TRINITY

Thinking of what I did when I was in junior high, it's all a mess. I mean, I'm totally in mess. Away dito, away doon. Palagi pang napapatawag ang parents ko dahil sa mga kabalustugang ginawa ko. They said, I'm a bully, like in novels. I just frowned on them, 'yung mga bullies na 'yon, mahilig manampal at manabunot ng buhok pero ang gusto ko sapakan at balitan ng buto.

I remember when I came to dorm with a lot of bruises. May dugo pa sa labi ko at marumi ang palda ko. I stopped infront of my dorm's door. I don't know, I have this feeling there's something wrong.

I was about to open the door when it opened. I saw my mom standing there while looking at me from my feet to head. She's analyzing my face. Before I can open my mouth, she reach for my hand and aggressively dragged me inside the dorm.

I saw Valerie and Aizel watching us so I gave them a sharp look. Napatayo sila at nagpaalam na umalis to give us privacy.

"Trinity, ano bang ginagawa mo sa buhay mo?!" My mother shouted.

"What are you doing here?" I asked. Ignoring what she said.

"Look at you! You're in mess! I should've been listen to your sister—"

"Mom." I warned her and gave her deadly stares. "Are we gonna argue about it over and over again? Do you think reminding me about those can help me? No, mom. It won't."

She sighed and looked away. "Bakit pa kasi kita naging anak..." She whispered, enough for me to hear it. Hindi ko alam kung sinasadya niyang iparinig sa akin o hindi.

Just then, the door opened. It's Tiffany while catching her breath. Halatang tinakbo niya ang papunta dito.

"Mom!"

My mom's face changed, she opened her arms and embrace my sister with a tight hug. My sister caught me staring at them so I look away and pretend I don't care about what's going on. Hinila ni Tiffany si mommy palabas. I know pag-uusapan nila 'yon.

Days by days, palagi akong laman ng dean's office. Kilalang-kilala na ako ni ma'am Ria dahil siya palagi ang nakakausap ko. Someone just snatched my answer sheet and copied my answer. Nang malaman ko iyon ay walang alinlangang sinapak ko sila. Ended up na napaguidance at one week suspension.

Pumunta akong cafeteria pagkatapos mapagalitan sa guidance office. Wala na akong balita kay mom, himala at hindi na siya pumupunta dito para pagsabihan ako. Napatingin ako sa pintuan ng cafeteria nang bumukas ito at iniluwal si Tiffany together with her friends. Syempre, maraming tumili at lumapit kay Tiffany nang mapansin ito. I can't blame her though.

Yumuko ako at kumain ng tahimik. Ako lang ang mag-isa sa table dahil may klase pa si Huzein. Hindi ko alam kung maabutan ko pa ang lunch nila o hindi na.

Bahagya akong nagulat nang may humawak sa buhok ko at tinalian ito. Nang mapansin ko ng titig ng iba, doon ko lang nalaman kung sino ang gumawa nito. It's Tiffany, gawain niya 'yan dahil palaging magulo at wala sa ayos ang buhok ko.

"Trinity, you have the looks pero mukha kang mangkukulam," sabi niya at tumawa ng bahagya. "Mangkukulam na special edition."

Hindi na ako nag-abalang sumagot. I'm planning to have a haircut dahil hindi ko naman kayang alagaan ang buhok ko kapag mahaba. Kung pwede lang, ipapakalbo ko.

"Won't you thank me?" She said at umupo sa tabi ko. Her friends are calling her pero she choose not to joined them. Sabi niya ay gusto niya ako makasama well in fact, sinamahan niya lang ako dahil mukha akong loner.

"Thank for what?" I said in bored tone.

She rolled her eyes. "God, Trinity! Hindi mo ba napapansin? Hindi na pumupunta si mom."

"And then?" I asked. I literally don't have an idea of what she's talking about.

"Kasi the reason is him. Bye, I'm going!" Sabi niya at tumayo. Lumingon ako sa tinignan niya at makita si Huzein na papalapit sa pwesto ko.

Ano bang rason ang pinagsasabi niya?

Thinking about what happened in the past, wala naman akong naging kaaway na walang dahilan. If that scorpion is one of my previous enemy, I will give him or her a solid punch on it's face. No, scratch that. I will kill that scorpion.

