"Doc, can I talk to you in your office?" I asked after hearing his announcement that Dasher is in a coma and there's a chance that he'll not be able to walk again. Dahil naipit ang mga binti nito sa kanyang kotse.

"Sure, follow me." I heard Tita Mella crying out loud after hearing the declaration of the doctor. Astrid is comforting her through words while Tito Jax is caressing Tita's back. Si Creed ay tahimik na nakatayo sa gilid while Archer is in our penthouse dahil sa iniutos ko sa kanya.

Inabot ng anim na oras ang operasyon ni Dash. Maayos na nakuha ang mga bala sa katawan niya. Ililipat na siya ng room at maaari namin siyang bisitahin roon but he's in a coma.

"Mirae," Napalingon ako nang marinig ang boses ni Creed.

"Can we talk?" Seryosong sambit niya. Agad ko naman iyong tinanguan.

I turned to Dasher's doctor. "Doc, susunod ako."

Tumango naman siya at dumiretso sa kanyang opisina.

"What is it, Creed?" Tanong ko nang mawala ang doctor sa aming paningin.

"What happened?"

"Rozelli happened, that fucker!"

Creed's jaw clenched as he shook his head.

"I'll just talk to Dr. Mariano," Paalam ko na tinanguan naman niya.

I sashayed towards the doctors office. Pumasok ako roon at inilibot ang paningin sa kanyang opisina. "Sit down, Miss?"

"Lozano. Mirae Lozano." I offered my hand for a handshake at tinanggap naman iyon ng doctor.

I sat down on the chair in front of the table. Dr. Mariano took off his surgical scrubs and sat on his swivel chair.

"I want to talk about Dasher's condition." I started.

The doctor nodded. "I've been working with him for years and he's not only a good man but a great doctor. Kahit ako ay nalulungkot sa nangyari sa kanya. But don't worry Miss Lozano, alam ko na kakayanin niyang malagpasan ang sitwasyon niya ngayon. Pero wala akong magagawa sa mga paa niya hija, but I know someone that can help him." He explained.

"I need to ask you for a favor, Doc." I remember what I saw earlier.

I arrived at Dasher's condo unit. This is trespassing but I don't care anymore. I looked for his laptop and good thing na narito iyon at wala sa opisina niya. I grabbed his laptop and went back to my condo.

I opened my laptop and hacked Dasher's phone ang laptop. I entered some codes and its enough to opened his phone but when I turned to his laptop ay ayaw mabuksan noon. Sinubukan ko ulit iyon but my screen says access denied in a red bold letters for the second time.

"Miss Lozano, are you insane? Hindi ko magagawa ang hinihingi mo." Umiling ito at para bang hindi makapaniwala sa sinabi ko.

"Of course you can, you should." Mariin kong sambit dito na may pinalidad.

I dialled Archer's number and he answered immediately.

"I need you in my condo, now." I said while checking Dasher's phone.

"You need me? Babe huwag ganon, behave dapat." Pabulong na sagot niyo sa kabilang linya.

I frowned. "The hell are you talking about? I need you to hack Dasher's laptop."

"Ah! Lilinawin mo kasi!" He chuckled. "Give me fifteen minutes."

"I'll give you ten." I opened Dasher's messages at kumunot ang noo ko roon.

"What? You want me to die babe?"

"Magdadrive ka lang at malapit lang ang hospital sa condo. Unless you're stupid then you'll surely die." Ibinaba ko ang tawag at itinuon ang atensyon sa phone ni Dash.

There's a series of messages from one unregistered number.

"Sundin mo nalang ang sinabi ko." Rinig kong utos ni Doctor Mariano sa kabilang linya. Ibinaba nito ang tawag at bumaling sa akin.

"Satisfied?" Sarkastikong tanong niya sa akin.

"Kapag nagawa mo na, then I'll be satisfied. Just don't you dare betray me, kaya kong baliktarin ang sitwasyon."

"Open his laptop." Utos ko kay Archer pagkarating niya sa condo ko. I want to confirm kung sino ang nasa likod ng mga mensaheng iyon.

