Chapter 21: A Solution

~SA-EL~

Itinaas ko ang hawak kong relo. It was a piece of jewelry na tiyak akong babagay kay V. Yes, it's expensive but not a problem to me. I can pay, of course. Hindi ko naman ito nanakawin, I know magaling ako sa larangang iyon pero wala akong balak na magnakaw para sa pansariling interes. We steal because we think the owners do not deserve those things. Ano nga ba ang tawag sa amin? Ah, gentleman thieves. Tama, iyon nga.

Napansin ko ang isang babaeng tininingnan ang isang singsing. The ring has a big stone, definitely it cost a lot, I can say by merely looking. Mukhang mayaman ang babae, maganda, makinis but I saw her slipped the ring in her almost showing breast of the right size. Mabilis ang galaw niya, smooth and unnoticeable, At least to most people but not to me. Nakatayo siya malapit sa counter kung saan maliwanag ang ilaw, nakalantad din ang maganda niyang mukha. Nagkunwari siyang itinuro ang isa pang singsing kaya agad naman iyong inilabas ng saleslady mula sa glass display.

Sinukat-sukat niya ang singsing at bahagyang itinaas pa ang kamay na pinaglagyan niyon. I smiled secretly and walked my way towards her. Bahagya akong sumandal sa glass counter, my arms propped my head as I looked at her.

"Hindi bagay sa'yo," I said, displaying a seductive smile. Bahagyang nagulat ang babae ngunit saglit lamang iyon. Sa malapitan ay mas maganda nga siya. Tinanggal niya ang suot na singsing at ibinalik iyon sa kaheta.

"Excuse me?" She asked, raising a brow. Nagulat siya nang hinila ko siya palapit sa akin, my arms on his waist and our body touched.

"I think the one you slipped in your bust, suit you well," I whispered in her ear and winked.

"Hindi ko alam ang sinasabi mo," pag-iwas niya at tinangkang makawala sa pagkakahawak ko. But I don't think she really mean to break free from my arms. Kulang ang pwersa niya sa pagtangkang kumawala mula sa akin.

"I'd be glad to get that ring using my lips later," bulong ko sa kanya and I saw her smile. She's responding. No one can resist Israel Verona.

Naramdaman ko ang kamay niya sa bandang puson ko. "Is this supposed to be a blackmail?"

"No. How about I'll give you free lessons in exchange for your time later?" tanong ko sa kanya. I pulled her to the side, away from people. Her smile confirmed it. "Love, before you steal plan accordingly."

"I did."

"No. Kulang ka sa paghahanda, bahagi ng paghahanda ang tamang pagpili ng araw. Consider the WH questions. Diyan pa lamang ay hindi mo na pinag-isipan. Who? This jewelry store. Where? This very establishment. When? Sana ay itinapat mo na maraming tao."

Ngumiti siya sa akin. "Sa tingin ko ay mas mabuti kung iilan lang tao dahil walang makakakita sa'yo."

"Well yan ang akala mo. Pero ang totoo? You're likely to get notice when iilan lamang ang tao. Kung marami kayo, ibig sabihin ay magiging abala ang mga saleslady at malaki ang posibilidad na hindi ka nila mapansin." Her lips formed an Oh na para bang na-impress siya sa sinasabi ko. That's my cue to continue.

"Come prepared. From how I see it, you are not. Sana ay pinag-isipan mo itong mabuti. Prepare your plan A, plan B and contingency plan. Escape routes. Kapag nabulilyaso ka, you cannot take the usual exit."

"You impress me," wika niya, biting her lower lip.

"Be a master of disguise," pagpapatuloy ko. I reached for her hair and face. "You should at least think of something. You had your bare face caught in the camera."

"Who are you?" she asked in a voice that I don't think she mean to ask that question. Kakaiba rin ang ngiti ng labi mo.

"Sa-el. Sa-el Verona," sagot ko sa kanya, giving her my boyish smile along with a wink. "Anyway, you should take what you plan to take. Iyan lang ba ang binabalak mong kunin?"

Her smile became seductive as her finger traced my ear down to my collarbone. "I think this will be all for now," she said.

"And this is the part where you need to flee," wika ko sa kanya. I held her hand and squeezed it. Before we left the store, dumaan ako sa counter at binayaran ang pinili kong relo kanina. Hawak ko pa rin ang kamay niya hanggang sa lumabas kami ng jewelry shop.

