-O co ci chodzi? -Tae był lekko zdezorientowany ale ja nie chciałam go puścić i wtuliłam się w niego mocniej by Yoongi zauważył że to jest to czego potrzebuję.

-O nic. -burknął. -Daga zaniosę ci torbę na górę jakby co.

-Jasne, dziękuję. -uśmiechnęłam się delikatnie gdy Yoongi mnie mijał.

-To co ci lekarz powiedział? -zapytał V siadając na pobliskim krześle.

-Powiedział że mam jeść, brać regularnie leki i się nie stresować.

-Damy rade. -wtrącił się wchodzący do pomieszczenia Namjoon.

-Mamy ostatnio więcej czasu wolnego więc raczej nie będziesz głodna. -zaśmiał się Jin. -Ooo mama Jin ci zrobi najprawdziwszy ramen!

-Nie wątpię. -zaśmiałam się.

-On zwariował. -mruknął przez śmiech Jimin i dusząc się ze śmiechu powędrował do salonu przed tv.

-Może chcesz odpocząć? Dopiero wróciłaś. Jak chcesz to masz pełen dostęp do moich książek. -zaoferował się Namjoon.

-To bardzo miłe dziękuje. -poczułam się doceniona przez chłopców. To było bardzo miłe jak mnie traktują aby tylko nic mi nie brakowało.

-Dobra, spróbuj ciasta które ci zrobiłem! -krzyknął Jimin z kanapy.

-Ta! Żebyś ty jeszcze kiwnął palcem przy tym torcie! Daga! On wcale nie nie zrobił tego ciasta! Ja je kupiłem w sklepie!

Cała sytuacja wyglądała komicznie.

Po dniu spędzonym na gadaniu z każdym po kolei przyszedł czas na wieczorny seans który zaproponował Jungkook. Wszyscy zalegli na kanapie by zobaczyć najnowszy horror jaki miał premierę kilka dni temu.

-Słyszałem że jest mocny. -podekscytował się Jin.

-A ja widziałem zwiastuny i jak dla mnie to wieczorynka a nie horror. -zaśmiał się Suga siedzący obok mnie.

-Obstawiamy ilu bohaterów przeżyje do końca filmu? -Namjoon poprawił okulary na nosie jakby miał zapisywać wyniki.

-3. -rzucił szybko Tae.

-1. -wtrącił Jungkook.

-Też myśle że 1 osoba. -przyznał Jimin.

-Nikt nie przeżyje! -powiedział pewny siebie Jhope.

-A ja też bym obstawiał że 2. Zapewne chłopak i dziewczyna, zakochani którzy przeżyli koszmar.. -zamyślił się Jin.

-Ta, koszmar z ulicy Sezamkowej. -wtrącił Jungkook a wszyscy się zaśmiali.

-HOHO DZIECKO, A TY TO NIE POWINIENEŚ JUŻ SPAĆ MOŻE? -Jin zaczął się unosić w ten swój uroczy sposób.

-Nie, jestem dorosły. -chichotał Kook.

-Możemy już puścić film? -zapytał zdenerwowany Taehyung i wtem zapadła cisza a Namjoon włączył wyczekiwany przez nas wszystkich film.

Jak nigdy, nudziłam się niemiłosiernie. Nie wiem czy to dobrze skoro nic mnie nie przestraszyło od ponad godziny. Może dziecko które w sobie nosze też będzie psychopatą? A może włączyło mi się gadanie bzdur i za bardzo dramatyzuje? W końcu, Suga też się nie boi tego filmu.

Gdy seans dobiegł końca chłopcy zaczęli marudzić i stękać.

-Boże już koniec. -Jhope opadł na oparcie kanapy jakby przebiegł maraton. -Myślałem że ten koszmar się nigdy nie skończy. -przyłożył dłoń do czoła jakby sprawdzał czy ma gorączkę.

-Nie dramatyzuj Jhope. -zaśmiałam się.

-Właśnie, film nie był taki okropny jak go zapowiadali. -odparł Jimin.

-Był okropny, ale nie straszny. -dodał Yoongi na co każdy kiwnął głową zgadzając się z tą opinią.

-To dobranoc! -krzyknął donośnym głosem Taehyung i trzymając Pana Lwa pod pachą powędrował do swojego pokoju.

-Chodź Dagmara. -Yoongi pogłaskał moje ramię w czuły sposób.

-Wiesz Yoongi.. -miałam totalny mętlik w głowie. Z jednej strony jestem na niego obrażona ale kocham go i chciałabym go przytulić tak jak dawniej. -Chyba dzisiaj jeszcze wolałabym spać tutaj. -powiedziałam zawstydzona. Chłopak patrzył na mnie szukając odpowiedzi mojej decyzji.

-D-dobrze. Jeśli czujesz że tak będzie lepiej to jasne. Przyniosę ci pościel. -poszedł nieco zdołowany ewidentnie głęboko nad czymś myśląc.

Nie wiem sama czy czuje się dobrze z tą decyzją, ale skoro nie jestem stabilna w swoich uczuciach to dlaczego mam się zmuszać na siłę, prawda?