Και εγώ μετά από όλα αυτά θα πάω σχολείο χωρίς να συμβαίνει τίποτα? Πως ακριβώς θα το κάνω αυτό? Δεν θα μπορώ να κοιτάξω κανέναν στα μάτια. Γαμωτο θέλω να Κλαψω.

Βαθιές ανάσες Μαρία. Βαθιές ανάσες.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου. Παρεμπιπτόντως η ώρα είναι 6.30
Σηκώθηκα νωρίς. Μπήκα στο μπάνιο για ένα γρήγορο ζεστό μπάνιο να χαλαρώσω. Δεν ξέρω καν αν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Στριφογυρνουσα στο κρεβάτι. Έκλαιγα. Δεν ξέρω γιατί έκλαιγα είναι η αλήθεια. Ξεσπασα για πολλά.

Βγήκα από την μπανιέρα και αφού τυλιξα καλά την πετσέτα μου γύρο από το βρεγμένο μου σώμα προχώρησα προς τον καθρέφτη του μπάνιου να δω πόσο χάλια είμαι.

"Αααααααα" ακούστηκε η τσιριδα μου

Παναγία μου!! Πως είμαι έτσι?
Μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια. Τα οποία να πω δεν στέκονται ανοιχτά. Είναι πρισμενα και κόκκινα από τι κλάμα. Όποιος με δει έτσι θα νομίζει ότι όλο το βράδυ καπνιζα.. Εμμ πως το λένε αυτό το χορτάρι που κάνουν οι ναρκωμανης? Τέλος πάντων αυτο.
Γενικά φαίνομαι σκατα.

Έριξα νερό στην μούρη μου. Κάλυψα με κονσιλερ τους μαύρους κύκλους και μεικ απ για το χλωμό μου δέρμα.
Ας ελπίσουμε να μην είμαι τόσο χάλια.

Προχώρησα προς το δωμάτιο μου και είδα την μάνα μου να περιμένει ανησυχη. Οοο γαμωτο. Φώναξα δυνατά.

"τι έγινε Μαρία? Όλα καλά? Γιατί φώναξες? Έγινε κάτι? " ρώτησε μόλις με είδε.

Εεε τι της λέω τώρα? Να τις πω είδα κατσαριδα? Όχι θα αρχίσει να ουρλιάζει και αυτή. Α το βρήκα

" τίποτα ρε Μαμά" της λέω. Και ο Χριστός και η μάνα του πως ακούγομαι έτσι?? " Απλά άνοιξα απότομα στο ζεστό και Κάηκα λίγο αλλά όλα καλά" της είπα και ξεφυσηξε

"πρόσεχε βρε καρδιά μου" μου είπε

"θα προσέχω συγνώμη" της λέω και με πλησιάζει

"είσαι εντάξει? Κάηκες? " με ρώτησε και άρχισε να κοιτάει την πλάτη μου. Έλεος αυτές οι μανάδες

" όχι είμαι εντάξει" της λέω και απομάκρυνομαι "τι ώρα είναι?" ρωτάω με περιέργεια.

"Είναι 7.40 " μου λέει και γυρλωνω τα μάτια

Φακ..

" μαμά μου πρέπει να ετοιμάστω για το σχολείο. Βγαίνεις από το δωμάτιο πλιζ?? " τηε Λέω καθώς την σπρώχνω έξω. Και αφού κλείσω την πόρτα κατευθηνομαι προς την ντουλάπα. Αλλά πρώτα κοιτάω από το παράθυρο. Και Φακ Οφ. Βρέχει. Τι ωραία.

Φοράω την μαύρη ζεστή φόρμα μου και από πάνω ένα σκούρο μπλε φούτερ που έχει ένα μεγάλο Α στην πλάτη.

Εμμ μην το βάλεις

Γιατί?

Γιατί Α = Αναρχία. Θα σε περάσουν για Αναρχική

Αχα. Οκευ θα βάλω το πιο ανοιχτό μπλε φούτερ που δεν γράφει τίποτα.

Καλή επιλογή

Θενξ φωνουλα

Φοράω και τα μποτακια μου και πάω στον καθρέφτη του δωματίου να φτιάξω τα μαλλιά μου. Τα χτένισα και τα άφησα ελεύθερα. Σπαστά όπως είναι το φυσικό τους. Έχουν πολύ όγκο όμως.

Φοράω τα γάντια και το σκουφακι μου και το μπουφάν παίρνω κινητό κλειδιά λεφτά. Την ομπρελα στην τσάντα. Και την τσάντα παίρνω εννοείται.

