Wybaczcie, obiecałam, że rozdział pojawi się w weekend ale zapomniałam o sprawdzianie z geografi i zaczęłam się uczyć. Błędy poprawię jak znajdę czas. Mam nadzięje, że rozdział się spodoba i miłego czytania :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Odsunąłem się od chłopaka w odpowiednim momencie, ponieważ już po kilku sekundach przed nami stał mój ojciec.

- Witaj Shou... Dzień dobry.

- Dzień dobry.

- Ty jesteś...?

- To jest Kageyama, kolega z drużyny - do pewnego czasu ale z tatą nie chcę o tym gadać

- Witaj a gdzie mama?

- Ma nocną zmianę a ja zostałem z Natsu bo złapała gorączkę.

- Możecie iść do pokoju ja już zajmę się Natsu.

Jak powiedział tak zrobiliśmy. Weszliśmy do mojego pokoju.

- Nie powinieneś wracać do domu? Jest późno.

- Powinienem ale nie chcę.

Czemu czas musi tak szybko płynąć przy nim. Patrzyłem chłopakowi w oczy. To nie tak, że chcę się go pozbyć ale jak przy mnie jest to dziwnie mi ciepło ale to nie jest złe uczucie nawet miłe a po drugie jest tu ojciec a z nim ostatnio się pokłóciłem.

- Ka.Ge.Ya.Ma.

- Tak?

Rzuciłem się chłopakowi na szyję, przez co obaj wylądowaliśmy na podłodze.

- Hinata co jest do...

- Nie można się przytulić?

- To jest rzucenie się na kogoś nie przytulanie.

Aktualnie wygląda to tak, że siedzę okrakiem na chłopaku a on podpiera się na łokciach.

- Nic ci się nie stało, więc nie marudź.

- A miałem powiedzieć, że nie jesteś podobny do Misuki.

- Bo nie jestem.

- Jesteś.

- To źle?

- Nie...no co ty.

- Wybacz, że jestem podobny do Nori - powiedziałem udając, że mam focha.

- Wybaczam - po czym chłopak mnie pocałował

Jednak nie mogło być lepiej niż to, że ojciec musiał wejść do pokoju. Super tego mi brakowało.

- Zrobić wam herba....Shouyou!?

Wstałem z Kageyamy i pomogłem mu wstać.

- Chyba musimy o czymś poważnie porozmawiać?

- T-tak. Kageyama chodź odprowadzę cię.

Wyszliśmy z domu, chłopak złapał mnie za ręke. Trochę głupio się stało, że ojciec nasz widział ale no trudno. Szliśmy w trochę niezręcznej ciszy.

- Przepraszam.

- Za co? Przecież nic się nie stało.

- Nie chciałem, żeby tak wyszło.

- Wiesz mi się nie oberwało ale trochę czuję się winny.

- Wiesz ja się na ciebie rzuciłem, wiedząc, że ojciec jest za ścianą.

- Jednak się przyznałeś, że się na mnie rzuciłeś.

- Chodziło mi w sensie, że chciałem się przytulić.

- Pff.

- To do jutra.

- Do jutra - odpowiedział i pocałował mnie.

Wróciłem do domu trochę zestresowany tym co powie mój ojciec. Ostatnio jak była awantura ojciec podniósł na mnie i na mamę rękę. Mam nadzieję, że teraz tak nie będzie.

- Już jestem.

- Nareszcze, musimy porozmawiać.

- Ale...

- Wychowywałem cię na normalnego człowieka a ty jesteś gejem?!

- Tato...

- Nie odzywaj się! Ja cię już doprowadzę do porządku - ojciec zaczął się do mnie zbliżać.

- Z-zostaw mnie!

- Nie będziesz mi mówił co mam robić!

- Ale ja go kocham.

- Kochasz? Ty chyba sobie żartujesz. Wychowywałem cię na chłopaka, który ma znaleźć sobie dziewczynę, dobrą pracę a ty co? Jesteś pedałem?! - mężczyzna złapał mnie mocno za rękę po czym uderzył.

Poczułem pieczenie na policzku i ramieniu.

- Mam go już więcej nie widzieć w tym domu, ponieważ również oberwie a ty masz się z nim nie spotykać i tego dopilnuję!

Wyrwałem się z uścisku ojca i wybiegłem z domu.

- Wracaj tutaj natychmiast!

Pobiegłem do Kageyamy. Podczas drogi wycierałem łzy lecące z moich oczu. Kiedy dobiegłem do jego domu zadzwoniłem dzwonkiem do drzwi.
Po chwili w drzwiach stanął rozgrywający a ja od razu się do niego przytuliłem.