"Here." Iniabot niya sa akin ang laptop ni Dash at nabuksan ng iyon.

I checked his emails and saw an email from Ysmael Rozelli. Kung ang iba ang makakabasa ng email na ito ay iisipin na isa lang iyong request para humingi ng appointment kay Dash. But I know it's a threat. Lalo noong binanggit doon ang aking pangalan.

'But if you'll not grant an appointment, I'll gladly talk to Miss Lozano, your girlfriend to ask for help.' That's what exactly written on the email.

I checked Dasher's schedule last week then there's Rozelli!

"Get Dasher's CCTV footages in his office last Friday. It has an audio right? I'll go back to the hospital for a while."

"Leave my office Miss Lozano." Doctor Mariano ordered.

I smirked and rose up. "Have a nice day Doctor Mariano." Hindi pa ako nakakalapit sa pinto ng opisina ng doctor ng may kumatok doon at dali daling bumukas ang pinto.

Pumasok ang isang nurse doon. "Doc, emergency sa room five zero six." Sambit nito at agad ring umalis.

Nagmamadaling nagsuot ng surgical scrubs ang doctor. Mariin ako nitong tinitigan bago ako nilagpasan at lumabas ng opisina.

I heard my phone ringing ng makalabas ako sa opisina ni Doctor Mariano. I answered immediately when I saw the caller.

"Its Rozelli. I got the CCTV in Dasher's office. Rozelli ambushed Dasher. Planado ng Rozelli ang lahat." Archer announced.

"I'll watch the CCTV later." I said before I ended the call.

Muling naginggay ang aking phone, Astrid's calling.

"Where are you Mirae? S-si Dash." Bungad nito sa akin. I heard her sobbing repeatedly.

"What happened?" Kunot noong tanong ko. Napatigil ako sa paglalakad dahil sa tono ni Astrid.

"H-he flat line--we're on room five zero six. We need you here, Mirae." Hindi ito makapagsalita ng maayos dahil sa pagiyak. I heard Tita Mella on the background crying.

"I'm coming." Pinatay ko na ang tawag at sinimulang hanapin ang kwarto ni Dash. You'll surely pay for this Rozelli. I remember messages on Dasher's phone from an unknown number. Those are death threats for the Universe of Cosmos. Dapat ay akin iyon at hindi kay Dash.

Sa malayo palang ay natanaw ko na sila Creed sa labas ng isang kwarto. Astrid is crying, nakatakip ito sa kanyang bibig na para bang pinipigilan ang malakas na pagiyak. Si Tita Mella naman ay inaalo ng asawa habang si Creed ay tahimik lang na nakahalukipkip.

"What happened?" Tanong ko kay Creed ng makalapit ako.

"He's okay then a nurse came in and inject him for medication. After a few minutes he suddenly flatline." He explained.

"What?" I replied. Hindi na nakapagsalita si Creed nang lumabas ng kwarto ni Dash si Doctor Mariano na may malungkot na mukha. Napunta ang atensyon naming lahat sa doctor. Agad itong sinalubong ng mga magulang ni Dash.

"How's my son? Tell me he's okay!" Tita Mella sobbed. Nasa likod nito ang asawa at pinapakalma ito.

Diretsong tumingin ang doctor sa magasawa bago nagsalita. "I'm sorry, the patient didn't make it." Anunsyo nito. I can feel my tears rolling down my cheeks but I manage to maintain an emotionless facade. I heard Astrid whimpering and Tita Mella's wailing.

"No! Bawiin mo ang sinabi mo!" Galit na sambit ni Tita. Hindi na ito nagawang pigilan ng asawa.

"I am a doctor too. I know in my son's case that he can survive. What happened?" Tito Jax said.

Umiling si Doctor Mariano bago sumagot. "Hindi ko hawak ang buhay ng mga pasyente ko. I'm sorry for your loss." Sambit nito bago kami lagpasan at umalis.

