* Μετά από δύο εβδομάδες *

Το μαρτυριο αρχίζει και πάλι. Καλά καταλάβατε σχολείο. Γιατί? Απλά γιατί? Το καλό είναι ότι θα τον βλέπω. Αλλα Μετά από αυτό που έγινε στο πάρτι μου δεν ξέρω. Πφφ τι θα κάνω?!

Μπαίνω στο προαύλιο του σχολείου και βλέπω την Ελένη και την Δώρα, μόλις με βλέπουν με πλησιάζουν και εγώ προχωράω προς αυτές. Και μετα η Ελένη αρχίζει να τρέχει προς το μέρος μου και πέφτει με φορά πάνω μου και με αγκαλιάζει με αποτέλεσμα να πέσουμε κάτω.

"είστε τρελες" λέει γελώντας η δώρα

"ναι ήμαστε απαντάμε και οι δύο ταυτόχρονα" και γελάμε με την σειρά μας.

Σηκωνομαστε πάνω και κάνω μια αγκαλιά και την Δώρα. Καθησαμε στο συνηθισμένο πλέον παγκάκι μας. Αφού πρώτα διώξαμε. Βασικά κατατρομαξαμε κάτι αγόρια της πρώτης. Λέγαμε διαφορες μαλακίες μέχρι που μπροστά μου εμφανίζετε ο Νίκος

"γειά" λέει άνετος

"γειά" λέω εγώ λίγο νευρικα

"Τι κάνεις?!" ρωτάει Πάλι άνετος

"καλά" λέω όσο πιο άνετη μπορώ "Εσύ?" τι να μην είμαι ευγενική με το παιδί?

"καλά" λέει

"Μμ. Ωραία" λέω αδιάφορα

"ξέρεις Μαρία μπορούμε να βγούμε ένα βράδυ να πάμε για ποτο και να συνεχίσουμε αυτό που δεν τελειώσαμε της προάλλες" λέει με ένα πονηρό χαμόγελο και μου κλείνει το μάτι.

Τα κορίτσια έχουν μείνει και κοιτάνε μια εμένα μια αυτόν

"θα δούμε" λέω τελικά και Σηκωνομαι

"τα λέμε" λέω "κάποια στιγμή" συμπληρώνω

Τα κορίτσια έχουν μείνει με ανοιχτό το στόμα και αυτός έχει γουρλωσει τα μάτια του με τον τρόπο που του μίλησα. Το σχέδιο έχει ξεκινήσει καλά. Για αν σε δούμε κύριε Νίκο μου .

Απομακρυνομαι από εκεί και πάω προς το κυλικείο

"ένα ice tea ροδάκινο" λέω και μου τι έφερε αμέσως η κοπέλα.

"ευχαριστώ" λέω και πλήρωσα το τσάι μου.

Τι? Εγώ το πρωί πίνω τσάι στο σχολείο είτε έχω φάει πρωινό είτε όχι. Είναι ωραίο. Πάω πίσω στα κορίτσια και αυτός έχει φύγει ευτυχώς πόσο σκληρή να τι παίξω όταν με κοιτάει με αυτά τα μάτια. Αχ αυτά τα μάτια του.

"τι στο καλό έχει γίνει με εσάς?" ρωτάει η Ελένη

"τίποτα δεν έγινε" λέω αδιάφορα

Ναι το παίζω κακια και στις φίλες μου. Νοτ. Απλά με κοιτάει και είναι κοντά με την παρέα του και σίγουρα ακούει

"θα σας πω μετά" ψυθιριζω γιατί δεν θέλω να με ακούσει

Γνεφουν και καθόμαστε να συζητήσουμε καινούρια πράγματα. Όπως για το μαναρι που μπήκε μόλις τώρα στο προαύλιο! Αυτός είναι κούκλος. Αλλά δεν τον έχω ξανά δει. Πες μου τώρα ότι είναι από την πρώτη να σκάσω? Όχι ρε. Και είναι μαναρι. Τι? Δεν θέλω να μπλεκω με μικρότερους.

Καλά με αυτό ίσως να μπλέξω, καλέ είναι κούκλος.

