Öncelikle merhaba arkadaşlar bu benim ilk hikayem biraz tuhaftır.
Okumaya devam ettikçe daha iyi kavrarsınız. Hikayem klasik masum kız kötü çocuk hikayesi gibi değildir. Baş kahraman Beyaz geçmişini unutmaya çalışan ve sonrada şizofren olduğunu anlayan bir kızdır. Ensar ise hiç beklemediği birinin çok kıymetli bir nesneyi arayan ruh sağlığını kaybetmiş bir erkektir. Bu iki ruhsuzu bir araya getiren ben de pek sağlam sayılmam bunu okudukça anlarsınız. Her neyse iyi okumalar...

"Ben artık geçmişimi unuttum beni geçmişimle yaşama" dedi bedeni olmayan karartı...

                           Bölüm: 1

Bölüm şarkısı: Evanescence
Lithium

Acılar hiç beklemediğin anda beklemediğin bir yerde ve beklemediğin bir kişi tarafından gerçekleşir...

                             ***

Bu bu b..uu beni nasıl buldu. Onca yıldan sonra nasıl buldu tabi olayı bilmiyorsunuz şuan gözleri simsiyah olan iri çocuk o Ensar katil Ensar, acımasız Ensar, kalpsiz Ensar, Ensar ben 5. Sınıftayken sınıfı basan ve beni saçlarımdan tutup sürükleyerek götüren ve bir depa içinde bana tam 4 sene beni tutsak eden işkence eden Ensar, içimdeki sevinci mutluluğu bir karadelik gibi emen herseyimi elimden alan Ensar evet ensar benden yaşça büyüktü. Beni kaçırdığında ben 11 o 17 idi peki nasıl öğrenci oldu bu okulda neden geldi. Yeterince zarar görmedim mi? gözlerimin içine biraz acimasiz biraz özlemle bakiyodu ensar bana özlemle bakıyordu.

O acımasız insan beni özlemişmiydi. Neyimi özlemisti. Beyaz saçlarımı mı? yoksa işkencelerinde attıgım çıglıkları mı? Yine mi acı çekmem gerekicek,
Daha ne kadar boğazım yırtılırcasına çığlık atacağım yine mi üzüleceğim neden geldigini anlamiyorum beni neden kacirdiginida anlamamistim o zamanlar, kimseye zararim yok dusmanimda yoktu. Peki neden beni istiyordu gözlerimin içine derinden bakarken benim griye çalan gözlerime bakiyodu tuhaf bakiyodu biseyler arar gibiydi

"Ensar bu senmisin "

sırıtarak , "Beyaz bakıyorumda adımı unutmamıssin duygulandım"

onun adini unutmam ne mümkünki aynanin karsisina her geçtiğimde gördüğüm çizikler ve vucudumun tam gogusumun altina yaptigi o dövme... kim 11 yaşındaki bir kiza bu dövmeyi yapardı ki ensar yapardi gerçi o yıllara çok dönmek istemem ben 5. Sınıftayken her zaman ki gibi resim yapanlari izliyordum çünki benim boya kalemlerim yoktu o zaman paramiz yoktu aslina bakarsaniz bizim hic paramiz yoktu. Hevesle boyanan kagitlari izlerdim çizilen daglari sarıya boyanan güneşi ve uçan kuşlari, benim ne boyama kitabi ne boyalarim vardi. Ben arkadaslarimi izlerken sinifin kapisini kara gözlü biri acti birini arar gibiydi çok kizgindi korkmustum gözü bende durduğunda yerime sanki yapismis gibi öylece kaldim.

   Büyük adimlarla yanima geldi ve bir çöpmuşum gibi sacimdan tutup sürükleyerek siniftan cikardi. Ne öğretmen bir sey yapabilmişti nede görevliler, cikarirken kapiya vurmuştum kolumu umursamadi dahada sıktı kolumu, yaninda iri adamlar vardi. Bağırdım, Çiğlik attim ben bagirirken yuzume bir tokat attı. Babamdan veya annemden bir fiske yemiyen ben hic tanımadığım biri tarafından şiddete marus kalmıştım. Yapım gereği gururlu biriydim.

   Oldukça fazla gururluydum. Ancak onun kara gözleri bende gurur neyim bırakmamıştı.

Yanağım acıyordu ama ağlayamadım bir daha vurur diye korkumdan çıtım çıkmamıştı. kollarimdan tutup arabanin içine atti ve kapilari kilitledi bagirdim ama kafama çok sert vurdugundan gözlerim kapandi siyahi gördümüştüm gözleri gibi olan karanlık beni yutuyordu. Siyah beni alıyordu.