A/N: WARNING! SPG! (lol)

Pagkapasok pa lamang namin sa kotse ay hindi na kami nakapagpigil. The glass is tinted kaya walang problema sa amin. She straddled on my lap, meeting my lips. Her hand was pressing my neck and gently pulling my hair. Bumaba ang mga labi ko sa panga niya, planting wet kisses down to her throat. She swallowed hard at isa iyong senyales na gusto niya ang ginagawa ko. I continued brushing my expert tongue on her slender neck, my hand roaming around her body.

"Hindi mo ba itatanong ang pangalan ko?" She asked in between her soft moans. Bahagyang nakataas ang ulo niya, giving me perfect places to kiss on her neck. Her hands started messing my hair as I yanked her body down on my lap.

"Later, love." I nudged the strap of her dress to the side of her shoulders. Bumaba naman ang mga kamay niya mula sa buhok ko hanggang sa laylayan ng suot kong damit. Itinaas niya ang suot kong Tshirt, so I was obliged to raise my arms so that she can freely remove my shirt. Tuluyan ko ring ibinaba ang suot niyang damit, pulling it down on her navel. Bumulaga sa paningin ko ang malusog niyang hinaharap, under her black brassiere. I saw the ring stuck in the middle at gaya ng sinabi ko, I got it using my mouth.

She moaned softly at inabot ang buckle ng suot kong belt. The next moments in the car were hot and all can be heard is my heavy breathing and her soft moans.

***

It never occurred to me to be able to do it in a parking lot, inside a car. Inaayos ko ang sarili kong kasuotan habang nag-aayos din ang babae. She hooked her brassiere without difficulty, her hair's a mess yet that's not what made me stare at her. It was her lips, where a smile— a smile that tells something from behind.

"I enjoyed it," she said, brushing her lips with her tongue. "You're good."

"Same goes with me," sagot ko habang pinag-aaralan siya. Sa isip ko ay pilit kong inaalala kung pamilyar ba ang mukha niya, o di kaya ay nagkita ba kami dati— but no. I am certain this is the first time we meet. Hindi pa rin napapalis sa mukha niya ang kakaibang ngiti na naging dahilan kung bakit hindi ako naging komportable.

"I supposed you'll ask my name this time," she said. I made a gesture like I agree on what she is saying. Inilahad niya ang kanyang kamay sa harapan ko. "Victoria. My name is Victoria."

Ang tangka kong pagtanggap sa kamay niya ay napatigil. My hand suspended before it reached her hand kaya siya na mismo ang nag-abot sa kamay ko. A mischievous smile escaped her lips, probably mocking me on my surprised reaction. Inayos ko naman ang sarili ko at hinarap siya.

"Victoria," I said with a nod. "Iyan ba ang tunay mong pangalan?"

Her eyes scanned me. "No. Iyan ang gusto kong pangalan. Iyan din ang alam ng mga tao na pangalan ko."

"Don't I deserve to know your real name? I told you mine," wika ko sa kanya. Bakit sa dinami-dami ng pangalan ay Victoria pa ang napili niya?

Again, a mischievous skilled escaped her lips as she ransacked her pouch and get a lipstick. "Nakakatawang isipin na kanina ay tinuruan mo ako ng mga tips sa pagnanakaw gayong hindi mo alam ang basic. Never tell anyone your real identity." Tila ekspertong idinaan niya sa labi niya ang pulang lipstick, not leaving a smudge mark kahit na hindi siya nakaharap sa salamin.

"Kilala mo ako." Sinadya kong hindi iyon itanong, it was a statement. She knew me as Israel Verona, as well as she knew me as a burglar.

"Sinong hindi nakakikilala sa'yo? We're on the same color of the sky, it's not hard to know anyone," sagot niya. Sa pagkakataong ito ay sinusuklay na niya ang kanyang buhok na ilang beses kong ginulo kanina while she's giving me a blow.

"I'm surprise that I am famous." I mean it, nakakagulat malaman. I thought no one knew us. "Kung gayon ay nasa iisang mundo lamang tayo."