"αμαν ρε σεις τι είναι αυτό?"
Λέει η Ελένη καθώς κοιτάει το μαναρι

"αχ είναι κόλαση" λέω εγώ

"Μμ. Μια κόλαση που μας κοιτάει" λέει και σαν να ξυπνάμε από τον λυθαργο όλες και γουρλονουμε τα μάτια. Έρχεται προς τα εδώ.

"γειά σας κορίτσια" λέει και μας κοιτάει με ένα βλέμμα πονηρό αλλά όλα τα λεφτά.

Η Δώρα πάλι έχει κάρφωσει το βλέμμα της αλλού βλέπω για δεύτερα που κοιτάει και χαμογελαω. Γυρίζω προς το μαναρι και του λέω

"Γειάα" χαλαρά αλλά και ενθουσιασμενη ταυτόχρονα

"τι κάνουν οι κούκλες?"

"στο πατάρι" απαντάει η Δώρα. Μάλλον δεν έχει καταλάβει τι γίνεται. Σκάει στα γέλια το παιδί και εγω με την σειρά μου ακολουθώ.

"καλά είναι" απαντάω η Ελένη απλά με κοιτάει και δεν μιλάει

"Αλεξ" λέει και τείνει το χέρι του για την γνωστή χειραψία.

"Μαρία" λέω και του δίνω το χέρι μου

"από εδώ η Ελένη" λέω και την δείχνω "και από εδώ η Δώρα" λέω και δείχνω την Δώρα

"χάρηκα πολύ κορίτσια "

" εμείς να δεις " λέει η Ελένη

Γελάει πάλι

" και δεν μου λες Αλεξ σε ποια τάξη είσαι?" παίρνω το θάρρος να ρωτήσω ελπίζω να έκανε μεταγραφή και να είναι β ή γ.

"κανονικά β αλλά είμαι στην Α"
Σε ευχαριστώ θεε μου

"έχασες χρόνια?

"ναι"

"ωραία"

Με κοιτάει με ένα ερωτηματικό βλέμμα. Ούψ το είπα δυνατά αυτό?

Χτυπάει κουδούνι και σηκωνομαστε σκουνταω και τις άλλες δύο να σηκωθουν από το παγκάκι

"χάρηκα κορίτσια θα τα πούμε" λέει και μου κλείνει το μάτι και φεύγει

"έφυγε" αναφωνει η Ελένη

" ναι και μόνο εγώ μίλησα. Άκουσες και τίποτα ή χαμένη στις σκέψεις σου?"την ρωτάω

"Πως πως άκουσα"

"Α ναι? Τι?"

"Αλεξ. Β αλλά Α. Χάσει χρόνια. Γέλιο. Κούκλα"

"κούκλες" την διορθώνω

"ναι ναι"

"Ε Ξεκολλα μωρή έφυγε"

Κοιτάω μια προς την παρέα του Νίκου και με κοιτάει, θυμωμένα λίγο θα έλεγα; Και μετά χαμογελάει και πιάνει την Νάσια από την μέση, την φέρνει κοντά του και την φυλάει. Έλεος. Πφφφφ δεν με νοιάζει καν. Με νοιάζει αλλά δεν θα το δείξω. Μαλακας. Αφού συνέλθει η Ελένη πήγαμε στον χώρο προσευχής να δούμε τι μας θέλει πάλι αυτός ο καημένος ο διευθυντής.

*αργότερα*

Μας έβαλαν στα τμήματα και μαντέψτε. Πάλι ο Νίκος σε εμένα. Αλλά το καλύτερο? Οι θέσεις είναι μετρημενες μια μόνο κενή και ευτυχώς την πρόλαβα εγώ αλλά το κακό? Ο Νίκος κάθετε μπροστά μου με τα άλλα τα γουρούνια της τάξης ένας δίπλα του και άλλους μπροστά τους. Τους πήρα το τελευταίο θρανίο τι να κάνουμε. Ναι απουσιολογος αλλά κάθομαι εκεί. Και τι να κάνω? Αφού δεν πρόκειται να καθησω σαν φυτό μπροστά. Ναι διαβάζω και έχω τον καλύτερο βαθμό αλλά ρε φίλε δεν είμαι και φυτό? Ούτε σπασικλας. Έλεος.