"μαμαααα" φωνάζω στην μαμά

"όχι δεν είναι μαμάαα" μου φωνάζει ο μικρός πίσω και ρολαρω τα μάτια μου καθώς αυτός γελάει

"που μου έμαθες και το μαμα ρε σκατο" του λέω καθώς του πειράζω τα μαλλιά

"Ειι μην μου τα χαλααας" γκρινιάζει το μικρό και γελάω. Είναι γλυκούλης

"και το ξέρω όλο το τραγούδι άκου" λέει και αρχίζει να τραγουδάει
"200 στη στροφή και με ρωτάνε μαμάαα. Όχι δεν είναι μαμάαα. Μπάτσοι ψάχνουν να με βρούνε ξανάα. Θα με στον Παναμαα" λέει και γελάω καθώς φωνάζω ξανά την μάνα μου να μας πάει σχολείο

"Έρχομαιιι" φωνάζει από μέσα και την βλέπω να τρέχει με τα τακούνια. Θεε μου δε σχολείο πάει να διδάξει γιατί τα φοράει.

"πάμε παιδιά" μας λέει και βγαίνουμε έξω. Τρέχουμε ως το αμάξι και μπαίνουμε μέσα. Πρωινό μπανακι.

Φτάνουμε στο σχολείο του μικρού και κατεβαίνει τρέχοντας. Εγώ βγάζω την ομπρέλα να την έχω έτοιμη. Φτάνουμε και στο δικό μου σχολείο. Ανοίγω την πόρτα βγάζω την ομπρέλα και την ανοίγω. Βγαίνω και εγώ και χαιρεταω την μάνα μου. Προχωράω προς τα μέσα. Όλοι θα είναι στις τάξεις. Κουλουριασμενοι στα καλοριφέρ.

Μπαίνω μέσα και προχωράω προς το θρανίο μου. Ευτυχώς για εμένα έχει καλοριφέρ. Και όπως το περίμενα όλοι έχουν πιάσει και τα 6 καλοριφέρ της τάξης. Αλλά στο δικό μου είναι μόνο ο Νίκος.

"καλημέρα. Κρυώνεις? Έλα στο καλοριφέρ" μου είπε ο Νίκος και με τράβηξε να καθησω δίπλα του.
Φορούσε ένα μαύρο τζιν και επίσης μαύρο φούτερ. Τα μαλλιά του ελαφρώς βρεγμένα από την βροχή. Τα ρούχα έκρυβαν λίγο τους μυς του. Καθησα εκεί δίπλα του.

"καλημέρα. Ευχαριστώ" απάντησα διστακτικά.

"τίποτα Άγριογατα" μου ψιθύρισε δίπλα από το αυτί και ανατριχιασα κάτι που φαίνεται να το κατάλαβε

"λοιπόν έχω να σου πω κάτι" μου ανακοινώνει και τον κοιτάω περίεργα.
"έλα μαζί μου " λέει και με τραβάει από το χέρι.

"που πάμε?" ρωτάω αλλά δεν απαντάει. Φτάνουμε στο αμφιθέατρο. Εκεί είναι ήδη ο Αλεξ και ο Θανάσης. Εμ Οκευ τι φάση?

"Μαρία" λέει ο Θανάσης.

"γιατί με έφερες εδώ? " ρωτάω τον Νίκο

" καθησε" προσταζει και κάθομαι στην καρέκλα λίγο φοβισμένη.

"κινδυνεύεις" λέει ο Θανάσης

"αυτός που σας επιτέθηκε εχτές ήταν αρχηγός συμμορίας. Όχι αρκετά μεγάλης αλλα πίσω από αυτή τη μικρή συμμορία κρύβεται μια μεγαλύτερη" μου λέει ο Αλεξ και εγώ έχω μείνει να τους κοιτάω και να μην καταλαβαίνω.

"τι συμμορία? Αναρχικων? " Λέω και γελάνε

" όχι Αγριογατα. Αναρχικοί ήμαστε εμείς " μου λέει ο Νίκος " αυτοί ασχολούνταν με ναρκωτικά και φόνους. Πληρωμένοι δολοφόνοι δηλαδή " συμπληρώνει κοιτώντας με ευθεία στα μάτια και όσο και να τρομοκρατηθηκα από αυτό που άκουσα και μόνο που κοιτούσα τα μάτια του ηρεμουσα. Χαμογελασε σαν να το κατάλαβε.

"λοιπόν. Από ότι έμαθα υπήρχε παρελθόν με εσένα και τον Γιώργο" λέει ο Αλεξ και ο Νίκος τον κοιτάει όλο νεύρα.

"Μην. Ξανά. Πεις. Αυτό. Το. Όνομα" του λέει κοφτα και σαν να τρόμαξε ο Αλεξ. Ο Νίκος πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε. "τι σου έχει κάνει ο μπασταρδος" ψιθύρισε αλλά τον άκουσα

"με λυπάσαι έτσι? Για αυτο όλα αυτά. Από λύπηση " είπα με ένα πνιχτο γελάκι" το μισώ να με λυπουντε" του είπα καθώς τον κοιτούσα με θυμό και απογοήτευση στα μάτια. "αν κινδυνεύω ας είναι. Βασικά ας έρθουν να με σκοτώσουν. Θα μου κάνουν και χάρη. Έτσι και αλλιώς με μισώ για αυτό που είχε γίνει τότε" είπα και οι μυς του σφυχτηκαν.

