Yıllar sonra...

"Bak kime diyorum ben? Koşmayın! Anne sözü dinleyin biraz ya!"

Genç kadın evlerinin büyük bahçelerinde arkadaşı ile oturmuş, kahve içerken sürekli tartışan ve oradan oraya koşturan çocukları yüzünden bir türlü sohbete katılamıyordu. Gözleri hep abi kardeşteydi.

"Eh, babalarına çekmişler." Demişti Wanda kahkaha atarak yeğenlerine bakmıştı. Gerçekten de kardeşi gibi hiperaktiflerdi ve bir saniye bile yerlerinde durmuyorlardı.

"Bak getirtmeyin beni oraya yoksa çok fena olur!" Tekrardan Wanda'ya dönmüştü ki kızının çığlık atmasıyla yerinde sıçramıştı. Minik kız sarı saçlarını geriye savurarak abisine tekme atınca müdahale etmesi gerektiğini fark ederek yanlarına koşmuştu.

"Luna! Neden abine vuruyorsun?"

Minik kız kollarını göğsünde kavuşturarak annesine bakmıştı. "İlk o saçımı çekti!"

Persephone bu sefer oğluna baktığında başını iki yana sallamıştı. "İlk o başlattı! Yalan söylüyor!"

Luna bir puma gibi abisinin üzerine atladığında ikisi de çığlıklar atmaya başlamış, Persephone de daha fazla dayanamayacağını anladığında abisinin üzerindeki kızını kucaklayarak ayırmıştı.

"Luna! Thomas! İkinize de yemekten sonra tatlı yok! Yeter ya!"

"Ben geldim!" Bahçeye her zaman ki neşesi ile eşi girdiğinde rahat bir nefes almış, dudaklarına minik bir öpücük bıraktığında sormuştu.

"Günün nasıldı tanrıçam?"

Persephone kucağındaki kızını kolları arasına bırakarak yanıtlamıştı.

"Bu minik canavarlar ile nasıl olabilir sence? Neden anneleri dururken sana çektiler anlamıyorum ki?"

Pietro kahkaha atarak kızını omzuna, oğlunu kucağına almış, Persephone sonunda rahatlayarak kendisini Wanda'nın yanına atarak çocukları ile oyun oynayan eşine bakmıştı.

"Hadi baba! Koşalım!"

"Quicksilver Kara Yolları harekete hazır! Nereye gitmek istersiniz?"

Abi kardeş kısa bir bakışmanın ardından sevinçle bağırmıştı.

"Lunaparka!"

"Sıkı tutunun bakalım!" Pietro süper hızı ile koşarak gözden kaybolduğunda Persephone kocaman gülümsemiş, hemen ardından yemeğe davet ettiği Yenilmezler ekibi geldiğinde kalkarak hepsine sıkıca sarılmıştı. Onlar onun ailesiydi. Her biri kendisi için birer abla ve abiydi. Ve Pietro. Hayallerinin gerçekleşmesini sağlayan, hayallerindeki ailesine kavuşmasına vesile olan adam. Eşi, en iyi arkadaşı, destekçisi ve çocuklarının babası.

Persephone Maximoff hayallerine kavuşmanın ilk adımını sekiz yıl önce aşık olduğu adama basit bir mesaj göndermesi ile atmıştı. Fakat bu basit mesajın tüm hayatını etkileyeceğini tahmin bile edemezdi. Eğer Tony Stark'ın asistanı olarak işe başlamasaydı asla Pietro'yu görmeyecekti. Pietro'yu görmeseydi asla ona mesaj atamayacak, hayallerinin işine ve hayallerinin eşine asla kavuşamayacaktı. Bugün kanatlarını çırpan küçük bir kelebek, haftalar sonra her şeyi değiştirebilirdi sonuçta. Ve Persephone de aynen bunu yapmıştı. İşta bu kelebek etkisiydi. Ve her şey onun için yeni başlıyordu.

•SON•
Sadece bir başlangıçtır...

Veee final. Bu kitabı yazarken gerçekten çok eğlendim ve sanırım ilk defa mutlu son yaptım. Umarım beğenmiş, severek okumuşsunuzdur. Destekleyen herkese çok teşekkür ederim. Sizi seviyorum. Başka kurgularda görüşmek üzere. Hoşçakalın! ❤