Snap back in reality, I'll still looking at Kace whose looking at me too. Walang tao sa hagdanan dahil nasa baba sila at kumakain. Well, it's dinner time so what do you expect.

"Did you... Did you see her?" I asked. I'm still hesitating. Kung siya man ang scorpion, I will kick his ass off until he's no longer breathing.

"What are you doing here?" He asked.

"Answering the question in another question? Really?" I sarcastically said.

"I said, what are you doing here?" He asked in a serious voice.

I rolled my eyes. "Tabi, wala ka naman palang dulot."

Hinawi ko siya sa daanan at umakyat dahil determinado akong hanapin ang babae. Bago pa man ako makaakyat sa susunod na palapag ay hinawakan niya ang braso ko.

"Ano bang problema mo?" Inis kong sabi at hinarap siya. Mas hinigpitan niya ang pagkakahawak sa braso ko.

"It's too dangerous upstairs." He said in a calm voice that gives me chill. We never have a conversation like this. Maya-maya ay hinila ko ang braso ko.

"If you think this is a perfect romantic scene, you're wrong sweetie." I said and formed a sweet smile. Naging blangko ang kaniyang mukha at inis na tumingin sa akin.

Akmang tatalikod na ako nang makarinig ng ingay mula sa baba. It's the guard!

"Grabe, iba na talaga ang mga estudyante ngayon. Pati eskwelahan ginagawa na nilang sogo hotel..." Sabi nito. Nasa third floor kami at paniguradong nasa second floor lang din ito.

Nagkatinginan kami ni Kace at parehong nanlaki ang mata. Ayos lang sa akin na ma-suspend pero kung kasama ko si Kace, pwede siyang maalis sa pagiging president ng student council.

For the second time, I found myself running... With him. Alam kong hinahanap na ako ni Huzein at paniguradong nag-aalala na 'yon. Hindi pa ako nakapagpaalam dito.

"Tangina, may sumpa ka ata Kace!" I whispered while running. Nasa tabi ko ito, he looks so fine while running! Seriously?

"'Wag mo isisi sa'ken 'yung sumpa mo, Trinity! It's all your fault in the first place!"

"Bobo ka ba? Hindi tayo mahuhuli kung hindi ka nangialam! Pinadaan mo nalang sana ako!"

"I'm the school president! Hindi ko hahayaang may estudyanteng nanggago!"

"Hindi mo hahayaan pero hinayaan mo ang murderer at hindi binigyan ng hustisya si Tiffany, really Kace Eliel Escarra?!" I exclaimed. His mood suddenly change. Nagulat ako nang bigla niya akong hatakin papunta sa isang madilim na lugar. "What the fuck?! Who are you to drag me wherever you want?"

"I'm tired, let's stay like this for awhile," he said. Hingal na hingal ito. Ngayon ko lang napansin ang sitwasyon namin.

Masikip ang espasyo. Tanging liwanag lang ng buwan ang nagsisilbing ilaw namin. Halos magkadikit na din ang katawan namin. Ramdam ko ang init ng katawan niya kahit naka-hoodie ito.

"This is where the old books located." He suddenly said.

"Bodega? Of all places?"

He look at me in disbelief. "Nagawa mo pang magreklamo? Seriously, Trinity Morgan?"

I rolled my eyes at hindi na nagsalita. Ramdam ko ang pag-vibrate ng cellphone ko sa aking bulsa. When I look at it, it's Huzein calling.

"Don't dare to answer the phonecall," Kace whispered.

"Who are you to dictate me? You're only the president of this university, stick with that—"

"Shh, he's coming." He whispered.

"I don't fucking care, I will answer the phonecall whatever it takes." I said. Mas nilakasan ko pa ang boses ko. Unti-unti ay nakarinig kami ng yapak kasabay ng pagsagot ko ng tawag.

"Thank God... Where are you?"

I was about to say something when Kace snatch my phone from my hand. I protest but suddenly, he inched our gap and claim my lips.

"Trinity? Trinity? Is there anything wrong?" Dinig kong sabi ni Huzein. Nakita kong pinatay ni Kace ang tawag habang nakadikit pa din ang labi niya sa akin.

I can't process everything... Parang... Parang kidlat na biglang tumama sa akin at hanggang ngayon ay tulala pa din ako. I'm looking to Kace who is still kissing me. Nakapikit ang mga mata niya.