"Ωπ και το φυτό εδώ" λέει μια γνώριμη φωνή και σηκώνω το κεφάλι μου από το θρανίο. Τόση ώρα προσπαθούσα να κοιμηθώ αλλά που τέτοια τύχη

Εμ ποιος άλλος ο Νίκος

"δεν είμαι φυτό"

"σωστά είσαι γλάστρα" λέει και γελάει έλεος.

"ούτε!" του λέω "είμαι η κλωτσιά που θα φας στα αρχιδια σε λίγο αν συνεχίσεις έτσι" συνεχίζω. Και με κοιτάει σαν χανος, λογικό πρώτη φορά μιλάω έτσι σε αυτόν μάλιστα χωρίς να ντρέπομαι ή να τραβλιζω. Και είμαι πραουντ για εμένα.

Και τις σκέψεις μου διακόπτει ένα σπαστικό γέλιο. Μα φυσικά του Νίκου

"εσύ... Να... Βαρε..σεις...εμεμα.??" καταφέρνει να πει χώρος να πνίγει από τα γέλια. Εύγε παιδί μου

"και θα κάνω πολύ χειρότερα αν δεν σκάσει αυτή την στιγμή" φωνάζω και όλη η τάξη γύρισε να με κοιτάξει τέλεια. Και την συζήτηση κόβει ο καθηγητής

"Παπαντωνίου και Πέτρου στο γραφείο του διευθυντή τώρα" φωνάζει ο στριγλος γερός φιλολογος

Βγαίνουμε από την τάξη.

Α ναι. Παπαντωνίου λένε εμένα και Πέτρου τον Νίκο. Ναι ήμαστε στο ίδιο τμήμα Β2

"πω ρε Πουστη μου. Πρώτη μέρα και θα πάω στον διευθυντή εξαιτίας σου " του λέω αγριεμενα

" όχι και εξαιτίας μου? " λέει εξίσου νευριασμενα

" Τεσπα εγώ δεν πάω πήγαινε εσύ" του κάνω και πομακρυνομαι.

Δεν κάνω καν στον κόπο να δω αν θα πάει, που σίγουρα όχι. Οπότε πάω στο κυλικείο.

"Ένα κουλούρι σοκολάτας και έναν χυμό βυσινο". Λέω και κουράγιο τα έφερε αμέσως

"2.80€" Μου λέει πληρώνω και πάω σε ένα παγκάκι και κάθομαι.

Ιερή στιγμή τώρα. Ώρα για φαγητό. Έχω φάει το μισό και έχω πιει όλο το χυμό. Όταν το κουδούνι χτυπά. Βάζω το φαγητό στην τσάντα και βγάζω το κινητό. Κοιτάω για ειδοποιησεις. Λογικό καθόλου. Όχι εντάξει έχω μερικές. Ότι δημοσίευσαν σε κάτι ομάδες μην φανταστείτε.

Με πλησιάζουν τα κορίτσια με άγριες διαθέσεις. Τους είπα τι έγινε με τον Νίκο. Από την αρχή δηλαδή το πάρτι. Μέχρι την ωραιότατη ωριαία μου.

"μπράβο κοπελιά έτσι σε θέλω" Μου λέει η Σονια. Έχουμε μαζευτεί όλη η παρέα Ελένη Ιωάννα Σονια Δώρα. Μόνο τα κορίτσια, όχι τα αγόρια. Ο αδερφός της Σονιας έτσι και αλλιώς είναι στην παρεα του Νίκου. Τριτοετης. Με τα κορίτσια είπαμε μιας και ωριαία δεν πήρα απλά με έβγαλε έξω. Ε τι? Πρώτη μέρα? Ούτε καν το απουσιολογιο δεν γράφουν.

Τέλος πάντων θα πάμε με τα κορίτσια για ψώνια.

Είπα πως θα αλλάξω και θα το κάνω. Δεν χρειάζομαι βοήθεια. Θα ακολουθήσω κάποια απλά βασικά βήματα

1. Αλλάζω συμπεριφορά. Γίνομαι πιο επιθετική και μαθαίνω να βρίζω.

2. Αλλάζω εμφάνιση. Αλλαζω τα ρούχα που φοράω. Θα βάλω φακούς επαφής. Δεν λέει να φοράω γυαλιά. Μπορεί να κάνω και κάποια άλλη αλλαγή όπως να βαψω μαλλιά ή να κάνω σεπτουμ αλλά θα δούμε.

