Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Kabanata 40

Cute

Nakaupo ako sa malaking bato habang si Maia naman ay nagtatampisaw na. Inayos ko ang strap ng bra ko nang bahagya itong mahuhulog sa kaliwang balikat. Hindi ko pala ito masyadong na higpitan ang tali. String type kasi.

"Ate, ang lamig ng tubig. Nakaka refreshing! Baba ka na, dali!"

Ngumisi ako sabay iling. Sobrang lamig talaga ng tubig. Mabuti nalang at mataas-taas na rin ang araw kaya nababalanse lang nito ang paligid.

"Ahh!" hiyawan ng mga interns nang isa-isa na silang nagtalunan. They are wearing two piece and they got that curves as well.

Sumisid na rin Maia at lumangoy na palapit kina Maria. Si Key na naman ang pinagka-isahan nila. Panay iling lang din si Key nang pinipilit nila itong hilahin sa tubig. I laughed hard when Sir Ben pushed them into water.

"Ayan, patas!" halakhakan nila.

"Sir!" sigaw ni Key sabay simangot.

I was busy looking at them when someone grabbed my both feets down to the water. Nanlaki ang mga mata ko at hindi na naka angal. A loud splash caused by me envoloped followed by laughters.

Hanggang kili-kili lang naman kanina ni Maia ang tubig kanina kaya hindi ako nabahala na baka malunod ako but still the horror I felt ran on my system.

Sinabuyan ko si Mafutyr ng tubig nang umahon na ito sa harapan ko. Siya pala iyong humila! He was topless and I don't mind. Wala namang epekto sa akin ang ganito. Maybe because we are just friends and we are close. Iyon ang pagkakaalam ko bago ako nawalan ng memorya.

"Nagmukmok ka na naman! Sayang ang tubig, o."

"Tse!" irap ko.

Kabado kaya ako roon. Baka buwaya pala iyong humila sa akin, ano! Dios ko.

Nag-eenjoy silang lahat nang biglang mas umingay ang impit na sigawan ng mga interns. Napalingon ako sa gawi kung saan sila nakatingin.

As Commander and his two companions reached the falls, they seems talking if they can dip into water or what. Kita ko pa ang mapaglarong ngisi ni Commander na para bang ang pinag-uusapan nila ay mga seksing babae na naliligo rito.

Kaagad kong iniwas ang tingin nang bigla itong lumingon sa gawi ko. Napatingin ako sa army green kong string one piece. Shit. Shit. The mole of my right boob was showing. I bit my lower lip at inayos ang pad ng bra ko.

Tumikhim ako at inangat muli ang mga mata ko. When our eyes met, siya na naman ang dali-daling iniwas ang mga tingin. He even cough and massage the back of his neck before shooking his head when probably one of his men asked what's going on.

"Omg, I bet kapag maghuhubad 'yan, ang lalaki ng mga katawan!" walang hiyang tili ng mga interns.

"Totoo! Dios mio!"

When Commander and his two men decided to take a refreshing dip, their well-defined bodies glistening under the sunlight. Hindi sila naghubad. They are just in their inner shirts. The cool water embraced them as they gracefully submerged themselves, their fitted shirts clinging to their forms.

Parang nawawalan na naman ng hininga ang mga babae dito habang walang hiyang pinagpapantasyahan nila ang tatlo. Fuck this. Why am I annoyed, anyways?

Feeling a mix of annoyance and self-consciousness, I couldn't help but wonder why the interns found amusement in such a natural sight? Tama. Ano namang ka mangha-mangha sa mga 'yan? Ang Maria Christina naman ang ipinunta namin dito. Mas maganda ang view.

I took a deep breath, reminding myself to stay composed and not let their giggles affect my enjoyment of the scenery. Pero hindi talaga, e. Nab-bwesit na ako.

Lumangoy ako papunta no'ng maliliit na talon na kapag uupo ka sa ilalim ng mga bato roon ay matatabunan ka. Mas maganda roon kasi sa lakas ba naman ng agos ng tubig, hindi ko na maririnig ang nakakarindi nilang mga tili.

"So, Sir. Matigas ba 'yang biceps n'yo?"

Natigil ako sa paglangoy. Oh my fucking? Is that appropriate to ask in that age?

"Siguro? Hawakan mo," patuyang sinabi no'ng isang sundalo.

Thank's Lord at hindi si Commander.

Wait. What?

"May girlfriends na po ba kayo, mga Sir?"

"I have," agarang sagot no'ng isa sa kanila. Hindi ko na alam kung sino dahil nakalapit na ako sa talon na sinasabi ko.

Pinasadahan ko ang basang buhok. Parang na sa loob ako ng isang magandang cave. The crystal clear waterfalls is above me---hovering me. Sumisid ako at tiningnan ang mga maliliit na mga isda na nagtatago sa mga water grass na na sa bato lang din. I smiled. Wow. Pagka ahon ko ay gulat akong na sa harapan ko na si Commander.

His flat and chiseled chest almost block the view infront of me. A-Anong ginagawa n'ya rito? I was about to swim in some directions nang may nasipa akong bato. Napa igik ako at nawalan ng balanse.  Commander hurriedly went on me sabay sikop sa akin. My cheeks burned when I witnessed how my boobies pushed to his hard chest but it seems like he didn't notice and only focus on where to put me to check my feet.

Ang malas ko naman ngayong araw!

