Wade

- Narzeczoną...- postanowiłem mu jednak powiedzieć. On mnie rozumie jak nikt wcześniej.- Byliśmy zaręczeni. Tego dnia jechała na przymiarkę sukni ślubnej, mieliśmy się pobrać. Kiedy wracała, zbombardowali auto.  Nie było czego zbierać... To było już po mojej przemianie i dopiero wtedy zdałem sobie sprawę jak wykorzystać moje zdolności. Znalazłem tego skurwysyna, a kiedy z lufą przy jego skroni kazałem mu powiedzieć czemu to zrobił powiedział tylko że "dobro się długo pamięta, a zło jeszcze dłużej". Od tamtego czasu jestem najemnikiem. Najbardziej mnie boli to, że od trzech miesięcy nosiła moje dziecko. Byliśmy tacy szczęśliwi. Gdyby nie ten zamach, dzisiaj miałbym pięcioletnią córeczkę, z którą bym pił herbatkę z różowych kubeczków, albo syna, który nosiłby koszulkę ze Spider-Manem, jako ikonę popkultury

Peter

Ledwo co byłem w stanie wysłuchać całej historii.
To... drastyczne.
I on musiał wszystko przeżyć.
Sam.
Mimo całej przeszłości potrafił na nowo cieszyć się tym co posiadał.
Ostatnie słowa wywołały u mnie kilka łez.
Nie mogłem się poddać.
Ludzie mnie uwielbiali, szukali w tych czynach nadziei.
- Jesteś naprawdę dzielny - wyszeptałem uwalniając go z własnego uścisku.
Każdy krył inną historię.
Chciałem wiedzieć jaka należała do Wade'a.
Nie potrafiłem przestać myśleć o tym osobniku.

Wade

- Staram się- uśmiechnąłem się smutno. Nie uroniłem jednak ani jednej łzy. Nie potrafię płakać z tego powodu. Już nie. Czas robi swoje ale i tak cholernie za na tęsknię.

Peter

Jeszcze chwilę siedziałem przy nim zastanawiając się nad ówczesnymi słowami.
Podziwiałem go.
Wytrwał tak wiele.
Miałem o wiele łatwiej. Swoich rodziców ledwo co znałem.
Brak wspomnień, a mimo tego wciąż źle się czuję po ich zniknięciu.
Co innego, gdy mówimy o wujku.
On mnie wychował, wpajał wszelkie męskie zasady.
Mogliśmy rozmawiać bez troski, która u cioci była zbyt widoczna.
Wstałem z miejsca.
- Za kilka godzin mam zajęcia, a więc... czas już iść - mruknąłem beznamiętnie.

Wade

- Tak, powinieneś się wyspać...- powiedziałem mechanicznie. Wstałem i poklepałem go po ramieniu- Fajnie...że jesteś. Do zobaczenia- uśmiechnąłem się do niego, lecz pewnie tego nie widział.

Peter

Te słowa bez wątpienia były trzecią najlepszą rzeczą, która mnie spotkała w dniu dzisiejszym.
Pierwsze miejsca zajmował Wade.
Wystrzeliłem pajęczyną w górę i szybko znalazłem się nad ulicą.
Nie pożegnałem się.
Zostawiłem go samego bez słowa.
Przedostałem się jak najszybciej do mieszkania wpadając przez okno.
Zawadziłem lewą stopą o framugę co skończyło się lądowaniem na podłodze.
Cholera.
Zdjąłem kostium zostając w samych bokserkach.
Cztery godziny snu, jak wspaniale.

Wade

Cóż... Nie zostało mi nic innego jak tylko wrócić do domu. Noc też należała do udanych. W końcu Pająk sam mnie przytulił, czy to nie słodkie? *nawet tak smutną chwilę umiesz zepsuć* Zaczęło już się rozjaśniać kiedy zapadłem w sen

___________________________
Hejka, wybaczcie, że to zaledwie parę zdań, ale wątek przeszłości Wade'a i Mer są ważne dla dalszych losów naszych bohaterów, dlatego postanowiłam poświęcić temu osobny mini rozdział.
forestontheway myślę, że się zgodzisz, że ten mały wstęp to przeszłości jest istotny, prawda?