by uniknąć spotkania z chodnikiem, gdy się zachwiałaś. Policzki pokryły się momentalnie czerwonymi plamami, na których widok z moich ust uciekł krótki śmiech.

Wpatrywałem się w ciemne oczy, jakby od tego zależało moje życie. I rzeczywiście tak było. Bez widoku tych orzechowych tęczówek, moje życie byłoby tylko marną podróbką, zwykłą egzystencją w skorupie i z pustym spojrzeniem.

Chciałaś spuścić głowę i zakryć twarz włosami, ale nie pozwoliłem na to, łapiąc palcami podbródek.

Daj mi szansę, szepnąłem i zamknąłem oczy, biorąc twoje ciało w objęcia.