Just then, nawala na ang yapak na narinig namin na paniguradong mula sa guard. I aggressively pushed him and gave him a solid punch on his face.

"HOW DARE YOU TO CLAIM MY LIPS LIKE THAT?!"

Siya naman ay pinunasan ang bibig niyang may dugo at inis na tumingin sa akin. "It's all your fault in the first place!"

"ME?! WHAT THE HELL?! YOU'RE THE ONE WHO—" I stopped when the door opens. Kahit madilim ay naaninag ko pa din ang kaniyang mukhang nag-aalala. May dala pa itong supot ng pagkain. It's Huzein.

"I..." He started. Napalingon din ito kay Kace na hawak-hawak ang labi nito at tumingin sa akin ng walang emosyon. "Pumunta ako dito kasi narinig ko 'yung sigaw mo tapos ito pala maabutan ko."

Akmang aalis na siya nang hawakan ko ang braso niya. "Are you mad?"

Mabilis itong lumingon sa akin at kay Kace. "No. Not at all."

"Then why are you acting like that?" Pagalit kong sabi. He sighed and shook his head. Inis akong umirap. Kahit hindi niya sabihin, alam kong galit siya. Ano naman ang dahilan? Is he... J word again?

He gave Kace a sharp look at mabilis na umalis. Kaagad ko naman siyang sinundan. He's heading to boy's dormitory without giving me a goodbyes like we used to do!

"Hey, are you mad ba?" Tanong ko. Mas binilisan niya pa ang paglalakad. Inis kong inabot ang braso niya at pwersahang hinarap sa akin. His emotionless eyes met mine.

"What?" He asked. Inabot ko ang kaniyang pisngi at ginawaran ng halik. Nakita ko ang paglaki ng kaniyang mukha dahil sa gulat. Maski din naman ako, malay ko bang hahalikan ko siya sa pisngi para hindi na siya magalit, 'diba?

Hinawakan niya pa ang kaniyang pisngi at gulat na tumingin sa akin. Umiwas ako ng tingin dahil sa hiya! Why did I do that?

"What... Was... That for?" Bulong niya. Dahil sa hiya, inunahan ko na siya sa paglalakad at mas binilisan pa. Just then, he grab my arm and hug me tight. This is it, hindi na siya galit.

We remained silent until he broke the ice.

"I was worried... Narinig ko 'yung guard na may umakyat sa taas kaya pinuntahan ko. Only to find out that you're with him... Again..." He whispered. I chuckled.

"Then why are you mad?"

"Kasi... Kasi...." He stuttered. "Hindi... Hindi ba pwedeng magalit as a friend?"

"Ahh..." Bulong ko. "Okay, friend."

Parehas kaming natigilan nang makarinig kami ng ingay mula sa hagdanan. Isa sa mga kilalang-kilala kong tao. Are they watching us?

"Shit!"

"Ang ingay mo, Val!"

Mabilis kong tinulak si Huzein palayo at tinahak ang daan papunta sa ibabang palapag. Nakita ko pa ang nakangising mukha ng dalawa. Sino pa nga ba? Sina Valerie at Aizel. Mukhang tuwang-tuwa ang dalawa dahil nakita nila kaming magkayakap, ah?

Huminto ako sa harapan nila at pinanlisikan ng tingin ang dalawa.

"Stop imagining things which is not going to happen."

Tomorrow morning. Nagising ako dahil sa ingay ng dalawa kakatawa. May narinig din akong boses ng lalaki. Kahit na nakapikit ay kilalang-kilala ko na kung sino ito.

"Alam niyo ba, first impression ko kay Trinity is masungit? Mukha kasi siyang binagsakan ng langit at lupa kung makatingin," I heard Valerie said.

"I can hear you!" I shout with a sleepy voice. They all laughed.

"Not until nalaman naming ginupit niya 'yung buhok niya out of boredom!" Aizel said and laughed harder than the other.

"Well, she's not like that." A guy said.

"She is! Minsan kaya, may nakikita kaming sugat sa braso niya at kapag tinanong namin kung napaano, sasabihin niya "out of boredom, I guess?""

"I'm just bored!" Giit ko.

It's Tuesday, narinig kong sinabi nila na ikinansela na ang festival at itinuloy sa ibang school. If I can remember the name of that school, it's Quero High I think?