"όχι. Μην το κάνεις αυτό. Μην σε μισείς. Άκουσε με απλά. Δεν έφταιγες εσύ για τότε. Και όχι δεν το κάνω γιατί σε 'λυπάμαι' αλλά γιατί νοιάζομαι. Εντάξει Μαρία?" μου είπε ο Νίκος και έμεινα. Περιττό να πω έλιωσα αλλά αυτό είναι άλλο.

"τώρα άκουσε μας" είπε ο Θανάσης
"θα είσαι συνέχεια με κόσμο. Ποτέ μόνη σου. Θα σε παρακαλουθουμε. Να το ξέρεις. Ένας από τους 3 μας. Ανάλογα με βαρδιες. Πρέπει να είσαι ασφαλής. Αν μείνεις για τους χψ λόγους μόνη στο σπίτι πάρε τηλέφωνο έναν από τους 3 " συνέχισε και μου έδωσε ένα χαρτάκι με 3 νούμερα" αυτά είναι καινούρια νούμερα και είναι μόνο για ώρες ανάγκης. Θα παρατησουμε τα πάντα και με μια αναπάντητη να το ξέρεις. Μην πάρεις Κατάλαθος. Μπορεί να ήμαστε σε δουλειά. Και όχι δεν εννοώ το πονηρό που σίγουρα σκέφτηκες" συνέχισε ο Θανάσης αλλά έφαγε μια φάπα από τον Νίκο στον σβέρκο

"Δεν θα σκέφτηκε το πονηρό ρε βλακα η Μαρία δεν είναι όπως όλες οι άλλες" είπε ο Νίκος και με κοίταξε χαμογελωντας

Εμμ να του το χαλασω? Όταν είπε δουλειές όντως σκέφτηκαμε το πονηρό.

Κακόοο φωνουλααα

Χαμογελασα πίσω και συνέχισε ο Νίκος να μιλάει τώρα

"θα σου δώσω και τα κανονικά μας τηλέφωνα αν θες απλά παρέα. Αλλά αν είναι επείγον. Πιστεύεις πως κάποιος εκτός από εμάς σε ακολουθεί ή είσαι μόνη σου κάλεσε σε εκείνα τα νούμερα. Μην εμπιστεύεσαι κανέναν εκτοε τις Σονιας. Η Σονια ξέρει" συνέχισε και τον κοιτούσα και άκουγα προσεκτικά ότι έλεγε.

Εντωμεταξυ το κουδούνι έχει χτυπήσει εδώ και ώρα. Πάει η πρώτη ώρα την χάσαμε.

"λοιπόν. Τώρα ελπίζω να κατάλαβες. Μην ανησυχείς θα σε προστατεύσουμε" είπε ο Αλεξ

"να ρωτήσω κάτι? " είπα δειλά.

" Πες" είπε ο Θανάσης

"αφού εσείς είστε απλά αναρχικοί. Πως θα με προστατεύσεται από πληρωμένους δολοφόνους?"ρώτησα την απορία που είχα τόση ώρα. Θα έσκαγα αν δεν το έλεγα.

Κοιταχτηκαν μεταξύ τους.
Δεν θα μου πουν έτσι?

Την δεύτερη ώρα μπήκαμε όλοι στις τάξεις μας.

Δεν μου είπαν φυσικά.

'δεν χρειάζεται να ξέρεις' ήταν η απάντηση τους.

Καλάα αλλά θα μάθω.

(...)

Μόλις φτάνω σπίτι. Η μαμα είναι στην κουζίνα με τον μικρό. Ευτυχώς είχε σταματήσει να βρέχει και πήγα με τα πόδια σπίτι. Χρειαζόμουν να χαλαρώσω με λίγο περπάτημα και να σκεφτώ.

"ήρθες αγάπη μου? Καθησε να φας" είπε η μαμά μου

Καθησα στο τραπέζι της κουζίνας έριξα την τσάντα δίπλα μου και μου έφερε ένα πιάτο μπροστά μου.

Φασολακια... Τέλεια

"Μαρία ο μικρός θα πάει σε ένα πάρτι ενός φίλου του το απόγευμα και θα μείνει εκεί το βράδυ. Ξέρεις σήμερα είναι η επέτειος γάμου με τον πατέρα σου και θα λείπουμε το βράδυ. Σε πειράζει να μείνεις μόνη σου?"
Μου είπε η μάνα μου καθώς έτρωγα.

Περιττό να πω πως Πνιγηκα. Τα πετάνε έτσι αυτά?

"χρόνια σας πολλά μαμά μου. Όχι δεν με πειράζει. Είμαι αρκετά μεγάλη να μείνω μόνη μου ή το πολύ πολύ να πω στα κλειστά να έρθουν. Δεν θα σε πειράξει?" της απάντησα με την σειρά μου

"όχι αγάπη μου τι να με πειράξει? "
Είπε αυτή

" πάω να ξεκουραστω. Φάε και πλύνε το πιάτο " μου είπε καθώς ήρθε μου φιλισε το κεφάλι και έφυγε.