- Hinata? Wszystko dobrze? - pokiwałem przecząco głową.

- Kageyama kto przyszedł?

- Kolega!

- To niech wejdzie!

Weszliśmy do środka. Szybko wytarłem łzy, żeby rodzice Kageyamy nic nie zauważyli.

- Dobry wieczór ty jesteś?

- Hinata Shouyou proszę pani.

- Coś ci się stało? Masz spuchnięty policzek.

- To nic.

- Hinata chodź - chłopak złapał mnie za rękę.

- Poczekajcie lód przyniosę.- kobieta zniknąła w kuchni a my na nią poczekaliśmy.

- Kageyama twoja mama... - popatrzyłem na nasze dłonie.

- A to, ona nie ma nic przeciwko.

- Proszę trzymaj - kobieta dała mi lód i smutno się uśmiechnęła.

- Dzięki mamo.

Weszliśmy do pokoju chłopaka.

- Co się stało?

- Kageyma o-on... - i znowu się rozpłakałem.

- Spokojnie, jestem tutaj... - chłopak przyciągnął mnie do siebie.

Usiedliśmy na łóżku. Kiedy trochę ochłonąłem postanowiłem powiedzieć chłopakowi co się stało.

- W-więc tata on się wkurzył i
u-uderzył mnie i powiedział, że t-tobie też coś zrobi.

Chłopak mnie tylko przytulił.

- Hinata czemu nie powiedziałeś, że gdzieś cię jeszcze uderzył?! Ściągnij bluzkę - chłopak sam mi ściągnął koszulkę i przyłożył drugie opakowie z kostkami lodu.

- Kageyama?

- Tak?

- Nie mam pojęcia kiedy tak mi się spodobałeś ale nie chcę cię stracić.

- Ja ciebie też ale nie powienieneś tego gdzieś zgłosić...?

- Nie, nie, nie, nie on jeszcze bardziej się wkurzy.

- Ale...

- Nie mieszaj się w to, nie chcę żeby coś ci zrobił.

- Nie martw się o mnie.

- Wiesz... trochę mi zimno.

- Poczekaj znajdę ci jakieś ubrania. Chcesz wziąć prysznic?

- Tak.

Chłopak dał mi ubrania i zaprowadził do łazienki. Szybko się umyłem i wróciłem do pokoju.

- Gdzie chcesz spać? Ja mogę spać futonie.

- Nie musisz. Jeżeli ci to nie przeszkadza to mogę się z tobą położyć? - ja nie chcę spać sam

- Nie. To ja pójdę się umyć.

- O-okej.

Ja nawet nie wziąłem lekcji i torby a nie chcę wracać do domu. Może zostanę u Kageyamy... ale to nie będzie przegięcie? A co z Natsu? A mama jak wróci to będzie się martwić, że mnie nie ma w domu. To był w ogóle dobry pomyśł iść do Kageyamy? Ale gdybym nie poszedł to nie wiem co by mi jeszcze zrobił.

- Już jestem - powiedział chłopak wchodząc do pokoju.

- Idziemy spać?

- Jasne.

Położłem się od strony ściany. Przytuliłem się do chłopaka i zasnąłem, czułem jak gładzi delikatnie moje włosy.

- Wstawaj - usłyszałem głos koło ucha
ale nie chciało mi się wstawać. - Hinata.

- Jeszcze chwila.

- Ale z ciebie leń.

- Chłopcy zrobiłam wam śniadanie!

- Już idziemy! Wstawaj Hinata.
Okej nie dajesz mi wyboru.

Chłopak złapał mnie za rękę i zaczął ciągnąć. Kiedy poczułem jak spadam z łóżka. Zamortyzowałem upadek tak mniej więcej.

- Dobra już wstaję.

- Chodź śniadanie mamy.

- Idę idę. Musiałeś mnie budzić?

- Inaczej nigdy byś nie ruszył dupy.

- Nie prawda.

- Co na śniadanie? - spytał Kageyama wchodząc do kuchni.

- Naleśniki zrobiłam, weźcie sobie talerze.

Wzięliśmy po talerzu i usiedliśmy przy stole, biorąc po naleśnikach.
Jak ja dawno nie jadłem czegoś co nie jest kanapką. Naleśniki były pyszne.

- Na którą dzisiaj macie?

- Ósmą.

- Podwiozę was w takim razie.

- No okej.

Po zjedzeniu poszliśmy się przebrać.

