Czasami zastanawiam się jakim cudem istnieją takie osoby jak ja. Nie robiłam wczoraj nic, co mogłoby spowodować moje zmęczenie, a i tak zasnęłam oglądając durne kabarety. Teraz nie pamiętam w jakim momencie skończyłam i będę musiała zaczynać od nowa...

Nieco zaspana przechadzałam się samotnie na placu przy szkole. Harper jeszcze nie było, a ja obudziłam się całkiem wcześnie, dlatego dotarłam do szkoły jako jedna z pierwszych.

  Powietrze było nieco chłodne, słońce na kilka dni przestało istnieć i jedyne czego chciałam to leżeć pod kocem i oglądać kreskówki. Stałam całkiem daleko od ludzi ze szkoły, ale widziałam ich bardzo wyraźnie. Fałszywe i uśmiechnięte twarze, otoczone przyjaciółmi, z którymi kiedyś będą mijali się na ulicach, nie mówiąc sobie nawet „cześć". Wszyscy siedzieli na kocach lub bluzach i udawali, że świetnie się bawią. Nie wiedziałam, że w taką pogodę jest to możliwe.

- Hej Angeline - przywitał się Shawn, który właśnie zjawił się obok mnie.

- Hej i nie nazywaj mnie tak, proszę. Wystarczy Evie.

- Okej. Zanotuję to w moim zeszycie „Ciekawostek o Pannie Salzbury".

- Posiadasz coś takiego? - zapytałam z ciekawości.

- Nie, nie mam, ale mniejsza. Wiesz, myślałem wczoraj o naszym temacie na zajęcia. Moglibyśmy poruszyć temat odpadów kierowanych do miejscowych rzek...

- Serio, Shawn? To nie jest kontrowersyjny temat.

- Ależ jest - spierał się.

- Chyba tylko dla programów przyrodniczych.

- Dobra, to jeszcze nie koniec. Co powiesz na temat naszego burmistrza? Dowiedziałem się, że popadł w długi i jest hazardzistą.

- To nie kontrowersyjny temat. To jest fakt, który miesiące temu pojawił się w gazetach. Poza tym może nie bądźmy tak górnolotni i poszukajmy czegoś w szkole? Pokaż co tu jeszcze masz - zabrałam od niego zeszyt, z którego wyczytywał mi swoje pomysły.

- Peggy Carter tak naprawdę nie lubi kotów? Czy ty sobie ze mnie żartujesz?

- Ej, to bardzo dobry temat. Widziałem jak wczoraj wyprowadzała psa.

- Czy przewodnicząca szkoły coś ukrywa? Bingo! - krzyknęłam, gdy w końcu znalazłam porządny temat. Shawn nie był stworzony do takich rzeczy, ale wpadłam na pewien pomysł.

Przewodnicząca, a dokładniej Melissa Corolli, należała do bliskich znajomych Shawna. To bardzo dobry pomysł, by zrobić z nią wywiad, zbadać sytuację, a przy okazji poznać towarzystwo Mendesa i kontynuować mój własny projekt. Druga część monologu na temat warstw społecznych, tyle, że tym razem będę u źródła. Sprawdzę, czy znajomi Shawna naprawdę są tacy jak opisałam.

- Naprawdę sądzisz, że to dobry temat? Wiem, że lubisz oczerniać ludzi, dlatego napisałem tutaj coś o uczniach, ale nie jestem pewny czy powinniśmy wykorzystywać do tego biedną Mel.

- To jest świetny temat. Spisałeś się, a o koleżankę się nie martw. Nie ucierpi na tym, zrobimy tylko wywiad i zmusimy ją do powiedzenia jakiejś tajemnicy, a jak nie to sami coś przekręcimy, ale nie będzie to nic wielkiego. Już nie bądź taki niewinny i współczujący innym. Zupełnie jak mały, potulny baranek.

- Ranisz moje ego – odparł po czym nerwowo zakasłał. - Okej, zróbmy to.

- Przyjdź do mnie w poniedziałek po szkole.

°°°°°

- Ten cały Shawn gapi się na ciebie co przerwę i uśmiecha. Co zmalowałaś, Evie?

- Nic, najzwyczajniej w świecie wybraliśmy temat naszego projektu.

- Tak, a teraz najzwyczajniej obczajasz jego profil i hej! Nie zastanawiaj się, przyjmuj go do znajomych! Salzbury, nie poznaje cię. Jeszcze wczoraj byłaś buntowniczką, a dzisiaj przeglądasz konto jednego z najpopularniejszych chłopców w naszej szkole i jeszcze do niego wzdychasz.

- Nie wzdycham - zaprzeczyłam.

- Jasne. Widzę ten błysk w twoich oczach. Nie wierzę, że to mówię, ale mojej małej Evie podoba się chłopak!

- Przymknij się. Wiesz, że to nieprawda. Po prostu w twoim życiu nie dzieje się nic ciekawego i wyolbrzymiasz wszystko, by tylko mieć co przeżywać.

- O, wróciła moja niemiła Evie. A teraz chodź, mamy wf.

- Ten przedmiot powinien już zginąć po podstawówce.

- Nie przesadzaj, ja kocham te zajęcia.

I tak było. Harper uwielbiała wychowanie fizyczne. Szkoda, że bez wzajemności. Była fajtłapą i co chwilę ktoś podstawiał jej nogi czy rzucał w nią umyślnie piłką, ale ona uważała, że tak właśnie to wygląda i śmiała się z siebie wraz ze wszystkimi. Czasami było mi wstyd patrząc jak robi z siebie idiotkę, ale tylko czasami. Zazwyczaj robiłam jej zdjęcia jak nauczyciel nie patrzył i wysyłałam je do Chris. Zdarzało mi się śmiać z przyjaciółki w szkole, ale częściej robiłam to w domu, bo, gdy relacjonowałam to Christine, cały obraz odtwarzał mi się w głowie i nie mogłam zatrzymać karuzeli śmiechu.

- Podnoś się grubasie! - krzyknęła, przez co podniosłam się gwałtownie. Zatrzymałam się na chwilę, by wykonać jedną rzecz w telefonie, a następnie wrzuciłam go na dno plecaka.

Zaakceptowano zaproszenie do znajomych użytkownika Shawn Mendes.

-------------

Kocham piosenkę, którą zamieściłam w mediach

PS. Kogo widzę w kwietniu na Shawnie?