Τι ωραία. Ειρωνείαα. Πόσο γρουσουζιδες παίζει να είναι αυτοί οι 3?? Και τώρα τι?

Θα πάρω τηλέφωνο τον Νίκο. Στο κανονικό.

Καλεί...

Τουτ Τουτ Τουτ Τουτ

" ναι? " ακούγεται η φωνή του από το τηλέφωνο

" Εμ γειά " είπα με την σειρά μου δειλά

" τι έγινε Άγριογατα? Σου έλειψα? " είπε με βαριά και σέξυ φωνή

" Χα χα αστείο" είπα ειρωνικά "να απλά" συνέχισα δειλά

"απλά? " με ρώτησε με απορία

" θα είμαι μόνη στο σπίτι το βράδυ και μετά από αυτό ότι μου είπατε το πρωί φοβάμαι λίγο" του εξομολογηθηκα

Μα καλά τι σκατα σκέφτομαι? Γιατί τον πήρα τηλέφωνο?

"Οκευ θα το κανονίσω δεν έχεις να φοβάσαι θα είμαι εκεί. Ή αν δεν μπορέσω θα στείλω τον Θανάση. Ο Αλεξ σίγουρα δεν μπορεί σήμερα " απάντησε

" εντάξει. Ευχαριστώ " του είπα

" τίποτα Άγριογατα" είπε "θα τα πούμε πρέπει να κλείσω. Μπαυ" συνέχισε

"Μπαυ" του είπα και το έκλεισα.

Οφφφ πάει και αυτό

Pov Νίκου

Έκλεισε το τηλέφωνο και το άφησα δίπλα στο κομοδινο.

Μας θέλει όλους ο αρχηγός σήμερα. Τι θα κάνω? Πως θα την προστατευσω? Ο Θανάσης ήταν βαλτος. Και το ξέρω. Αλλά γιατί να θέλει να βοηθήσει τώρα? Δεν τον εμπιστεύομαι ακόμα.

Αυτός δεν θα είναι σήμερα στην συνάντηση. Να τον στείλω στην Μαρία?

Γιατί δεν θα είναι αυτός? Είναι ο πιο εμπιστος του αρχηγού. Βασικά νομίζω είναι ανυψιος του, δεν είμαι και σίγουρος. Ότι και να θέλει να μας πει αυτός τα ξέρει ήδη. Δεν είναι απαραίτητος να είναι.

Πήρα το τηλέφωνο πάλι στα χέρια μου και τον κάλεσα.

"Θανάση" είπα όταν το σήκωσε

"Μαλακα με κόβεις από δουλειά" μου λέει. Τώρα πια δουλειά δεν είμαι σίγουρος

"Σορρυ μικρε " του λέω και με κόβει πριν συνεχίσω

" φίλε μην με λες έτσι επειδή είσαι 2 χρόνια μεγαλύτερος μου. Ξέρεις ότι είμαι πολύ καλύτερος σου. Σε όλα. Τώρα λεγε τι θες πριν τα πάρω" μου είπε άγρια και στρυφογυρισα τα μάτια μου.

"η Μαρία θα είναι μόνη της το βράδυ στο σπίτι και φοβάται. Εγώ δεν μπορώ να πάω γιατί μας θέλει ο αρχηγός εσύ όμως μπορείς. Μην μπεις μέσα αν δεν χρειαστεί. Θα έρθω να σε αλλάξω μόλις μπορέσω" του εξήγησα και τον άκουσα να ξεφυσαει

"Οκευ μεγάλε. Θα πάω. Τι ώρα να πάω? Να κανονίσω τιε δουλειές στα γρήγορα" μου είπε από την άλλη πλευρά του ακουστικού και κούνησα αποδοκιμαστηκα το κεφάλι μου.

"μετά τις 6" του είπα

"Οκευ" απάντησε ξερά "τώρα κλείνω μιλάμε" είπε και ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος όταν σου κλείνουν το τηλέφωνο στην μούρη.

Ανωριμος. Απορώ πως ο αρχηγός τον έχει για να κάνει τις πιο δύσκολες δουλειες..

Τέλος πάντων. Πρέπει να ετοιμαστω θα περάσει η νασια από εδώ σε λίγο.

Pov Μαρίας

Η ώρα είναι 6.30 και η μαμά με τον μικρό και τον μπαμπά μόλις έφυγαν.
Τι ωραία έχω το σπίτι όλο δικό μου...
Ναι αλλά φοβάμαι γαμωτο. Με όλα αυτά.

Ακούω έναν θόρυβο από κάτω και πανικοβαλομαι. Τρέχω γρήγορα προς το σαλόνι και βλέπω κάποιον να έχει μπερδευτεί με τα καλώδια τις τηλεόρασης.

"Γαμησου. Πόσο άχρηστος είμαι ρε Πουστη? " τον άκουσα να μουρμουραει. Αυτή η εικόνα είναι αστεία. Και βέβαια κατάλαβα ποιος ήταν. Ο Θανάσης. Έλεος αυτο το παιδί.

