3 września 2018, poniedziałek.

On mnie obserwuje, patrzy na mnie, ale się nie odzywa. Kiedy tracę czujność, dusi. Duszę się... Potrzebuję tlenu.. Rozdrapię sobie gardło. Dlaczego to tak boli?! Nie mogę oddychać! Niech mi ktoś pomoże! Nie jestem w stanie być sam, nie jestem! Pomocy! Pomocy! On mnie zabija, zabija z każdą sekundą bardziej... Pomocy, niech mnie ktoś uratuje. Cholera, znowu go czuję... On mnie rozdziera od środka, chce mnie zabić! Zabić, do cholery jasnej! I co?! Co miała dać ta debilna terapia?! Miała mi pomóc go zamordować! Dlaczego on nadal próbuje się mnie pozbyć, przecież nie szkodzę, ale...  ̶ ̶Z̶-̶z̶a̶b̶i̶ć̶ ̶t̶-̶t̶o̶ ̶m̶ó̶j̶ ̶c̶e̶l̶!̶ ̶H̶a̶h̶h̶a̶!̶ ̶Z̶a̶b̶i̶ć̶.̶.̶.̶ ̶Z̶a̶b̶i̶ć̶.̶.̶.̶ ̶Z̶a̶b̶i̶ć̶!̶ ̶T̶o̶ ̶m̶ó̶j̶ ̶p̶o̶w̶ó̶d̶ ̶d̶o̶ ̶ż̶y̶c̶i̶a̶.̶ ̶ Morderstwa odbierające ludziom rozum! Ach, Śmiercio, czy jesteś dumna ze swojego wysłannika?! Robię dla ciebie wszystko, aby być godnym nazywać się twoim następcą! Ach, jakże cudownie byłoby zostać kimś, kto wyniszczy ludzkość, kto pokaże im właściwą drogę! Życie? A po co to komu! Tylko zabijanie daje sens, daje ostoję! Daje uczucia... Uczucia?! Och, to takie zabawne! Uczucia, to nie jest nic ważnego, to jedno wielkie gówno, którego celem jest zabicie od środka! Zabicie! Och! Czyżby uczucia były mi potrzebne? Nie, to nie w moim stylu! Morderstwo to jedno, a życie to drugie! Ratowanie? Pomoc? To jest zbyt przyziemne, a ja nie należę do tego świata, nie jestem taki jak ci schematyczni ludzie!

O.n.i m.u.s.z.ą z.g.i.n.ą.ć.

31+81+38  2+21+28  2+31+61+272+141+2, 41+148 3+02+75...
61+51 61v1+261.

Śmierć.