3. Κάνω φάσεις. Όχι σχέσης. Μόνο φάσης

Θα με βοηθήσει και η Σονια σε αυτό. Λοιπόν το 1 το έχω πετύχει το 2 θα πάμε τώρα με τα κορίτσια το 3 πάλι μάλλον θα είναι το δυσκολότερο από όλα. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε άλλη φορά. Τι νομίζατε? Ότι είναι μόνο αυτα? Ναι καλά.

Η ώρα ειναι 11 περάσαμε από το σπίτι μου να αφήσουμε τα βιβλία θα περάσουν μετά να τα πάρουν τα κορίτσια από εδώ. Και τώρα ήμαστε στο αμάξι της σονιας και πάμε για το εμπορικό. Δεν θα κάνω πίσω τώρα.

*αργότερα*

Φτάσαμε εμπορικό και εδώ και μια ώρα πάμε από μαγαζί σε μαγαζί. Τώρα ήμαστε σε αυτό με τα εσώρουχα. Και ωχ η Σονια μου δείχνει κάτι που τους λείπει το μισό ύφασμα και άλλα που είναι μόνο μια κλωστή.
Η σονια ξέρει από αυτά. Εγώ όχι
Μπήκα σε δοκιμαστιριο και τελικά αγόρασα 5 κανονικά αλλά αρκετά προκλητικα. Και άλλα 10 που τους λείπει το μισό ύφασμα νμζ λέγονται στρινκ δεν ξέρω δεν ασχολήθηκα και πότε.

Ναι Οκ Είμαι φυτό. Βασικά δεν είμαι απλά διαβάζω αρκετά. Αλλά βγαίνω έξω δεν είμαι όλη την μέρα με ένα βιβλίο είπαμε έλεος. Και βόλτες κάνω και σε μπαράκια πάω. Δηλαδή δεν έχω πάει μια φορά στα γενέθλια μου μόνο αλλά από τώρα όλα αυτά θα αλλάξουν. Ναι Οκ μπορεί να νομίζετε ότι θα γίνω σαν τα πουτανακια αλλά όχι δεν θα το κάνω αυτό. Είπα για το τρίτο βήμα τις φάσεις αλλά δεν είπα ότι θα κάνω σεξ με τον οποιοδιποτε.

Μετά από όλα αυτά η ώρα είναι 4 και Πειναω ήμαστε στο εμπορικό από τις 12 και έχω ψωνίσει του κόσμου τα εσώρουχα και ρούχα. Κανονικά και προκλητικα.

"Πειναω" διαμαρτυρετε η δώρα. Χα μπράβο φιλενάδα σώσε μας όλες.

"έχουμε και παπούτσια να αγοράσουμε κοσμήματα και πολλά ακόμα δεν θα προλάβουμε" λέει η σονια.

"ρε σονια ένα διάλειμμα να φάμε κάτι έστω μια τυροπιτα" της λέω εγώ

"ρε Μαρία! Πω καλά νίκησατε αλλά μισή ώρα θα καθησουμε έχουμε πολύ δουλειά"

Ναι αυτή είναι η σονια όταν παίρνει κάτι στα σοβαρά είναι απόλυτη. Αλλα εντάξει είναι φίλη μου και την λατρεύω. Θα μπορούσε να είναι κολλητή μου. Ξέρει τα πάντα για εμένα. Την εμπιστεύομαι. Αλλά παραμένουμε δύο πάρα πολύ καλές φίλες. Καθησαμε φάγαμε στα γρήγορα. Και φύγαμε. Τι φάγαμε? Αλμύρη κρέπα. Όλα τα λεφτά. Από μια για δύο άτομα Γτ ήταν μεγάλες. Και τώρα πάμε για παπούτσια.

Μπήκαμε στο μαγαζί δοκίμασα κάτι σνικερς. Πήρα 2 ζευγάρια και τώρα δοκιμάζω γόβες. Δεν έχω θέμα τις περπαταω. Πήρα και άλλες 4-5 γόβες. Ώρα για να βγάλω τα γυαλιά. Είχαμε πει με την σονια για τους φακούς επαφής και τώρα πάμε να τους πάρουμε.

(...)

Και Ομγ. Είμαι κούκλα χωρίς τα γυαλιά. Είμαι άλλη, δεν είμαι εγώ αυτή. Αλλά μου αρεσω. Αλλά θα φοράω τα γυαλιά στο σχολείο για λίγο ακόμα. Δεν θέλω να κάνω απότομη αλλαγή. Και επίσης θέλω να περάσω για τα καλά το πρώτο βήμα. Και αυτό ίσως πάρει μερικές εβδομάδες. Να καταλάβουν πως δεν περνάει τίποτα πια σε εμένα.

Τέλος πάντων.

"σονια σε ευχαριστώ πάρα πολύ ειλικρινά" της λέω με χαρά στην φωνή μου

"μην με ευχαριστεις χαζό το κάνω γιατί σε αγαπώ" μου λέει και με παίρνει αγκαλιά από τον ώμο

"και εγώ ρε ηλίθια" της λέω και γελάμε.

"πάμε κομμωτήριο" λέει η Σονια

"όχι" φωνάζω "όχι ακόμα θα πάμε την άλλη εβδομάδα απλά θέλω πρώτα να καταλάβουν πως έχουν αλλάξει τα πράγματα" της είπα παρακαλητικα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να αλλάξω τα μαλλιά μου. Δεν είμαι σίγουρη αν θα μου πάει.

"εντάξει μωρό μου. Πάμε σπίτι σου τότε να δούμε τι άλλο θα κάνουμε"

Οπως καταλάβατε τελικά σε αυτή την αλλαγή έχω την βοήθεια από την σονια. Η γλυκιά μου. Χάλασε πολλά λεφτά σήμερα.

'όταν έχεις λεφτά'

'αφού είναι πλούσια'

(...)

Μπαίνω σπίτι και πάω στο δωμάτιο μου με την σονια τα κορίτσια είχαν φύγει εδώ και πολύ ώρα από το εμπορικό.

"λοιπόν θα ξεκινήσεις γυμναστική. Γυμναστήριο και κάποιο άλλο άθλημα που εσύ θες"

"έγινε. Ξέρεις πόσο μου αρέσει η γυμναστική. Αλλά το σώμα το έχω δεν χρειάζεται, ξεχνάς πως εδώ και 1 χρόνο κάνω παρκουρ?"

Και ναι κάνω παρκουρ. Μόνη μου. Δεν έχω ανάγκη από δάσκαλο. Είναι ένα σπορ γαματο. Δεν είναι άθλημα αλλά σπορ και βοηθάει. Αρκετές φορές να ξεφύγω όταν με κυνηγάνε για τα γκράφιτι που φτιάχνω. Χαχα. Τους έχω ξεφύγει άπειρες φορές.

Και όχι δεν είμαι αναρχικη. Αν και τους θαυμάζω. Απλά κάνω κάποια γκράφιτι.

"αυτό καρδιά μου δεν είναι άθλημα. Και επίσης πρέπει να πας γυμναστήριο έστω για να διατηρήσεις αυτό το σώμα και να κάνεις διατροφή"

" Τι λέει αυτή? Εγώ μια χαρά είμαι δεν χρειάζομαι διατροφή "

"ναι χρειάζεσαι"

Ούψ το είπα δυνατά Ε?

"καλά θα δούμε. Ακόμα ήμαστε στο πρώτο βήμα. Αυτοπεποίθηση και βρισιές. Μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα. Ας καταλάβουν πως δεν περνάνε τα αστεία σε εμένα πρώτα και μετά η αλλαγή, ένα ένα την φορά" τηε λέω και γνεφει θετικά

"εντάξει, ας βάλουμε αυτά στη ντουλάπα σου τώρα και ας πετάξουμε ότι δεν χρειάζεσαι" μου είπε

Εγνεψα και ξεκίνησε η δουλειά

(...)

Μετά από μια ώρα όλα ήταν σε μια σειρά.

Με την σονια είπαμε να κάνουμε σλιπ οβερ οπότε θα κοιμηθεί εδώ.

2173 λέξεις

Μην σχολιάσετε τα γκρικλις που μπορεί να υπάρχουν 😂 αυτά σμουτς