Dziewczyna o smutnych oczach spojrzała na mnie pewnego dnia.
Wyszeptała swe pierwsze i ostatnie słowa,
Po czym zniknęła.
Rozpłynęła się z wiosennym wiatrem i zachodem słońca,
Zostawiając wszystko za sobą.

Dziewczyna o smutnych oczach całowała mnie namiętnie,
Każdej pierwszej i ostatniej nocy.
Po czym uciekła,
Łapiąc ostatni pociąg.

Dziewczyna o smutnych oczach spojrzała na mnie w lustrze,
Po raz pierwszy i ostatni.
Uśmiechnęła się nieznacznie,
I postanowiła zostać tu z nami.
Ten jeden raz.

Dziewczyna o smutnych oczach uwierzyła, że istnieje coś więcej.
I choć zrobiła to po raz pierwszy i ostatni,
Pozostało to z nią już na zawsze.
Ponieważ była czymś więcej.