" να σου πω άχρηστε; Πρόσεχε μην μου χαλάσεις την τηλεόραση θα σε βάλω να την πληρώσεις" του λέω και γυρίζει να με κοιτάξει

"σκατα" μουρμουρησε "δεν έπρεπε να με δεις" είπε και γέλασε αμηχανα

"ναι; είναι κανένας εκεί? Ποιος μίλησε; δεν βλέπω κανέναν " είπα σμηγοντας τα φρύδια μου και αυτός άρχισε να γελάει

Είμαι μια η άτιμη. Αχ. Τουλάχιστον θα έχω παρέα αν και θα προτιμούσα τον Νίκο.

Αφού ξεμπερδευτικε με τα καλώδια ήρθε κοντά μου

" ήρθα για παρέα κοντη" μου λέει και τον κοιτάω με μπιτς φεισ.

"επειδή εσύ είσαι Κυπαρισσι δεν πάει να πει πως εγώ είμαι κοντή " είπα με νεύρα και ειρωνεία και άρχισε να γελάει

" ήθελα να ήξερα πως εσείς οι κοντές έχετε τόσα νεύρα. Που χωράνε ρε φίλε? " έκανε την ρητορική του ερώτηση αλλά δεν μπορούσα να μην απαντήσω

" όπως θα χωρέσουν και όταν θα στα βάλω στον Κωλο τώρα μόκο " του λέω και του κάνω νόημα να σκάσει αλλά αρχίζει να γελάει. Θεε μου τι Τραβάω η χριστιανη

" Μην μπερδεύεις τους ρόλους. Εγώ σου βάζω... " πήγε να πει κοιτώντας με πονηρά αλλά Ούψ τον διέκοψα με ένα χαστούκι. Σορρυ φίλοζζ

" ιού ανωμαλε" του λέω και με κοιτάει και καλά ότι θα κλαψει

"με πληγώνεις" είπε και έπιασε δραματικά την καρδιά του

"τζιζους" είπα και έφυγα πηγαίνοντας στην κουζίνα. Φυσικά και με ακολούθησε. "σκυλάκι" Μουρμουρησα και γέλασα

"σαντ" απευθύνθηκε σε εμένα. Το άκουσε? Μάλλον

"έλεος Θανάση" του απάντησα και στρυφογυρισα τα γαλάζια μου ματάκια.

"θες νερό? Χυμό? " του λέω και μου εγνεψε πως δεν ξέρει

" ένα χυμό" είπε τελικά

Έβγαλα τον χυμό από το ψυγείο και του έβαλα σε ένα ποτήρι. Έβαλα και σε εμένα και άρπαξα τα πατατακια από τον πάγκο. Γιαμ. Πεινασα τι με κοιτάτε έτσι?

Άρχισε να γελάει ο άλλος και εγώ τον κοιτούσα χωρίς να καταλαβαίνω.

"τίποτα τίποτα" είπε καθώς γελουσε και προσπαθούσε να μην πνίγει.

Χαζοχαρουμενο?

Μάλλον.

Με τον Θανάση περνάμε ωραία.
Ομως έχω ένα στοίχημα να κερδίσω. 
Λέτε να προσπαθήσω κατι? Να γίνει μια φάση? Και να ξεπερδευω σιγά σιγά? Ξέρω ότι έχουμε πολύυυ χρόνο ακόμα. Αλλά θέλω να περάσω στο επόμενο βήμα. Είμαι ανυπόμονος άνθρωπος εντάξει?

"τι σκέφτεσαι; " με ρωτάει και κουνάω το κεφάλι μου για να επανέλθω στην πραγματικότητα.

" Εε; " ρωτάω με την σειρά μου.

" λέω τι σκέφτεσαι και δεν έχεις ακούσει τίποτα από ότι λέω όλη αυτή την ώρα. Είσαι πολύ αφηρημενη" μου λέει και κατεβάζω λίγο το κεφάλι

"αα" λέω τελικά και δαγκωνω το κάτω χείλος μου. Πάλι καλά έχω σκιφτο κεφάλι να μην με δει.

Να το κάνω?

Να μην το κάνω;

Να το κάνω;

Να μην το κάνω?

Τις σκέψεις μου αποσπάει το χέρι του που σηκώνει το κεφάλι μου να τον κοιτάξω. Το βλέμα του πέφτει πάνω στα χείλη μου τα οποία συνεχίζω να δαγκωνω και το δικό μου στα μάτια του. Σηκώνει το βλέμα του και κοιτάει στα γαλάζια μάτια μου.

Τα γαλαζογκρι δικά του έχουν μια λάμψη. Και δεν μπορώ να πω και μόνο που τα κοιτάς μπορείς να τον ερωτευτείς.

Ξερωκαταπινω. Δεν νιώθω κάτι για αυτόν έτσι και αλλιώς. Τον βλέπω σαν φίλο. Αλλά μπορώ να παραδεχτώ ότι είναι υπερβολικά όμορφος. Και παρεξηγημενος.