Pina upo niya ako sa batong hind masyadong naabot ng tubig at walang sabi-sabing inangat ang isang paa ko. Wala namang seryosong sugat o ano. It's just my toe nails was being bump. Pero masakit parin.

"Masakit pa ba?" tanong niya at patuloy siya sa pag suri.

Titig na titig ako sa kanya habang ginagawa niya 'yon. My heart starting to go wild. Why he's being so close to me? Why he is too extra? Why he is always here for...me.

"Makaka baba ka na ba? Hinahanap ka kasi nila Sir Roven," aniya sabay angat ng tingin niya sa akin.

I blinked. Mas lalong umalma ang puso ko nang magtagpo ang mga mata namin. I pressed both of my lips as I nodded. Shit. Damn!

"Y-Yes..."

"Tulungan na kitang bumaba," aniya sabay hawak sa likod ko but I slide on the stone where I sat and then hurriedly went down on him.

Nanlaki ang mga mata ko when my lips landed to Commander's! Holy shit!? Hindi ako makagalaw na para bang biglang nagka pulikat ang buong katawan ko. His strong and masculine arms are carefully wrapped around my waist while both of my hands are on his chest.

When I was about to push him, he tightened his hug causing our lips to push closer. Shivers went down to my spine when he kissed me with so much passion. He moved his lips slowly and carefully that makes me forget that he is still a total stranger to me. What's wrong with me? Or him?

I slowly closed my eyes as my grip softened. I don't know but this feels right to me even it looks uknknown.

"Please, Dorothy...don't forget me," he said in between of our kisses.

"D-Dont forget me...." he whispered and almost begging.

As the sun began to set, casting a warm golden glow over the city, I found myself once again in Zul's car, heading home after a long day. I settled into the shotgun seat, feeling a mix of exhaustion and confusion.

"May gusto ka bang kainin?" baling niya sa akin pagka ardar niya sa sasakyan niya.

I shook my head. Parang naka lutang pa ako hanggang ngayon. Knowing what happened to us earlier, parang hindi ko siya kayang ma tingnan ng matagal ang makikipag usap pa kaya sa kanya?

"Tubig?" alok na naman niya.

"I-I am good," tanggi ko.

Hindi na ito umimik at nagpatuloy na siya sa pagmamaneho. Napatingin ako sa mukha ko sa side mirror. Hindi ko alam kung ang pula ba sa mukha ko ay dahil sa ligo hindi dahil sa kakaiisip sa nangyari kanina. Shit.

"Are you okay?" he asked worriedly.

Ha? Ano bang ginawa ko.

"H-Huh?" baling ko kay Commander.

Kumunot ang noo niya. "You keep shaking your head," he pointed out.

Tanga! Tangahan mo pa, Dorothy! Ang obvious mo. Pisti.

"A-Ah..." Ano? Huwag mong sasabihing sumasakit ulo mo at talagang isusugod ka niyan sa hospital.

"K-Kasi---"

"Don't overthink and pressure yourself. Mas malaki ang tsansang makalimot ka sa lahat kesa maka alala," seryosong putol niya sa akin.

Saglit akong napatitig sa kanya as my  heart pounding. I had expected a reprimand for pushing myself too hard, but I hadn't anticipated this.

Seeing the confusion in my eyes, Commander continued, "If you keep pressuring yourself to remember everything, you risk permanently erasing those memories. You're damaging your mind by forcing it to do something it's not ready to do."

"Huwag kang magmadaling maka alala because everyone are just patiently waiting. I don't let anyone make you force to remember..." his face darkened.

His words hung in the air, a stark reality that I hadn't considered. I felt a chill run down her spine. The thought of losing my memories forever was terrifying. I had been so focused on trying to remember that I hadn't considered the potential consequences.

"M-Marami pa ba akong nakakalimutan?"

Umigting ang panga ni Commander bago niya ako tinanguhan.

"Napaka importante ba?"

"Sobrang importante," he said breathily.

Silently, I nodded, the gravity of the situation sinking in. I needed to take care of myself to give my mind the rest it needed. Ifelt a mix of fear and relief. I was scared of what the future might hold, but I also felt a sense of relief. Now, understood the severity of my condition and knew what I had to do. Bakit hindi ito sinabi ni Mama?

Despite the uncertainty I felt a renewed sense of determination. I would take care of my health and find a way to preserve my memories, one day at a time. Alam kong hindi basta-bastang tao si Commander sa buhay ko. Knowing his actions that he's showing, it seems like he's kind of my lover.

Pinasadahan ko siya muli. Oh my God? Parang ang hirap naman isipin na boyfriend ko nga ang lalaking 'to? But we just kissed! Eh, aksidente lang naman 'yon?

"You are shaking your head again, Dorothy," pagalit na sinabi sa akin ni Commander.

Lahat nalang!

I pouted. "It's another thing."

He throw his strict glances on me. "Bakit? Ano ba iniisip mo?"

As if namang sasabihin ko sa kanya. Masabihan pa akong natuluyan na ako. Intstead nodding or shaking my head, ikinaway ko ang mga kamay sabay baling ang tingin sa labas ng bintana.

I heard him chuckled na mas ikina init ng pisngi ko.  Ano na naman ba!?

"Even you lost your memories, your cuteness are still there," he murmured playfully as if I didn't hear him!

My both cheeks heated more! Damn you, Commander!

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro