~Brianuś Jesteś tam?

~Ja Nie, w kosmosie. ;_; Przecież ci mówię.

~Brianuś Idę cię szukać.

~Ja Zapomniałeś o najważniejszym.

~Brianuś O czym niby?

~Ja Nie wiesz jak wyglądam. :')

~Brianuś Ale Kendall wie ;D

~Ja I co z tego?

~Brianuś Bo mi powie.

~Ja No chyba nie.

~Brianuś Ale teksty dowalasz.

~Ja Zazdrościsz? ;) I Kendzia ci nic nie powie.

~Brianuś A powie, zobaczysz. Cała zjarana jest i wszystko wyrzuci.

~Ja A wyrzuci ci też, że została pobita przez tę Madison którą przed chwilą obściskiwałeś.

~Brianuś Co Madison zrobiła?!

~Ja Myślałam, że bardziej zareagujesz, że wiem o twoich małych igraszkach z tą suką, ale spoko.

~Brianuś To chyba dobrze, że się martwię o Kendall, nie?

~Ja Ciekawe jakie są intencje...

~Brianuś Na pewno dobre.

~Ja Phii, ty i dobre intencje.

Dobre, zaśmiałam się.

~Brianuś Czemu tak źle o mnie uważasz?

~Ja Bo cię znam Brian, bo cię znam.

~Brianuś Taa, na pewno.

~Ja Nawet nie wiesz jak bardzo.

~Brianuś Yhy, czekaj, czekaj, jesteś z Malikówną?

~Ja Możliwe a co?

~Brianuś Ona jest w swoim pokoju, czyli ty też tam jesteś. ;)

~Ja Niestety źle główkujesz.

~Brianuś Myślę, że jednak dobrze, zaraz będę.

~Ja Myślenie ci idzie gorzej.

Cholera. Tego nie przemyślałam. Wyłączyłam telefon, by światło padające z niego nie wskazywało gdzie się znajduję. Może Brian nie będzie wiedział, że jestem własnie tutaj?Usłyszałam, jak ktoś wchodzi do mojego pokoju i włącza światło. Szybko wstałam z podłogi i nie wiem czym się kierowałam że schowałam się w dużej, białej szafie. Kiedy zamknęłam drzwi szafy od razu do moich uszu doszedł ten sam dźwięk, ale drzwi prowadzących do garderoby. Siedziałam w ciszy, mając nadzieje, że chłopak sobie odpuści. Niestety myliłam się. Drzwi od mojej kryjówki niespodziewanie się otworzyły, a w nich stał Brian.

-O tu cię mam. - uśmiechnął się łobuzersko.

-O, Brian, a co tu robisz? - próbowałam grać zdziwioną.

-Nie pogrywaj ze mną, gdzie jest Kendall?

-Tu jestem, taki pijany jesteś, że mnie nie rozpoznajesz?

-Wiesz o kogo mi chodzi. - syknął.

-O mnie?

-Nie.

-Wiem!

-Wreszcie zrozumiałaś! - uśmiechnął się szyderczo.

-O moją siostrę bliźniaczkę!

-Ty masz siostrę bliźniaczkę? - naprawdę się zdziwił.

-Nie, ale słyszałam że po alkoholu ludzie widzą podwójnie, więc możesz tu widzieć zaraz moją siostrę.

-Jezu, Kendall! Gdzie jest ta Kendall z którą pisze?

-A skąd mam wiedzieć?

-Bo pisała mi, że jest z tobą.

-I?

-I wiesz gdzie ona jest.

-A jak powiem, to dasz mi spokój?

-Możliwe, że tak.

-Ok, poszła do domu, bo nie chciała cię widzieć.

-Dlaczego niby?

-Bo nie lubi ludzi, którzy mówią o kimś dobrze, bo chcą coś od tej osoby.

-I co ma z tym związanego?

-Naprawdę jesteś taki głupi?

-Jak widać tak.

-Wiesz co? Muszę częściej robić imprezy, bo jak wypijesz jesteś bardziej szczery. - zauważyłam.

-Wiesz, że nie piłem wcale.

-Taa, wcale.

-Tylko 5 drinków. - wzruszył ramionami.

-Dla ciebie to nic?

-Wiesz, jestem wstanie wypić na jednej imprezie całą butelkę whisky, no to wiesz. - puścił mi oczko.

-Ok, to wracaj na dół i wypij nawet cały barek. - machnęłam ręką i wstałam z podłogi, kierując się do wyjścia. W ostatnim momencie zostałam złapana przez Briana w pasie.

-A panienka gdzie się wybiera?

-Jak wiesz albo też nie, jestem gospodarzem, a Zayn zniknął z Maddie w pokoju i muszę się zająć tym wszystkim na dole. - mruknęłam do niego i już chciałam iść, ale znów mnie zatrzymał.

