... wielki fioletowy wąż. Wyglądał jak pluszowa zabawka. Zaczęłam krzyczeć. Wąż rzucił się na mnie i zaczął mnie dusić. Nagle do pokoju wbiegli Jack i Jason. Wąż gdy ich zobaczył puścił mnie i schował się pod łóżko. Jack wziął mnie na ręce i wybiegł z pokoju. Zaniósł następnie do swojego i położył mnie na łóżku. Oddychałam szybko i nierównomiernie. Jack siedział przy mnie delikatnie nademną pochylony. Spojrzałam na niego i go przytuliłam.

- Spokojnie ciiii... Nie bój się. Jest dobrze. Jestem tu.

Jack posadził mnie na swoich kolanach i przytulił. Tuliłam się w jego klatkę piersiową i starałam się uspokoić oddech. Nagle poczułam jak Jack opada na łóżko a ja wraz z nim. Leżeliśmy na łóżku chwilę ,dopuki się nie uspokoiłam. Następnie wstałam z clowna i usiadłam obok niego. Spojrzałam na niego.

- Co to było?

- Ten wąż?

Kiwnęłam głową na tak a on usiadł i objął mnie ramieniem.

- Pupilek Jasona. Nie bój się go. Zaczęłaś krzyczeć dlatego cię zaatakował.

- Rozumiem.

- *Czyli to wszystko moja wina. Jak zwykle*

Dodałam w myślach. Oparłam się głową o bok clowna.

- Dlaczego uciekłaś z kuchni?

Spuściłam wzrok i chciałam się od niego delikatnie odsunąć ,ale on wtulił mnie mocniej.

- Bo się ze mnie śmialiście.

- Co? Cukiereczku. Nie śmialiśmy się z ciebie.

Roześmiany mnie przytulił. Ja zawiesiłam mu ręce na szyji i wtuliłam się w jego pióra na prawym ramieniu.

- Dobrze , przepraszam.

- Nic się nie stało. To nie twoja wina.

Odkleiliśmy się od siebie. Do pokoju wpadł Jason.

- An wszystko dobrze?!

Podbiegł do mnie i uklękł przy mnie.

- Nic ci nie zrobił? Boli cię coś? Przysięgam ,że rozpruje tą gadzinę jeżeli coś ci zrobił.

Jego oczy na chwilę błysnęły na zielono.
Spiełam się. Wygaldał... Strasznie.

- W.. wszystko dobrze.

Szepnęłam. Jednak wyczuł ,że się go przestraszyłam. I przytulił mnie delikatnie.

- Przepraszam nie chciałem cię wystraszyć. Po prostu boję się o ciebie laleczko.

Szepnął wtulając się w moje włosy.

- To nic spokojnie.

- Ekchem!

Spojrzeliśmy wszyscy w stronę drzwi. Stał tam Candy Pop.

- Jason ,Anna idziemy?

- Och... Jasne.

Jason wstał i pomógł mi wstać z łóżka następnie we czwórkę Opuściliśmy pokój Roześmianego.

Zakładałam właśnie moje czarne adidasy. Aż zdałam sobie sprawę z jednej rzeczy. Nie mam pieniędzy żeby coś sobie kupić. Spojrzałam na Jason'a i Candy'iego.

- Chyba nie mogę z wami iść.

Szepnełam.

- Ale dlaczego?

Zapytał Candy Pop i złapał mnie za podbródek.

- Nie mam pieniędzy.

Nagle obaj wybuchli śmiechem.

- Po co ci pieniądze jak my mamy kasę na twoje ciuchy!

Krzyknął Candy i wyciągnął z kieszeni plik kilkutysiecy złotych. W życiu nie widziałam tyle pieniędzy.

- Ale jak? Skąd?

- Po pierwsze! Sklep Jasona przynosi dobre zyski. Po drugie ja jestem złodziejaszkiem i czasami coś zwędze.

- Ale... Nie musicie na mnie wydawać pieniędzy. Nie trzeba. Wszystko co jest mi potrzebne już mam.

- Oj oj nie marudź lizaczku tylko jedziemy!

Candy wybiegł z domu w podskokach a Jason pociągnął mnie za rękę i wyszliśmy z domu. Przed domem stał czarny Mercedes

Szczęka mi dosłownie opadła. Nie spodziewałam się tutaj auta. A co dopiero TAKIEGO auta! O jego bok był oparty Candy Pop.

- Skąd ty macie na to pieniądze!?

Zapytałam w szoku.