"Ah, tungkol diyan, sa katunayan ay hindi. Unlike you, I am not working for someone anonymous, I don't work with a team and I am not a gentleman thief like you. Nagnanakaw ako dahil gusto ko, hindi dahil iniisip kong hindi karapat-dapat ang taong nagpapakasasa sa mga bagay na iyon."

"I see." Sa katunayan ay marami pa akong gustong sabihin sa kanya. Marami pa akong gustong malaman ngunit pinigilan ko ang sarili ko. This woman will not definitely speak about her like how she moaned a while ago. She's witty so I have to deal with it without giving her signs that I am curious about her.

"We're different," wika niya, her lips plastered a smile less mischievous than the previous.

"But you, yourself just ruined the basics too. You divulged much information of what you do. I suppose that matter should be kept hidden as well." Napansin ko ang bahagyang pagkapalis ng ngiti niya. She must have realized her mistake too.

"I guess we both are. Now we're even," she said, redeeming herself. "Sabihin na lang din natin na iyon ang magsisilbing pundasyon nating dalawa. I'm sure this is not the last time that we will meet. I am looking forward for a wider space and soft bed rather that a car's seat." Napalitan ng nang-aakit na ngiti ang kaninang paraan ng pagngiti niya. I smiled and reach for her nape, kissing her on the lips.

"Of course," I said in between the passionate kiss. She was the one who broke up the kiss.

"Sa tingin ko ay kailangan ko ng umalis," wika niya at binuksan ang pinto. Bago siya makababa ay nagawa ko pang magtanong sa kanya.

"Bakit Victoria?" tanong ko sa kanya. It could be by chance or not.

"Ah, tungkol doon, I've been using such name since I started— and that was before you and your—" Sinadya niyang putulin ang sasabihin, then she made a shrug. "Your teammate... Bago pa man ninyo pinasok ang mundong ito."

I believed her. I know that she's older than me, maybe four or five years older. Sa pagkakataong ito ay tuluyan na siyang lumabas. She wave her hand before she walked away.

***

Ang mensahe na mula sa hacker ang dahilan kung bakit nandito kami ngayon sa munting sala ng apartment. Abala siya sa ginagawang pagtipa sa kanyang laptop samantalang prenteng nakaupo si Mimo, hugging two throw pillows and bitting his nail. Tsk, parang bata. Until now, I still cannot believe that the hacker is in this same room with us. Dati ay kami lang naman ang nandito and we often discuss about his anonymity but now he's here. He's really here.

Hinihintay namin si V dahil gaya ng madalas na nangyayari, siya ang kahuli-hulihang dumating at pagdating pa niya ay bahagyang magulo ang kanyang buhok, her scent was something like... she smelt like books. Isang haka-hakang ayokong paniwalaan. Siya ang taong kilala ko na ayaw sa libro kaya mahirap paniwalaan na iyon ang naiisip kong amoy na nanggagaling sa kanya.

"Bakit tayo nandito?" tanong ni Mimo. Nakabulagta pa rin isa sa couch.

"I received a message."

"Yun lang naman talaga ang pinupunta mo rito diba?" pabalang na sagot ko. Hindi na siya tulad ng dati na nag-e-email lang din sa amin upang iparating ang utos ng nasa "Taas."

"Go straight to the point hacker." I receive a deadly glare from him and I just shrug it off.

"Magpapakilala na ang nakakataas sa atin," wika ng hacker. Wala agad nakapagsalita sa amin. Tila lahat kami ay tinitiyak muna kung tama ba ang narinig namin. Ang nakakataas? Magpapakilala na?

"Kailan?" tanong ni V na siyang unang nakabawi.

"Kapag nagawa na natin ang isa sa pinakamalaking proyekto natin."

"Ano naman iyon?" I asked.

"This." Inilapag ng hacker sa harap namin ang kanyang iPad na naglalaman ng impormasyon ng susunod naming proyekto.

"Singsing? A big project for a ring?" Hindi makapaniwalang bulalas ni Mimo. Well, that's exactly my thoughts right now. Mas masasabi ko pang malaking proyekto kapag isa iyong kwentas, korona, painting o tapestry. But a ring? Pretty basic.

"Huwag niyong maliitin ang pagnanakaw ng isang singsing," the hacker said. "Ganyan din ang reaksyon ko nang mabasa ko ito but if you read further, it is indeed one of the hardest thing to steal. The ring is originally owned by a Scandinavian jarl— but King Christopher III of Denmark steal it and claimed it as a treasure of the royal family at ngayon ay nasa pangangalaga ni Margaret, apo sa ikaanim na henerasyon."