Creed cursed. Galit na humarap ito sa pader at malakas na sumuntok doon bago umalis. Napaupo ako at walang nagawa sa naguunahang pagbagsak mga luha sa aking mga mata. I heard my phone ringing ngunit hindi ko  iyon sinagot. Hindi na rin ako nagabalang tingnan kung sino iyon. Ilang minuto ang lumipas ng biglang himatayin si Tita Mella na agad namang nasalo ni Tito.

Inilagay si Tita sa katabing kwarto ni Dash. Hinimatay ito dahil na rin sa pagod. Its already five in the morning at walang tigil ang pagiyak nito simula kagabi noong mabalitaan ang nangyari kay Dash.

"Tito, I'm sorry." Tumabi ako kay Tito Jax na nakaupo sa sofa sa gilid ng room ni Tita Mella.

Nilingon ako nito. "Wala kang kasalanan hija."

"If only our enemies knew that I'm the Universe hindi iyon mangyayari kay Dash."

"Come here, hija." Gumalaw ako papalapit kay Tito at niyakap ako nito ng mahigpit.

Matapos ang ilang minuto ay binitawan ako nito. "Don't blame your self. A few weeks ago my son talked to me. Hindi ko alam noon kung bakit niya sinasabi ang mga ganoong bagay. Katulad nalang ng kung mamamatay siya, ginusto niya iyon. Now I understand him. I know how much he wants to protect you and Astrid." Lumingon ito sa gawi ni Astrid na nakapatong ang ulo sa gilid ng hospital bed ni Tita at natutulog habang ako ay na sa kanya lang ang atensyon at tahimik na nakikinig sa mga sinasabi.

"Kahit buhay niya ang kapalit noon. I'm not saying this for you to feel guilty but for you to know how important you are to my son. My son would never betray you. You and your Underbosses, I know your relationships are not just a mere friends. Kapatid ang trato niyo sa isa't isa at kung mapupunta ang isa sa inyo sa sitwasyon ng anak ko ay nasisiguro ko na gagawin niyo rin ang ginawa ng anak ko." Malungkot itong ngumiti.

"I want to blame you for what happened to my son. Pero sigurado ako na hindi matutuwa ang anak ko kapag ginawa ko iyon."

"I'm sorry, Tito." Iyon lang ang nasabi ko sa kanya.

"I'll leave everything to you, hija. Hindi ko kayang asikasuhin ang.....lamay ng anak ko. Masakit iyon para sa akin. Ayoko na rin na makita ang katawan niya na walang buhay. I trust you Mirae. My son told me that he wants to be cremated if he'd die. Do it, first thing later." Sambit nito. Fuck! Nararamdaman ko na naman ang panggigilid ng aking mga luha.

"How about Tita Mella?"

"Alam ko na papayag ang Tita mo." He gave me a reassuring smile.

I nodded. "Maiwan ko po muna kayo." I didn't wait for his answer. Nagmamadali akong lumabas ng kwarto ni Tita at pinuntahan ang kabilang kwarto. I locked the door ng makapasok ako dito at nilapitan si Dash.

"Damn you!" I cursed him after a several minutes na nakatingin lang ako sa kanya.

"You looked fucking pale. Anong ginawa ng Doctor na iyon sa'yo?" I muttered and sighed. Ilang ulit akong marahan na umiling.

"What the hell am I doing?" Bulong ko sa sarili. I took my phone and started dialling Lolo's number.

"Are you busy?" I asked when he answered my call.

"Hindi naman. Bakit napatawag ang aking apo?" Sagot nito.

"Lolo, I need your help.......and some trusted people, right now." I glanced on Dasher's who's peacefully lying on the hospital bed.

"Anything for my favorite granddaughter." Mabilis na sagot nito.

Wala sa sariling napangiti ako. "I'll send you the details. Bye, Lo take care."

Muli akong lumingon kay Dash bago lumabas ng kanyang kwarto.

Its Dasher's funeral wake. The venue was full of people related to Dash. Tito Jax and Tita Mella were seated in front near Dasher's urn. Everyone's wearing a black clothing.
The lights were bright, kaya naman malinaw ang malungkot na emosyon ng mga tao na nasa loob ng funeral house.

