maraton 2/5

Gorączka znów zaczęła rosnąć, ale zignorowałaś ból, który cię o tym informował. Rano znów wyglądałaś niczym trup, a twój stan się pogarszał z każdą minutą. Gdy Caton cię znalazł o mało zawału nie dostał. Wziął termometr i znów zmierzył ci temperaturę. Gdy zobaczył temperaturę to przeraził się nie na żarty. 

-40 stopni, idziemy już!- Caton wziął cię na ręce i zaniósł do szpitala. Gdy byliście już na miejscu nie wytrzymałaś i straciłaś przytomność. Obudziłaś się już na szpitalnym łóżku. Rozglądałaś się, a twój wzrok zatrzymał się na twoim kochanym Catonie. On od razu podszedł do ciebie i cię przytulił.- nie rób mi tak więcej- wyglądał jakby nie dbał o siebie od kilku dni

-jak długo byłam nieprzytomna? 

-7 dni...- przytuliłaś go jak najmocniej. Nie chciałaś go stracić. On był całym twoim światem. Caton kochał cię nad życie, tak jak ty jego. Tej więzi nie da się zepsuć