Lahat sila ay nakabihis at ready na sa pagpasok habang ako ay maliligo pa lang. They said I look so tired because of what happened last. Hindi na sila nag-abalang gisingin ako. Still, it's one hour before our first subject.

"Tara na?" Yaya ko sa kanila. Basa pa ang buhok ko at hindi ako nag-abalang magsuklay. Hindi ko pa din naaayos ang necktie ko dahil tinatanggal ko ito kapag iritang-irita ako.

"You look like a witch," Huzein commented. "A beautiful witch, I think?"

I heard the two girls giggled. I rolled my eyes and gave them a sharp look. "Enough with the lies, let's go." Ako na ang naunang pumunta sa pintuan at binuksan ito habang sila ay pinapanood pa ang galaw ko.

"It's not a lie—" hindi ko na narinig pa ang sasabihin niya nang saraduhan ko ito.

Paglabas ko sa dormitory ay tahimik ang buong hallway. Hindi gaya nang nakaraang araw, wala akong makitang mga estudyanteng nagmamadaling pumasok dahil tanghali na sila nagising. As in wala, may iba pa na naiwang nakabukas ang pintuan ng kanilang room.

Napatingin ako sa kaliwa nang may kumawit sa braso ko. It's Aizel with a fine face. But looking deeper in her eyes, I can see there's something wrong. May mangyayari ba sa buong paligid na hindi ko alam?

"What's happening—" I didn't finished my sentence when someone spoke behind my back.

"TARA PUNTA TAYO SA SCHOOL PARK!"

Takha ko siyang tinignan. It's Valerie together with Huzein. Ang isa naman ay panay ang linga sa paligid. Mas lalong hinigpitan ni Aizel ang pagkakahawak.

May nadaanan kaming staircase kaya naisipan kong dumaan doon. Akmang hihiwalay ako sa kanila nang hatakin ako ni Aizel at sa iba dumaan.

"Bobo ba kayo? Dito ang shortcut. Bakit lalayo pa tayo?" Singhal ko. I received silence. "Tsaka, may klase tayo, 'diba? What's wrong with you guys? Bakit hindi nalang tayo dumiretso sa room."

Again, I received silence. Ni hindi nila matitigan ako sa mata. It's weird, alam naman nilang bawal ang lalake sa girl's dormitory ng ganitong oras pero look, nandito si Huzein. Also, Huzein is an early bird. Hindi siya nagpapa-late sa mga klase niya.

Aizel and Valerie too. Sa tagal naming magkasama, palagi silang maagang pumasok at ako nalang ang naiiwan sa dorm. But look at them now, hinintay nila akong gumising at hindi dumiretso sa klase.

I sighed. "Wala bang magpapaliwanag kung anong nangyayari? Huzein? Aizel? Valerie?"

Katahimikan. Nasa pinakadulo na kami ng hallway kung saan konti lang ang dumadaan. May hagdanan din dito pero mapapalayo ka papuntang school park.

Just then, I held Aizel's arm and twisted it. The two became alert, agad akong pinuntahan ni Huzein para pigilan pero sinipa ko ito. Nang marinig ko ang pamimilipit ni Aizel at Huzein ay agad ko silang binitawan at tumakbo pababa.

"Pasensya na!" Sigaw ko bago tuluyang bumaba ng hagdanan.

Pagdating ko sa baba ay lahat sila ay may dalang karatula. Ang nakikita ko lang ay ang mga grade 12 at iba't ibang strand. Halatang nagrarally ang mga ito. May iba pa ngang nakasulat na "Remove Kace as president" at "School Council is a shit". They all expressing their hate towards the student government.

"Walang ginagawa at nagpapakasarap sa buhay habang may namamatay na. Gan'yan ba ang ugali ng isang lider?" Sabi ng isang babaeng may hawak-hawak ng microphone. "Alisin sa pwesto! Mga walang kwentang pinuno!"

"Alisin! Alisin!" They all chant. Lahat sila ay nakasuot ng civilian o hindi nakasuot ng school uniform. Ang iba ay may dalang bag at kung tutuusin ay may dala itong mga damit.

"Lahat kayo! Sirain niyo ang sim card niyo para hindi kayo ma-contact ng mamatay-tao na 'yon!" Sigaw ng isang lalakeng may hawak din na mikropono.

Lahat sila ay kumilos. Ang iba ay tinapak-tapakan ang cellphone at binasag sa sobrang takot na maka-receive ng text message mula kay Scorpion.