-Mam propozycję.

-Słucham.

-Może na rozruszanie, jakiś taniec? - podniósł brew.

-Nie dzięki, Madison będzie zazdrosna. - zaśmiałam się.

-Kto tu jest zazdrosny? - uśmiechnął się szeroko.

-No chyba nie mówisz o mnie idioto! - palnęłam go w ramię. - Są ciekawsze osobniki niż ty. - puściłam do niego oczko.

-Czuję się urażony.

-Sory, miałeś się poczuć wywyższony. - prychnęłam i poszłam w dół. Wszystko wyglądało w miarę spokojnie, ludzie już całkiem pijani spali na podłodze, grupka totalnie zjaranych chłopaków leży przed domem, oglądając gwiazdy, kilka par nie zna definicji ,,prywatność" i woli wszystko robić na oczach innych osób. Hmmm, normalna impreza. Idąc do kuchni trzeba bardzo uważać na leżących na ziemi osobach. Najlepiej by było wziąć ich do któregoś z pokojów, ale sama nie dam rady. Jak wróci mój brat z podboju Maddie, poproszę go o to.

Wchodząc do kuchni od razu rzuca mi się w oczy para moich przyjaciół, Emma i George, którzy rozmawiają, od czasu do czasu biorą łyka z czerwonego kubeczka. Mogłam przysiąść, że parę minut temu byli jeszcze w moim łóżku i smacznie spali. Jak widać, jestem nieźle wstawiona. Mówiłam? Nie pić!

-Elo dziubaski. - witam się z nimi, na co dostaję w odpowiedzi szerokie uśmiechy.

-Cześć Kendall.

-To sobie pospaliście. - zaśmiałam się.

-Taa, ale nie dało się dłużej spać, jak tu tak szaleją.

-Dokładnie, dokładnie. Jeszcze gorzej z tymi, którzy już są prawie nieżywi. Będzie trzeba ich gdzieś zanieść.

-Chcesz ukryć ciała? - spytała przejęta Emma.

-A co myślisz? Jak policja przyjdzie, bo hałas i zobaczą, pomyślą, że nie żyją i pójdziemy do pierdla. - patrzyłyśmy na siebie poważnie, aż wybuchnęłyśmy śmiechem.

-Zawsze podziwiałem twoje poczucie humoru. - mruknął mój przyjaciel.

-A dziękuję. Ja cię zawsze, że nie potrafisz sobie znaleźć dziewczyny, chociaż ich nigdy nie brakowało.

-Nigdy nie było tej jedynej. - w jego oczach zobaczyłam tak jakby iskierki, po czym spojrzał na Emme.

-Uuu, gorzko! Ja lepiej będę sprzątać ciała. - uśmiechnęłam się pod nosem i wyszłam z pomieszczenia. Zaraz przy schodach siedział Matt nawet nie wiedziałam że przyszedł.

-Matt!

-Kendall! - powiedział delikatnie, łapiąc się za głowę.

-Oj, boli główka, co nie?

-Nawet nie wiesz jak bardzo. Poszedłbym sobie spać.

-To dobrze się składa. Zbieram na pół umarłych ludzi, żeby mogli sobie spokojnie spać u góry. Pomożesz?

-Nie ma problemu. - wyszczerzył się do mnie, biorąc na ręce jakąś brunetkę, która leżała pod schodami, z winem w rękach, Ja natomiast zabrałam Andie, dziewczynę z ostatniej klasy, która coś tam mamrotała pod nosem. Zanieśliśmy je do pokoju gościnnego który znajdował się zaraz koło mojego pokoju. W sumie przenieśliśmy gdzieś razem z 40 osób. Tyle ludu zmieściło się oczywiście w jednym pokoju, więc resztę trzeba było dać do salonu u góry. Mieliśmy wprawdzie jeszcze mój pokój, Zayna i rodziców, ale do żadnego z tych pokoi nie wpuściłabym nikogo z imprezowiczów, coś by jeszcze popsuli.

Kiedy pozbyliśmy się wszystkich ciał, siadłam wygodnie na kanapie, zamykając delikatnie oczy. Niestety nie było mi dane długo sobie poleżeć, bo ktoś zaczął mnie przytulać i całować po policzku. Otworzyłam oczy i szczerze się zaśmiałam.

-Matt, daj spokój jestem zmęczona.

-Ja też, poszedłbym spać.

-To chodź do mojego pokoju. Tm nikt nie będzie nam przeszkadzać. - wstałam chwytając go za rękę. Szatyn pochylił się i znów złożył delikatny pocałunek na moim policzku. Gdy się odwróciłam zobaczyłam Briana ze spuszczonym wzrokiem i mocno zaciśniętymi pięściami. Co się stało?