Jestem Hana Suzuki mam 16 lat, z powodu przeprowadzki z centrum Tokio na obrzeża stolicy musiałam zmienić szkołę. Takim oto sposobem miesiąc po rozpoczęciu roku szkolnego trafiłam do liceum Nekoma, a dokładniej do klasy 2-4. Stałam jak słup soli na korytarzu szkolnym, po chwili podszedł do mnie niski chłopak.

-Może ci pomóc?

-Umm tak, wiesz może gdzie ma lekcje klasa 2-4?

-Zaprowadzę cię, tak poza tym nazywam się Yaku Morisuke klasa 3-5.

Szłam za chłopakiem i stanęliśmy przed drzwiami do mojej klasy, która znajdowała się na pierwszym piętrze.

-Suzuki Hana, bardzo ci dziękuję Yaku-senpai!

-Jak będziesz potrzebowała pomocy to moja klasa znajduję się dokładnie nad twoją, do zobaczenia Suzuki-chan!

-Do zobaczenia Yaku-senpai!

Otworzyłam drzwi i weszłam do klasy, wszystkie rozmowy ucichły i usiadłam na wolnym miejscu obok okna. Dziewczyna przede mną obróciła się w moją stronę.

-Cześć jestem Naomi Yukie! Ale możesz mi mówić po imieniu! Jesteś tą nową uczennicą, prawda?

-Tak, jestem Suzuki Hana i też możesz mi mówić po imieniu.

Nasz wychowawca wszedł do klasy i rozglądnął się po klasie. W końcu mnie zauważył i pokazał dłonią, abym podeszła, co od razu zrobiłam.

-Mamy nową uczennicę w klasie, bądźcie mili!

-Jestem Suzuki Hana, proszę zaopiekujcie się mną!

Usiadłam na swoje miejsce. Lekcje mijały, na przerwach rozmawiałam z Yukie i kilkoma innymi osobami z klasy. Po naszej ostatniej lekcji miałam zostać na chwilę z naszym wychowawcą.

-Chciał sensei ze mną porozmawiać.

-Tak, posłuchaj Hana, nie wiem jak było w twojej poprzedniej szkole, ale u nas jest wymagany klub zainteresowań. Jako, że doszłaś później do naszej szkoły, do wyboru został Ci tylko jeden wolny klub.

-Ohhh rozumiem, jaki jest to klub?

-Męski klub siatkówki, zostałabyś menadżerką ich drużyny.

-Ale...

-Żadnych ale, chłopcy ci wszystko wytłumaczą. Poprosiłem jednego zawodnika, aby razem z tobą udał się do ich trenera.

W tym samym momencie do klasy wszedł chłopak, którego dzisiaj zdążyłam już poznać.

-Yaku-senpai grasz w siatkówkę?

-Tak, jestem libero! A teraz idziemy do Nekomaty!

Domyśliłam się, że to trener drużyny. Ślimaczym tempem wlokłam się za chłopakiem w kierunku sali gimnastycznej. To będą dwa lata katorgi.

-Och to ty jesteś tą nową uczennicą?

-Tak proszę pana!

-CHŁOPAKI ZBIÓRKA!

Grupka chłopaków się zbiegła i patrzyła się na mnie, a ja odwróciłam wzrok.

-Poznajcie Hanę od dzisiaj będzie waszą menadżerką.

W spowolnionym tempie widziałam jak jeden z chłopaków pada na podłogę. Płacząc dziękował bogom za menadżerkę.

-Yamamoto!

-Wybacz za nich, jestem Kuroo Tetsurou kapitan drużyny!

-Suzuki Hana, mam nadzieję na owocną współpracę.

Kuroo pokazał mi co i jak, potem dołączył się do treningu, a ja obserwowałam ich poczynania. Po treningu podeszli do mnie Kuroo z blondwłosym chłopakiem, jeśli się nie mylę miał na imię Kenma.

-Odprowadzimy cię!

-Nie trzeba naprawdę!

-Jestem kapitanem, to mój obowiązek!

-Ech niech ci będzie.

Szliśmy w kierunku metra. Kenma ciągle grał w grę na konsoli, a Kuroo szedł z dwoma torbami treningowymi.

-Hana-chan co sądzisz o siatkówce?

-Jakoś za nim nie przepadam. Po prostu wolę zatopić się w książkach i nauce.

-Jak? Jak można się nie interesować siatkówką?!

-Jak widać można. A trafiłam do was tylko dlatego, że nie było wolnego miejsca w żadnym innym klubie.

-Już ja sprawię, że pokochasz siatkówkę! To będzie mój cel!

-Hah, powodzenia życzę.