   Acıyla ve baş ağrısıyla gözlermi actim eski bi yerdeydim pas lekeleri igrenc kokuyordu elim bagli değildi ama halim yoktu kimildayamadim korktum daha küçüktüm çünkü sonra kapi acildi o girdi sinirli ve üzgün bakiyodu o zaman anlamistim.

Ensarin duygulari gozlerindeydi acisi,uzuntusu,nefreti gozlerindeydi acimasiz bakiyodu yavaş ama güçlü adimlarla yanima geldi saclarimdan tuttu ve kafami yukari kaldirdi.

"Bıkıcaksin küçük kiz yaşamaktan bikicaksin seni hayattan biktiricam "

O zamanlar küçüktüm tabi hiç bir şeyin farkında değildim. Benimkisi çoçuklukla korkumdan,

"abi. Abi ben sana naptim neden bana vurdun sana ne yaptim abi"

O ise hiç eskimeyen o kara bakışlarını üzerime dikip,

" sen nemi yaptin küçük kiz yasiyorsun senin olmayan bir hayati yasiyorsun "

dediklerinden hic bi şey anlamamistim kapiyi kapatip cikti ve arka da ağlayan bir kız çocuğu bırakmistin.

"Ensar neden geldin."

bana acimasizca bakti o siyah gözleriyle, siyah rengini severdim. siyaha aşıktım bile diyebilirdim ama onun siyah gözlerinden nefret ediyordum .

"beni özlemistirsin küçük kiz bakiyorumda toparlanmissin hayata baglanmissin halbuki bu senin hayatin değil bunu defalarca demiştim halbuki".

Ensar gelmişti ama artik küçük kiz değildim.
aglamiyordum artık korkuyordum ondan  hala ama dik durmaliydim. onun bana attigi ukala bakislardan benimde karsilik vermem gerekiyordu. Onun kişiliği altında ezilmek istemiyordum. Kafami diklestirip ruhsuz bir şekilde konuşarak ensara

"benim veya baskasinin sen kim oluyorsunda benim hayatima karisiyosun Ensar".

Yine o ruhsuz bakışlarını benim üzerime atarken onun nefreti altında benim bedenim ezikmişti sanki,

" küçük beyaz büyümüş agzi laf yapar olmuş o bana dik tuttuğun kafani ezerim beyaz beni biliyosun"

evet onu biliyordum ensar tehdit etmezdi yapardi isterdi...yapardi. olmasini isterdi oldururdu o istediği herşeyi elde ederdi.

" sende büyümüssün ensar beni kaçırdığında ergen bir velettin aglayıp zırlayan bir velet"

sanki avina yaklasmis bi aslan gibi pencelerini geçirdi boynuma uzun parmakları boynuma geçmişti sanki sağ elinin içinde atan damarımı hissettiğine bahse girebilirdim.

"yanılmısım  beyaz beni unutmussun sana nasıl işkence ettigimi unutmuşsun hadi onlari unuttun diyelim... sana yaptıgım dövmeyi nasıl Unutursun"

eli direk göğsümün altına gitti ve orayı okşadı. Bu dokunuşu bana birşey ifade etmiyordu ama bir buz parçasına başka bir buz parçasıyla dokunursanız işler biraz değişe bilirdi.

"merak ediyorum beyaz sana yaptigim dövme hala o beyaz teninde guzel duruyor mu?"

Elini itip ondan bir adım uzaklaştım. Bu ruh hastasının ne yapacağı belli olmazdı.

"çek o kanlı ellerini üstümden dokunma bana"

Kollarını hiç bir şey olmamış gibi birleştirdi. Kafasını yana yatırıp sinir olduğum bakışlarıyla bana bakmaya başladı.

" benim mi  ellerim kanlı beyaz hic düşündün mü hayatta sana yasamı veren kim diye  ben söyleyeyim sana verilen hayatı benden zorla aldılar senin hayatını benden aldılar, çaldılar bende o yüzden beyaz sen hayat hak etmiyosun beyaz "

yine aklımda bir sürü soru işaretiyle bırakıp her zaman ki gibi dondu ve gitti arkasında yine 11 yasindaki küçük kizi bıraktı. 

  Beyaz dondu kaldı küçük kiz yine agladı ben buydum işte içinde ayrı bir dünya olan bir beyaz, dışarı da cenneti var sanılan bir beyaz var.

   Benim karari verilmemiş içimde bir mahkemem var benim adina konuşan avukatlarim ve benden tarafa olmaya bir hakim var içimde bir mahkemem var.

Tuhafim tuhafsiniz tuhaflar tuhafsin