- Ale ja nie mam książek.

- I zgaduje, że nie chcesz po nie iść?

- Skąd wiedziałeś?

- Ja wiem, że nie chcesz wracać do domu ale będziesz musiał wrócić tak czy inaczej.

- Wiem ale jak ojciec dalej tam jest.

- To pójdę z tobą.

- Nie, nie, nie, nie, nie możesz.

- Ale chyba nie chcesz nie iść do szkoły?

- Ja....

- Czyli chcesz zostać w domu?

Pokiwałem tylko twierdząco głową. To nie tak, że nie chciałem iść do szkoły ale brak lekcji oznacze kolejne jedynki co ogrozi powtarzaniem roku a u mnie to jest możliwe a do tego nie chcę wracać do domu, na razie...

- Dobra, możemy zostać ale wieczorem idziemy do ciebie.

- To może jednak chodźmy do szkoły.

- Wiesz i tak bym z tobą poszedł wieczorem.

- Jesteś podły, wiesz, że nie chcę wracać.

- Wiem, wiem. - chłopak mnie przytulił - Ale za to mnie kochasz.

- Chciałbyś - odsunąłem się od chłopaka ale on tylko mnie pocałował.

- Czyli nie jedziemy do szkoły?

- I tak byś mnie dzisiaj zmusił do powrotu do domu czy ty chcesz się mnie pozbyć?

- Nie ale wiem, ponieważ przechodziłem mniej więcej przez to samo.

- Co?

- Idziecie?!

- Jedź sama musimy jeszcze gdzieś zajść!

- No dobrze, to ja idę!

- To co robimy cały dzień?

- Co miało znaczyć to, że też przez to przechodziłeś?

- Aa to, mama rozwiodła się z ojcem kilka lat temu.

- Nie wiedziałem...

- Bo nikomu o tym nie mówiłem, nie przejmuj się. To co robimy?

- Co proponujesz?

- Nie wiem. Możemy obejrzeć film, możemy poćwiczycz w parku.

- To ja mam pomysł obejrzymy film a potem się gdzieś przejdziemy.

- No zgoda. To co oglądamy?

- Zaraz coś znajdziemy.

Weszliśmy na laptopa Kageyamy i wyszukaliśmy jakiegoś filmu. Po chwili kłócenia się co obejrzeć to wybraliśmy jakąś komedię. Zanim jednak włączyliśmy film to poszliśmy po chipsy, które wyciągnęliśmy z szafki i przesypaliśmy do miski. Wróciliśmy do pokoju z miską pełną chipsów i włączyliśmy film. Po obejrzeniu seansu postanowiliśmy, że odetchniemy świeżym powietrzem i poszliśmy trochę pobiegać. Zrobiliśmy kilka kółek w koło parku i usiedliśmy na jednej z ławek żeby odpocząć.

- Zmęczyłem się ci powiem.

- Ja tak codziennie biegam.

- Wczoraj też?

- Jak wróciłem do domu.

- Ale było ciemno.

- Trochę.

- Dobra to teraz ścigamy się kto pierwszy pod twoimi drzwiami - wstałem i zacząłem biec.

- Ej czekaj! - chłopak po chwili mnie dogonił.

- Pierwszy!

- Nieprawda.

- Poczekaj to już jest ile? Czterdzieści do czterdziestu jeden?

- Nie ciesz się jeszcze wygram.

- Już to widzę.

- Żebyś się nie zdziwił.

- Mamy jeszcze połowę dnia. To co teraz?

- Zmęczyłem się tym biegiem za tobą.

- Myślałem, że codziennie tak biegasz?

- Biegam ale nie biegam za kimś.

- Nie kazałem tobie za mną biec.

- Najpierw wymyślasz wyścig a teraz udajesz mądrego.

- Nie udaję bo jestem mądry.

- Tak, tak - chłopaka wyczochrał moje włosy

- Wiesz ile je układałem?

- Nie układałeś ich od kiedy cię obudziłem.

- Może i racja.

- Dobra wchodźmy do środka.

Weszliśmy do mieszkania, postanowiliśmy wziąć prysznic i usiedliśmy na łóżku.

- Co teraz?

- Nudzimy się? - odpowiedziałem kładząc się na łóżku.

- A tobie to nie zawygodnie?

- Nie.

- Właśnie widzę.

- A co mamy lepszego do roboty?

- Nic.

- No właśnie - przymknąłem oczy.

- Hinata?

- Tak?

- Jak długo chodziłeś z Nori?

- Eh, co tak nagle się o to pytasz?