"Jarl?" I asked.

"Those were noblemen, directly below the king."

Umayos ng upo si Mimo. "Babae ba ang may hawak sa singsing?"

The hacker showed a picture of a girl. Nakangiti ito sa larawan habang ang kamay ay inaayos ang takas na buhok sa mukha. Mapapansin mula sa larawan ang suot na singsing ng babae. It has a big gem stone na sobrang kinang. The picture was  "She's the ambassadress of Denmark at binabalak na pumunta dito. She's Margaret Hakonsson. Apparently, this girl does not value this ring just like her ancestral does. Ginagamit niya ito sa halos araw-araw sa halip na sa mga malalaking okasyon lamang gaya ng kanilang nakagawian. So the action that his father took is to provide PSG, almost a hundred of them."

"I see mukhang mahihirapan nga tayo," wika ko. Inabot ko ang iPad ng hacker at tiningnan ang schedule ni Margaret. Tatlong linggo lamang ang magiging paghahanda namin. "I'll start checking on the hotel."

"But that's not the hardest part," wika ng hacker.

Napatingon kaming tatlo sa kanya. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

"This girl isn't Margaret. Margaret Hakonsson is dead two years ago and this girl..." Tinuro ng hacker ang larawan ni Margaret. "This girl is an impostor."

"Ha? Paano nangyari iyon?" gulat na tanong ni Mimo.

"Pinatay siya and someone assumed her identity." Kinuha ng hacker ang kanyang iPad at may larawang ipinakita sa amin. "This is the girl. Her name's V or Victoria—"

"Ano?!" gulat na bulalas ni V. Kung gaano siya kagulat ay doble yata ang gulat ko. Yup, it's the girl that I just had a good time with.

What the hell is this? Kung gayon ay marami siyang alam sa amin. And I don't think it's just a coincidence that she calld herself V or Victoria. So we'll be stealing from a professional burglar too.

"We have to be careful. Kailangan natin itong paghandaan ng maayos," wika ni Mimo.

We divided the task to check the places and shows that Margaret will be visiting. Isa sa dahilan kung bakit magiging mahirap ang proyektong ito ay dahil sa presensya ng media. Gaya ng kanyang PSG, malamang 24/7 na nakabuntot ang media sa kanya.

Kung iisipin ay mahirap nga iyon. But knowing that the reward will be meeting whoever was behind us, we all feel motivated.

I saw Mimo reached for the remote at binuksan ang TV. Ang matanda talaga, sa halip na basahin ang impormasyon sa proyekto, mas pinili pang manuod ng balita.

"Ops, sa tingin ko ay may problema..." His worried voice makes us all turned our eyes to him. He pointed on the television with his hand holding the remote control. It was the evening news.

"Muling nagparamdam ang nga notorious na bigtime na mga magnanakaw ng bansa— ang Lupin III. Ayon sa sulat na ipinadala nila sa media, balak nilang tangayin ang singsing na pag-aari ni Margaret Hakonsson, ang ambassadress ng Denmark na mula pa sa royal family. Ayon sa four-man robbery group, nanakawin nila ito sa live interview ng ambassadress para sa Good Morning PH, ang pang-umagang talkshow..."

My mind seemed empty as I watch the news na naka-flash sa TV kasama ang apat na anino, the same silhouette that they released during the first breakout of the news about the fake us which is Lupin III.

"Nariyan na naman ang mga impostor," mahinang bulalas ni V. "Sa tingin niyo ba sila ang responsable sa nangyaring pagpatay sa kasamahang pulis ni Detective Sean?"

"I don't know pero malaki ang posibilidad."

Hindi ko alam kung ano ang intensyon ng mga pekeng iyon. Why are they claiming to be us? Why do they announce that they are responsible for the things we steal before, at ngayon naman ay ito? And the biggest question: WHO ARE THEY AND WHY DO THEY KNOW SO MUCH ABOUT US?

"I think I have a solution for that," the hacker said kaya napatingin kaming lahat sa kanya.

"Ano?"

An annoying smirk appeared from his lips. "Let's introduce ourselves to the public."

What?! Is that a solution?

#