00:36

"Możemy spróbować" to jeszcze żadna wielka deklaracja. Po prostu... Nosz cholera. Facet jest boski, naprawdę.

Ja pierdzielę, usprawiedliwiam się sam przed sobą w swoim pamiętniku. Pojebało mnie do reszty.

I mam szczerą nadzieję, że darmowy psycholog z poradni na rogu nie będzie chciał PRZECZYTAĆ moich notatek, żeby mnie ZANALIZOWAĆ.

ANALiza. Haha.

Chyba nie wytrzeźwiałem do końca.

11:12

Oficjalnie jestem bankrutem. 

Moje konto bankowe świeci pustką i smutnością, nie zostało mi nawet na bułki. Dlatego przyniosłem obie koperty od Zabójczego Głosu. Leżą teraz obok na kołdrze, ale jeszcze nie miałem odwagi wyciągnąć z nich pieniędzy.

To głupie, ale...

Mam wrażenie, że kiedy zacznę je wydawać, to wszystko stanie się... prawdziwe. Dopóki po prostu leżały sobie na szafce, mogłem sobie wmawiać, że jestem porządny i znajdę jeszcze uczciwą pracę, a te brudne pieniądze w końcu mu oddam.

Ale muszę coś zjeść. 

I zapłacić za czynsz, żeby nie wylądować w kartonie.

Wydać?

Nie wydać?

12:17

Może jednak nie wydać?

13:30

Pierdolę to. Idę na zakupy.

21:53

Och tak. Zakupy doskonale uciszają wyrzuty sumienia. Prawie tak doskonale jak wielka porcja miętowo-czekoladowych lodów z bitą śmietaną i tęczową posypką, którą zjadłem zamiast obiadu.

Chociaż...

Chyba powinienem przystopować z tymi lodami, skoro od moich ponętnych bioderek zależy moje wynagrodzenie.