- Po prostu.

- Od drugiej gimnazjum ale w połowie trzeciej wyjechała.

- Hmm.

- Zazdrosny?

- O co?

- O nią.

- Zawsze. Nie wiem jak mogłem jej pozwolić z tobą chodzić.

- Foch - odwróciłem się na bok.

- Ej no Shouyou nie obrażaj się.

- Kto ci pozwolił nazywać mnie po imieniu?

- Ja.

- A ja nie.

Chłopak obrócił mnie na plecy i wisiał nade mmą.

- Wyglądasz jakbyś chciał mnie zgwałcić - zaśmiałem się

- Ciebie zawsze - jego kąciki ust podniosły się.

- Bo zacznę się ciebie bać.

- Mnie?

- Tak ciebie Kageyamo Tobio.

- Wiesz nie wiesz o mnie wszystkiego.

- Chętnie się dowiem co nieco o moim chłopaku.

- Nie dziś, teraz idę się zdrzemnąć - chłopak położył się obok mnie

- Eee co? - czy jest coś takiego o czym nie chce mi powiedzieć?

- Tobio. Ej no - zacząłem trząść chłopakiem.

- Bo zaraz cię serio zgwałce - powiedział łapiąc mnie za nadgarstki.

- Dobra już się nie odzywam, panno nie w sosie.

- Panno? Ty serio chcesz żebym cię zgwałcił.

- Co ty taki wrażliwy?

- Idę spać.

- Śpiąca Królewna - powiedziałem przypominając sobie jak zmieniłem mu nazwę na chacie. - Śpisz już?

Taa zasnął. I co ja mam robić? Nudzi mi się. I czemu odnoszę wrażenie, że Kageyama nie chce mówić o przeszłości. Czy coś się stało? Usłyszałem jak drzwi wejściowe się otworzyły. Czyżby mama Kageyamy wróciła? Drzwi od pokoju się otworzyły.

- Oh. Nie jesteście w szkole?

- Lekcje się szybciej skończyły.

- A on co, zasnął?

- Tak, najwyraźniej.

- Pomożesz mi przygotować obiad?

- Pomogę

- To chodź do kuchni

- Już idę.

Wstałem z łóżka tak żrby nie obudzić chłopaka i poszedłem z mamą Kageyamy do kuchni.

- Pokroisz warzywa, zrobimy sałtkę.

- Dobrze - odpowiedziałem i wziąłem się za krojenie warzyw.

- To od kiedy znasz się z Kageyamą?

- Chodzimy do tego samego klubu i do klasy.

- Cieszę się, że Kageyama znalazłał sobie przyjaciela, chyba, że jesteś jego chłopakiem?

- T-tak.

- Naprawdę?! Jak się cieszę, że kogoś znalazł. Już myślał, że będzie sam do końca życia. Dobra ja cię zagaduję a obiad sam się nie zrobi.

Skończyłem robić surówkę. A pani Kageyama włożyła mięso do piekarnika. Umyłem ręce i usiadłem przy stole.

- Pijesz kawę ?

- Nie.

- To naleję ci soku.

- Dobrze.

Kobieta podała mi szklankę z sokiem a sobie postawiła kubek z kawą. Poszła jeszcze do lodówki i ukroiła po kawałku ciasta. Przyjemnie się rozmawiało z mamą Kageyamy. Jest bardzo miłą kobietą. Niedługo po naszej rozmowie pomogłem rozłożyć do stołu a potem poszedłem po Kageyamę.

- Wstawaj! - krzyknąłem chłopakowi do ucha jednak to nic nie poskutkowało.

Okej to zabaczymy czy to fajnie jest tak spaść z łóżka. Pociągnąłem chłopaka i spadł na podłogę.

- Czemu mnie zwaliłeś?!

- Odpłaciłem się za rano a teraz chodź obiad zrobiłem z twoją mamą.

- Już wróciła?

- Tak. Chodźmy bo wystygnie.

Rozmawialiśmy jeszcze trochę przy stole i jedliśmy obiad oraz surówkę. Po zjedzeniu pomogliśmy posprzątać a na dworze nim się obejrzałem było ciemno.

- Mamo idziemy!

- Dokąd!

- Idę odprowadzić Hinatę!

- Uważajcie na siebie!

- Dobrze!

- Do widzenia! - krzyknąłem.

- Do zobacz!

Wyszliśmy z mieszkania chłopaka i udaliśmy się do mnie. Nie chcę, żeby wchodził do domu to moja sprawa rodzinna i chcę go w nią zbytnio mieszać.