Dwanaście lat później

Powinniśmy być już w łóżku, ale Cole robi sobie jaja i nie wraca do domu. Nie jest grzecznym chłopcem. Cholera, nie wiem, skąd mu się to wzięło. Ja byłem grzeczny. Liam było nieco mniej grzeczny... z kolei Maya.. raczej też nie należy do grzecznych dzieci. Jest tak zapatrzona w swojego starszego brata, że czasem płacze, gdy Cole nie chce jej gdzieś zabrać. Często go tym przekonuje, chyba, że idzie na randkę.

– Chodź, musisz to zobaczyć – Jenny wyrywa mnie z mojego gabinetu – Cholerni, sąsiedzi.

– Od kiedy przeklinasz?

– To przez Cole'a, on w kółko mówi 'cholera'.

Stajemy w oknie, które wychodzi na ulice. Maya już tam stoi i gapi się przez firankę.

– Co tu się dzieje, moje drogie panie?

– Ciii, tato, patrz – Maya odsłania mi firankę – Cole się rumieni – chichocze.

Czochram włosy mojej córki.

– Czy to jego pierwszy pocałunek? – pyta Jenny.

– Dziewczyny... – to zdecydowanie jego pierwszy pocałunek.

– O Boże to takie słodkie! – piszczy moja żona.

– Ciii, Jenny – czochram jej włosy.

– Mam szesnastoletniego syna, jeszcze niedługo, a to ty, Maya, będziesz tam stała.

– Fuj! – to jest moja dziewczyna.

– Po mim trupie, drogie panie.

Dziewczyna Cole'a mieszka na przeciwko. Cole odprowadza ją pod same drzwi, a potem wraca do domu. Chcemy się schować, ale nam się nie udaje.

– Wiem, że patrzeliście!  – wygląda na podekscytowanego – Ale mam to gdzieś, bo zgodziła się zostać moją dziewczyną!

– Mój syn ma dziewczynę! – cała Jenny. Jest głośniejsza niż kibice drużyny futbolowej, tak mocno wspiera swoje dzieci.

– Porywam, Maye – mają tą więź, która ja mam z Liamem, a Jenny z Mia. Będą plotkować całą noc. Cole nie lubi, gdy mówię, że plotkuje, ale to jest to, co robi ze swoją siostrą.

– Może byście chociaż życzyli  swoim starym rodzicom 'dobrej nocy'?

– Kocham cię, tato! – mówi Maya i całuje mnie w policzek z blizną. Gdy była mała, ani raz się mnie nie wystraszyła, potem często pytała dlaczego ja to mam, a Liam nie. Za pierwszym razem płakałem jak małe dziecko, ale gdy już była na tyle duża, żeby to zrozumieć, po prostu mnie wyściskała i na dodatek przeprosiła. Nigdy nie chciałem, żeby mnie przepraszała i czuła się niezręcznie. Dobrze ją wychowaliśmy, a Jenny często jej opowiadała o naszej miłości. Uwielbiała słuchać te historie.

– Dobrej nocy – mówi Cole, a ja czochram mu włosy.

– Cole – chcę go o coś zapytać, ale on mi przerywa.

– Przecież wiecie, że was kocham, prawda? Spoźniłem się chwile, a wy mnie podglądaliście. Jesteśmy kwita? Dobranoc, mamo – całuje Jenny w policzek – Dobranoc, tato. Kocham was, wiecie?

Jenny podchodzi do niego i go ściska.

– Jesteś już takim dużym chłopcem.

– Mamo... – jęczy Cole.

– To już nie chłopiec, to mały mężczyzna.

– Dobra, zmywam się stąd. Maya, chodź! – Maya biegnie z nim po schodach.

Trochę nam zajęło wybudowanie tego dużego domu, w którym wszyscy mają miejsce dla siebie i jeszcze jest miejsce dla gości.

Idziemy do naszej sypialni. Przebieramy się w piżamy, zdejmuję protezę i kładę się do łóżka.

– Nie mam nogi, mam blizny i każdego dnia, przez większość czasu, w ogóle o tym zapominam, wiesz? Wy sprawiacie, że nie pamiętam.

– Kocham cię – Jenny wspina się na mnie. W końcu mamy chwile dla siebie, ale wtedy dziwni mój telefon.

Liam

Liam i Mia wzięli ślub wiele lat temu, ale długo mieli problem z zajściem w ciąże, teraz się to udało, ale każdy telefon.. był bardzo przerażający, bo już nie raz dzwonili zapłakani, że znowu się nie udało.

– Mia rodzi, jestem przerażony.. czy możesz..

– Już jadę, brachu – odpłacam mu się za te wszystkie lata, gdy był przy mnie. Jenny też już wyskakuje z łóżka.

– Kocham cię – mówi do słuchawki.

– Zajmij się Mia, potem po wyznajemy sobie braterską miłość.

Dbajcie o rodzine. Dbajcie o miłość. Nie bójcie się marzyć.

Jeśli masz siłę walczyć, znajdziesz swoje szczęście.

Mii i Liamowi rodzi się piękna córka.

Teraz cala rodzina Hemmingsów jest pełna.

****

Mniej lub bardziej dramatyczna historia.

Nie powiem za wiele, po prostu się nie poddawajcie. Zagryźcie zęby i ruszajcie do przodu.

Dziękuję, że byliście:)