NAPASAPO ako sa aking ulo ng kumikirot iyon. "Isiah!" Tawag ko sa kanya. Wala na itong malay. May umaagos na dugo mula sa ulo nito.

"Isiah!" Tawag ko muli sa kanya. Dahil na rin siguro sa sugat na aking natamo ay unti-unting pumikit ulit ang aking mata at nawalan na ako ng malay.

Chiennie POV

AGAD kaming pumunta sa ospital dahil sa ibinalita ni Trevor sa akin. Naaksidente ang kapatid kong si Isiah at Amber. Di maawat ang mga luha ako.

Di ko kakayanin pag nawala ang dalawang taong pinaka importante sa akin. Ang aking kapatid at ang aking bestfriend.

"Myco, where they are?" agad kong tanong ng makarating ako sa kinaroroonan nilang Myco.

"Nasa ER pa sila, Chien," sagot naman nito sa akin. May pag aalala sa mukha at boses nito.

"Who did this!" Nanggagalaiti kong sambit sa kanila. Napakuyom ang aking kamao.

"Si Niccolo. Hinabol niya sila Isiah. Mabuti at nasundan agad namin agad sila. At nailabas sa sasakyan. Kundi baka tosta na silang dalawa," sagot sa akin ni Lander.

Nakakuyom ang mga kamay ko. "Nasaan ang gago!" galit kong saad.

"Nasa presinto na."

"Bakit sa presinto? Dapat sa hideout n'yo dinala. Para turuan nang leksyon!" sigaw ko sa kanila.

"Don't worry chien. Ilalabas namin siya at dadalhin sa hideout." Assurance nila sa akin.

"Good. I'll make him suffer."

"Sino ang pamilya ng mga pasyente."

"Ako, dok. How are they?" tanong ko sa doktor.

"Stable na silang dalawa. But, we need to observe them. lalo na't buntis ang babae. Mabuti nalang at malakas ang kapit ni baby." Napasinghap ako dahil sa gulat.

"Buntis? Si Amber," bulong ko. Napatawa ako. "Salamat dok." Pagpapasalamat ko sa kanya. Masaya ako dahil nagbunga na rin sa wakas ang pagmamahalan nilang dalawa.

"Tama ba 'yong narinig ko. Buntis si Amber," wala sa sariling sambit ni Liam.

"Oo! Tama ka ng narinig," nakangiti kong saad. Kahit na puno ng pighati at galit ang nararamdaman namin ngayon ay naging masaya pa rin kami, dahil may aasahan kaming anghel.

"Di maganda iyon. Magandang balita iyon," masayang sambit Leon.

Nilipat sila sa isang ICU, dahil na rin sa under observation silang dalawa. Lalo na si Amber. She need an atention. Lalo na't buntis ito.

 "Chiennie." Napalingon ako sa mga papalapit sa amin.

 "Mom!" Tawag ko dito. I think God, so much. Kasi ibinalik niya si mommy sa amin."How's your brother and Amber." Tanong nito sa akin. Nakasunod din ang pamilya ni Amber kina mommy.

"Under observation po sila. Kaya nilagay sila sa ICU. Lalo na't buntis si Amber."

 "Oh my God. My baby." Agad na lumapit ang ina ni Amber sa salamin ng ICU. Umiiyak ito. Lumapit naman dito si Tito Rafael sa asawa nito at hinaplos ang likod ni Tita Rhea.

"Rafael. Ang baby natin. My God. Bakit nangyayari ito sa pamilya natin." Umiiyak nitong saad. "Una si Andrew. Ngayon naman si Amber. Who is next Rafael?" Umiiyak nitong sambit, hinarap nito ang asawa. "Sinabi ko na sa iyo na tumiwalag ka na d'yan sa organisasyon na iyan. Di natin yan kailangan, sapat naman ang yaman natin, ahh. Di tayo maghihirap. Pero nakinig ka ba? Hindi."

Kahit ako nasasaktan sa sinapit ng nobyo ko. Ilang days din namin siya hinanap. Pero laging bigo kami, hanggang sa may tumawag sa amin at sinabing nasa isang ospital si Andrew.

Agad kaming nagtungo doon at nakita namin ang kaawa-awang lagay ni Andrew. Marami itong pasa at sugat. Tinorture nila si Andrew. Pag naalala ko iyon, mas lalong nadagdagan ang galit ko sa mga tao na iyon.

 Kaya gano'n nalang ang galit ko sa organisasyon na iyon. Dahil iisang organisasyon  lang ang gumawa nito kina Andrew, Isiah at Amber. Inisa-isa nila kami, dahil alam nila na mas malakas sila Andrew at Isiah, kay sila ang inuuna. Napakuyom ako ng kamao. Galit ako to the point na gusto kung pumatay.

"Nasa hideout na si Niccolo," Bulong sa akin ni Leon.

 "Good." Tinignan ko muna sila Isiah, bago ako umalis.

 Pupunta ako sa hideout kung nasaan si Niccolo. I'm the one who torture him. Igaganti ko sila Andrew, Isiah at Amber. Agad akong sumakay sa kotse ko at pinaharorot ito. Di ko pa na paparking ng maayos ang kotse ko ay lumabas na ako. Agad akong pumunta sa elevator at preness ko ang ground floor. Nang bumukas ang elevator ay rinig na rinig ko ang sigaw ng hayop na Niccolo na iyon.

Binuksan ko ng buong pwersa ang pintuan at napatigil sa pagkukuryente ang mga tao ko kay Niccolo.