"πριν" αρχίζει να λέει με βαριά φωνή "έπεσα επίτηδες πάνω στα καλώδια. Ήθελα απλά να σε τρομαξω λίγο. Και με κάποιον τρόπο να με δεις. Δεν είμαι και άχρηστος. Πάντα αναλαμβάνω τις πιο δύσκολες δουλειές. Λες να σκονταφτα κάπου;" συμπληρώνει με ένα ειρωνικό γελάκι στο τέλος, συνεχίζοντας να κοιτάει τα μάτια μου και γλυφωντας για να υγράνει τα ξερά του χείλη.

"Αχα " του απανταω με την σειρά μου

Έχουμε καθησει στον καναπέ και έρχεται κοντά μου. Πολύυυ κοντά μου.

" θα σε πιστέψω. Χαζοχαρουμενε μικρε άχρηστε" τον ειρωνευομαι και του βγάζω γλώσσα.

"Δεν είμαι μικρος" λέει και μουτρωνει

"Αχου το μωλεεε" τον δουλεύω λίγο περισσότερο.

Κακή κίνηση. Επίσης βίαια τους καρπούς μου και με Ξαπλωσε τον καναπέ ενώ ανέβηκε από πάνω μου. Πλησίασε το πρόσωπο του στο δικό μου και γρυλισε μέσα στην μου

"Δεν. Είμαι. Μικρός. Κοριτσάκι" είπε ειρωνικά το κοριτσάκι και εγώ σήκωσα το ένα μου φρυδι.

"ότι πεις" του είπα τελικά και κοίταξα όπουδιποτε αλλού εκτός από τα μάτια του.

"πάντα ότι πω. Εγώ κάνω κουμάντο εδω " λέει και τον κοιτάω με σαρκαστικο ύφος.

" Αχα. Μάλιστα Θανασακο. Τώρα όμως παίζουμε με τους δικούς μου κανόνες" του είπα και σε δευτερόλεπτα είχα μηδενισει την απόσταση μεταξύ μας.

Ανταπόκριθηκε αμέσως και άρχισε να κουνάει τα χείλη του πάνω στα δικά μου αριστοτεχνικα. Φιλάει απλά υπέροχα.

Πιέζει το σώμα του πάνω στο δικό μου ενώ δαγκώνει το κάτω χείλος μου κάνοντας με να ανοίξω το στόμα μου και να του δώσω πρόσβαση στην γλώσσα μου. Συνεχίζεται το φιλί οσπου σπάμε για να πάρουμε ανάσα.

Με κοιτάει βαθιά στα γαλανα μου μάτια ενώ τα δικά του είναι σχεδόν εντελώς γκρι. Βαριανασενει όπως και εγώ.

Απομάκρυνεται από εμένα και βάζει το κεφάλι του ανάμεσα στα χέρια του.

"γαμωτο" λέει εγώ χτυπάει τι τραπεζάκι με δυναμη.

'θα το σπάσει καλέεεε και ποιος ακούει την μάνα σου' πετάγεται η Μάρω

'Ιιιιιιιι έχεις δίκιοοο'

"ήταν λάθος. Αυτό ήταν λάθος. Δεν έπρεπε να γίνει. Αν το μάθει.." άρχισε να λέει αλλά σταμάτησε κοιτώντας προς το παράθυρο.

"γαμωτο" είπε απότομα και σηκώθηκε όρθιος ενώ έφυγε γρήγορα

"συγνώμη για αυτό " μου είπε πριν κλείσει την πόρτα πίσω του.

Οκευ. Τι στο διαολο έγινε τώρα?

Pov Θανάση

Έφυγα τρέχοντας από εκεί. Την έχω γαμησει. Βγαίνω έξω και προχωράω λίγο πιο έξω όπου ο Νίκος στηρίζοταν σε ένα δέντρο.

"εντάξει; ευχαριστήθηκες φάση; σε είχα προειδοποιησει. Να μην τολμήσεις να την αγγίξεις" γρυλισε

"φίλε, αλήθεια δεν.. Αυτή με φιλισε και απλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Φιλάει καλά" είπα προσπαθώντας να απολογηθω. Τι να απολογηθω έτσι όπως τα έκανα?

"το ξέρω. ΕΓΩ της έμαθα να φιλάει ξέρεις. Όχι όμως για να τα δίνει σε εσένα αυτά τα φιλιά" είπε και κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος περισσότερο με τον εαυτό του.

"λοιπόν. Πάμε μέσα. Ότι έγινε έγινε. Είσαι φίλος, αδερφός. Ακόμα και αν δεν σε εμπιστευομουν τώρα το κάνω. Και δεν έχω δικαίωμα να κάνω έτσι. Δεν είναι δικιά μου. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Αλλά σε προειδοποιω. ΜΗΝ. ΤΗΝ. ΞΑΝΆ. ΑΓΓΊΞΕΙΣ. ΠΕΘΑΝΕΣ. " είπε απειλητικα το τελευταίο με έπιασε από τους ώμους και προχώρησαμε προς το σπίτι της Μαρίας.