Mula sa kinatatayuan ko ay kitang-kita dito ang student council's office. I wonder on how they can handle the crowd without hurting them. This view is beautiful, can Kace Eliel Escarra handle the situation?

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang isang babaeng na nakasuot na abong damit. Nakalugay ang buhok nito at ang kaniyang gray eyes ay galit na galit. Sinipa niya ang pintuan at bumukas ito. Akmang magsasalita na ang babaeng nagbukas ng pinto nang utulak niya ito at kusang ipinasok ang sarili. Paglabas niya ay hawak-hawak niya na si Kace sa kaniyang collar.

She's the same girl who threw a lollipop to ma'am Ria. She's the same girl with a deadly stare, the witch of Heilianthus University. If I can remember her name, she's Lilith, I think?

Habang abala ang buong tao sa pag-ra-rally, silang dalawa naman ay parang magpapatayan na. The way Lilith stare to Kace, parang tatanggalan niya na ito ng bungo. She's mad, totally mad, for unknown reason.

May sinabi si Lilith kay Kace pero hindi man lang nagsalita ang lalaki. Nakita kong itinulak ni Lilith si Kace and she give him a solid punch. Napahawak si Kace sa kaniyang mukha at saka may sinabi. Akmang sasapakin ulit siya ni Lilith nang hawakan ito sa leeg ni Kace at inangat sa ere.

Lahat ay napahinto at pinanood ang dalawa na parang may pinapanood na eksena.

Just then, nagulat kami nang binatawan ni Kace si Lilith at bigla itong napaluhod. Parang hinang-hina ito. The crown cheered for Lilith and the latter didn't give a damn.

Isang lalaki ang lumabas mula sa pagkakatago niya, he's standing two meters from Kace. Nakapamulsa ito at tinignan niya ang lalake ng walang ka-emo-emosyong mababasa sa kaniyang mukha. He's... Deadly.

Akma akong iiwas ng tingin nang tumama ang tingin niya sa akin. I felt chills down to my spine. Napangiwi ako habang nakatingin sa kaniya. And guess what? He... He just wink at me!

Narinig ko ang bahagyang tili ng iba. That guy didn't break our eye contact. Nakatingin pa din siya sa akin. Hanggang sa umiwas ako ng tingin. Hindi ko alam kung kikiligin ako sa ginagawa niya o mandidiri. He's like Lilith.

Napatingin kami sa room ng student council nang bumukas ulit ito. It's Alliana holding a microphone.

"Everyone, listen," sabi niya pero nag-ingay pa din ang crowd. "We did our very best, humingi kami ng tulong mula sa mga taong konektado sa murderer na 'yon." Napatahimik ang lahat at nakinig sa sasabihin ng vice president.

She cleared her throat. "But then, may mga tao talagang ayaw tumulong at gustong maging makasarili."

I heard Kace shouted something pero hindi niya 'yon pinansin. Parang wala lang sa kaniya ang sinabi ni Kace. "Right, Trinity Morgan?"

Lahat sila ay napatingin sa kinaroroonan ko. Narinig ko si Huzein na sinigaw ang pangalan ko pero hindi ko 'yon pinansin. They shoot me some deadly glares. Nabalik lang ako sa katinuan nang may humawak sa braso ko.

"Wala siyang kasalanan dito, Alliana." Huzein said. "Don't blame others to look like your council is innocent. It's totally your fault."

"Oh stop it, Huzein. Stop defending that bitch—" hindi na niya natapos ang kaniyang sasabihin nang may sumabunot sa kaniya. It's Valerie.

"Don't you ever call her a bitch. You don't know what she been through so you don't have rights to call her like that." Sabi niya. Dinig ang kaniyang boses sa hawak ni Alliana na microphone.

"Tama na!" Sigaw ni Kace at pinaghiwalay si Valerie at Alliana. Akmang magsasalita na ito ngunit nakarinig kami ng hagikhik mula sa speaker.

"What's with the chaos all about?" A robotic voice asked. Lahat kami ay napahinto. "Dumb fuck, do you think breaking your phones is the solution? You're just wasting your energy for such a nonsense thing."

A silence came until that robotic voice spoke. He uttered the words that caused my world to turn upside down. No, not again.

"VOTING LINES ARE NOW OPEN."