Ngumisi ang gago. "How are you chien. Nagustuhan mo ba ang regalo namin sa inyo!" mahina nitong sambit. Nanghihina na ito. Dahil na rin siguro sa kuryente na natamo nito.

"Oo, gustong-gusto ko Niccolo, to the point na gusto kitang patayin," nangigil kong saad.

 "Then do it. I'm not afraid to die. I willing Chiennie. So much willing to die," natatawang saad nito.

Baliw na ang lalaking ito. "Not now Niccolo."

 "Why not, chien? Wag mong patagalin ang paghihirap ko. Kill me now, Chien, Just kill me!" sigaw nito.

 "Hindi. Hindi gano'n kadali iyon. Mawawalan ng trilling if papatayin ka namin agad. Gusto kung dadahan-dahanin ko ang kamatayan mo. Hanggang sa ikaw na ang pumatayin sa sarili mo."

Ngumisi ito. "I never beg, Chien. Never in my entire life."

Nginisihan ko ito. "Then, tignan na lang natin!" Sabi ko at ipinagpatuloy na nila ang pag torture kay Niccolo. Nagsisigaw na naman ito, kaya lumabas na ako. Naririndi ako sa sigaw nito.

Akala ko, kaya kung ako ang magtorture kay Niccolo. Hindi ko pala kaya. Bumalik nalang ako sa ospital, sa kwarto ako ni Andrew pumunta.

 Gising ito ng pumasok ako. "How are you. Love." Napangiti ako.

"Talagang ako pa ang kininumusta mo. Eh! Ikaw ang nandito sa ospital," nakangiti kong saad.

"Don't smile, kung pilit din naman." Nawala ang ngiti ko sa labi. "How are they? Okay lang ba sila."

 "Under obsevation silang dalawa." Malungkot kung saad. Kumuha ako ng mansanas at binalatan ko ito.  Agad kung isinubo sa kanya ang nabalatan ko na.

"Sana ay magiging okay lang sila. Lalo na si Amber," sabi ko dito. "Malakas ang impak ng pagkakabangga nila. Kung makikita mo lang sila, alAndrew. Maaawa ka," maluha-luhang saad ko. 

"Pupuntahan ko lang sila." Pagpapaalam nito sa akin.

 Lumabas na ako sa kwarto ni Andrew. Para pumunta sa ICU. Agad kung nilingon ang babaeng nag hihisterikal.

"Oh my glGod. Tita! How is Isiah," histerikal na saad ni Samantha.

Kumunot ang noo ni mommy. "Okay lang siya, Sam. He's under observation!" Malamig kung saad. Anong ginagawa ng babaeng ito dito. Di ba niya alam na aware kaming lahat na kasama siya sa organisasyon na kumidnap kay Amber.

"By the way what are you doing here?" tanong ko dito.

I'm his fiancee. Baka nakakalimutan mo," garalgal na saad nito. As if, I believe that, she care of Isiah.

I roll my eyes. "Oo nga naman pala. Fiancee ka nga pala," sarkastik kong saad.

"Inaano ba kita."

"Nothing!"

"Enough!" Pigil sa akin ni Margaux.

 "You can visit, Kuya," sabi niya kay Sam.

"Malamang ako ang fianceé."

Hinila ko si Margaux. "What are you doing. Hindi siya pwedeng makalapit kay Isiah!" galit kong bulong.

"Kung di ko gagawin yon. Baka mabulilyaso ang plano. Hindi niya alam, na alam na natin kung ano o sino siya. Hindi nga niya alam na kasama na natin ang totoong mommy natin."Napataas ng kilay ko.

Tama si Margaux, bakit nga ba di ko naisip iyon. Hinayaan ko lang ang babae na iyon na pumasok sa ICU.

"Bakit nandito ang babaeng ito, di ba siya ang dahilan, kung bakit naaksidente si Isiah."

"How sure you are, na si Amber nga ang may kasalanan? Bakit nando'n ka ba?" seryoso kong tanong dito.

 Nagulat ito. Agad itong nag iwas ng tingin. "Wala ko do'n. Pero yon ang nalalaman ko. Di mahirap makasagap ng balita."

 I clapped my hands. "Bravo. Nice!"

"Ililipat ko na lang ng ospital si Isiah!" I throw the knife in her.

Nagulat ito. "Do it. Then, you'll die. I'll kill you without mercy." Napatayo ako. Prente lang na nakaupo si Margaux, sa harapan ng kama ni Isiah.

"Bakit ganyan n'yo ako kung tratohin? Bakit pakiramdam ko. Sinisisi n'yo ako?"

Kumunot ang noo ko. "Your so dramatical girl. Bakit inano ka ba namin? Di ba ikaw ang naglabas ng worst na mga words."

"Bakit, masama bang ilagay ko sa maayos na ospital ang fianceé ko?"

Tinaasan ko siya ng kilay. "Excuse me. You are just a fianceé and we are his family!" sigaw ko dito.

 "Ako ang fianceé. Soon magiging asawa na rin niya ako. Soon gagawa kami ng family namin. May karapatan din ako sa kanya."

"Wala kang karapatan. Fianceé ka lang, kapatid niya kami. Kami ang magdedesisyon para sa kapatid namin at hindi ikaw. My brother stay in  this hospital. If you'd didn't like in here. Your free to leave and never comeback!"

Natahimik ito. Di agad nakaimik. Napaupo na ako sa gitna ng kama nila Isiah at Amber. Tapos ay nilingon ko ito. Nanlilisik ang mga mata ko itong tinignan.