Op het trainingsveld had Paulus een nieuw reclamebord laten aanbrengen. Er stond op: 'Si se cree, y si se trabaja, se puede', waarmee hij refereerde aan de uitspraak van Diego Simeone, de trainer van Atletico Madrid na het behalen van het kampioenschap in een competitie waar de concurrentie beschikte over spelers als Cristiano Ronaldo en Messi. 'Als je er in gelooft en als je er hard voor werkt, dan is alles mogelijk', luidde de vrije vertaling, waarmee Paulus maar weer eens wilde benadrukken dat hij vloeiend zeven talen sprak.

Paulus had voor de training iets belangrijks te vertellen, zei hij. Nou, dan kon de rest er maar beter even bij gaan zitten, want ze wisten dat als Paulus aan het woord was er weinig meer van trainen zou komen. Hij begon uit te leggen dat we meer op strafschoppen moesten trainen, omdat een hoog percentage van de bekerwedstrijden in een gelijk spel eindigde en hij wilde in ieder geval weten wie als beste de penalty's nam. Hij had bedacht dat ze Winfried, de tweede doelman, daar het beste voor konden gebruiken, want die had normaal gesproken tijdens de training toch niet zo veel te doen. Winfried vond het best. Winfried vond altijd alles best, zolang hij maar niet thuis hoefde te zitten bij zijn ouders, die behalve televisie kijken geen enkele hobby of bezigheid hadden.

"Het is niet mogelijk om een wedstrijdsituatie na te bootsen. De druk die je voelt bij het nemen van een strafschop in een vol stadion, een strafschop die ook nog eens beslissend kan zijn voor het al dan niet bereiken van de volgende ronde, daar kan je niet op trainen. Het is de bedoeling dat we uitvissen wie het hoogste scoringspercentage op de training heeft qua strafschoppen en het gaat er om dat die vijf of zes spelers regelmatig oefenen om een vaste trap te krijgen, om vertrouwen te hebben in hun eigen kunnen. Dat is wel trainbaar en zeker tijdens een bekertoernooi een belangrijk wapen.", legde Paulus uit.

Paulus draaide zich om, maar bedacht zich blijkbaar en vervolgde: "Oh, nog één ding, Winfried. Het is wel de bedoeling dat je naar elke lage bal gaat duiken. Als ik zie dat je er met je pet naar gaat gooien, dan maak ik hoogst persoonlijk je haar door de war... met een heggenschaar. Denk maar gewoon dat elke strafschop de beslissing is tussen verder gaan of uitgeschakeld worden. We houden bij welke spelers missen en hoeveel er in gaan, dus maak er geen potje van. Commitment en eigen verantwoordelijkheid, weet je nog?"

"Leuk. Dolle duikavond voor Winfried. Daar zal je wel blij mee zijn, ventje. Ik zal je zo wel even alle hoeken laten zien.", grapte Hansie.

Op het veld stonden al een aantal houten poppen. Die werden normaal gebruikt om een muurtje na te bootsen voor de vrije trappen, maar ze stonden nu opgesteld als een verdedigingslinie met twee centrale verdedigers in het strafschopgebied daarachter. Er stond nog een ander attribuut, iets dat zelfs in het moderne voetbal maar zelden op een trainingsveld gezien werd.

"Wat is dat?", vroeg Reinier, die zijn nieuwsgierigheid nooit echt goed kon bedwingen.

Paulus legde het uit: "Dat is een kever. Een Volkswagen Kever uit het bouwjaar 1956. Een oldtimer waarin ik mij tijdens mijn werk en in mijn vrije tijd mee verplaats. De kever is trouwens het type auto dat wereldwijd het meest geproduceerd is, dus ik snap niet dat je daar zo verbaasd over bent."

Wimpie merkte op: "Leuk hoor, maar wat heeft die kever voor nút?"

Paulus glimlachte: "Terwijl een paar van ons strafschoppen aan het nemen zijn gaat de rest inspeelpasses oefenen, steekpasses en dieptepasses op een bewegend doelwit. Daar gebruik ik die kever voor, want het is nogal zinloos om iemand de hele training lang heen en weer te laten rennen. Dieptepasses moeten door het open dak van de kever worden geplaatst of op de bolle voorklep. Steekpasses moeten tegen de linker of rechter portier komen, of door het open raampje naar binnen. En let er wel goed op dat de kever niet buitenspel staat, want dat is een belangrijk onderdeel van de oefening. Ik wil dat iedereen de positie inneemt die hij normaal gesproken in het veld ook bezit. In eerste instantie beginnen we met passes uit stand, daarna bewegende ballen en tenslotte passes waarbij de reservespelers proberen weerstand te bieden. Iedereen houdt zelf het aantal treffers bij. Het is niet direct een oefening waarvan ik verwacht dat je beter zult worden, als zou het natuurlijk wel meegenomen zijn als dat inderdaad gebeurt, maar jullie moeten het meer zien als het leren kennen van de kwaliteiten van jezelf en je medespelers. Als je in de wedstrijd moet beslissen of je zelf de voorzet gaat geven of dat je medespeler er beter voor staat, dan is het doorslaggevend wie van die twee de beste trap heeft. Het is belangrijk dat je dat vooraf al weet, zodat je daar niet tijdens de wedstrijd over na hoeft te denken. Is alles duidelijk?"

Alles was nog lang niet duidelijk, want er waren de nodige vragen en opmerkingen, maar even later kon Paulus plaats nemen achter het stuur en mocht een groot deel van de spelers ballen door het dak of door de open raampjes van de kever proberen te krullen. Willem deed het verreweg het beste van allemaal, iets waar verder niemand van stond te kijken, maar het was wel opvallend hoe slecht Hugo het er af bracht en dat Kevin het dichts bij de score van Willem kwam. Paulus maakte er een spelletje van om dan weer om de verdediging heen te rijden en de volgende rit er tussendoor te karren. Toen Reinier de rechter buitenspiegel er af schoot was de oefening afgelopen.

"De volgende week nemen we jouw auto, Reinier.", zei Paulus en hij klikte de spiegel weer op zijn plaats.

Toen de training was afgelopen zag Paulus tot zijn tevredenheid dat een groot deel van zijn spelers op het veld achter bleef om nog wat extra te oefenen. Het was een heerlijke, bijna zwoele herfstavond, die uitnodigde om nog wat langer te blijven. Winfried was de enige die het voor gezien hield. Hij zat dan ook onder de modder en verlangde naar een warme douche.

"Winfried, neem jij die jasjes even mee?", riep Paulus. Winfried zuchtte en liep met tegenzin terug naar het doel waarin de spelers hun door de warmte overbodige trainingsjasjes hadden neergelegd. Met zijn armen vol wasgoed liep hij naar de ingang van de kleedkamer waar hij de jasjes met een zwaai voor de deur neersmeet.

"Hé, Winfried! Gooi lekker met je eigen jasje, maar niet met die van ons!", riep Hansie, tussen twee slidings door.

"Ja, Winfried.", riep Jantje terwijl hij een perfecte voorzet losliet: "Dat gooien met die jasjes, dat moet maar eens afgelopen zijn. Elke week hetzelfde liedje."

"Ja, Winfried.", riep Reinier, terwijl hij ondertussen Johan door de benen speelde: "Als Max Tailleur elke week dezelfde grap vertelt dan lacht er ook niemand meer."

"Wie is Max Tailleur?", vroeg Johan.

"Dat is die kleermaker die al die jasjes heeft gemaakt.", zei Reinier.

Winfried keek niet om. Hij stak een middelvinger op en verdween in de kleedkamer.