" Α και παρακουσες εντολές. Σου είπα. Μείνε έξω. Εσύ του κεφαλιού σου" είπε και γέλασε

"Σορρυ μεγάλε" του λέω και γελάμε καθώς χτυπάμε το κουδούνι. Μετά από λίγο η πόρτα ανοίγει και η Μαρία μας κοιτάει σοκαρισμένη. Καημενουλαα. Δεν το περίμενε αυτό.

Pov Μαρίας

Το κουδούνι χτυπάει και Σηκώνομαι από τον καναπέ διστακτικά να δω ποιος είναι. Ανοίγω την πόρτα και μπροστά μου εμφανίζεται ο Νίκος μαζί με τον Θανάση. Οκευ αυτο με έπιασε αποετοιμαστη. Και Αχ τι χαμόγελο είναι αυτό θεε μου που έχει ο Νίκος.

'κόλασηηηη'

Ναι Μάρω μου κόλαση

"να περάσουμε;" με ρωτάει ο Νίκος και επανέρχομαι στην πραγματικότητα

"ναι φυσικά " λέω και κάνω στην άκρη να μπουν μέσα.

Τωρα εγώ γιατί νιώθω τόσο αβολα? Ιδίως μετά το προηγούμενο φιλί με τον Θανάση. Δεν έπρεπε. Είχε δίκιο για το λάθος. Αλλά το στοίχημα είναι στοίχημα. Τώρα μένουν άλλοι δύο.

Μανώλης και Πάνος.

" συγνώμη για πριν. Σε έφερα σε δύσκολη θέση" είπε ο Θανάσης ενώ κοιτούσε απολογητικα

"Εγώ συγνώμη ήταν παρορμητικο δεν θα ξανα γίνει. Δεν ξέρω γιατί το έκανα" είπα. Ψέμααα όλοι, εκτός από αυτούς τους δύο, ξέρουμε γιατί το έκανα. "απλά παρασύρθηκα. Δεν θα ξαναγίνει. Εξάλλου δεν σε βλέπω σαν κάτι παραπάνω από φίλο" του είπα χαμογελωντας γλυκά και μου χαμογελασε πίσω. Ενώ ένα τεράστιο χαμόγελο απλωθηκε στα χείλη του Νίκου.

'Χάρηκε η Σουπια '

Μην τον λες έτσιιιι

"λοιπόν εγώ να πηγαίνω. Και πάλι συγνώμη για το σημερινό Μαρία. Τα λέμε" είπε και στους δυο το τελευταίο.

Μόλις ακούσαμε την πόρτα να κλείνει

"και τώρα τα δύο μας" είπε  με ένα τεράστιο χαμόγελο ο Νίκος.

Να φοβάμαι?

' Οχι καλεε απλά θα σε βιασει' είπε η Μάρω

Ναι μωρέ συνηθισμένα πράγματα. Απλά θα με βιασει δεν θα κάνει τιποτ-ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ????  ΜΑΡΩ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΠΑΣ ΚΑΛΆ??

"Μαρία είσαι καλά? " με ρώτησε ανήσυχος ο Νίκος.

" εε ναι ναι καλά" του απανταω γρήγορα.

Γιατί τα σκέφτομαι αυτά θεε μου? Τι φταίω? Γιατί να έχω αυτό το ανωμαλο πλάσμα μέσα στο κεφάλι μου? Δεν μου έφτανα εγώ? Πρέπει να έχω και την Μάρω?

'Αχαχαχα. Μόνο εγώ είμαι το ανωμαλο εδώ πέρα. Εσένα η πιο αμαρτωλή σου σκέψη είναι ο ένας Κούβας μερεντα που έφαγες πριν ' πετάγεται η Μάρω και. Αααα θα την πνιξω. Σοβαρά!!

"Ουου, γη καλεί Μαρία. Με λαμβάνεις; Χιούστον έχουμε πρόβλημα" λέει ο Νίκος κουνοντας τα χέρια του μπροστά μου.

"τι έγινε πάλι; " ρωτάω χαμένη

" που ταξιδεύεις ρε μαρακι; είσαι πολύ αλλού τώρα τελευταία " απαντάει με παραπονιαρικο τόνο.

" έγιναν πολλά τις τελευταίες μέρες για αυτό" του λέω και τον κοιτάω ευθεία στα καστανα του μάτια.

"ξέρεις θα μείνω εδώ τι βράδυ. Να σου κάνω παρέα. Δεν σε ενοχλεί έτσι; αν είναι κοιμάμαι και στον καναπέ" μου λέει και γελάω με τον τρόπο που το είπε. Είναι Κιουτ μωρέ

"Δεν έχω κανένα θέμα αν θες κοιμησου και μαζί μου " έκλεισα με την παλάμη το χέρι μου στο τελευταίο που είπα.

ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΊ?