- Tak jak mówiłem. Jestem złodziejem.

- Acha czyli auto kradzione.

Zapytałam z uśmiechem. Ten się tylko zaśmiał i wsiadł na miejsce kierowcy. Ja i Jason usiedliśmy z tyłu. Candy pop wyjechał z wesołego miasteczka i kierował się w stronę miasta. Siedzieliśmy w ciszy którą przerywało radio z którego leciał Rock. Tapicerka a aucie była skórzana cała czarna. Auto wyglądało świetnie.

- W czym lubisz chodzić?

Zapytał Jason. Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się delikatnie.

- Głównie jeansy ,t-shirty i bluzy.

- W pożądku. Ale sukienkę też ci kupimy.

- Co... ? Ja nie chodzę w sukienkach...

Zarumieniłam się. Nigdy nie założyłam sukienki i nie mam zamiaru.

- Za późno.

Jason zaśmiał się krótko.

- Do tego kupimy ci strój kąpielowy, bieliznę ,może jakieś kosmetyki jeżeli zechcesz i jakieś sexy ciuszki.

- Candy pop ty zboku!

Jason uderzył niebieskowłosego w tył głowy. Ten się tylko zaśmiał.

- Ale nie mówię ,że ma akurat MI się w tym pokazywać! Równie dobrze i tobie mogła by się pokazać! Jesteście dość blisko nie?

Zaśmiał się a ja już siedziałam cała czerwona.

- Zamknij się Pop. Jesteśmy tylko przyjaciółmi.

- Ok ,ok , spokojnie.

*Trzy godziny później*

- Już jesteśmy!!

Jason i Candy weszli przede mną. Cali byli załadowani torbami. Ja miałam tylko ze sobą torbę z suknią. Jason się uparł ,że mam sama sobie wybrać suknie i później mnie oceni jak w niej wyglądam. A miałam duży problem z wyborem sukni. Aż pomogła mi ekspedientka. Chłopaki weszli do salonu.

- Kurwa! Czego wy żeście jej nakupowali!

- Meczyliscie biedną dziewczynę przez trzy godziny w mieście.

- Oj tam oj tam. Fajnie było prawda An!?

Krzyknął Candy a ja już leżałam na kanapie.

- moje pleeecy!!

Krzyknęłam. Przymierzanie ciuchów przez bite trzy godziny to za dużo.

- Hahahhahahhaha!!!!

Jack i Puppeteer śmiali się jak opentani. Jack zaczął się tarzać po podłodze i płakać ze śmiechu. To wyglądało tak zabawnie ,że nie wytrzymałam i wybucham salwą głośnego śmiechu. Po chwili już zaczął mnie boleć brzuch ,chciałam się uspokoić ,ale nie mogłam. Z trzy minuty nie mogłam się opanować. Popłakałam się ze śmiechu. Spojrzałam na chłopaków. Stali w osłupieniu.

- c..co phhaa...?

- ty... Ty się śmiejesz.

Powiedział Jack. Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się. Rzeczywiście. Śmiałam się! Dawno się tak nie śmiałam! Bardzo dawno! TO BYŁO SUPER! Uśmiechnęłam się szeroko pokazując białe ząbki. Nagle dostałam grupowego przytulasa od wszystkich.

- chłopaki... Dusicie

Szepnełam po chwili. A ci mnie puścili.

- Dobra. Idź na górę ,zakładaj kieckę i na dół jasne?

Powiedział Candy Pop i popchnął mnie w stronę drzwi.

- ok ok już idę.

Poszłam na górę by założyć sukienkę. Po kilku minutach ,zrobiłam sobie też makijaż i rozpuściłam włosy. Następnie zeszłam na dół. Chłopaki jak tylko mnie zobaczyli szczęki im opadły. Candy pop zadławił się cukierkiem , Jason patrzył na mnie wielkimi oczami ,Puppeteer który akurat lewitował spadł na kanapę a Jack otworzył usta aż mu cukierek wyleciał.

- W..wow

Szepnął Puppeteer. Uśmiechnęłam się lekko. Podszedł do mnie Jason i dosłownie dziurawił mnie wzrokiem.

- Myślałem ,że będę musiał coś poprawiać... *Patrzy mi w oczy* ale wyglądasz idealnie!

Zarumieniłam się i przytuliłam do niego.

- Dziękuje.

Tak wygląda sukienka

A na tą plastikową babę nie zwracajcie uwagi. Chodzi mi tylko o tą piękną sukienkę (✯ᴗ✯)