Wstałam o godzinie 12:32, mój brzuch brzmiał jakby zaraz miał eksploatować, byłam strasznie głodna więc udałam sie do kuchni po moje ulubione płatki z mlekiem. Przekroczyłam próg za którym siedzieli chłopcy, ale nie widziałam nigdzie Jimina

-Hejka wszystkim...- przywitałam sie z nimi obolałym głosem

-No hej- odezwał się Taehyung

-Co wy tacy ponurzy? A gdzie Jimin?- zapytałam zdziwiona ich zachowaniem

-Aha... już teraz bardziej sie martwisz o Jimina niż o Hobiego!?- dorzucił Namjoon

-Co?! O co wam chodzi? Wrzućcie na luz chłopacy- dodałam speszona ich wzrokiem

-My już wszystko wiemy!- powiedział Jin

-Co wiecie?- zapytałam a na myśli miałam tylko to, że Jimin powiedział im wszystko o ciąży

-Zdradzasz mnie z Jiminem...- powiedział Hope a ja stałam jak wryta

-Co ty pieprzysz? Odwaliło wam już do reszty?!- krzyknęłam na cały dom i poszłam do pokoju ubrać sie. W tym momencie chciałam poczuć tylko bliskość Hobiego a nie jego oskarżenia wobec mnie.

Wzięłam długą ciepłą bluzę, zeszłam do werandy i zaczęłam sie ubierać.

-Lila co robisz?- krzyknął Jimin stojąc na schodach

-Wychodzę, jak ich nie ogarniesz to nie wiem czy jest sens żeby wrócić... Narazie!- powiedziałam

Z kurtki wyciągnęłam klucze do swojego mieszkania i telefon. Wybiegłam z dormu tak szybko jak tylko mogłam...
Nie wiedziałam co mam myśleć.

-Cholera jasna!- krzyknęłam na środku ulicy i usiadłam na ławce- Co ja im do cholery zrobiłam?- mówiłam do siebie wściekła. Nogi podsunęłam pod brodę i oplotłam je rękami

Po kilku minutach byłam już w mieszkaniu. Gdy przeszłam przez próg widziałam tylko siebie siedzącą na kanapie i rozmyslającą o życiu.
Odkręciłam wszystkie kaloryfery żeby było mi ciepło, wyszłam na balkon i zebrałam wszystkie najgorsze myśli...

Jimin

Ubrałem sie szybko i wybiegłem z domu za Lilą, szukałem jej w parku, ale później przypomniało mi sie, że czasamj może być u siebie w mieszkaniu.

-Lila?- zawołałem a po kilku minutach usłyszałem przekrecanie klucza w zamku

-Czego tutaj szukasz?- zapytała mnie Lila a ja nie wiedziałem co jej odpowiedzieć

-Co tak w ogóle sie stało?- zapytałem bo nie wiedziałem dlaczego uciekła a chłopacy wyglądali na wkurzonych

-Powiedzieli mi, że zdradzam Hope'a z Tobą...- dodała opuszczając głowę

-Co!?- nie dowierzałem

-No właśnie to- odpowiedziała siadając na kanapę

-Cholera! To moja wina...- powiedziałem siadając obok niej

-Dlaczego tak mówisz?- zapytała patrząc sie na mnie

-Bo to ja zawsze chciałem z Tobą pogadać i być może wyglądało to jak byśmy byli razem...- odpowiedziałem chwytając sie za głowę

-No tak...- odpowiedziała idąc do kuchni

Lila

Nie wiedziałam co powiedzieć Jimin'owi

-Kocham Hobiego całym sercem, jestem z nim w ciąży, on jest dla mnie całym światem i jeszcze śmie mnie posądzać o zdradę?!- zakryłam twarz aby Jimin nie widział jak moje oczy czerwienieją od łez

-Ja wiem, że go kochasz, ale nie mam bladego pojęcia dlaczego tak powiedział- oparł się plecami o oparcie kanapy a ja wydawałam z siebie ciche odgłosy płaczu-Hej Li... nie płacz- dodał zmniejszając odległość między nami do minimum i przytulił mnie do siebie

-Jak mam nie płakać w takiej  sytuacji co? Powiedz mi?- byłam już tak zdenerwowana, że nie wiedziałam co mówię- Przepraszam, to z emocji- dodałam

-Ale Lila! Tak nie może być! Wy jesteście dla siebie stworzeni, takie uczucie nie może się teraz zmarnować. Przecież widziałem jak na siebie patrzycie, jak sie przytulacie i te wasze wszytkie pocałunki były po brzegi przepełnione miłością- Jimin w tym momencie sam uronił łzę a mi na te słowa jeszcze bardziej chciało sie beczeć

-Dziękuję, że przynajmniej ty przy mnie jesteś w takiej sytuacji- wtuliłam się w niego mocniej

-Wiem mam pomysł, chodź wyjaśnimy im wszystko!- powiedział Jimin

-Nie! Ja do nich nie idę!- krzyknęłam zaprzeczając

-No chodź Lila, siedzeniem tego nie załatwisz- dodał

-No sama nie wiem...- odpowiedziałam

-Dobra ja wracam do dormu, jakby co to przyjdź- powiedział Jimin i wyszedł

-Okey, narazie- dodałam siadając na kanapę z kubkiem ciepłej herbaty