" Γκουχου. Αν το θες " είπε αμηχανα ενώ κοίταξε το πάτωμα

" εννοούσα στο δωμάτιο ναι ναι αυτό" λέω εγώ και με κοιτάει περίεργα

"Εμ αυτό κατάλαβα και εγώ" λέει με περίεργο ύφος όταν γουρλωνει τα μάτια του "μωρή. Μαζέψου λίγο. Το ξέρω ότι είμαι θεοσμαναρομαναρος αλλά όχι να θες να με βιασεις και εσύ"  μου λέει κοροϊδευτικα και αρχίσαμε να γελάμε.

Το έχω πει ότι έχει γαματο γέλιο; Αχχχ

"Μαρία; " μου λέει σοβαρά και γνεφω.

" να... Αύριο... Είναι τα γενέθλιά μου " είπε και τον κοίταξα σκεπτικη. Οο σιτ. Το είχα ξεχάσει

" και θα είμαι εδώ τι πρωί όταν ξυπνήσω. Θα πρέπει να φύγω σχετικά νωρίς. Έχω να ετοιμάσω και ένα πάρτι. Στο οποίο είσαι καλεσμένη " μου λέει και χαμογελάω.

" αν θες να φύγεις από τώρα... " πάω να πω αλλά με διακόπτει

" όχι. Είμαι εντάξει" λέει και χαμογελάει

"Είναι 10 η ώρα. Έχεις φάει; να παραγγείλω?" τιν ρωτάω και γνεφει θετικά

"παραγγείλε " λέει άνετα

" πίτσα? " ρωτάω εγώ

" πίστα " λέει και χαμογελαει σαν μικρό παιδί.

Μηηη μου το κάνεις αυτό μηηη

Πήγα στην κουζίνα και πήρα τηλέφωνο να παραγγείλω.

(..)

" φούσκωσαααα" φώναξα και ο Νίκος άρχισε να γελάει.

"ρε Άγριογατα αφού έφαγες σχεδόν τα 2/3 της πίτσας " λέει γελώντας και στενευω τα μάτια μου

Ύστερα κάτσουφιαζω

" είμαι χοντρή δηλαδή? " ρωτάω και αρχίζει να γελάει περισσότερο

" αυτό " λέει και με δείχνει ολόκληρη" υποτίθεται πως  είναι χοντρό τώρα; " ρωτάει γελώντας και στρυφογυριζω τα υπέροχα γαλανα μου μάτια

" Δεν θα μπορώ να ανέβω τις σκάλεεεες" παραπονιεμαι και γελάει

" θα σε ανεβάσω εγώ " είπε και γελασε" τώρα σκάσε" μου είπε και ξεφύσηξα

"καλάαααα " έκανα σαν 5χρονο. Που του λένε θα σου πάρω  την κούκλα την επόμενη φορά.

(..)

Μετά από λίγη ώρα κουβέντας η ώρα είναι σχεδόν 12

" έλα να σε πάω πάνω θα κοιμηθείς στον καναπέ όπως πας" μου λέει και με σηκώνει σε στυλ νύφης

"Για πλάκα το είπα πριν άσε με μπορώ να περπάτησω " του είπα τρομοκρατημένη.

" τσιλαρε Άγριογατα. Μπορώ" μου είπε και άρχισε να περπατάει προς τις σκάλες.

Φτάνουμε στο δωμάτιο μου, ανοίγει την πόρτα και με αφήνει στο κρεβάτι. Βγάζει τα παπούτσια και την μπλούζα του.

ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΕΙ ΤΏΡΑ ΑΥΤΌ?

Και ξαπλώνει δίπλα μου.

"Καληνύχτα Άγριογατα" μου λέει γλυκά ενώ κοιτάω το ρολόι 12.01

"χρόνια πολλά γλυκε Μαλακα" του λέω γελώντας

"Ειιι" παραπονιεται "είμαι εγώ Μαλακας;"  Ε ρωτάει με pappyface και γελάω.

"Αχα, είσαι. Πολύυυυυ μεγάλος Μαλακας" του λέω γελώντας

"αλλά επίσης είσαι γλυκός, καλός Καταβαθος, υπερπροστατευτικος, γοητευτικός και πολλά ακόμα που θα μου πάρει μέρες να αναλύσω" του είπα χαμογελωντας και μου χαμογελασε πίσω

"κοιμησου Άγριογατα. Ιιιι έχουμε και σχολείο το πρωί ρεεε" μου λέει και γελάω

"το σχολείο θα μας φάει " του λέω και γυρίζω να κοιτάει την πλάτη μου ενώ περνάει το χέρι του και με αγκαλιαζει από την μέση για να με φέρει κοντά του.

" Καληνύχτα " ψυθιριζει δίπλα από το αυτί μου. Ανατριχιασαα.

" Καληνύχτα" είπα και εγώ με την σειρά μου και έκλεισα τα μάτια μου σε έναν γλυκό ύπνο

4023 λέξεις

Ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια πιθανότατα 😂