Dojechaliśmy do hotelu gdzieś około godziny 14:00. W autokarze Marinette nie odzywała się do mnie już więcej. Dam jej czas.

Pewnie domyśliła się, że ja to "Plagg" z Akademii Muzycznej. Oboje znamy zasady. Żadna para nie może poznać swojej tożsamości aż do występu. Na pewno Mari nie podejdzie najpierw do moje pokoju, zapuka i powie "Hej Plagg idziemy ćwiczyć?" Wiem jakie to dla niej ważne, a dyskwalifikacja i wygrana Chloe byłaby dla niej najmocniejszym ciosem.

Rozejrzałem się po pokoju. Dzieliłem go wraz z Max'em, Ivan'em i Nino. Gorzej było dla Marinette, która wraz z Alyą musiała trudzić się przy boku Sabriny i Chloe... Na podłodze leżały rozpakowane walizki, a wszędzie walały się ubrania.

- Ej! Co robią u mnie te gacie? - spytał Max unosząc bokserki Ivan'a,

- Dzięki! Szukałem ich! - powiedział z radością chłopak, a Max rzucił mu częścią garderoby w twarz.

- Pośpieszcie się zaraz obiad. - wstałem z łóżka i skierowałem się w stronę drzwi.

- Nie poczekasz? - zapytał Nino. Wzruszyłem ramionami.

- Mam jeszcze coś do załatwienia.

Na korytarzu powoli pojawiały się kolejne osoby. Schodziły po schodach do jadalni. Ja jednak wpatrywałem się w drzwi naprzeciw. Wyszły? A może jeszcze nie? A co jeśli ona się tam pozabijały?

Drzwi nagle otworzyły się, a z nich wybiegła zapłakana Marinette. Co one jej zrobiły?

- I żebym Cię więcej nie widziała! - krzyknęła za nią Chloe. Spojrzałem groźnie w oczy blondynki. Alya popchnęła dziewczynę.

- Nie masz krzty empatii?! - warknęła. - Zaraz Ciebie wywalę przez te okno prosto w krzaki!

- Co się stało? - spytałem.

- Chloe! To się stało. - brunetka dalej mordowała blondynkę. Nic tu po mnie. Pobiegłem za Marinette. A przynajmniej w stronę, w którą pobiegła.

- Marinette! - krzyczałem chodząc po korytarzach i rozglądając się dookoła. Gdzie uciekła ta dziewczyna? - Marinette! Daj sobie pomóc! Gdzie jesteś?!

Usłyszałem cichy szloch w rogu korytarza. Pobiegłem w tamtym kierunku. Siedziała tam skulona granatowowłosa. Usiadłem obok niej i ją przytuliłem.

- Zostaw mnie..

- Nie zostawię Cię My Lady.. Koty się przywiązują i potrafią pocieszyć człowieka.

- Nie pomagasz...

- Przepraszam.. - westchnąłem. - Co się stało?

Dziewczyna spojrzała na mnie zeszklonymi oczami. Możesz na mnie liczyć Mari..

***

Hey!

Dzieje się w końcu coś poza planem Adrien'a xD yeeeey

Od razu mówię, że przepraszam za rozdziały raz tak, raz siak. Chodzi o nieregularność.

Ale jest szkoła, ostatnie dnie luzu, bo zaraz sprawdziany i lipa ;-;. Plus trzeba jeszcze korzystać, że jak się mieszka w innym mieście i się nie ma przyjaciół to trzeba pojechać odrobinę dalej by się spotkać :') I jeszcze chora jestem xD (PSYCHICZNIE~Hyhy.. Tsa nie śmieszne)..

Przepraszam w każdym bądź razie. 

Zostawcie po sobie ślad ;)

Po 20 🌟 nowy rozdział ;D

Sashy ;3

/PS jeśli chodzi o części.. To będzie ich trochę xD. CZYLI CAŁA WYCIECZKA ;P