Zuchtend til ik het dienblad met de bierglazen op en breng het naar de jongens achter in de hoek. Snel zet ik de glazen voor hun neer en wil weer weglopen als één van hen mijn pols pakt.

'Toe, blijf nog even.' Zegt hij met een grijns.

'Ik heb wilde plannen met jou.' Galmt er door me hoofd.

'Nee. Ik heb werk te doen.' Zeg ik met een licht trillende stem.

'Dat kan toch wel even wachten?' Vraagt hij zoet.

'Je blijft gewoon hier, bitch.'

'Laat me los.'

'Ryan, laat haar nou gaan. Ze is het niet waard.'

'Ze is een verdomde goudmijn!' Schreeuwt de jongen haast in zijn gedachtes waarvan hij geen flauw benul heeft dat ik die kan horen.

'Zeg, laat haar eens los, wil je? Er staat nog niet voor niks op dat bord: laat het personeel met rust?' Roept Josh, mijn baas, hard.

Langzaam laat de jongen, Ryan, mijn pols los en snel loop ik van hen weg.

'Gaat het, Damone?' Vraagt Josh bezorgd terwijl hij naar mijn pols kijkt en vervolgens naar mijn hoofd.

'Jawel. Kleine tip: laat geen enkele serveerster bij hem in de buurt komen.'

Josh knikt.

'Komt in orde.'

Klein geheimpje: Josh is letterlijk de enige die weet van mijn vloek.