Kami nila Astrid pati na ng mga pinsan ni Dash ang nagaasikaso sa mga bisita. Tumutulong rin si Creed at Archer kahit halata na mga wala ito sa sarili dahil na rin sa pagkagulat sa nangyari.

Naroon na ang pamilya ni Astrid at Archer samantalang ang kay Creed ay bukas na makakarating. Si Mommy naman ay tumawag sa akin at sinabing papunta na siya kasama si Damien.

Speaking of my Mom. I saw her entering at sinalubong ko na ito.

"What happened to Dasher?" Bungad nito sa akin. I walked near her to kiss her cheeks.

"Mom, talk to Tita Mella. Wala itong ibang kinakausap. Maybe she'll talk to you." Tumango si Mommy at nilagpasan na ako. Si Damien naman ay naiwan sa harap ko.

"Is it Cosmos related?" Mahinang tanong nito.

I nodded. "That fucking Rozelli. I'll make sure that they'll pay for what happened." Nagpaalam ito na pupuntahan si Mommy sandali.

Nabaling ang tingin ko kay Creed na mukhang nagmamadali.

"Creed." Tawag ko ng tumapat ito sa akin ngunit parang hindi ako nito narinig dahil patuloy lang ito sa paglakad.

Sinundan ko ito at ng maabutan siya sa labas ng funeral house ay hinila ko siya para mapaharap sa akin. "Where are you going?"

"My daughter's kidnapped. Fuck it!" Galit na sambit nito. Pagbalik balik na naglakad ito na para bang naguguluhan kung ano ang gagawin.

"What? Why?" Napahilot ito sa sentido.

"Someone entered our house and forcefully took my daughter. Dad said that one of the kidnappers mentioned the word Universe that's why I'm sure that it's mafia related." Fuck!

"How about Tito and Tita? Sinaktan ba sila?" I asked.

Umiling ito. "Wala silang sinaktan." So their motive is to get Creed's daughter.

"I'll reveal my identity." I declared after a few minutes of defeaning silence between the two of us.

Hindi makapaniwalang napatingin ito sa akin. "Are you insane?"

"What? The other mafia groups were guessing kung sino ang Universe. First, Rozelli. They thought that Dasher is the Universe kaya nila iyon ginawa kay Dash! Then now ano? Ikaw naman? Hindi pa natin alam kung anong mafia ang kumuha kay Crizzy but maybe they kidnapped your daughter because they thought you are the Universe!" Umiling ito sa aking sinasabi.

"Kayo ang sumasalo ng mga dapat ay sa akin! If they knew that I am the Universe ako sana ang nasa sitwasyon ni Dasher ngayon! If they knew hindi nila kukunin ang anak mo!" Pasigaw na sambit ko dahil mukhang hindi niya naiintindihan ang gusto kong sabihin.

Mariin itong pumikit ako malamig na tinitigan. "I won't let you." Pinal na sabi nito at nagsimula na ulit maglakad palayo sa akin.

Muli ko iyong hinabol at hinarap sa akin. "Mirae hahanapin ko ang anak ko. Kung ipipilit mo ang sinasabi mo-" He sighed. "Try harder 'cause I won't let you do what you want."

"Intindihin mo ang sinasabi ko Creed!" I muttered.

His jaw clenched. Parang naputol ang pasensya nito sa akin. "Intindihin mo rin ang sasabihin ko. Hindi ko hahayaan na sayangin mo ang ginawa ni Dash. He pretended that he's the Universe infront of Rozelli. He sacrificed his life for your safety tapos ay ano ang gagawin mo? Sasabihin mo sa lahat na ikaw ang Universe? Para saan ang ginawa ni Dasher? Fuck it! Hindi ko hahayaan na sayangin mo ang sakripisyo niya."

"Creed." Mariing tawag ko dito.

"Kami ni Archer at Dash, we're willing to sacrifice even our lives just to protect you and Astrid! He did that to protect you. Please Mirae, listen to me. Don't be stubborn, hindi ko na alam ang gagawin ko kung isa na naman sa atin ang mawawala." He muttered and left me. Sumakay ito sa kotse niya at umalis. Hindi ko na ito nagawang habulin.