- Witaj My Lady.. - uśmiechnąłem się do dziewczyny. - Co Cię sprowadza w tą piękna noc?

- Na pewno nie ty. - zaśmiała się. - Życie.

- Coś się znowu stało?

Biedronka westchnęła. Objąłem ją ręką. Nie odtrąciła jej, a za to wtuliła się w mój bok. O tak! Chat Noir w swoim żywiole!

- Kocie.. Dlaczego życie pod maską wydaje się być łatwiejsze?

- Tak tylko się wydaje. Nie musimy martwić się problemami jakie nękają nas w życiu codziennym. Ale.. Musimy narażać życie by ratować ludzi w Paryżu.. Może i nawet tych, którzy niszczą nasze życie. - szepnąłem. Spojrzałem w jej oczy. - Ale.. Mamy siebie.

- To prawda. - westchnęła.

Jej oczy były ciemniejsze niż zwykle, usta wydawały się być wręcz malinowe. Jej maska lśniła w świetle księżyca. Przełknąłem ślinę i zbliżyłem swoją twarz do jej.

- Biedronko ja...

- Kocie.. Co ty...

Przeniosłem swoje dłonie na jej talię i przyciągnąłem do siebie. Spojrzałem głęboko w jej oczy. Moje serce przyspieszyło, a na policzkach poczułem pieczenie.

- Kocham Cię.

Nachyliłem się i ją pocałowałem. Nie odtrąciła mnie. Oddała pocałunek. Zarzuciła mi ręce na szyję i maksymalnie do mnie przyległa. To najpiękniejszy dzień w moim życiu.

- Kocie... - granatowowłosa odsunęła się ode mnie. - Ja nie mogę. Ja przepraszam.. - szepnęła i uciekła używając w tym celu swoje jo-jo.

- Biedronko!

Schrzaniłem.. Uciekła. Teraz nie będzie tak jak zawsze. Teraz wszystko się zmieni.

*

- Będzie dobrze, stary! - pocieszało mnie moje Kwami.

- Plagg ja zawaliłem wszystko. Wszystko!

Rozpłakałem się w poduszkę. Kotek usiadł mi na ramieniu.

- Adrien. - usłyszałem głos Nathalie. - Twój ojciec chce z Tobą porozmawiać.

- Powiedz mu by się chrzanił. Nie idę na żadną sesję zdjęciową! - krzyknąłem.

- Adrien czy coś się stało? Ojciec nie będzie za..

- Chce być sam! Po prostu wyjdź!

Usłyszałem jak asystentka mojego ojca zamyka drzwi.

Jak mogłem tak nawalić?

***

Hey!

Mamy kolejny rozdział :D ta radość.. 😂👌

Dziękuję za wszystko <3

Następny rozdział będzie po...

uwaga uwaga

12 🌟

Wiem, że dacie radę!

Sashy ;3